Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
Diagnose sinds 26 april 2011:
dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies +
HIPEC-operatie
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Deerlijkse ervaringen
Om op de hoogte te blijven
16-10-2011
Morgen start aftellen??
Zondag, 16 oktober 2011 ....donderdag was het bel-dag! Telefoon 1 was naar de huisarts: oef...het gaat om een bacterie en de medicatie is dus oké! Telefoon 2 naar de oncoloog: na enkele heen- en weer telefoons het verlossende nieuws: bloed oké, cocktail chemo is beslist: verderzetting met Avastin...gerustgesteld dat dit product er terug bij is .....heeft al bewezen hoe doeltreffend het is maar daardoor kan de stoma maar verwijderd worden na de volledige chemokuur! Maandag kunnen we dus starten...al vlug agenda erbij gehaald en als alles volgens plan kan verlopen is de laatste chemo op maandag 26 december!!! Het wordt spannend, afwachtend...hoe het van oud naar nieuw zal gaan....we zouden graag plannen maar durven niet... Nee,nee..eerst morgen en de volgende dagen! Sinds zaterdag is Alex enorm veranderd: meer 'fut', meer eetlust, beter slapen...alles evolueert positief...heeft gewandeld dat hij niet bij te houden was...het oktober-na-zomertje heeft deugd gedaan...wilt zich sterk voelen tegen morgen...onvoorstelbaar...'k ben er weer 'apetrots' op en ook hij is heel anders ingesteld dan de voorbije weken! Nu is het weer Alex zoals ik mijn ventje ken...vol moed, tevreden en content! We doen het weer want we starten morgen met AFTELLEN...ik zeg: morgen chemo 7 van de 12..Alex zegt: morgen chemo 6 van de 6...'t is hoe je het bekijkt!
Christine
Maandag, 17 oktober 2011 De chemo is gestart...'t is wennen....het gepiep dat de chemopomp maakt als die in alarm gaat doet ons 'kippenvel' krijgen! We herkennen vlug de symptonen..bij Alex heel vlug merkbaar...in bed liggen, slapen, geen eetlust, lopende neus, bleke huidskleur...en de zakjes lopen maar het lichaam in...terug een lange ziekenhuisdag: van 8u al aanwezig en pas om 16u worden we gelost met chemobolletje mee naar huis! Daar het opstart was wordt de vloeistof in trager tempo in het lichaam gebracht waardoor de 'ongemakken' tot minder herleid kunnen worden! Allemaal 'crème' van mensen..de oncoloog, het vaste duo verpleegkundigen en de oncocoach...zo doen hun uiterste best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken..je voelt hun warmte, hun bezorgheid, hun bekommernis...het verzacht het vele leed...we bewonderen hen meer en meer en verheugen onszelf dat we het getroffen hebben om zo goed omringd te zijn! Kan je mij volgen als ik vertel dat Alex opgelucht en tevreden is....hij stak zijn hand in de lucht: "ik kan de chemo's die nog moeten komen nu al tellen op 1 hand "....'t is toch hoe je het bekijkt hé...hij is een voorbeeldige patiënt...hebben ze ons vandaag nog maar eens gezegd! De komende dagen worden dus heel rustig...enkel liggen in de zetel en alles ondergaan....een goed teken als de koorts niet opkomt en het misselijk gevoel niet gaat overheersen.... Zoals het nu verder zal gaan met Alex zal ik ook het bloggen wat laten rusten en kom ik zondagavond terug met meer nieuws...
Maandag, 10 oktober 2011 We zijn terug...er zijn er die de 'blog' gemist hebben...we beseffen weeral eens dat er nog zoveel zijn die aan ons denken, die het blijven volhouden...dat betekent heel veel voor ons! We hebben het geluk gehad om enkele dagen aan zee door te brengen en het heeft ons deugd gedaan! We waren allebei erg moe, moe van geduld blijven hebben, ik voelde me heel 'week', en Alex heeft het er vooral moeilijk mee dat er na 5 weken operatie nog niet meer 'sterkte gevoel' is! Het was echt "uit-waai-weer"...wandelen tegen de wind op...lastig zei Alex...gewandeld langsheen de waterlijn van Koksijde tot De Panne, en terug, met geregeld een rustpauze...rusten op een bankje want 'de uithouding' is er totaal nog niet! Genieten van de zonsondergang en de 1ste Chimay-fles is gekraakt geweest en 't heeft gesmaakt....Zondagmorgen was Alex 'content' want het was de beste nacht geweest na de operatie van 31 augustus...het contentement moet tijdens de dag plaatsmaken voor het zich minder goed voelen, minder eetlust, nog minder kracht om te wandelen en pijn bij het plassen....we zijn opeens blij om naar huis te vertrekken want 'gloeien' en een 'roder gezicht' krijgen de bovenhand. Davalgans brengen wat 'soelaas' en deze morgen dus naar de huisarts met urinestaal mee....blaasontsteking + nemen van antibiotica. Alles wordt nog naar het labo doorgestuurd voor verder onderzoek en donderdag weten we of het de juiste medicatie is. Deze namiddag naar de oncoloog maar eerst naar de chemoafdeling voor het doorspoelen van de poortkatheder + nemen van bloedstaal. Iedereen is verheugd om ons terug te zien en telkens horen we: 'amai, jij ziet er goed uit...zo'n mooi kleur, goed goed goed'! Alex denkt nu dat men het over iemand anders heeft want hij voelt zich niet zo goed gewoonweg omdat hij zich nog niet sterker en sterker begint te voelen...De oncoloog bekijkt het verslag van de operatie en duidt ons nog maar eens dat 'ze veel werk' hebben gehad, dat dit een zeer zware operatie is geweest en dat het herstel - het zich sterker voelen- toch nog een 6-tal maanden kan duren....we moeten het nog eens opnieuw vragen...6 maand?? De chemo wordt maandag opgestart maar het soort 'cocktail' wordt nu donderdag in team besproken..volgens de gebruikte producten zal het afhangen of de stoma tijdens de verdere behandeling kan verwijderd worden of pas achteraf....wij hebben nu geduid: wij willen het zekerste, het beste, het meest efficiënte..die stoma is nu maar bijzaak...die kanker moet en moet wegblijven! Daarover kunnen ze ons nog geen zekerheid geven..een sterke en waakzame opvolging zal er moeten blijven gebeuren....we gaan elkaar nog heel veel zien...oei, we komen opeens weer met de voetjes op de grond!! Donderdag wordt telefoondag want ook dan mogen wij opbellen om te vernemen hoe de chemo zal aangepakt worden....Onze naar-huis rit krijgt nog een omweggetje want vandaag zijn ze gestart met de grondwerken bij Tho en Mie en we verheugen ons om dat te gaan bekijken...we hebben iets om naar te verlangen en we kunnen ook zeggen....al is niet leuk maar we verlangen toch ook naar maandag...hoe vlugger alles kan starten hoe vlugger we kunnen starten met het aftellen...je weet wel hé: van 6 naar 0!! Maar...........dat bloed........dat moet eerst goedgekeurd worden...dus weer prik-maandag!
..als het de komende dagen wat 'blog-stil' is, geen zorg....zie het als een teken dat alles rustig is en verloopt zoals het 'goed' is en mag zijn! Vele lieve en dankbare knuffels.....Christine
Maandag, 3 oktober 2011 We durven spreken over....we tellen af.... -naar het verwijderen van de stoma -naar het aantal chemobeurten Prof Ceelen was enkel en alleen geïnteresseerd naar: -nog koorts gehad of niet -de resultaten van het bloedonderzoek: tumorwaarden 0 (was bij de 1ste operatie ook 0 en toch een tumor van 13 cm maar er waren geen tekenen in het bloed!!), verhoogde leverfuncties: geen erg, kan nog enkele maanden duren, typisch na zo'n operatie, bloedarmoede en ijzertekort = medicatie nemen, gevoelige bovenkant rechtervoet: zal komen door het langdurig in 'de ijzeren benen' liggen tijdens de 8u durende operatie...zal verdwijnen. Hij heeft ons nog eens geduid dat alles in de beste omstandigheden verlopen is ttz alle zichtbare tumoren zin weggenomen geweest en er zijn geen uitzaaiingen in de lever, de 6 chemobeurten zijn toch nog noodzakelijk voor de eventuele 'microscopische' achterblijfselen!!! Aan de hand van de nog te nemen scan's, om de 3 maanden, zal er zekerheid ontstaan of er al dan niet nieuwe tumoren ontstaan zijn ..... Het blijft stil aan de overkant van zijn bureau....verdorie toch die onzekerheid komt weer sterk naar boven, we gaan nog wat geduld moeten hebben vooraleer we eens kunnen horen dat ze 'niets' zien en wat zullen we blij zijn als ze zeggen dat ze ons niet meer moeten zien!!!!(zij mogen dat zeggen, graag zelfs!) We mogen een afspraak maken met de oncoloog van Maria Middelares om te bepalen wanneer de chemo kan beginnen, liefst tussen de 6 en 8 weken na de operatie....dat vind ik nu heel goed nieuws, Alex kijkt er al anders tegenaan...weer ziek zijn en zich mottig voelen, telkens een week lang en dat nog 6 keer!! We verlaten UZ, toch voor een 6-tal weken, want dan moeten we terug op controle komen. Alex is 'te' stil, 'te' gelaten, minder verheugd dan ik...ik 'pep' hem op..hei hei we zijn aan het aftellen begonnen, we hebben het nogmaals gehoord: de lever is niet aangetast, alles is in de beste omstandigheden verlopen, het komt goed, het gaat lukken, de stoma zal verwijderd worden....en toch blijft het moeilijk voor hem...het is iets dat blijft voor de rest van ons leven, zal mijn werk nog lukken want nu verdring ik dat nog allemaal, zeker geen epidurale meer waardoor geen pijnpomp maar dat is het minste.... Zo'n gevoel kennen we al, het heeft weer wat tijd nodig om te 'bezinken' en ja tegen de avond kan hij al zeggen: met wat geluk krijg ik er nog 10 jaar bij, met één jaar van hier spreken we er misschien niet meer over (als we ons goed voelen zal het wel minder zijn maar niet meer....!), hoe gaan wij ons voelen bij onze 1ste motoritje....yes, zo hoor ik het al liever! We verlangen nu naar de afspraak met de oncoloog en het terugzien van de oncocoach en het team van de chemo.....kan je het geloven...verlangen naar de 'chemo'dokter...maar ja, het is om af te tellen, aftellen van 6 naar 0...7 juni was nog de start van 12 chemobeurten en nu...AFTELLEN naar NUL, aftellen naar nieuw-jaar, aftellen naar een nieuw jaar, aftellen naar het beter worden en het werk kunnen hervatten.... Wat zijn we blij dat we dat nog mogen en kunnen doen......
Zaterdag,1 oktober 2011 1 MAAND TERUG: HIPEC-operatie ondergaan: is een behandeling waarbij verwarmde chemotherapie in de buikholte wordt toegediend om kankercellen te doden. Er worden dan verschillende buisjes in de buikholte aangebracht die als inloop een uitloop fungeren van de spoelvloeistof. Deze buisjes worden langs een warmte element en een rollerpomp geleid zodat een gesloten circuit ontstaat waarin de spoelvloeistof wordt rondgepompt aan ongeveer 1 liter/minuut. Na het installeren van het circuit wordt de vloeistof langzaam opgewarmd en eens een t° van 41,5° C is bereikt, wordt de chemotherapie aan het circuit toegevoegd...kankercellen sterven dan af, door toediening van warmte is de chemo méér werkzaam en doordat de chemo in de buik wordt toegediend komt er slecht weinig in de bloedbaan terecht waardoor men een hogere dosis kan toedienen met méér kankerdodend effect tot gevolg. Tijdens die spoeling wordt de buikholte tijdelijk gesloten of wordt de buikwand opgehangen aan een kader waarbij de chirurg met de hand in de buik de oplossing verdeelt. Na afloop worden de buisjes verwijderd, evt darmnaden gemaakt en de buik gesloten. Tijdens diezelfde verdoving (8u lang!) zo volledig mogelijk chirurgisch wegnemen van de tumor. Indien er geen enkele zichtbare tumor achterblijft, zijn de vooruitzichten beter en kan de patiënt gedurende jaren (tot méér dan 10 jaar) overleven zonder terug opflakkeren van de tumor. ....dit even ter verduidelijking, en ook voor mezelf, te beseffen dat het wel normaal zal zijn dat je pas na 1 maand je pas wat beter gaat voelen....het is, en moet toch een enorme zware operatie geweest zijn die een mens heel diep in zijn reserves gaat raken....om nog maar niet te spreken over die 1ste operatie eind april en de daaropvolgende 6 chemo's! Dan heb je geluk familie te hebben die op zo'n momenten à la minute in hun auto springen en afkomen, zelfs met een mand vol verse groenten en met mijn lievelingssnoepjes erbij, en het volhouden ons op te monteren dat het beter wordt en dit alles met een 'kwinkslag' zodat er veel gelachen wordt...dit zijn de beste vitamientjes! Ook collega-vrienden ,die uit hun eigen ervaring komen vertellen, het meegemaakt te hebben, het gevoel 'k zie het niet meer zitten, meer als normaal is en de allersterksten ook wel eens kunnen kraken maar er terug bovenop klimmen maar geduld, geduld, geduld moet je hebben....Alex, iemand als jij, die chemo krijgt en wandelingen maakt van 25 km maakt, en met rugzak, heb ik toch meer dan bewondering voor dus het komt goed....allemaal 'crème' van mensen! Deze morgen had ik een goed gevoel bij het zien van Alex...ik vond hem fitter en actiever en inderdaad...het is aan het beteren...de zetel is maar 2 keer, met korte momenten, in gebruik genomen geweest en we hebben een grote wandeling aan zee gemaakt! Hij voelt zich duidelijk beter, voelt zich weer iemand, iets kunnen en mogen doen is de meest dankbare voldoening denk ik ....ook voor mij doet het enorm veel deugd dit te kunnen meemaken...je hebt onmiddellijk energie voor 10! Maandag naar UZ-Gent voor controle bij prof Ceelen....met heel wat vragen: verslag bloedonderzoek, rechtervoet is nu het meest zorgelijke: sterk gevoelige bovenkant, precies verbrand, en pijnlijke 'scheuten' die erdoorheen vliegen....gevolgen van ijzertekort, langdurige antibiotica, nasleep operatie??? ademhaling, longinhoud, evolutie darmnaadlekkage (is een ernstige verwikkeling en komt zelden voor....maar Alex heeft het toch weer gelukt!) En nog meer van dat goed gevoel gehad vandaag...neno Nieuwpoort gezien, één en al enthousiasme en contentement, en de 'cabrio' waarin Tho en Mie hun mooie dag hebben 'gereden' en neno Winksele die vanuit het warme Franse zuiden belt, dat als Alex het wenst, we naar het appartement aan zee mogen gaan.....je hebt onmiddellijk energie voor 100!! Als we maandag al mogen horen dat ons lief is krijgen we energie voor 1000!! De 'dip' die we gehad hebben zit weer in de onderste schuif en 'we zullen doorgaan' zit nu bovenaan .....
Zondag, 25 september 2011 Rustige nacht, rustige dag...alles MOET nog rustig verlopen....als je naar huis komt ben je niet die sterke van in het ziekenhuis...al wat je doet vraagt inspanningen. Uit de zetel komen, rondlopen, zelfs in bed liggen doet je voelen dat je geopereerd bent...alles 'trekt' tegen, alles moet precies nog op zijn plaats komen, het daar weer gewoon worden om dan weer normaal te kunnen functioneren. Een traag verlopend proces dat je niet kan forceren of je moet ervoor boeten! Gelukkig dat het eten verder goed verloopt, steeds wat meer en meer maar die smaakpapillen hebben soms rare kuren...ze moeten bepaalde smaken weer leren ontdekken, goedkeuren en dan toelaten of anders blijft het gewoon een afkeer. Alex is al altijd een fijnproever geweest wat betreft de smaak van aardappelen wel nu is dat in 'over-drive'...er zijn nog weinig 'patatjes' die in de smaak vallen.... Vandaag hoor ik dat de car-wash van gisteren een grote inspanning is geweest...heeft een 3 tal keren een rustperiode moeten inlassen...weer typisch Alex...de dag nadien hoor ik het dan...volgens hem moet je wat kunnen afzien...ja, hij heeft dat nog niet genoeg moeten doen de laatste 5 maanden!!! Morgen bellen voor een afspraak met Maria-Middelares in Gent om de poortkatheder (waar de chemo in het lichaam wordt gebracht) door te spoelen daar de laatste chemo al een 6-tal weken geleden is...die witte schorten zijn nooit meer veraf maar we hopen wel dat Alex die witte schort zelf nog zal kunnen aandoen als hij zijn job weer opstart! Zo zie je maar dat een witte schort vele betekenissen kan hebben....'hebben we geleerd'! Benieuwd wat Jeroentje vandaag getoverd heeft? Wel: verse soep, stoofvlees met verse frieten en vers gemaakte mayonaise, verse appelmoes en peertjes met airellekes...we hebben 'gesmoefeld' dus hopelijk algauw een kilootje bij (liefst bij Alex!!) Dinsdag,27 september 2011 Gisteren en vandaag: rustige, kabbelende dagen...je voelt en ziet dat dit nog nodig is! Gelukkig is het mooi weer zodat we gisterennamiddag een wandeling gemaakt hebben in de Gavers...rondom de grote vijver maar wel met een 5-tal rustpauzes....het viel op hoe mager Alex toch wel weer is, ik vind hem tenger en ziet er nog 'ziek' uit...'t zal nog wat geduld nodig hebben eer het lichaam hersteld is van die toch zware operatie! Zwaar is vlug gezegd maar hoe zwaar zijn de littekens, hoe zwaar wegen die door, wanneer over- 'sterk' je dat, wanneer is dat uit je 'lijf'....geduld, geduld, geduld...we hebben er al veel gehad maar nu voel je al eens dat dit toch zwaarder wordt! Vandaag was ik er de hele dag niet en dan hoor ik toch dat het eten niet zoveel 'soeps' is geweest...deze middag 1 boterham met kaas, dat horen stelt me teleur..maakt me alweer ongerust, maar deze avond lukte het warme avondmaal toch wat beter! Ook een wandeling in de gemeente is gelukt, dus de beweging is er geweest! De komende dagen voorspellen ze nog veel zon dus gaan we daarvan profiteren en ons wandel-'rijk' voelen in de Gavers! Woensdag,28 september 2011 De dagen verlopen 'te' rustig....het blijft 'te' lang 'te' rustig....er komt geen 'fut' bij, de eetlust zou eerder weer wat afnemen, de zetel wordt weer meer gebruikt, de ademhaling betert niet...ik bel de huisdokter en vraag om langs te komen! Er worden weer een aantal 'pullekes' bloed getrokken, de bloeddruk is oké, longen beluisteren is oké, geen koorts..... dus wachten op uitslag van het bloed....zelfs de dokter kan ons ook niet wijzer maken..wat zal het nu zijn?? Het is zo'n mooie, zonnige dag maar hij voelt 'verdomd' lastig aan...meer moeite om dit terug te aanvaarden en te verwerken...kan en zal maar rustiger worden als ik Alex meer zie 'stralen'.... Morgen, kort na de middag, mag ik de dokter opbellen..... Vrijdag, 30 september 2011 Resultaten bloedonderzoek volgens de huisdokter: witte bloedcellen oké, ontstekingswaarden 2,5 (was 5,5), wel bloedarmoede en ijzertekort dus niets om jullie ongerust over te maken...maandag kan je alles doorgeven aan prof Ceelen. We zijn gerustgesteld en ook wel tevreden maar wat is het dan wel? Als het maar gaat om geduld hebben dan is het oké want inderdaad die week opname met koorts was een week 'terugstappen'. Alex had het gisteren moeilijk...als je hem de woorden " 'k zie het niet meer zitten" hoor zeggen dan is het heel erg gesteld met hem...we zijn al een maand na de operatie en ik ben nog niets beter...futloos, in de zetel liggen,voor niets geinteresseerd en zal ik ooit mijn werk nog kunnen doen! Hij vertelt er dan ook nog bij dat hij vaststelt dat 'de rechterkant' precies trager reageert......ik heb nog de dokter aan de lijn en hij vraagt onmiddellijk of Alex hoofdpijn heeft of last heeft van dubbelzicht....gelukkig kunnen we daarop nee antwoorden.Volgens de goeie gang van zaken zou de wederhelft nu steun en toeverlaat moeten zijn maar het lukt me niet....opgeven staat wel niet in ons woordenboek maar zo van die 'slechte momenten' zijn er helaas wel! We doen ons samen weer sterk voor want 'de gasten' komen eten en er wordt, gelukkig, over totaal andere dingen gepraat en de zetel moet er zelfs niet bijgehaald worden! We blijven lang 'tafelen' en Alex is blij dat 'het durven eten' van koude groentjes meegevallen is....de 'dame-blanche' ,met verse chocoladesaus, was ook een voltreffer! Na een nachtrust in 'stukjes', zoals Alex dit altijd zegt, smaakt het ontbijt voortreffelijk maar algauw zoekt hij alweer de zetel op.....toch een klein lichtpuntje want hij stelt opeens zelf voor om nog een wandelingetje te gaan maken. In de namiddag is het terug platte rust maar naar de avond toe lukt het toch om nog naar de Gavers te trekken en ja, ja, ja....de wandeling lukt met maar 1 rustpauze en hij geeft zelf aan dat hij zich beter voelt...de antibiotica-kuur is nu ook voorbij en laat ons nu, we wensen het, hopen dat het echte aansterken nu kan en mag beginnen maar toch verlang ik om maandag op controle te gaan bij prof Ceelen en hopelijk een antwoord te krijgen op al onze vragen....hopen, hopen, hopen....
Vrijdag, 23 september 2011 Eindelijk is het zover...het liep bijna mis want men had een verkeerde datum in de computer getikt zodat ze maar morgen een bloedonderzoek gingen doen! Alex was nerveus...nog iets dat ik bij hem niet kende (na het optrekken van de neus gisteren) Rond 16u kwam het verlossende antwoord: de ontstekingswaarden staan op 5,5 (5 is normaal) en het was 6,5! Dus een duidelijke daling maar nog 1 week antibiotica onder pilvorm. Gepakt en gezakt, en met weer een hele papierwinkel, vertrekken we huiswaarts. Vorige week was het onmiddellijk "zetel-moment" als we thuiskwamen, nu nam hij plaats aan de tafel waar er cakes stonden en hij at er eentje...dat is een goed teken! Het zonnetje schijnt en met een pull aan gaat hij zich in de ligzetel leggen. Ik begin te kokkerellen en ja het water komt hem in de mond maar toch bang dat het niet zou lukken....je kan het niet geloven hoe leuk het was om samen aan tafel te zitten...heeft zich 2 keer bediend..ja 2 keer en dit na 3 weken smaakt het en eet hij..het doet zo'n deugd en allebei zijn we overcontent...we denken al aan wat we morgen gaan klaarmaken! Adieu ziekenhuis is heel wat anders dan vorige week....nu is hij klaar om naar huis te komen en hier ' verder aan te sterken'...toch heeft men er ons op gewezen dat zodra de koorts 38° haalt moeten we onmiddellijk terug binnenkomen via spoed.....de komende periode gaan we dit dus nauwgezet moeten opvolgen! We kijken uit naar de komende periode, een tijd breekt aan waar we gaan kunnen beginnen met aftellen..nog 6 keer chemo, nog 5 keer chemo en zo verder tot het de laatste chemo is...wat zal dat geven van ontlading, blijdschap, geslaagd zijn, het doorstaan hebben...maar zoals Alex duidelijk gezegd heeft: 'we gaan doen wat we vandaag willen doen, we gaan vandaag leven en blij zijn met wat we kunnen doen en gedaan hebben en niet meer zeggen: en nog dit en dat en dat...nee NU zal het zijn en niet meer...zo denken doet je heel wat rustiger leven en denken en besef je dat het meedraaien in die mallemolen totaal niet noodzakelijk is en zeker niet moet, je moet enkel maar sterk genoeg zijn om daar niet aan deel te nemen.. en waar een wil is, is een weg....een van mijn 'crème-madams' heeft het me vandaag nog gezegd: wat een geluk dat Alex zo'n aangename is...dat is de nagel op de kop..met hem kan je alles aan..'t is ne bijoux!!! Zaterdag, 24 september 2011 Alex heeft een 'goed slapende' nacht gehad...zaterdagochtend is naar vast ritueel 'weegmoment' en inderdaad 10 kg minder op de weegschaal...er is weer werk aan de 'boddy'! We starten met een maagbeschermer, lichaamst° nemen en dan opstart 'bietensap' drinken...sterkt de rode bloedcellen die zo gehavend worden door de chemo...baat het niet het schaadt niet! De verse, krokante pistolets smaken met tussenin de antibiotica-pil en dit 3 keer daags. De thuisverpleegster is er ook weer bij en is heel tevreden en blij om zo'n andere Alex te zien! Het middagmaal dat bestaat uit varkenshaasje met mosterdsausje, gestoomde broccoli en gekookte aardappeltjes smaken voortreffelijk en in de namiddag thee met zelfgebakken perentaart...zelfs peren uit eigen boomgaard...lekker,lekker! Het na-zomer-zonnetje lokt ons naar buiten en zowel de ligzetel als de binnenzetel zijn van dienst...geregeld rusten is de boodschap! Uit vrije wil car-wash en met een duwtje erbij nog een wandelingetje naar natuurpark 'Wijmelbrouck' hier in Deerlijk! Alles geeft ons moed en hoop: ons 'kijk naar op koppel' uit Kalken, die vorig jaar in april dezelfde operatie heeft ondergaan, vertrekken morgen met het vliegtuig op reis. Een echte 'crème-madam en meneer' die we ontmoet hebben via onze oncocoach...wij waren zo bang van die hipec-operatie dat zij ons doen geloven hebben hoe belangrijk het is om het te ondergaan....het is de moeite waard, wees blij en dankbaar dat ze het willen doen, kijk naar mij, ik ben er nog en ik voel me goed....je ziet en je hoort het aan hen hoe gelukzalig en dankbaar ze zijn...met een warm hart blijven ze bij ons al vliegen ze naar de zon, zee en strand! Dat vliegen zie ik ook wel zitten maar heb een klein/groot probleempje: m'n ventje heeft in zijn jonge jaren gewerkt aan F-16's en sindsdien verplaatst hij zich liever op een andere manier dus...'t zal wel op 2 wielen zijn....mijn hartje bonkt al dubbel als dat nog kan/mag gebeuren...we duimen voor volgend jaar! Nu eerst alles op alles zetten om die 10 kg er terug bij te krijgen...Jeroentje Meus 'k zal je nodig hebben!! Is mijn blogje de komende dagen wat 'povertjes' weet dan dat ik in Jeroentjes kookboeken aan het neuzen ben en wees niet ongerust maar wel gerust dat dit een goed teken is en alles hier rustig verloopt!
