Philippe & Christel op vakantie
Canada (2024), IJsland (2022), Zuid-Afrika (2019) en Amerika (2013, 2015, 2018) ...
Inhoud blog
Zoeken in blog
18-09-2015
Jajaja, het einde is in zicht
.
Maar eerst worden we nog belaagd door een bende herten, elanden en beren die sinds gisteren
door het stadje paraderen en de nacht zelfs voor onze kamer hebben doorgebracht.
Bij het vertrek zien we ze nog eens passeren op het linker baanvak!
Dan nu de rit naar Colorado Springs met als tussendoel Cripple creek, een oud goudmijnstadje.
Eerst komen we nog een piepklein nationaal parkske tegen: Florissant Fossil Beds.
Ligt netjes in een mooie vallei.
We kijken eerst binnen in een boerderijtje.
Het wemelt hier van de "prairie dogs". Ze komen wel buiten maar zijn heel schuw en duiken
snel in hun vele hollekes.
Rond het visitor center is een pad langs een aantal versteende sequoias (althans de onderste 3 meter).
Verder is dit een vindplaats van enorm veel fossielen (grotere en vooral kleinere).
Op nu naar Cripple Creek. Dit is een oud mijnstadje dat nu nog enkel leeft van wat toerisme maar
vooral van casino's. Die zitten netjes verborgen achter de oude gevels maar eerlijk gezegd is
het maar een dooie boel.
Dan maar verder naar onze slaapplaats in Colorado Springs.
Daar maken we ons al klaar voor ons vertrek, namelijk het verdelen en laden van de valiezen.
Morgen nog wat uitslapen, een laatst rondje shopping en naar Denver waar we wagen gaan inleveren
en na een korte nacht op zaterdag (Christel's verjaardag!) om 8 uur 's morgens opstijgen richting
Washington en dus huiswaarts.
Ge hebt het al begrepen, dit is de laatste aflevering van deze blog.
Morgen valt er allicht niet veel te vertellen en zijn we vooral bezig met voorbereiden van het vertrek.
Alvast allemaal bedankt voor het volgen van ons wedervaren en tot binnenkort?
Groetje van Christel & Philippe
18-09-2015, 04:36 geschreven door philippe_en_christel
17-09-2015
Gedaan met canyons, gedaan met rode en andere kleuren rotsen en stenen, geen woestijnen meer!
Vandaag groene valleien bossen en bergen.
We rijden even naar Crested Butte, een mooi stadje dat ook dienst doet als ski-station.
We doen een wandeling in een leuke vallei. Het begint wel met wat regen.
Maar even doorzetten en de zon komt er door. Vandaag temperaturen van maximum een dikke 20°C.
Best aangenaam na de hogere temperaturen van de laatste dagen.
De bossen tonen hun eerste herfstkleuren al en we krijgen mooie kleurschakeringen.
En we komen dan ook nog een slangetje tegen (allicht een hazelworm of zo).
Kunnen we ook weeral afstrepen van ons lijstje.
Crested Butte heeft in de hoofdstraat allemaal geklasseerde huizen van rond 1900. Best gezellig.
Ze hebben hier ook een "man parking" voor wanneer de dames binnen kleren gaan passen!
We drinken ook nog de "beste espresso in Colorado" in een huisje bezet met oude autonummerplaten (jaren 50!!!).
Bij het buitenrijden nemen we nog even notie van de drakendoder.
17-09-2015, 02:07 geschreven door philippe_en_christel
16-09-2015
We beginnen de dag met regen. inderdaad is het volledig overtrokken en het regent
een beetje. Op weg naar Colorado, naar het oosten dus, zien we rechts van ons dat de
zon schijnt, links regent het en voor ons, wat tussen 2. De woestijn ligt vol met plassen.
Tegen dat we gaan tanken in Fruita (CO) is het enigszins opgetrokken en vooral droog!
Zo beginnen we aan Colorado National Monument. Ook hier enige canyons van zijriviertjes
van de Colorado die in het dal beneden stroomt.
Ze hebben hier ook een balanced rock, misschien niet zo groot als die van Arches
maar toch een mooie.
We rijden op de bovenste verdieping, dus ook een kronkelweg door enkele tunnels om boven te geraken.
De temperatuur is duidelijk aan te dalen en we halen nog wel de 25°C maar meer niet.
Het waait bij momenten wel erg stevig, daar in de berg.
Hieronder bij "independence rock" waar ze elke 4de juli (Nationale Feestdag) een vlag op zetten.
Nog een leuke canyon ...
en wat losstaande stenen.
Bij ons middagmaal worden we vergezeld van een 3-tal (vermoed ik) Turkey-vultures (kalkoen-gieren).
Na dit park, op naar Gunnisson. Het is nog een stevige rit (zo'n 200km).
We rijden dan door een groener landschap (landbouw) en ook wat meer op de Alpen lijkende landschappen.
Gunnisson ligt aan de andere kant van de bergen waar Aspen ligt en is dus ook enigszins op de wintersport gericht.
Morgen blijven we hier een dag. We moeten nog uitvissen wat we gaan doen.
16-09-2015, 05:40 geschreven door philippe_en_christel
15-09-2015
Canyonlands hadden we vorige keer in 2013 niet gedaan wegens slecht weer. Vandaag maken we dat goed.
Het weer is wel wat minder wegens bewolkt maar dat is op zich niet slecht want dan is het wat minder heet.
Het komt dus goed uit. De zon is toch bij momenten van de partij.
Om Canyonlands te bereiken moet je vanaf de highway bij Moab toch nog 25 mijl rijden,
bij momenten over een gezellig kronkelende weg.
We doen het gedeelte "Island in the sky". Dat is een stuk dat zo'n, 400 m boven de omgeving
uitsteekt waaronder dan een vlakte ligt waarin de Colorado en de Green River dan telkens weer
canyons maken die nog eens zo'n 400 m diep zijn.
Eerste stop "Mesa Arch", jajaja, weer een "arch" maar wel een heftige. Je kan er door zien en
dan zie je het enorme landschap daaronder.
Op "Grand viewpont" krijg je de volle laag (awesome, stunning ...).
Het is gewoon te moeilijk om dat in 1 foto vast te leggen.
Gelukkig hebben we het weer aan onze kant. We zien het elders regenen en bliksemen maar
wij blijven droog.
Morgen verlaten we Utah en is het terug naar Colorado. Het begint te korten ...
15-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
14-09-2015
Het belooft vandaag een warme dag te worden en we gaan naar Arches.
Vorig keer is dat wat in het water gevallen en dat moet goed gemaakt worden.
Eerst naar MOAB een espresso drinken en tanken.
Volgende stop, de verste stopplaats in het park, zo'n half uur rijden.
Er zijn er die hun huisje blijkbaar bij hebben. Het lijkt echt wel ergens op.
We starten bij een kleintje (eigenlijk al een dubbele) als opwarmer.
Op nu naar de mooiste en meest tot de verbeelding sprekende "arche": Landscape arch.
Die overspant een volledig voetbalveld.
Het is ondertussen meer dan warm genoeg, de temperatuur gaat weer naar de +90°F dus dik
boven de 30°C en dus goed blijven drinken.
Volgende stop is de viewpoint voor "delicate arch", zo ongeveer het symbool voor de staat Utah
dat terug te vinden is op meeste nummerplaten.
Dan nog even langs nog wat arches zoals de dubbele en dan naar "huis".
En ze hebben hier ook wat last van surrealisme (ceci n'est pas un "trail" ?!?) ...
14-09-2015, 05:21 geschreven door philippe_en_christel
13-09-2015
Vandaag is het mijn verjaardag
.
Christel heeft voor een speciaal verjaardagsontbijt gezorgd!
Bij Google weten ze het ook en geven een aangepaste homepage.
Dan opweg langs de scenic highway 12. We stoppen eerst even voorbij Bryce Canyon in Tropic
om een goede koffie te drinken in de Bryce Canyon Inn waar we 2 jaar geleden verbleven.
De koffie is nog steeds even goed en we praten wat bij met de uitbaters.
Dan verder langs de scenic route. Afwisselende landschappen worden doorkruist.
We doen een poging om de Escalante (riviertje) te volgen tot de "Natural bridge".
Dat zou zo'n 2,5 uur vergen maar vooreerst vernemen we dat we zo'n 5 keer door de rivier zelf
moeten.
Het is echter nog zo warm dat we bij de derde oversteek onze boterhammen opeten en
terugkeren. Hoe dan ook een aan te bevelen "hike" ware het niet dat het even te warm was.
Dan maar genieten van nog enkele weidse vergezichten.
In Torrey is onze espresso shop gesloten tot 17 uur
, dus zonder koffie en carrot cake verder.
Dan komen we bij Capitol Reef.We doen de verschillende vista's aan en ja, dit is de "chimney"
die we vorige keer wat steun gegeven hebben.
Eens Capitol Reef voorbij wordt het na Hanksville wat eentonig met zo'n 80km (bijna) kaarsrechte
weg maar wel door weer heel desolate en afwisselende landschappen.
De komende 3 nachten slapen we in de "Robbers Roost motel" van waaruit we parken Canyonlands
en Arches gaan aandoen.
Om te vieren eten we een goede steak in Ray's tavern (achter de hoek).
13-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
12-09-2015
Wat was dat koud deze morgen!!!
Opgestaan om half zes om de sunrise te kunnen zien die gepland is om 10 na 7 ('s morgens natuurlijk
).
Dus weeral
monter opgestaan met ons ontbijtpakket in de rugzak.
En koud was het dus: onderweg even 33°F (das maar een halve graad dus bijna vriezen!).
Aan de ingang was er nog geen controle dus iedereen zo naar binnen!
Op tijd op sunrise point en dan maar klappertandend wachten.
De zon was stipt op tijd en het was (redelijk) de moeite waard.
Daar is ze, daar is ze, daar is ze !!!!!
Na de eerste stralen dropen sommigen al af maar we bleven nog even om de opgang volledig te zien.
In plaats van onze ontbijtbokes te eten, naar de lodge gegaan en een ontbijtbuffet genomen.
Kwestie van wat op te warmen en eens goed te eten. Vervolgens naar het visitor center
(ondertussen open) om de hike-trails te bekomen.
We gaan voor "hiking the hoodoos!". Daar moet wel zon 8km voor ge-hiked worden met een
niveau verschil tot net geen 200 meter: naar de Queens garden, Navajo-trail en tenslotte een
stuk van de peek-a-boo trail om zo van Sunrise point uit te komen op Bryce point.
Ondertussen is de zon op kracht gekomen en wisselen we eerst de lange voor de korte broek en
even later gaat de sweater ook in de rugzak.
Sommige hoodoos hebben bizarre vormen zoals deze die op Queen Victoria lijkt en daarom wordt deze site
"Queens garden" genoemd.
Hoodoos zijn geen hudos of andere weardos (ze bijten niet en doen niet in huis) maar gewoon
grillige vormen in de zandsteen die zich uiten in pilaren, windows, arches ...
Windows (geen idee van de versie maar het zal wel een oude zijn uit het stenen tijdperk)
Naar beneden is dat niks, maar terug naar boven op het einde was wat minder.
Zo'n dikke 3 uur heeft het geduurd maar met ongelooflijke zichten en paden tussen de hoodoos.
Na dit alles de bus terug genomen, een beker koffie gaan halen in de general store en op de
picknickplaats ons ontbijt opgegeten.
En uiteraard, voor we het park verlaten: onze stickers "I hiked the hoodoos" opgehaald!
Yes we can (again)!!!
12-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
11-09-2015
Bestemming voor vandaag is Panguitch, uitvalsbasis om naar Bryce Canyon te gaan.
De afstand is niet te groot en dus hebben we tijd.
We rijden eerste even Arizona binnen (we kunnen het niet laten toch nog een staat meer aan te doen).
Daar gaan we naar Pipe Spring national monument.
Dit is in feite een (kleine) cattle ranch die de mormonen rond 1860 hebben gebouwd bovenop
een bron die door de lokale Paiute gebruikt werd. Dit is een interessant stukje waar we de
geschiedenis van de relatie tussen 3 partijen (Paiute - Mormonen - Federale Staat) leren kennen.
Echt wel interessant.
Daarna terug in Utah naar de Coral Pink Sand Dunes: zoals de naam aangeeft zijn deze duinen diep
gekleurd naar het rode toe. Wel heel speciaal.
Neen, geen man op de maan, maar we laten ook graag onze voetafdruk achter.
Op deze plaats mogen ze ook met buggy's en off road vehicles aan de slag; ze kunnen toch enkel
zand verplaatsen.
In Panguitch aangekomen gaan we eerst nog even naar Lake Panguitch. Ligt wel even buiten het
stadje (zo'n 40 km) maar er wordt op gevist.
We zien 2 bootjes binnenkomen en ze hebben toch wel iets gevangen (wat niet uit de viswinkel komt).
Het zijn forellen maar ze mogen enkel de regenboog forel behouden.
In de tuin van ons motel staan 2 paarden (naar mijn bescheiden mening zijn ze wel best mooi).
Christel kan het niet laten en moet ze natuurlijk wat te eten geven.
Vanavond vroeg op stok willen we de zon zien opgaan in Bryce.
P.S.:
Beste blog-volgers,
de teller staat ondertussen al boven de 250
. Best leuk om gelezen te worden.
We schrijven dus lustig verder!
11-09-2015, 05:15 geschreven door philippe_en_christel
10-09-2015
Het is vandaag de 9de en dus is Eline jarig. Dan ook meteen bij het opstaan een SMS-ke gestuurd.
Proficiat
.
Het is weeral goed en warm weer en vandaag staat Zion nog eens op het programma.
We gaan de Emerald pools trail doen. De "lower pool" hebben we vorige keer al eens gedaan
met Rudi & Fabienne. Nu doen we de wandeling in de andere richting en gaan ook naar de "middle"
en "upper" pools. Dat is nog een beetje extra klimwerk.
Wanneer we met de bus de "Lodge" verlaten staan we stil voor een nest kalkoenen die oversteken.
Die leven hier in het wild.
Aangekomen aan de "Grotto" halte beginnen we er aan. Iedereen denkt dat we naar "Angels Landing" gaan
Maar niets is minder waar
.
De zon staat als op deze kant van de vallei en dat doet zich voelen. Vanop het eerste deel hebben
we een prachtig zicht op de vallei en daar doen we het tenslotte voor.
En gelijk steekt er een ree met haar kroost de rivier over.
Dan komt het stuk naar de "upper" pool en dat wordt klimwerk. Het pad is ook niet altijd zo
eenvoudig. Na enig zwoegwerk en regelmatig water bijtanken komen we aan de pool.
Die ligt tegen de rotswand en wordt gevoed van water dat halverwege uit de rotswand komt gesijpeld.
Het is er goed vertoeven in de schaduw.
Dan maar naar de "lower" pool. Dat is ook wel een pool maar vooral een weg in de rotswand
waar het water van boven naar beneden stort (andersom zou wel best eigenaardig zijn).
Je kan er zelfs een bescheiden verfrissing krijgen door onder de druppels te gaan staan.
Eens beneden nemen we de lunch (lekkere broodjes met krabsla en tomaat, salami en confituur)
met zicht op het grasveld en de mooie oude bomen.
We beslissen van het voor bekeken te houden. De temperatuur is duidelijk hoger dan gisteren.
Het gaat zelfs boven de 100°F (dan hebt ge juist koorts ... 38°C).
In het museum op de terugweg zien we nog een filmke (lekker koel in de zaal) en wordt er door
de kinderen schaar-steen-papier gespeeld (dat zal hier wel een andere naam hebben).
Op de bus staat nog een publiciteit voor dieten voor eekhoorns. Eet geen eten van mensen en
je valt wel 3 pond af!
Op de terugweg zien we dat de bosbrand nog steeds woedt en doen we boodschappen voor de volgende dagen.
10-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
09-09-2015
Zion hebben we vorige keer al gedaan en enkele mooie wandelingen gemaakt maar er stond op
aanraden van Liesbeth nog 1 attractie op de bucket list : The Narrows!
Angels landing viel uit de boot wegens in herstelling (wat een prachtige reden om
daaraan te ontsnappen
).
Dus niet getreuzeld en vroeg opgestaan om tijdig voor de hitte dit te kunnen afronden.
Er is geen gevaar voor flash floods, het debiet (en dus de waterhoogte) is laag en de
watertemperatuur ok (17°). Op naar de "Temple of Sinawava" waar het allemaal begint.
Na 1 mile moeten we te water! Wat eerst wat onwennig is wordt gaandeweg beste te doen.
Het is "awesome" om hier in deze nauwe canyon te wandelen/waden.
We moeten natuurlijk ook even aftekenen voor aanwezigheid met de aanwezige modder..
Onderweg genieten we nog van de kleurschakeringen (of zijn het bar-codes) ...
Na ongeveer 1 1/2 uur waden komen we aan de zijrivier waar er een waterval wacht.
Maar helaas, het tweede kleine watervalletje wordt de "point of no return".
Het water is er te diep om zonder kleerscheuren (en droge kleren) terug te keren.
Dus dan maar terug en onze lunch verorbert.
Op een best unieke lokatie ...
Volk genoeg onderweg en de minder ambitieuzen vragen waar ze de bus terug kunnen nemen
(dat zal dan toch een waterbus moeten zijn).
Terug aan de Temple nemen we de bus naar visitor center.
Na al deze inspanningen hebben we wel een koffie + carrot cake verdient.
Die foto is blijkbaar "lost in battle" en hebben jullie dan nog tegoed.
Op terugrit zien we nog in de verte een bosbrand. We hadden al van bosbranden gezien op de TV
deze ochtend en daar is er dan 1. Gelukkig (hopen we) ver genoeg om er geen last van te hebben.
Na het avondeten blijkt de brand al wat ingeperkt dus kunnen we rustig slapen.
En, oh ja, we zijn nu halfweg (is dat nu goed of slecht? we weten het nog zo niet
).
09-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
07-09-2015
Het is zondag en het is kalm hier in SLC. We slapen wat uit en dan staan er Mormonen op het menu.
Eerst het visitor center(North) waar we een filmke mogen volgen over hoe goed het is om tot hun kerk
te mogen behoren aan de hand van wat succesverhalen. Niet echt representatief maar wel heel
professioneel en onderhoudend gebracht.
Dan naar de assembly hall, een mooi oud gebouw met (zoals in bijna alle gebouwen) een serieus orgel.
Daarna naar het huis van Brigham Young (de man die de mormonen naar SLC bracht in 1845).
De 2 sisters die de rondleiding doen zijn niet echt van alles op de hoogte en we onthouden ons
maar van kritische vragen. In elke geval is het een mooi huis met redelijk wat luxe voor die periode.
Vervolgens naar het immense congreszaal. Plaats voor 21.000 mensen in een grote aula met
verschillende niveaus en niet 1 steunbalk! Blijkbaar is de ondersteunende staalconstructie van
Belgische makelij waarvoor we dan toch bedankt werden.
Met de gids valt best te praten (een man van middelbare leeftijd die een job heeft in de
vliegtuigindustrie) en een jong gezinnetje met 3 kinderen uit St-George.
Het bezoek eindigt op het dak waar een heuse tuin is aangelegd.
In het andere visitor center staat dan een maquette van de temple waar we as gewone stervelingen
niet in mogen.
Tenslotte naar het "tabernakel" waar de sister van dienst (een Pruissische) het nummertje met het
papierscheuren en het laten van dingetjes in een schaaltje opvoert om de akoestiek aan te tonen.
Moest ze nu nog wat artikuleren en trager spreken zou ze perfect verstaanbaar kunnen zijn.
Voldoende geindoctrineerd dan maar naar een shopping area rond het Union Pacific station
Hieronder de lokettenzaal.
In het terugkeren even langs een beeldig huis, de "Deveraux Mansion".
En dan gaan eten in de Brewery op Trolleysquare. Inclusief "carrot cake" (pekestaart) die we
meenemen om "thuis" op te eten.
07-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
06-09-2015
Vandaag zaterdag en we zijn dus al een week aan het rondrijden op Amerikaanse bodem.
Na Yellowstone gaat het gezwind in 1 dag naar Salt Lake City, bijna 500 km.
Er valt dus niet zo veel te beleven.
In Idaho Falls hebben we een (kleinere) shopping mall gevonden en dat is een mooie rust(?)pauze
om de eentonigheid te breken. We hebben in elk geval succesvol bijgedragen aan de
Amerikaanse economie
.
Omdat er verder niet zo veel te vertellen valt even enkele anekdotes.
In Yellowstone ziet ge niet enkel bizons met duidelijk herkenbare mannelijke onderdelen maar
rijden er ook nog "cars with balls" rond. Wat dat zegt over de bestuurder van zo'n voituur laten
we aan de verbeelding van de lezer over.
De weg naar Salt Lake City is ook niet altijd even duidelijk. Als je via de exit naar de inkom moet ... weten
we niet echt waar we dan uit gaan komen.
In Salt Lake City aangekomen logeren we op 2 blokken van Temple Square.
Da's alvast meegenomen om morgen 1 en ander te bezoeken.
We zijn gaan eten (op aanraden van onze voorgangers in de jaren 90) in de Old Spaghetti Factory in
Trolley square, voorheen een grote trolley stelplaats. Best een speciale plaats. Het is er groot en heel
"antiek" ingericht, best stemmig en verder heel lekker met een goede minestrone als welkome eerste
soep sinds we hier zijn.
Op weg naar trolleysquare nog even drank ingeslagen in de Smiths' Warehouse, een enorme winkel
zo groot als een Maxi-Carrefour maar dan met 2 verdiepingen. Gewoon groot genoeg om verloren te lopen ...
06-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
05-09-2015
Yellowstone dag 3 wordt het hoogtepunt (of althans dat moet het worden). We rijden rechtstreeks
naar de Old Faithfull maar in Mammoth wachten de elks ons op op het graspleintje voor het visitor
center. Gemakkelijker kan het niet zijn!
Onderweg komen we nog wat bisons tegen in het veld (gelukkig niet op de weg), maar steeds
alleen. 1 keer vermoeden we een grotere groep (een 10)tal) maar die staan ver weg.
Bij de Old Faithfull aangekomen zal het nog een uur duren voor die weer in actie komt.
We nemen dus eerst een wandelingske naar de nabijgelegen geysers en bronnen en poelen.
We hebben geluk als de Beehive Geyser begint te spuiten. Dat doet die maar zo ongeveer om
de 10 uur en is wel een krachtige spuiter (gaat hoger dan de Old Faithfull).
Dan maar terug naar de Old Faithfull (die we in totaal 3 keer gaan zien spuiten!!!). Het is in elk
geval een belevenis.
De derde keer liet hij wat op zich wachten maar dan was het ook net iets straffer.
Verder nog een aantal leuke geysers (niet in actie) en poelen tegengekomen.
Waaronder ook de best mooie Belgian Pool. Zeg nu zelf ...
Daarna nog even lang gegaan bij de Prismatic Spring waar tussen de mysterieuze dampen prachtige kleuren te zien zijn.
Vanavond slapen we in Island Park (Idaho) en morgen is er een overgangsdag naar Salt Lake City. Dan kunnen we ook eens wat langer slapen.
05-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
04-09-2015
Tijdig opgestaan want we moeten weer helemaal terug naar Yellowstone. Tijdens het ontbijt
even kennis gemaakt met onze buren in het motel, een stel uit Brugge die beginnen aan 4 weken vakantie.
Tijdens onze rit naar de East-entrance komen we (weeral) een eenzame bizon tegen die netjes
midden op de weg (op de gele lijn) wandelt. Toch wel imposant als zo'n gevaarte langs komt en
dan vooral doet alsof we er niet zijn.
We blijven zoeken naar rendieren of elanden maar ook hier helaas pindakaas, buiten een hert
komen we ze niet tegen. evenmin als de beren.
Eerste attractie van de dag zijn de watervallen van de Yellowstone. Er zijn er 2 vlak na elkaar:
de eerste van 30m.
Dan komt de 2de van 90m, maar daar moeten we wel meer dan 300 trappen voor doen
(naar beneden en terug naar boven).
In elk geval de moeite waard. De zon schijnt terug en er is een mooie regenboog aan de waterval.
Dan verder naar het Norris Geyser bassin. Wat we gisteren gezien hebben was een voorsmaakje.
Hier gaat het er al wat heftiger aan toe.
Eerst is er de steamboat geyser, die al wat stoerder uit de hoek komt.
Maar verderop is er de kleine maar dappere Vixen geyser.
Voor alle duidelijkheid, de spuiter staat rechts ...
Andere attractie is de "red dragon" (nee sorry) "green dragon" (voor de kleurenblinden, aan de rechterkant
van de foto!), die onophoudelijk kwalijke zavelstoomwolken uitbraakt. (stinkie stinkie).
Verder door nu naar Mammoth Hot springs en de mooie terrasvormige afzettingen.
Na Mammoth gaan we even de weg op naar Tower Roosevelt waar we dan ook even een parallelle weg nemen
(een onverharde door de berg) om te trachten war beesten te zien. Maar helaas pindakaas,
geen succes. Bij terugkomst in Mammoth staan die beesten gewoon in het park met ons te lachen.
Dan nu maar naar ons "hostel", een echt hostel in de middle of nowhere maar best gezellig.
Eerst nog een lichte maaltijd, valt echt best mee, een salmon-burger en een beefburger, vers gemaakt.
Ik schrijf dit nu terwijl we op het balkon zitten met een pintje en naar de ondergaande
zon zitten te kijken (dat laatste is niet echt waar want die is al onder maar dat klinkt toch veel schoner)
04-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
03-09-2015
Deze ochtend uitgecheckt uit waarschijnlijk de kleinste kamer die we op deze reis zullen hebben.
Jackson Hole is allicht de duurste plaats per vierkante meter.
Op naar Yellowstone langs de zuidelijke ingang. We beginnen met de vallei van de Lewis waar
we ook al de gevolgen en het herstel na de brand van 1988 kunnen zien.
Een mooie vallei en waterval om de dag te beginnen.
Dan verder naar het White Thumb Geyser Basin waar de eerste rokende en soms al wat stinkende
modder- en waterpoelen te vinden zijn. Mooie kleuren wisselen af met grijze blubber.
Even verder komen we de buffalo tegen. Gewoon een koppel bizons die de straat willen oversteken.
Ze doen dat omzichtig zoals het hoort (goed opgevoed, die beesten).
Bij de leaping rapids (waar de vissen naar boven proberen te zwemmen), komen we "Tony (V)" en "Dave"
tegen uit Salt Lake die een foto van hen beide willen wat we natuurlijk graag doen. Ze maken
dan ook graag ook een fotoke van ons 2-en.
Als we ze bij een volgende halte nog eens tegenkomen zijn we al
soul-mates. Het kan snel gaan (maar toch liever geen 3de keer).
We rijden dan verder langs het immense Yellowstone Lake en gaan dan al verder naar het meer
serieuze werk: Sulpur Caldron en de Mud volcano. Hier is het vooral stinken geblazen.
I
Hier worden we ook nog "goedendag" gewenst door een koppel gepensioneerde leraars
uit Berchem. Die blijven zowaar 7 weken in de US.
Waar we daarjuist nog mooie kleuren hadden is er nu vooral meer rook (damp) en veeeeeel zwavel in de lucht.
Van daar nog naar Cody, de stad van Buffalo Bill waar we vernachten. Dat is nog wel even rijden
(een dikke 100 km vanuit het centrum van het park) maar we rijden door mooie valleien en langs
het imposante Bill Cody stuwmeer.
Vanavond slapen we in "A Wyoming Inn" uitgebaat door een heel voorkomende Indier en waar de
kamers ruim en modern ingericht zijn.
Cody zelf is een leuk stadje (zoals wel meer: enkel een hoofdstraat) maar wel goede eethuisjes
(we zijn bij Adriano wezen eten) en wat ambiance op de terrasjes met wat live muziek.
Gezellig en gemoedelijk.
03-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel
.
.
, dus zonder koffie en carrot cake verder.
). 
.
).
.
