Groetjes uit Kiev, Oekraine. Gisteren en eergisteren waren we in Wit Rusland, het land van Alexander Lukashenko. Aan de grens kwamen we te weten dat, bij verordening van de persident , we voor de moto een verzekering moesten afsluiten en ook een voor ons persoonlijk, zelfs al hebben we een verzekering die wereldwijd geldig is. Maar met 3 keer 2 euro was dat ook geregeld. Toen hadden we nog de fout gemaakt om te gaan aanschuiven in de iets-aan-te-geven rij. Wij dachten dat de moto iets van waarde was. We hebben dus een uur staan wachten tot er iemand van de inspectie kwam. Maar verder geen probleem. 't Was wel koud, amper 6 graden. Wit Rusland is een proper land, met vriendelijke Russisch sprekende mensen. De benzineprijs wordt aangeduid in dolars, euro's,russisch en wit-russische roebels. 3700 witrussisch roebels voor een euro. Minsk is een echte sovjetstad, alles is mooi en verzorgd, maar koud! We zijn eens een stadswandeling gaan maken en eens met de metro gaan rijden De volgende dag naar Gomel, een universiteitsstad waar we van Olga, een vriendin van Herbert ,een stadsrondleiding kregen. We hebben 't park en een museum gezien en hebben daarna champagne gedronken op de vriendschap. De volgende morgen , vandaag dus , in de gietende regen en bij 8 graden naar Oekraine. Wit Rusland , want nu in de niets-aan-te-geven-rij, zonder problemen buiten. Weg dus onze eerste visum. Voor Oekraine moesten we dus inderddad geen visum hebben. Wel een verzekering voor de moto. Die hebben we gehaald in een groezelig hok met etensresten op de tafel, op de vloer, 2 zatlappen in het hok , waarvan er 1 zijn roes op een vettige matras aan 't uitslapen was 40 euro voor 14 dagen verzekering; Oekraine is veel vuiler dan Wit Rusland. De kippen ,honden, ganzen,eenden, paarden lopen allemaal gewoon op 't straat. Er wordt veel gedronken. En 't was natuurlijk ook koud en nat; We zijn nu in Kiev, hotel Bratislava, nog zo'n oud sovjet hotel. Maar lekker warm binnen en morgen een ontbijtbuffet..
Over Oekraine. Het was toch nog niet zo slecht als het er eerst naar uit zag; We zijn het land binnengereden zo'n 40 km van Tsjernobil, en in die streek zijn natuurlijk de laatste 20 jaar weinig investeringen gedaan. En het was een koude , regenachtige dag. In Kiev zijn we het Kremlin gaan bezoeken , en daarna zijn we doorgereden naar Odessa, langs de enige goede weg die Oekraine rijk is. We wilden nog een ommetje maken langs Moldavie en Transnistrie, maar de weg was te slecht. In Odessa kregen we de hulp van een agent om een hotel te zoeken. Hij bracht ons naar een vakantiepark aan de Zwarte Zee, waar we lekkere shaslik , da's de plaatselijke variant van brochetten gaan eten zijn ,en een lekker lokaal biertje gedronken hebben bij de zonsondergang; Een zwoele avond; Volgende dag doorgereden naar de Krim, en een terrasje gaan doen op de dijk van Sebastopol, lekkere ijskreem. De volgende dag , via veel kronkelende baantjes door een natuurpark naar Jalta, daar op de dijk reuzengarnalen gaan eten. De Krim is prachtig!! Later de ferry vanuit Kertsj naar Rusland genomen. Daar kwamen we terecht in een bureaucratische rompslomp zoals altijd, maar uiteindelijk toch aan een verzekering geraakt; Verder richting Sochi , via nog veel meer slingerende baantjes. Gelieve geen rijvaardigheidscursus aan mijn broer geschenk te geven voor zijn verjaardag, hij oefent hier al genoeg. De Zwarte Zee en omgeving zijn hier ook zeer mooi. Alles is wel heel duur, dus huren we een hotelkamer voor 12 uur en halen eten in 't winkeltje; Dan de lage Kaukasus over , er zitten kamelen in de Kaukasus, zelf gezien, en via Kranodar naar het oosten. We rijden door Kalmukkie ,de boeddhistische deelrepubliek van Rusland. Leuk om nog eens in Elista, schaakhoofdstad van de wereld , te komen. Verder naar Volgograd, een lange , uitgestrekte stad aan de Volga. We bewonderen het grote beeld van Mamayev Kurgan , het beeld ter herinnering van de Slag om Stalingrad. Vandaag zijn we de Volga nog maar eens overgereden , nu over de zeer lange brug in Saratov naar Engels. Morgen rijden we tot Ozinki, het laatste dorpje voor de grens met Kazachtstan;
Ozinki was lieflijk , gezellig,klein ,een typisch russisch klein dorpje. De volgende dag naar de grens. Een paar betonnen gebouwtjes , verder is er zover de horizon reikt niks te zien. Veel traffiek gebeurt hier blijkbaar niet; De douanier krabt eens in zijn haar; Heeft geen idee of we een visum nodig hebben , een verzekering, welke documenten we moeten invullen. Gelukkig wil hij wel moeite doen , en begint dus rond te bellen. We staan er dus een paar uur voor het raampje; Herbert gaat eens naar t' Wc , maar komt , een beetje witjes rond zijn neus, terug; Hij kon nog wel wat uren wachten zei hij , ik ben dus niet gaan kijken. Na een paar uren mogen we verder. Kazachtstan is groot, zeer groot en zeer leeg , zo zullen we ondervinden. In het eerste stadje voorbij de grens sta ik een uur in de file aan de bankautomaat van de universiteit; De studenten rijden blijkbaar allemaal met een audi mercedes,opel of bmw. We rijden verder de steppe over , het is nog steeds koud Kazachstan is wel moeilijk te bereizen. De hotels liggen een paar honderd kilometers uit elkaar, ook de café's om iets te eten of te drinken zeer ver uit elkaar, en vooral , de wegen zijn SLECHT!!!!!!!!!!! De mensen zijn heel vriendelijk, alle opschriften nog in t russisch. De hygiene is ook niet je dat; Zo sliepen we bvb in een klein (hotel)kamertje met de WC buiten; Een houten huisje waarvan je de deur met je schoen opendoet, een houten vloer met een ruim bemeten gat , geen spoeling natuurlijk, geen verlichting,maar wel een haakje om je vest aan te hangen. Het soort plaatsen waar je probeert 's nachts niet naar t' WC te moeten gaan. Hoewel , sommigen schijnen er hun sudoku in te vullen.;
We waren in Astana, de nieuwe hoofdstad van Kazachstan. Weinig te zien. Wel een proper hotel daar , we huren terug een kamer voor 12 uur.
We rijden verder langs het Balkasj meer naar het zuiden, de streek van Dzjanbul,Taras; Een heel andere sfeer hier. Veel moskeeen, en opeens ben ik veranderd in maar-een-vrouw, ipv constant complimentjes te krijgen over mijn goed Russisch.
In Shimkent gaan we op zoek naar de grens. We moeten langs een aparte grensovergang voor buitenlanders , die natuurlijk niet aangeduid staat en niet gelegen is op de gewone hoofdweg. De grensprocedure zelf gaat nogal vlot; Iedereen spreekt Russisch en ook alle documenten, makkelijk zat, in t 'russisch.
We zijn nu in Oezbekistan , Samarkand. We houden hier een rustdag, onze eerste 10.000 km zit erop. Ontspannen sfeer hier, vriendelijke bevolking. ,
Samarkand is één van de steden van de Zuideroute. Het is fantastisch om hier te zijn,overland met de moto , en al die prachtige gebouwen te kunnen zien; Ze zijn echt zo mooi als op de foto; Weinig toeristen , hier dus geen verkopers van souvenirs. We zien wel wat ezeltjes , maar de meesten rijden hier met Daewoo, op gas. De huizen , met veel kleurrijke platen. De dames zijn mooi gekleed, de heren spreken alleen nog tegen Herbert, gaan onder de moto liggen. De politie houdt ons tegen , maar ook alleen maar om naar de moto te kijken. Samarkand is ook een universiteitsstad en dus veel jonge mensen; Veel terrasjes hier en goed weer. We genieten van shaslik met een biertje; Leuk detail hier. Het kleinste briefje is er één van 1000 som, 3000 som in een euro; Om een hotelkamer te betalen heb je dus een stapeltje geld nodig; Als je hier bvb 100 dollar wil uit de ATM halen , voer je je kaart in , tikt je code in , en dan krijg je een stapeltje geld van de bediende die ernaast zit, de stapel geld kan immers niet door de gleuf van de ATM; Op de markt zie je hier mensen lopen met hele plastiekzakken geld, die gaan dan bvb een wasmachine kopen. Zeer vriendelijke bevolking dus, lekker eten en eindelijk warm weer,zeer warm weer.
Na een rustdag bij 't krieken van de dag naar de grens. Het is echt nog vroeg, want de bediende aan het benzinestation valt bovenop de moto in slaap. Zoals te verwachten is de grensovergang tussen Oezbekistan en Tadzjikistan niet echt druk.het is een verzameling van houten huisjes , caravanetjes. De ontvangst is echter super! Enthousiiast worden we de hand geschud door de douane, die heel plechtig onze moto inschrijft in hun gulden boek . We betalen 40 US$ voor een toelating om 14 dagen op Tadzjiekse wegen te rijden,allemaal heel officieel en met veel stempels; Ook veel geluk en welkom gewenst door de man van het verzekeringskantoortje,welkom in Tadzjikistan! Hetzelfde bij de man van de sanitaire controle, hoewel die controle eruit bestaat van door een droge greppel te rijden. We rijden tot het eerste stadje . Ook wat ezeltjes hier, maar de meerderheid schijnt toch met een mercedes te rijden. Opeens is Herbert weer Sinterklaas. Iedereen zwaait, de kinderen roepen in engels en russisch hello!hello!, ze lopen een eindje met de moto mee. Iedereen probeert een gesprek aan te knopen met ons , jammer, maar de vrouwen lijken alleen Tadzjieks te spreken. We worden constant gevraagd om samen op de foto te staan Herbert wordt gevraagd om de moskee te bezichtigen , ik wacht buiten op een bankje. We gaan heel lekker eten , bezoeken de markt, wandelen rustig door het stadje. s' Avonds is er een voetbalmatch , nen derby tussen Dushanbe , de hoofdstad en Samarkant. De volgende morgen regent het. Er staan ons 250 km over onverharde bergpassen te wachten.We rijden een heel eind , maar de weg is echt te slecht. We rijden terug naar Pejikent en genieten daar van nog een dagje Tadzjikistan. Volgende morgen terug naar Oezbekistan ,op weg naar Samarkand gaan we een theetje drinken ,voor meer hebben we voorlopig geen Oesbeeks geld. Geen zorgen , men geeft ons een complete maaltijd als gewaardeerde , welkome gasten van hun land. Het wordt hier iedere dag warmer! We laten Herbert zijn zonnebril nog repareren en rijden dan verder tot Taskent..
Tashkent is een groene stad , met veel fontijnen en mooie gebouwen. We hebben met de metro gereden, de enige metro in Centraal Azie. Een mooie metro en heel proper, maar natuurlijk niet te vergelijken met die van Moskou Geen foto's van de metro , de politie is hier overal in deze stad. Ze zijn heel vriendelijk en behulpzaam, maar foto's nemen van de metro mag nu eenmaal niet. Waar we wel foto's van hebben is van de feestzaal naast ons hotel. Gisteren zagen we naast ons hotel een mooi gebouw, dus eens gaan kijken. Bleek een feestzaal te zijn , en ze waren heel wat taarten aan 't binnendragen. Gevraagd of we eens mochten kijken. Dat mocht. Een heel mooie, grote zaal , met al heel wat eten op de tafels. Die avond was er een trouwfeest van de zoon van de algemeen directeur van het vliegwezen van Oezbekistan voor zo'n 500 mensen. en ik zeg dan , als jullie nog een paar stoelen vrij hebben? en we werden uitgenodigd. Dus gaan douchen en onze enige propere T-shirt aangedaan. We zijn dus te gast geweest op een trouwfeest van Oezbeekse moslims. En wat doen moslims op een trouwfeest, Drinken , eten, dansen.. We hebben zo goed en zo kwaad het kon geprobeerd mee te doen. Veel getoast met cognac uit Samarkand, wijn gedronken , van alle schotels proberen te proeven. Mee gedanst met bottines en een jeans in plaats van in soiré , het voelde wat ongepast , maar ik heb toch wat geld voor het bruidspaar bij elkaar gedanst. Alleen, die taarten die we zien binnendragen hebben , die hebben we niet meer gezien. Wel een unieke ervaring! Morgen op weg naar Kirgistan!
Van Taskent naar Alma -Ata gereden, de vroegere hoofdstad van Kazachstan. Een grote stad met heel veel smog. Ze hebben er geen metro maar wel heel veel auto's,dus ademen gaat er bijzonder moeilijk. Er is wel een uitzonderlijk mooi nationaal park Medey vlak bij de stad. Binnen enkele kilometers rij je de bergen in , en de eeuwige sneeuw. Daaar is de lucht heel zuiver en de omgeving heel mooi! Een echte aanrader! De rest van de stad is niet veel , heel druk en dure auto's.
Vandaar zijn we naar Kirgistan gereden. Een zeer chaotische grensovergang met heel wat mensen met wel een dikke auto maar geen geduld. De douane maakte er korte metten mee. Zelf werden we heel correct geholpen. Bishkek , de hoofdstad is ook al zeer rijk , maar heel wat kleier dan Alma Ata en dus leefbaarder. De officiele taal in Kirgistan is Russisch , en het is ook het land waar alles nog het meest bij het oude gebleven is. Alle dagen feest!! Toen wij er waren vierden ze de nationele feestdag van Rusland, de volgende dag was het de feestdag van de brandweerman , en zo gaat dat maar door.. s'Avonds is er op het centrale plein een klank en lichtspel met massa's fonteinen. Zeer mooi! De volgende dag naar 't mooiste meer van Kirgistan gereden , Jizil Oegul; Een zeer mooi, groot meer , maar de weg er naartoe was minstens even mooi. Helaas wordt het hier elke dag steeds warmer, de zomer op de Zuideroute is nog een echte zomer! Daarom hebben we besloten terug naar het noorden te rijden. Met de opwarming van de aarde in gedachten , is het misschien tijd om de zijderoute te re-routen? Duizend jaar hetzelfde tracé. Tijd voor iets nieuws! We zijn nu in Kurgan , het zuiden van de Oeral. Als het weer het toelaat gaan we eens kijken of er geen kamelen leven in Noorwegen. De opwarming van de aarde..je weet wel.. Of was die laatste pint er ééntje teveel??
Groetjes uit Finland! Ja, de tijd vliegt voorbij en de kilometers tikken vlot aan.
Vanuit Kurgan zijn we op bezoek geweest in Miass, was vroeger een goudveld in Rusland. De grootste nugget daar ooit gevonden woog een mooie 42 kg. En die lag gewoon in de rivier. We bezoeken hier Stass, die woont hier nog in een klein traditioneel huisje.
Hij kookt natuurlijk voor ons , we hebben onze echte Russische banja gehouden , hout gestookt en met de berkenbladeren, slapen nog eens in een zetel in de woonkamer. Vandaar door de olievelden van Bashkirtostan en Tatarstan , twee deelrepublieken van Rusland om toch nog in de Stan-sfeer te blijven. De Oeral waren we toen al over , en dus terug in Europa; Daarna naar de datsa van Milana 50 km boven Moskou. Veel gegeten en gedronken en zalig geslapen.
s' Morgens een inleef moment wat een gans moet meemaken op een ganzenlever boerderij.
Ontbijt bij een russische baboeska is niet voor mensen op dieet.
Kasja, kefir, omlet, buterbrot, blini's., veel te veel..
De rest van de dag niks meer gegeten.
Verder naar Novgorod gereden en vaarna naar Petrazavodsk.
Kirkiness ligt helemaal aan het uiterste puntje van Noorwegen , vlakbij de Russische grens .
Volgens Jan Modaal zijn we dus helemaal aan the end off the road.
Een ander draait zich om en ziet het begin van een lange weg, vol nieuwe avonturen en uitdagingen.
Het is hier heel mooi, fjorden en speciale actische vegetatie, maar natuurlijk wel koud.
Gisteren waren we in Rovaniemi, thuis van Santa Claus.
We logeerden in hotel Santa Claus, oh, hoe origineel!
Vanop ons zonnig terras hadden we uitzicht op de stad.
De winkels mochten er maar bier verkopen tot 9 uur, dus voor één keer een biertje uit de bar in de kamer gedronken en gemijmerd bij de niet ondergaande zon.
Deze morgen voorbij Santa Claus Village gereden.
Santa Claus staat maar om 10 u op , dus we hebben hem niet gezien.
Maar onze foto bij 't overschrijden van de poolcirkel hebben we wel.
Vandaag heel veel rendieren gezien, maar geen enkel met een rode neus.
Rudolf , the Red Nosed Rendeer from Santa Claus, kon dus ofwel ook al niet vroeg uit bed , of is verlof naar een all-in hotel in Turkije.
Na een voorspoedige overtocht over de Finse Golf aangekomen in de Baltische Staten.
Estland is nog steeds proper, relatief goedkoop,Tallin blijft sprookjesachtig mooi.
In Parnu hebben we gelogeerd, rustig stadje, met winkelcentrum , winkellcentrums zelfs.
In de visafdeling hadden ze 3 aquariums met levende vissen, om maar een idee te geven.
Ze zijn dus mee met Europa en richten zich vooral op de handel-verkoop met Finland.
De benzine kost hier 1 euro , tegenover 1,5 euro in Finland.
Ook het bier is hier veel goedkoper, dus de ferry's zitten altijd overvol.
Letland is niet mee, ze hebben ook geld gekregen van de Europese Unie, maar sindsdien is er niets meer gebeurd.
Alles begint weer te vervallen , niks draait goed.
Litouwen daarentegen is weer proper, georganiseerd, goedkoop,vriendelijk.
We hebben er voor de zoveelste keer teveel gegeten , en hebben dan de ferry genomen naar de landtong--nationaal park Kursjkaja Kosja--om terug naar Rusland te rijden.
Schoon nationaal park, met weelderige bos en veel kuuroorden , gesponsord door Europa.
Voor één keer vlot in Rusland geraakt.
De enclave Kaliningrad.
Kaliningrad is zo Russisch als maar mogelijk.
Grote pleinen, grote gebouwen sovjetstijl, fontijnen , ijsjes,mooie dames, dat zie zelfs ik
En we konden er de ritssluitingen van onze jassen laten repareren.
Na ons s' morgens nog maar eens overeten te hebben de grensprocedure gaan doen met Polen.
Vijf uur in de blakende zon gestaan, de douane had aan beide kanten van Fort Europa een moeilijke dag!!
Misschien toch niet zo'n slecht idee om eens naar hun bierfeesten te gaan?
Dan via Neueshwanstein naar Pfronten gereden , op bezoek bij Hans, een dokter die ik vorig jaar in Krasnojarsk leren kennen heb.
Woont in een kleiner kasteel dan Neueshwanstein , maar met een vergelijkbaar uitzicht.
Dan door Oostenrijk voor de eerste keer naar Zwitserland.
Ik ben er nu --bijna--overal geweest.
In Basel, Bern, Lausanne, Montreux, Geneve, Evian, St Gallen, Zurich, Luzern, de Gottard Tunnel, St Moritz, Davoz, Lugano, St Bernardino, Como, Grand St Bernard, Chamonix.
Ik zend jullie veel groetjes uit China! Voorlopig valt alles goed mee; Er waren wel uitgebreide veiligheidsmaatregelen ter voorkoming van de vogelgriep; Je moet nu op de luchthaven nog maar eens een extra formulier invullen waarin je opgeeft waar je de laatste weken geweest bent , waar je de volgende week gaat logeren , op welke stoel je in ' t vliegtuig zat , wie ze moeten verwittigen als je ziek wordt.; Gelukkig heb ik niet moeten niezen! 't Wordt zo onderhand toch wel een hele onderneming , het vliegtuig nemen. Misschien kunnen ze die onzin van je schoenen uitdoen en met blauwe sokjes lopen al eens afschaffen? Veel mondmaskertjes gezien , dat wel.. Peking heeft een mooie luchthaven , veel bloemen en planten, veel licht , heel modern , proper , verschillende Chinese restaurants , massagesalons, maar ook bvb een Kentuckey Fried Chicken; Er zijn gratis WC's , naar keuze t' frans model of een gewoon. Er is gratis warm en koud water , dus de Chinezen vullen allemaal hun drinkflesje op, en ze maken ook van die vermicellisoup , zoals op de Russische trein; Er hangt mooi aangegeven hoe je naar het centrum komt. Ik ben met de airportexpress gereden, kost 25 Yuan tot aan een metrostation, daar koop je een ticket voor de metro, 2 Yuan en off-you-go! Metro proper , er wordt in t 'Engels afgeroepen aan welk station je bent , en welk het volgende gaat zijn. Je kan met lichtjes volgen op de map die in het ruituig hangt welke richting je uitgaat , en ook op het perron staat goed aangegeven naar waar de uitgangen leiden , en op de palen hangt wat het volgende station is in die richting en ook het eindstation van de lijn; Niets onoverkomelijk moeilijk dus. Ik heb dus mijn hotelletje gemakkelijk gevonden , onderweg zijn er mij wel al een paar fietstaxi's aangeboden. Peking is zo op 't eerste zicht een propere stad, veel groen, veel internetcafé's ,telefoonshops, veel winkeltjes met allerlei, grote chique gebouwen ook , ze houden blijkbaar veel van lampionnnetjes en de pagodebouwstijl; Maar ik heb natuurlijk nog niet veel gezien, ben alleen nog maar naar mijn hotel gegaan. Ik heb hier in t ' hotel een gratis upgrade gekregen. Mijn bestelde kamer -de goedkoopdte - was niet vrij. Ik logeer nu - voorlopig?- in een volgens oud-chinese stijl ingerichte kamer. Raam met uitzicht op een binnenplaats met lampionnnetjes, een stenen beeld van een chinese krijger in de hof, wel met een internetverbinding, een flatscreen TV, EN een bloementjes WC en een chinese kom-lavabo-meubel. Ook een minibar, kluis, een airco en warm en koud water. De afwerking van de douche is made-in-China, de badkamervloer staat binnen de kortste keren onder water; Oef, 't is dus niet allemaal perfect, maar 't gaat hier wel meevallen denk ik. Later meer!
Groetjes uit Kiev, Oekraine.
Over Oekraine.
Samarkand is één van de steden van de Zuideroute.
Na een rustdag bij 't krieken van de dag naar de grens.
Tashkent is een groene stad , met veel fontijnen en mooie gebouwen.
Van Taskent naar Alma -Ata gereden, de vroegere hoofdstad van Kazachstan.
Groetjes uit Finland!
Groetjes uit Kirkiness, Noorwegen.
Gisteren een uitstap naar de Noordkaap gemaakt.
Groetjes uit Hell!!
Groetjes uit Helsinki!
Na een voorspoedige overtocht over de Finse Golf aangekomen in de Baltische Staten.
Foto's Zijderoute-Noorwegen-Zweden-Finland-Estland-Letland-Litouwen-Kaliningrad
Hallo,
We zijn aangekomen in de laatste -Stan van deze reis.
Foto's Zijderoute--Duitsland-Oostenrijk-Liechtenstein-Zwitserland-Italie-Frankrijk
Hallo allemaal!
Ik zend jullie veel groetjes uit China!
