Philippe & Christel op vakantie

Den bakker is niet open op zondag, dus geen pistolekes. We zullen vandaag bij lage temperaturen

(6°C en soms minder) en een frisse (koude) wind de reis aanvangen naar Myvatn. Dat is een meer

in een vulkaangebied.

Eerst de weg op en we gaan niet langs de kust maar een stukje door het binnenland, weerom op een

gravel weg. Ook hier landschappen die soms groen zijn, soms zwart waarin bijna geen leven

We rijden ook de hoogte in en zien dat het onlangs gesneeuwd heeft. De bergen tonen een lichte

sneeuwlaag en langs de weg zien we ook nog wat sneeuw liggen.

We stoppen in Möðrudalur, een gehucht met de hoogste gelegen boerderij (490 meter) van deze streek.

Een gezellig"kaffi" zoals een chalet met achter de deur een geitje en stemmig ingericht.

De koffie is lekker en we eten er een "twisted donut" bij.

Dan komen we in het geothermisch gebied van Myvatn bij de Krafla vulkaan. Daar staat een elektrische

centrale en wordt er ook warmte geproduceerd voor het nabijgelegen Myvatn (verwarming, warm water,

Erg industrieel natuurlijk.

Er is ook nog de Viti krater.

Een wandeling doen we hier niet wegens veel te koud en de winderig.

Terug beneden is er het gebied van Hverir waar er verschillende modderpoelen en fumarolen zijn.

Het stinkt hier naar de zwavel en er is veel stoom te zien. Die komt ook uit de vlakbij gelegen berg Namafjall.

Iets verder is er de Grjótagjá, een kleine grot waarin vroeger gezwommen werd. Maar na een uitbarsting

van de Krafla (jaren 1970) werd het water te warm.

Vlakbij zie je nog de gevolgen van de onderaardse lavastroom van toen en lijkt de aardkorst opengespleten.

Dat is ook op andere plaatsen hier te zien zoals bij het kerkje dat wonderwel gespaard bleef.

We logeren in het Vogafjoss Farm Resort. We hebben een ruime kamer in een blokhuttencomplex.

's Avonds eten we in de "cowshed" waar enkele tafels het genoegen hebben om uit te kijken op de

koeienstal (gescheiden met een glazen wand).

Deze morgen naar de bakari geweest op een kilometerke van hier voor lekkere broodjes, ne croissant,

een baguette voor deze middag en een Pekansudur (ne koek met pekannoten) waar we later pas van gaan

snoepen. Morgen is de bakker niet open, dus vandaag maar van profiteren.

Hier logeren we in het linkse van de 3 deurtjes.

We blijven nog een dagje in de buurt van Egilsstadir en maken een uitstap naar het meest oostelijk

gelegen dorpje aan de Oostfjorden. Eerst nog even tanken maar zo'n AFSLATTINGSKORT hebben we niet.

Het is gewoonweg koud (6°C brrrr...) en we doen nog een laagje meer aan om de wind tegen te werken.

De rit is zo'n 70 km en gaat over de Dyrföll pas (zo'n 1.100 meter hoog en door de mist) naar het haventje

van Borgarfjardarhöfn en het (schier?) eilandje Hafnarholmi.

Hier zit een kolonie van meer dan 7000 puffin-paartjes en ze zijn thuis en zo dichtbij dat ge ze zou

Het is koud, het regent wat en het waait maar dat kan de pret niet drukken.

Het zijn goede vliegers! Ze landen in deze moeilijke omstandigheden feilloos vlak voor hun nest en

duiken er meteen in.

Ze laten zich vlot fotograferen.

In verschillende poses

Behalve deze heer die de ongelukkige keuze had gemaakt zijn nest onder de trap te aan te leggen.

Hij wacht (geduldig?) tot de trap leeg is en spurt dan zijn nest in.

Dan toch nog de puffins gezien! Puffin klinkt gewoon gezelliger dan papegaaiduiker en is ook korter

Aan de andere kant van de rots zijn er nesten van een meeuwensoort. Kunnen we die ook meteen

van dichtbij spotten. Maar dat is niet zo spectaculair.

Op de terugweg stoppen we even halverwege letterlijk in de middle-of-nowhere voor een terrasje

waar een creatieveling een automaat heeft geplaatst om frisdranken te verkopen.

Daarna gaan we op de terugweg naar Seydisfjördur waar de wekelijkse ferry vanuit Denemarken toekomt

en vertrekt. Het is via deze weg dat de toeristen hier met hun eigen wagen naar IJsland kunnen komen.

Ook hier weer over een bergpas, op de heenweg in de mist die gelukkig bij het terugrijden enigszins verdwenen

is zodat we zicht hebben op een klein stuwmeertje.

Het is een redelijk mooi stadje en verder in de fjord is het mooi en zijn er veel vogeltjes, waarschijnlijk

watersnippen of zo en ook nog eidereenden met hun kleintjes.

We hebben geluk en de zon breekt door en we krijgen zelfs een regenboog te zien.

Die pakt alleen niet zo goed op de foto.

Vandaag zit ik aan mijnen buro voor 2 dagen in ons mini verblijf in Egilstadir. We hebben hier

een heuse mikrogolf en we eten eens niet op restaurant.

We hebben er zo'n slordige 240 km op zitten langs en door de oostelijke fjorden. Het is een mooie

dag geweest qua zon bij een temperatuur van een 10-tal graden. Voor de volgende dagen beloven

ze voorlopig niet veel beter als het maar droog blijft.

Het ontbijt deze ochtend was voortreffelijk alsook de maaltijd van gisteravond. Dat was al het

beste op deze reis (ook rekening houdend met de prijzen hier). Er was ook een bende van een

12-tal Helsangels, tistezeggen van die gasten van meer dan middelbare leeftijd op van die dikke

moto's. We zullen ze later nog ne keer terug zien als we een koffie gaan drinken.

Qua fotomateriaal vandaag niet veel indrukwekkends maar wel mooie landschappen.

We nemen afscheid van de gletsjers van de Vatnajökull en gaan de fjorden in. Niet echt steile

hellingen maar wel mooi.

We stoppen voor koffie met stuk taart in Djupivogur. Het is een aardig etablissement, een voormalig

visverwerkend bedrijf denken we met de charme van een chalet in de Oostenrijkse alpen tot er een

buslading Duitsers gedropt wordt. Gelukkig hadden we al gedaan en konden we op tijd vluchten.

Wat later eten we on ze picknickboterham op in de buurt van Breiðdalsvík waar een familieke

schapen ons gezelschap houdt.

overstaken een een voorliggende auto ze maar net kon ontwijken.

Na aankomst nog boodschappen gedaan bij de Bonus. We hadden graag nog een boodschappentas

gehad maar ze waren niet voorradig. Volgende keer beter.

Een minpunt is dat de IJslanders niet echt de vriendelijkste zijn als ze gaan winkelen. Lopen en

wringen zich overal tussendoor, afstandelijk aan de kassa ... helemaal niet zoals we ze in de hotels

meemaken maar die laatsten verdienen we meer aan ons zeker?

Vanuit het hotel maken we een korte wandeling naar de Svínafellsjökull.

Dat is 1 van de vele uitlopers van de Vatnajökull (watnajeukutl of zoiets voor de uitspraak), 7.900km²

groot en blijkbaar is er toch nog 1 die nog groter is in Austlandet op Spitsbergen.

Wel de moeite en 's morgens is het best stil buiten de uitbundige vogels. Er zitten er wel wat en die

laten van zich horen. Nu ook regenwulpen!

Op weg nu naar de grote publiekstrekker: Jökulsarlon.

We gaan eerst naar Diamond beach waar de afgebroken ijsbergstukken terug aan land spoelen.

Het is hoog water en de golfslag is hevig. Dat geeft wel wat spektakel.

De stukken ijs worden door het water in de grilligste vormen gevormd.

Zoals een schaap ...

of ne walvisstaart ...

Ze noemen dit strand Diamond beach omdat er zoveel mooie diamanten liggen.

Diamonds are a girl's best friend.

Het wordt tijd om bootje te varen zoals dat hoort bij de meeste van onze vakanties.

Vandaag met de zodiac het meer op tussen de ijsbergen naar het uiteinde van de gletsjer.

Goed ingepakt en voorzien van een reddingsvest mogen we aan boord.

De kapitein zet er bij momenten goed de vaart in wat best meevalt op het gladde water. We komen

redelijk dicht bij de grote stukken ijsberg die uit de gletsjer gevallen zijn. Enorme stukken kunnen dat zijn.

Dichterbij het uitende van de gletsjer blijven we toch een 300 meter van de 100 meter hoge ijsmuur.

Omdat die nog 200 meter onder water zit moeten de bootjes genoeg afstand bewaren.

Waar we bijstaan komt er iets verder een groot stuk ijs in het meer terecht. Die kantelen niet van boven

naar onder maar van op de bodem naar de oppervlakte wat een raar zicht is omdat er plots grote stukken

boven komen drijven. De stukken drijven direct weg.

grote beesten (walvissen, orka's en zo) kunnen er niet in wat het voor de zeehonden super interessant maakt.

Terug aan land gaan we nog eens richting strand. Het is nu laag water en het water stroomt hevig de zee in.

Teken voor de vogels (vooral sternen) om een visje mee te pikken voor de avondmaaltijd.

Ook de ijsschotsen drijven (als ze niet vastzitten aan de bodem) naar zee. Daar is het zicht al heel anders

dan een paar uur geleden.Er zijn stukken verdwenen maar die worden vervangen door nieuwe.

Vanavond logeren we in Smyrlabjörg, een hoeve annex hotel en we hebben zicht op zee (wel een dikke

Het is vandaag droog gebleven en de in de late namiddag komt de zon er volledig door. Houden zo!

We staan op met een waterzon. Al een heel verbetering met gisteren. We hebben al het beste ontbijt tot nu

toe inclusief wafels (American style)!

We vertrekken op tijd terug naar Dyrholey. Nu er geen mist is zien we de omgeving en die ziet er weeral

Dyrholey is bekend voor het zwarte strand en de poort in de rots (zoiets als in Etretat) en voor hun puffins.

We morgen er pas in na 9 uur en inderdaad stipt om 9 uur gaat de poort open. Het waait wel enorm

hard hier op de rots, gelukkig landinwaarts zodat we niet naar beneden waaien.

De puffins zijn er nog, ze gaan pas later op de dag op jacht naar eten voor hun joeng. In de harde wind

gaan ze heel snel en zijn niet te volgen. We doen toch ons best om er 1tje vast te leggen.

Na deze winderig start richting westen met een eerste stop in de Fjaðrárgljúfur canyon

(dat ga ik geen 2 keer schrijven).

Ne mooie canyon, 100 meter diep (dus zowat 100 meter klimmen) maar wel heel mooi.

En dan verder naar de eindbestemming van vandaag Skaftafell. Langs de weg komen we nog een

best mooie waterval tegen (die blijven overal opduiken).

Onderweg zien de gletsjer al van ver. De Vatnakökull is de grootste gletsjer van Europa en al van ver

Onder die gletsjer zitten er vulkanen en als die actief worden ontstaan er grote waterstromen die de

bruggen van de Nr 1 ringweg al eens hebben weggespoeld.

We doen de wandeling naar de Swartifoss, één van de mooiste watervallen omdat ze omgeven is door

de 6-hoekig basaltzuilen. Heel speciaal en mooi.

Het was weeral een dag met bijna 20.000 stappen en 200 hoogtemeters maar vooral met veel wind

en ook veel zon, vooral op het einde van de dag.

Her kerkhof is zelfs nog in gebruik. Het laatste graf is van 2021 en er moet nog een steen op.

Dit is ook Hekla maar geen connectie met de vulkaan.

en 1 van de daarnaast liggende ander 3 watervallen.

Het wordt hier al iets vochtiger ...

Ze hebben hier zelfs een schaap met 2 monden en 3 ogen.

Vanmorgen iets na 9 vertrokken naar Landmannalaugar. Dat is een gebied met speciale ryolietbergen

(vooral veel kleuren) en wat geo-thermische activiteit. Niet zo eenvoudig te bereiken langs de zowat

28 km lange F 208 weg.

Dat is een niet geasfalteerde weg waar je enkel met 4x4 op mag. De ranger had gisteren gezegd dat hij

open was niettegenstaande er op internet aangegeven dat er een plas was van een have meter diep.

Op aangeven van de ranger stoppen we al ergens in het begin om naar de kloof van de Sigulda rivier te

gaan kijken. Werkelijk verbluffend. We hebben geluk dat de list even wegtrekt om de foto's te kunnen

maken. Vanaf nu tellen we de watervallen niet meer.

De kloof is ook heel steil en je ziet duidelijk de 6-hoekige basalt-structuren.

Op nu voor nog een dikke 25 km "off-road". De kwaliteit van de weg varieert van eenvoudige zandweg

tot een aaneenschakeling van kuilen waar je enkel stapvoets door kan terwijl je goed door elkaar geschud

wordt. Het landschap is in elk geval desolaat zwart en soms wat kleurrijker groen.

Eens aangekomen stoppen voor de laatste rivier overgang en nemen we het "bruggetje" of wat daar van

over schiet. In het water vormen zich al belletjes en het water is hand-warm.

We doen de tocht naar de Breinissalda of althans tot de fumarolen vlak daarbij. We moeten deels door de

sneeuw maar de uitzichten zijn de moeite.

De zon doet haar best en langzamerhand zien we ook de toppen van de bergen.

En dan komen bij het stinkende doel van de tocht!

We komen ook trekkers tegen die er de 3 of 4 daagse tocht vanuit Thorsmork op hebben zitten en dat bij

eigenlijk wel redelijk slecht weer. Heel moedig!

We rijden het hele traject terug en daar naar Hella. Het landschap wordt terug lieflijker en groener met

schapen en veel paarden en we zien de lupinen terug in grote aantallen.

Na het avondeten wandelen we even door Hella (wel iets meer dan 800 inwoners) en merken op dat er

hier bij bijna elk huis een caravan of camping car staat. Ook dat hebben we onderweg gezien dat de

IJslanders fervente kampeerders zijn.

Vanaf morgen blijven we voor de volgende dagen op de ringweg nr 1. Vanavond is het hier nog heel

goed weer met veel zon maar dat zou alweer kunnen veranderen.

En voor we het vergeten: die wulp is een grutto!