Ook vandaag iets vroeger opgestaan want we moeten tijdig in Port Townsend zijn om de boot te halen.

Het hotel (de Quality Inn) was redelijk afgeleefd wat we niet echt gewoon zijn van die keten (maar ja ...).
Het ontbijt met de obligate waffles smaakt in elk geval.

Na een rit van een uurtje komen we aan in Port Townsend. Dat ligt ongeveer op dezelfde hoogte als
Coupeville (aandachtige volgers zullen die naam al eerder tegengekomen zijn) maar aan de andere
kant van het water (westwaarts).

Het is enigszins bewolkt maar de zon komt er bijwijlen door. Dus inschepen maar op de Red Head.
De schipper is wel gene rosse maar kan het in ieder geval goed uitleggen.

Na korte tijd hebben we al chance en prijs. De ervaren whale-watcher heeft ze al gespot.

Een familie van een 4-tal orca's melden zich en we volgen hen voor het komende uur. 

Ze komen regelmatig even boven om dan ineens een aantal minuten onder te blijven om dan aan
de andere kant de boot terug op te duiken. Spijtig genoeg doen ze geen circuskunstjes. Maar toch
even indrukwekkend.



Daarna via een eilandje waar we nog robben (nee, niet die voetballer maar het meervoud van rob)
kunnen zien, ook wat papegaaiduikers en een eenzame "bald eagle" in de verte op de klip.
Waarom ze die "bald" noemen is me niet echt duidelijk. Er staan voldoende veren op zijn kop
(of is het hoofd?).

Bij het binnenvaren komen we nog een stalen orca tegen op terugweg naar de US Navy basis
van Bremerton.

Niks meer te zien (wat interessant is en het melden waard)?

Dan maar snel naar de wal!

Nu hebben we wat tijd om naar Port Angeles te rijden en in te checken in onze (eindelijk!)
chique kamer in het Red Lion hotel. 

We doen nog boodschappen in de Safeways waar we gebruik kunnen maken van onze Safeways
Club kaart om de nodige kortingen te krijgen.

Bij het buiten komen regent het. Voor de komende dagen zullen we het waarschijnlijk niet droog
kunnen houden. Dat mag ons ook niet echt verwonderen als we overmorgen nog een regenwoud
gaan bekijken. We zien wel...

Wel nog lekker gegeten (Sirloin steak voor Christel en Catch-of-day met crab, shrimp & cod voor mij)
in het hotel van het restaurant. Morgen wordt het home-cooking!

Iets vroeger opgestaan dan anders om zeker de waffles bij het ontbijt niet te missen.
Zoals geweten zijn we zeer bedreven in het waffle bakken!!!

Op weg nu naar Mount Rainier. De temperatuur is zoals we nu gewoon zijn 's morgens maar een
15°C en dus best fris. Straks zal het wel weer beteren maar dan zijn we wat hoger in den berg
en is het niet te warm.
Na een dik uur rijden komen aan de "ingang". We worden al verwelmkomd door een prachtig
zicht op de Mount Rainier, een uitgedoofde vulkaan (als ik het goed heb zo'n 4300 meter hoog).

Het duurt nog even voor we controlepost met ranger tegenkomen en meteen daarna doen we
een eerste wandelingske naar de "cove of the patriarchs". Een bos met al redelijk grote bomen
zoals de "douglas fir", "western hemlock" en de "red cedar". Vertalen maar wie kan ...
Inderdaad een oud stukje bos waar de dode bomen rustig liggen te vergaan.
Er zijn er wel een aantal die echt groot zijn maar die kunnen toch de vergelijking met de
sequoia en red-wood echt niet aan.

Een tweede wandeing naar de viewpoint op de Nisqualy gletsjer. Impressionant zicht op de
gletsjer en de morene waardoor het smeltwater met een vaart stroomt. Ergens wordt ook 
aangegeven dat al van in 1890 er opgemerkt werd dat de gletsjer zich terugtrok. De mensen
die het ijs gebruikten om voedingsmiddelen koel te bewaren moesten elk jaar wat verder gaan.

Een laatste inspanning voor de Narvada falls. We moeten daar een 40 meter voor afdalen.

 Ooit kwam de gletsjer tot hier en staan we met onze voeten op gletsjer-gepolijst gesteente.
't Is maar dat we het weten.

Dan is het nog 2 uur rijden naar Bremerton, onze volgende slaapplaats. Bremerton ligt 
op de hoogte van Seattle maar aan de andere kant van het water achter nog wat eilanden.
Voor het eten hebben we beroep gedaan op de plaatselijke chinees. De bar aan de overkant
van de straat (een dikke straat met 5 brede wegstroken zoals gewoonlijk) was wat te lawaaiig
wegens een optreden.

Inderdaad hebben ze hier in de staat Washingtion sinds kort een soort gedoogbeleid en eigenlijk
meer een offciële wet over het gebruik van cannabis. Het wordt aangeboden in winkels die door de
staat erkend zijn. En er wordt zelfs reclame voor gemaakt.

Daar kunnen ze in Nederland nog een hele toeter aan zuigen

We sliepen vannacht in kamer "Jasmine", een gezellige kamer tussen de zonnebloemen niet ver
van het Lake Chelan.

Best een leuke plaats voor watersport liefhebbers.

Bij het doorrijden nog even aan het mee gestopt om het thuisfront te bellen.

Vandaag is het wel een overgangsdag. Geen grooste zaken maar we rijden verder door deze
immense fruitstreek (niks dan appelen en peren en ook wat wijn). In Wennatchee (dat zich de
titel grootste "appel"-stad ter wereld toeëigent) gaan we ook even shoppen in de JC-penney.
En waarachtig zijn er koopjes te doen en komen we met wat broeken en een fleece buiten.

Dan verderop naar Leavenworth. Stadje waar we "Wilkommen" zijn en het het iedere maand
Oktoberfest is. Er zijn de nodige worst-, zuurkool- en schnitzelgelegenheden inclusief meiboom
en duitse straatnamen. In dit mini-Bayern is alles peis en vree en komen de toeristen ook nog
wat kerstversiering kopen en "lebkuchen" proeven.

Yakima is eveneens een fruitstad en daar is er ook een spoorweg waar we de grote lange
treinen horen passeren.

En ook nog dit: vandaag zitten we tegen de 30°C aan. Dat belooft voor morgen...
We hadden gedacht in de Hop-nation te gaan eten maar daar was een quiz aan de gang
waar we geen ploeg voor hadden ingeschreven. We hadden ook niet geweten wie de laatste
versie van American idol gewonnen had, dus zijn we dan maar iets gaan eten in het station
(of wat dat ooit geweest was) van Yakima.
Morgen wat vroeger uit de veren want dan staat Mount Rainier op het programma.

Het heeft even geduurd. Eergisteren was de kwaliteit van de Wi-Fi niet super en gisteren lag
bloggen.be blijkbaar plat. Dus nu even wat extra werk.

We rijden nu door de North Cascades, een bergketen met de nodige stuwmeren (Diablo lake en zo)
die via de centrales energie leveren voor de Seattle City Light Co.

We kopen onze annual pass voor de parken en krijgen er natuurlijk de nodige uitleg over de
wandelingen. De beren zijn in dit seizoen eerder geïnteresseerd in de bessen dan in onze lunch
en dus moeten we ons niet echt zorgen maken.

Een wandeling gedaan naar een mooi uitzichtspunt maar en er waren er ook wat makkelijker te
bereiken (met de auto).

We merken wel op dat het zicht nogal troebel is. Het lijkt geen ochtendenevel te zijn (toch al
zeker niet na de middag). Het is het restant van bosbranden die hier en in Canada huisgehouden
hebben en waar het stof nog niet is gaan liggen.

En wij denken dat het hier zuivere lucht is terwijl er allicht meer fijn stof in de lucht hangt dan
aan de ring in Antwerpen.

Ook een korte wandeling in een "oud" bos waar we onze eerste eekhoorn van de reis te zien krijgen.

We komen ook nog even in Winthrop. Een stadje waar ze het goeie idee hebben gehad om de
aftakeling naar een ghost-town voor te zijn en er een authentiek Wild-West stadje van gemaakt
hebben. De meeste gebouwen dateren van rond 1890 en hebben dus al een hele geschiedenis.

Onderweg nog een platte skunk tegengekomen (roadkill) en ook nog moeten stoppen voor een
ree met haar jong dat bijna aan het oversteken was. Het is opletten geblazen zo in de late namiddag
op wegen waar er veel dieren aangereden worden (op 1 stuk weg al bijna 100 dit jaar).

In Chelan eten we 's avonds buiten een lekkere pizza. De temperatuur is al aardig aan het stijgen.
's Morgens nog best heel fris maar overdag best warm.

Na Seattle en al enigszins aangepast aan de lokale tijd gaan we “on the road”.

Eerste bestemming is Mukilteo (of all places), een uurke rijden naar het noorden.

Wat gebeurt er daar allemaal wat de moeite is om te zien? Awel, daar bouwen ze allerlei
vliegtuigskes (747, 777, 787) en dat in het grootste gebouw te wereld. Het is inderdaad
indrukwekkend om dat daar allemal te zien in een rondleiding van anderhalf uur. Is daar
toch een slimmeke dat vraagt hoe dat zit met de Airbus 380.
En daar zijn dus geen foto's van. Zogezegd om de veiligheid ... Ge moest uw apparelleke maar
eens op ne vlieger laten vallen.

Op nu naar de North Cascades en dan gaan we eerst langs een paar van de San Juan islands.
Daarvoor moeten we dan eerst de ferry nemen.

We vinden een plekske voor onze eerste picknick in de bossen.

En ja daar is her eerste kiekske van ons voituur.

Onderweg gaan we nog een koffietje drinken in Coupeville, een klein stadje aan het water.
Het is er aangenaam rustig ...

Dan verder naar Marblemount waar we een kamer hebben in de Buffalo Run Inn waar het
één en al buffalo is (ook op uw talloor als ge wilt, maar dat hebben we niet gegeten).

Na een eerst nacht redelijk goed geslapen (gelukkig geen “Sleepless in Seattle”), rond achten uit
bed en in het belendende koffiebar een ontbijt genomen.

En dan weer de stad in. Het is prachtig weer. Bijna wolkenloos en zo'n 22°C.

In het oudere deel zijn er wel heel wat daklozen die zelfs hun tentje gewoon op het voetpad zetten.
Dat wordt hier blijkbaar gedoogd evenals de wiet-geuren die regelmatig alle richtingen uitwaaien.

Met de monorail naar de Space Needle (beide van de wereldtentoonstelling in 1962 en recentelijk
gerenoveerd). De Needle is best tof. Bovenaan in openlucht een prachtig zicht rondom tot aan de
omringende bergen. Op het restaurant verdiep (waar het restaurant voorlopig weg is) nog een
beter zicht, ook recht naar beneden. Heel dat verdiep draait netjes rond in 45 minuten.

Op het dak van een gebouw beneden zitten 2 gigantische spinnen ...

Voor de rest is het daar vooral een kermis met Dart Vader, waarzegsters, de nodige eettentjes
en veel volk van allerlei soorten en gezindten. Letterlijk een bont gezelschap.

Naast de needle liggen de Chihuly Gardens. Dat is een tuin anex expo waar een zekere Chihuly
glas sculpturen heeft staan. Vooral geinspireerd op planten. Prachtig gewoon ...

Teruggewandeld naar het hotel langs Pike Market, een onvoorstelbaar aantal winkeltjes, eettentjes,
vis- en bloemenstandjes. 

We hebben nu verbinding op de Wi-Fi en zijn dus terug (even) on-line om het eerste blogje maken.

Vandaag onze reisdag. Heel vroeg opgestaan (om 3 uur) want we hadden ne vlieger om 6u10 in
Zaventem naar Schiphol en daar om 10u opstijgen naar Seattle. Aangekomen rond het middaguur
lokale tijd maar we hebben dan nog op de tarmac bijna een half uur moeten wachten want de terminal
was nog niet beschikbaar.

Na het verplichte nummertje voor de immigratie de wagen ophalen bij AVIS. Het is ne Nissan Sentra
(beleke volgt nog wel). Best een ruime voituur.

En dan natuurlijk eerst naar de Walmart om een frigobox te gaan kopen en wat proviand voor de
eerste dagen. We blijven 2 nachten in Seattle, dus er is niet zoveel nodig.

Ons hotelleke is in de Japanse/Chinese buurt van oud Seattle. Het Panama hotel bestaat al van in 1910
maar er is sindsdien blijkbaar niet erg veel aan gedaan. Dat maakt het wel erg "vintage" maar soms
ook wel wel wat te oubollig.
's Avonds nog even tot in de stad gewandeld aan de waterkant waar wel wat aktiviteit was.
Nog wat te eten gevonden maar dan tegen half negen (half zes 's morgens voor jullie) hebben we het
licht al uit gedaan. 't Was genoeg voor de eerste dag.