Onze tuin is gezegend met sprinkhanen in allerlei soorten en maten... en Timo vindt ze net zoals papa en mama heel fascinerend! Hij kijkt ernaar, zegt : "spri! spri!" en springt ondertussen op en neer.
Mama heeft er, geloof het of niet, ook eentje op haar hand laten zitten... tot groot jolijt van de papa, vooral toen hij zag dat dat beest zijn behoefte op mama's hand aan het doen was!
Weer even alle stoom aflaten en lekker genieten van elkaar in Oceade... Buiten het iets te koude water en het gebrek aan een babyzwembadje werd het toch een zalig genietmoment, zeker toen Timo 3 kwartier op mijn buik is blijven liggen om van elkaar te genieten in een van de relaxzeteltjes; iets wat onze spring-in't-veld nog nooit gedaan heeft!
3 juli 2009 eerste morfologisch onderzoek in Jette
Na een "tactvol" gesprek met de professor in kwestie, die gespecialiseerd zou zijn in het controleren op CMV-afwijkingen, mogen we er vrij zeker van zijn dat ons boeleke op morfologische vlak geen afwijkingen vertoont. D.w.z. dat de ledematen goed gevormd zijn, de orgaantjes en het hart op de juiste plaats liggen en degelijk gevormd zijn etc.
Dit alles wil natuurlijk niet zeggen dat ons meisje (jawel het wordt waarschijnlijk een zusje!) niet besmet is met het CMV en dat ze op neurologisch vlak geen afwijkingen zou kunnen vertonen. Om hierover zekerheid te hebben, zou ik een vruchtwaterpunctie moeten doen binnen dit en enkele dagen. Op basis van de uitslag van deze test (die trouwens niet sluitend is, want als het kindje nog niet besmet is zou het nog besmet kunnen geraken en het is niet omdat het besmet zou zijn dat er verwikkelingen optreden) zou ik dan op 35 weken zwangerschap onder de MRI-scan moeten om te weten te komen of ons kindje op neurologisch vlak iets heeft overgehouden aan dit "o zo geweldige, maar absoluut niets om je zorgen over te maken"-virus.
Na kort beraad ( nog geen half uur) hebben we overwogen om de punctie en de scan niet te doen. De punctie kan voor verwikkelingen zorgen en geeft ook geen zekerheid qua resultaten en een scan op 35 weken... tja wat wil je nog op 35 weken doen, het is nu zelfs al te laat voor de dokters om nog iets te doen... Dus wachten we gewoon de geboorte af en via de hielprik komen we ook te weten of kleine zus besmet is geweest of niet. En als ze besmet geweest is, wil dat nog niet zeggen dat ze er iets aan overhoudt en als dat wel zo is, dan zullen we er voor zorgen dat ze de best mogelijke zorgen krijgt.
Dit kleine ukkepukje maakt al helemaal deel uit van mijn leven, ze stampt er maar op los, draait zich gezellig rond in mijn buik (ze lijkt voor mij aktiever dan haar broer), ze is gewoon mijn kindje en ik wil ten volle van haar kunnen genieten. Ja, na de eerste shock hebben we alle mogelijke optie in overweging genomen ook in functie van later en rekening houdend met het feit dat Timo op een bepaald moment ook een zekere verantwoordelijkheid voor zijn zusje zal moeten dragen. Maar nu is dat kleine meisje volledig aanwezig in mijn buik en wil ik haar echt het gevoel geven dat ze erbij hoort en dat we haar graag zien... dus geen stomme onderzoeken meer die je doen twijfelen, bang maken en misschien zelfs foute beslissingen doen nemen... Laten we gewoon van ons meisje genieten, want ze is het waard!
Even ter info: 40% van de besmette vrouwen draagt het virus over op het kindje. 10 tot 15% van die besmette kinderen ontwikkelt symptomen van cmv, maar 10% van die kinderen houdt er dan toch niets aan over en ontwikkelen normaal. Van degenen die geen symptomen ontwikkelen is er 95% die zich normaal ontwikkeld.
En dat vieren we met het hele gezin en de hitte in O o ohooo Paradisioooo! Eventjes alle zorgen laten varen, want morgen moeten we in het ziekenhuis van Jette zijn voor het eerste Morfologische onderzoek (ja wij doen er meteen voor alle zekerheid 2, de volgende is op maandag 13 juli).
Stilletjesaan bereiden de genodigden van het verjaardagsfeest van Sophie zich voor op een heus watergevecht... uiteraard beginnen we met wat watergewenning om de training zachtjes op te bouwen...
Dit jaar ging de schoolreis naar HOUTOPIA in Houffalize... Timo mocht mee als 'extra begeleider' en heeft zich heel goed geamuseerd in het doecentrum, de immense speeltuin vond hij wat minder, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan de vermoeidheid en de warmte...
Deze woensdag kwamen opa, mareine, nonkel en de pizza van "la mama" afgezakt naar Charneux om kennis te maken met het huisje, maar vooral om de jeugdigheid weer terug te vinden door te spelen met hun achterkleinzoon! Du jamais vu!
Papa zat al een aantal weekends verstopt in onze toekomstige slaapkamer om er aan onze dressing te werken. Gelukkig kreeg hij een beetje hulp van Timo, anders was de dressing ondertussen nog niet in gebruik.
Timo heeft zelfs zo hard gewerkt dat hij er blaren aan heeft overgehouden! ... alhoewel om eerlijk te zijn, komt het door de spotjes in de dressing die heel warm waren en Timo's vingertjes als het ware hebben aangezogen. Gelukkig waren er geen traantjes bij wel om de 15 minuten een :"mama bobo" en dan gaf mama er een kusje op en was de pijn weer verdwenen voor een kwartier. De dagen erop zijn de blaasjes groter geworden, maar onze flinke jongen repte er met geen 'bobo' meer over...
Of hoe je kindje eruit ziet na een uurtje in de tuin met Els De vuile handen vond Timo helemaal niet leuk, zeker niet als hij zijn propere handjes op de vuile grond moest zetten om weer recht te staan. Een vuile T-shirt daarentegen stoorde hem helemaal niet!
