De laatste blog vanop locatie komt eraan.

Het is en blijft mooi weer hier aan de kaap. Maar we moeten de wind er wel bij nemen.
Die horen we ook 's nachts als die via de luchtverversing binnen probeert te komen. Precies 
of het dak gaat eraf waaien.

De tafelberg is vandaag wolkenloos maar helaas pindakaas, de kabelbaan is dicht om evidente
redenen: het waait te hard!

Dan maar de rit naar de kaap via Chapman's Peak drive, een mooie bochtige (113 bochten!)
weg langs de kust riching de kaap. Maar ook hier weeral botgevangen. Dicht wegens ...
verwijderen van onkruid . Ze hadden geen andere dag kunnen kiezen zeker?

Over naar plan C dan maar. Via een andere weg naar de kaap en hoera, hier zijn geen
problemen. Langs de "Ou Kaapseweg" rijden we zuidwaarts richting Kommetje (hoe
komen ze toch op die namen). Het is een mooie weg met zelfs een kolletje.

In Kommetje rijden we naar het Slangkop lighthouse.



Blijkbaar kunnen we daar zomaar binnen mits eerst afstand te doen van al onze rechten
mocht er iets gebeuren. Maar het is wel tof. Boven in de toren zitten we echt aan de lamp
(gelukkig geen vlieg te bekennen en zo blijft de sfeer goed) en is er een mooi uitzicht.

We rijden verder langs de kust naar Scarborough en deze weg is (nemen we maar aan) net
zo mooi als die van Chapman's Peak. Zo denken we niks te missen.

Iets verder komen aan de Cape Ostrich Farm die Christel gisteren al gelokaliseerd had op
het internet. Kunnen we toch nog struisvogels zien. Het is een mooie farm die wel klein is
(een 40-tal leggende vogels) in vergelijk met die van Oudsthoorn.



Maar niet geklaagd, we krijgen een rondleiding, zien de eieren (wel sterk hé),

de broedkast en enkele kleintjes, dit alles voorzien van de nodige uitleg.

Dan hebben we nog recht op wat slangen, reptielen, krokodillen en schildpadden die ze hier
ook houden. Da's dan ook weeral afgevinkt.

Het uur is wat gevorderd en we buigen nog voor de kaap noordwaarts af richting Simonstown.



Dit deel is veel toeristischer (meer huizen, drukker verkeer...) maar Simonstown is wel mooi
met die Victoriaanse huizen.



Omdat het van oudsher ook de thuisbasis is van de marine hangen er ook wat gedenkplaten
van allerhande gebeurtenissen en mensen die hier gepasseerd zijn zoals ene Stanley en ene
Livingstone (I presume?) en ook nog ene Rudyard Kipling (junglebook).

En uiteraard de immer aanwezige VW Golf (niet model I of II maar een "city").

De weg terug is druk maar gelukkig vooral in de andere richting. Dat belooft misschien voor
morgen als we naar de vlieghaven gaan.

Als jullie niets meer lezen, tot binnenkort op het noordelijk halfrond!

We zijn over de 500 hits op de blog! Bedankt allemaal. Nog even volhouden want dit wordt
allicht de voorlaatste.

Deze nacht heeft het gegoten! Wel degelijk gegoten en ook gedonderd (en dus onvermijdelijk
gebliksemd). Het was erg nat buiten. Onder ons terras stond het blank.

We vertrekken in wisselvallig weer richting Betty's bay, naar de pinguins aan Stony point!



Woon-werk verkeer op zijn Zuid-Afrikaans... Met zen allen in het bakkie!

Het weer is ondertussen opgeklaard maar tijdens ons pingiun-bezoek begint het terug te
regenen. Hoe dan ook leuk om die pinguins van heel kortbij te kunnen bekijken.

De weg naar Kaapstad loopt langs de kust en lijkt wat op Highway 1 aan westkust van de
Verenigde Staten. Een erg mooie weg met mooie zichten op de kust zowel als op het binnenland.

Mits enige moeite met de GPS vinden we ons hotel aan het Waterfront. Het is het Marriot Breakwater
Lodge hotel, waarvan een deel vroeger een gevangenis was. Die is nu omgebouwd tot een een
hogeschool op het gelijkvloers en een hotel op het verdiep.



Rudy & Fabienne slapen in het cachot



en wij daarbuiten .

Het weer is ondertussen terug prachtig maar de Tafelberg blijft in nevelen gehuld.
Het waterfront is daarentegen een levendige plaats vol winkel(tje)s, eettenten en animatie.
Op dit moment liggen de boten van de cllpper race around the world hier aangemeerd,



Best imposante bootjes!

We zien ook de aalscholvers die blijkbaar ongestoord broeden vlak onder onze neus.



Verder maken ze nog wat fotosessies en drinken we vooral nen Duvel en nen Triple d'Anvers
in restaurant Den Anker.

Eten doen we vanavond bij den Italiaan van dienst.
Tot morgen.

Best blogvolgers: in het thuisland is het vandaag vrijaf, niet zo voor ons

Aan de andere zijde zullen jullie dit bericht met enige vertraging krijgen wegens slecht
internet hier in Hermanus .

De dag kondigt zich niet super goed aan. Het is bewolkt, fris en druilerig. In de Lavender
Farm is het onderhoudsdag van het groen. Een kleine legertje arbeiders maait het gras
op alle fronten, reinigt het zwembad en maakt alle buiten-infra't'structuur proper.
Gelukkig pas na ons ontbijt zodat we al niet door al dat lawaai gewekt worden.
We zetten de verplaatsing in naar Hermanus en gaan vandaag de zee (de oceaan!) terugzien.

Blijkbaar is dit al de Atlantische omdat we ten westen van kaap Agulhas zitten, het meest
zuidelijke punt van Afrika waar de scheiding ligt tussen Indische en Atlantische oceaan.
Ons onderkomen in Pelagus house is best mooi en cosy met de nodige zwembaadjes (wel te
koud om te gebruiken) en salonnetjes. We zitten wel rechtsteeks op de "dijk".

Verbazing alom als we honderd meter verder het Rotel weeral tegenkomen! Inderdaad
gingen ze ook ongeveer samen met ons in Kaapstad aankomen. Na onze wandeling langs
de dijk is de bus weeral verdwenen.



Ze doen hier ook aan duiken naar haaien in een kooi.



En ook een belgische tent maar ze is dicht. De Duvel (en vooral Rudy!) zal moeten wachten.

Om 4 uur begint onze whale-watching tour. Het weer is wat opgeklaard (bewolkt, droog en
soms een waterzonnetje) en we steken van wal met de Whale Watchers.

Het walenseizoen loopt op haar einde (hoewel die nu blijkbaar aan zet zijn voor de regeringsvorming).
Eerst komen we bij een school dolfijnen die leuk langs en rond de boot zwemmen.

Daarna zetten we koers naar een Zuidkaper (das een soort walvis) en inderdaad vinden we
een moeder met haar kalf. Niet spectaculair (geen standjes of sprongen) maar ze tonen zich
toch regelmatig en niet zo heel ver weg van de boot. Het is jong vrouwtje (sic) en dus is ze
niet zo heel erg groot maar toch nog imposant.



Vanavond hebben we gegeten in de Ocean Basket maar het was een pak minder (qua
organisatie) vergeleken met die van St Lucia. Spijtig.
Het loopt nu wel langzaam op zijn einde. Morgen verkassen we naar onze laatste stop in Kaapstad.