Ik heb ooit in onze bibliotheek in Brasschaat een boek ontleend over de plaatsen erkend door Unesco als Werelderfgoed.
Het zal natuurlijk niet up-to-date geweest zijn, want de lijst wordt nog steeds bijgewerkt.
Maar het was in ieder geval een heel dik en zwaar boek.
Terug in Andalusie vink ik nog eens twee stadjes van mijn lijstje af.
Ubeda en Baeza zijn twee kleine stadjes erkend door Unesco om de renaissance stijl .
Net zoals in zoveel andere stadjes hebben ze een lange ,rijke geschiedenis.
De romeinen, de arabieren , christenen hebben hun sporen nagelaten,
En naar goede gewoonte werden de heiligdommen aangepast naar de nieuwe mode- godsdienst.
Hier in Ubeda staat een kerk van San Pablo, van buiten een schoolvoorbeeld van de typisch Vlaamse bouwstijl, ik zet er een kot aan en nog eens een kot en nog eens een kot aan.
Van buiten dus een spuuglelijk iets, maar binnen prachtig.
Er staan ook heel veel mooie paleizen, kloosters, natuurlijk een kathedraal,...
Opvallend , ieder huis heeft twee voordeuren na elkaar..
Beide stadje zijn het paradijs voor wie houdt van kleine smalle straatjes, kasseitjes, bergop en bergaf gaan.
Ik had ook zeer wisselvallig weer en het hoogseizoen is natuurlijk voorbij, dus bijna geen mens gezien.
Vooral in Baeza was dat heel speciaal, je voelt echt of je in het verleden aan het wandelen bent.
Mijn laatste dag ga ik nog eens wandelen langs de stadsmuren van Ubeda.
Van hieruit heb je zicht op de vlakte met tot aan de horizon olijfbomen.
Ik reis naar Galicia, het uiterste noord-westen van Spanje.
Geen aangenaam middellandse zee klimaat hier, maar de invloed van de onstuimige atlantische oceaan.
Het is hier zeer mooi, veel groen , prachtige kusten met inhammen, eilandjes...ik geniet ervan!
Maar dus ook zeer wisselvallig weer.
Mijn in Slovenie tweedehands gekochte regenjas bewijst waterdicht te zijn, maar is eigenlijk te warm als de zon schijnt.
Mijn uitvalbasis wordt Vigo , de meest westers gelegen haven , en de grootste vissershaven van Spanje en Europa.
Ik begin met een daguitstap naar Pontevedra.
Gesticht door de Romeinen, getuige nog steeds een romeinse brug.
Vroeger de belangrijkste haven van Galicia, maar helaas ergens in het verleden totaal verzand..
Wel gebleven, het mooie historische centrum.
Vigo, waar ik logeer , heeft natuurlijk ook een uitgebreide geschiedenis
De noormannen, de arabieren, de engelsen, de turken,..allemaal waren ze hier..
Maar Vigo gaat vooral de geschiedenis in als stad waar de zeeslag van Rande plaats vond.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar er zou ergens op de bodem van baai nog een schat van rond de 42 miljoen goud- en zilverstukken liggen.
Zo schrijft Jules Verne in zijn boek 20.000 miles onder zee dat de schat van Koning Nemo hier zou liggen.
Ik heb mijn badpak niet bij.
Ik maak met de lokale bus nog een uitstap naar Baiona.
Baiona heeft een prachtige baai , is een dorpje gebleven van 5.000 inwoners, heeft een mini oud centrum, een fotogeniek fort...
In Baiona ligt ook een replica van de Pinta, de boot die als eerste terugkeerde van een lange tocht en de boodschap bracht dat men India had bereikt, wat natuurlijk achteraf Amerika bleek te zijn.
Op de paar uur dat ik in Baiona ben heb ik negen seizoenen doorstaan , maar het was tof!
Toen Vilnius nog tot Polen behoorde was Kaunas de hoofdstad van Litouwen, nu is het de tweede stad van het land.
En zoals ieder land heeft ook iedere stad zo zijn eigen karakter...
Kaunas is een stad aan de stroom, meer nog, een stad aan de samenstroom van twee rivieren..
Mooi park en je kan er zelfs een minicruisje maken over de rivier.
Ideaal plaatsje om een kasteel en een stad te bouwen en geld te verdienen.
Een fotogeniek kasteel , compleet met een beeld 'man op paard', genaamd 'Vrijheid Strijder'.
Een fotogenieke oude stad ook, met meer cafe-terrasjes dan overgebleven kinderkopjes en ieder avond live muziek.
Kaunas is de trotste wereldrecordhouder van de langste brug , niet in meters, maar wel de langste tijd om ze over te steken.
Vroeger behoorde de ene kant van de rivier tot het russische rijk, de andere kant tot het pruisische rijk..
Het is dus dertien dagen later of vroeger als je aan de overkant bent...
Even nadenken als je verlof aanvraagt..
Het kasteel huist--natuurlijk -een monster--je kan gaan luisteren aan een gat in de muur en dan hoor je het monster snurken..
Flauw,maar er zijn er weinigen die het kunnen laten..
Ik ben gaan luisteren en het beest was thuis... de volgende dag ook.
Kaunas heeft ook nog twee werkende funiculairs, een zeer grote kathedraal gebouwd 'omdat het plein ervoor gemaakt was', een nog grotere kerk hoog op de heuvel als 'dank voor de onafhankelijkheid' en om de grootste te zijn,en 1 moskee en 1 synagoge.
Er is veel lucht en groen en ruimte in deze stad.
Zo is er nog een echt-echt-echt groot eeuwenoud eikenbos , veel eiken zijn meer dan 300 jaar oud, heerlijk om te wandelen.
Een van de betere ideeen die men hier gehad heeft is de oprichting van een courtyard gallery.
Duur woord voor wat eigenlijk een lelijke binnenkoer vol garageboxen en geparkeerde auto's was...
En nu dus nog steeds een lelijke binnenkoer met geparkeerde auto's is, maar versierd met parels van street art.
Gratis toegankelijk, 24 op 24 , zeer laagdrempelig natuurlijk, je wordt alleen gevraagd stil te zijn voor de omwonenden.
Kaunas is trouwens culturele hoofdstad in 2022, dus er wordt overal nog steeds veel vernieuwd en verbouwd, maar het wordt mooi.
Ik logeer in de nieuwe stad maar toch in een historisch hotel.
Hotel Metropolis is een statige oude dame met een indrukwekkende entreehall, glas in lood ramen en een kluis waarbij je het jammer vindt dat er steeds minder met cash wordt betaald.
De kamers zelf zijn modern, ik heb 200+ zenders op de TV en warm water in juli..
En toch, het 'socket-near-the-bed' krijgt hier weer een nieuwe betekenis.
In dit hotel logeerde in 1940 nog een Japanse diplomaat die Visa for Live leverde aan de joodse gemeenschap.
Redde zo meer dan 1.000 mensen.
Mijn hotel is dus zo centraal gelegen als maar kan.
Op 50 meter is er Laives Aleja , een wandel, winkel, animatie -promenade met veel bankjes waar iedereen flaneert.
Nog een ding, want dit wordt ondertussen een lang verhaal.
In het centrum is er een park dat vroeger de begraafplaats was.
Die begraafplaats was mooi verdeeld volgens de demografie van toen.
Een deel voor de orthodoxen en hun kerk, wat vierkante meters voor de katholieken, een hoekje voor de moslims en hun mini moskee, nog wat voor de evangelisten..
Kaunas, een stadje waar ik het gewoon zou kunnen worden..
Vilnius is , volgens de boekskens, van de drie Baltische hoofdsteden het minst toeristisch.
Hoewel, eerst werd mijn vlucht maanden geleden geschrapt en twee dagen vervroegd...
Maar op de dag van vertrek was de vlucht overboekt ..
Bijna extra avontuur , maar uiteindelijk kon ik toch mee.
De luchtvaart draait nog steeds niet normaal.
Vilnius telt 570.000 inwoners en heeft , volgens de Unesco, de grootste Oude Stad van de Baltische Staten.
Verder is er niks groot in afstanden hier.
Je wandelt van de luchthaven naar het centrum op 50 min, 5 haltes met de bus.
Een half uurtje wandelen naar het trein en busstation.
Vilnius was het Jeruzalem van het Noorden, maar er rest nu nog maar 1 synagoge.
Je kan hier wel ontelbare kerken gaan bezoeken, sommige zeer sober, andere waarmee we een heel deel van onze staatsschuld zouden kunnen betalen.
Hongerig of dorstig moet je hier niet naar bed, ze hebben hier zelfs volledig verkeersvrije straten waar over de volledige 1-2 kilometer lengte terrasjes staan.
Vilnius is een rustig stadje, het lijkt wel of ik in een resort zit.
Bijna geen verkeer op straat.
Geen lawaai, geen zwerfvuil, veel parken en bankjes en niemand die je lastig valt.
In mijn hotel ruimte zat, grote entree,zitruimtes. een afsluitbare speelruimte voor de kids, een ontbijtzaal waar je 10 meter afstand van elkaar kan houden en natuurlijk, wat het echte verschil maakt, iedereen is rustig.
Aan de nummerborden te zien zitten we hier allemaal samen, russen, wit russen, polen, duitsers.
Ik ga dus wandelen in een binnenstad waar wel toeristen zijn en de voertaal 90 % russisch is.
Verder is er ook een zeer mooie wijk de rivier over waar nog prachtige oude huizen staan.
Ik ga naar parken waar alleen de bomma met haar kleinkind komt.
En ook naar Uzipis.
Uzipis is een zichzelf op 1 april 1997 autonoom verklaarde Republiek.
Ze hebben een president, een nationale hymne, een vlag , een grondwet in meer dan 20 talen vertaald .
Je kan er zelfs een ingangsstempel krijgen.
De republiek is drie straten groot en vooral toeristisch.
Ik wil eens naar Barcelona, een van die zeer populaire citytrips .
Toledo-Spanje- de foto's.
Valencia zou volgens een aantal lijstjes de meest aangename stad ter wereld zijn om te wonen.
Normaal had ik nu op Gran Canaria gezeten, maar mede door de oorlog in Oekraine ga ik nog maar eens naar het vasteland van Spanje.
Antequera ligt op de kruising tussen Sevilla, Granada, Malaga en Cordoba,
Ik heb ooit in onze bibliotheek in Brasschaat een boek ontleend over de plaatsen erkend door Unesco als Werelderfgoed.
de foto's.
Vanuit Vigo neem ik de express trein naar Porto.
Ik reis naar Galicia, het uiterste noord-westen van Spanje.
Slovenie, 2022, de foto's.
Vanuit Maribor maak ik een dagtrip naar Ptuj.
Slovenie is een klein landje.
de foto's.
Na Tallinn, Estland, en Vilnius, Litouwen, reis ik voor een paar dagen naar Riga .
Litouwen 2022. De foto's.
Vilnius is , volgens de boekskens, van de drie Baltische hoofdsteden het minst toeristisch.
Praag, Brno, Tsjechie 2022, de foto's.
Terug in Praag is de hitte voorbij .
