Ik dacht dat de Sint waterverf had gebracht voor de kleinste man,
maar blijkbaar was dat buiten mijn 2 grote mannen gerekend...

29-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Al enkele dagen na haar geboorte verblijdt ons muizeke ons met haar mooie glimlach... en dat doet ze nog steeds...

29-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

29-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Een weekje eerder dan voorzien, kwam de Sint langs voor Timo, want de heilig man was toch in de buurt.
Bij het afdalen van de trap na een welverdiende nachtrust, hoorden we gestommel beneden. Mama ging als eerste zien en zag de Sint nog net wegglippen... Timo en papa gingen snel aan het raam kijken, maar de Sint was al weg.



Toen kreeg Timo de kadootjes in de gaten die de Sint had achtergelaten voor grote broer... een paar rubberen laarzen van Cars (waar hij de rest van de dag mee heeft rondgelopen), een doosje waterverf, een rugzakje om zelf de spulletjes te kunnen dragen als hij naar de crèche gaat, badschuimverf en een brief van de Sint!

                

 

                

 

                

 

En oh jaa, hij bracht ook nog Chocolaaaaa!

29-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Al sinds een weekje bereidt mama Timo voor op de komst van Sinterklaas met de hulp van de afleveringen van "Dag Sinterklaas"... zalig... elke dag verspreidt er zich in onze huiskamer een vleugje nostalgie en kinderlijke onschuld.

Op zaterdag 28 november was het dan zover... de Sint kwam op bezoek in ons dorp en bracht ook een magiër mee. Gedurende 2 uur heeft ons sprotje onbeweeglijk en met sjaal en jas aan (want die wou hij absoluut niet uitdoen) naar de show gekeken. Toen de Sint er uiteindelijk aankwam, bengelde er een traantje over mama's wang, want ze werd overweldigd door een stroom jeugdsentiment en dan nog dat gezichtje van ons sprotje... zalig dat we hem die sfeer kunnen meegeven.

Toen de 'warte Pieten' eraan kwamen, kroop hij wel verdacht dicht bij mama



Bij het afroepen van de kinderen wou ons sprotje in het begin nog bij de Sint gaan zitten, maar naarmate wijn beurt naderde werd zijn 'oui' en 'ouij' en dan een 'non' om bij de Sint te eindigen met een 'NON NON NON!' Hij nam wel zijn kadootje aan en zei beleefd "merci" om er zo snel mogelijk weg te geraken. Hij was wel super blij met zijn traktor en zijn zakje lekkers.

 

Ons muisje is wel bij de Sint op schoot gegaan en in ruil daarvoor kreeg zij een hele doos betterfood koekjes en een Disneymobiel voor in haar parkje.

  

Iedereen blij!

28-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

25-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Yes! Ons sprotje eet eindelijk fruit! OK het zijn clementines, maar als meneer het eet als zijnde 'mandajijn' dan zijn het mandarijntjes...

20-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Onze grote jongen aan het werk als een echte artiest... en tijdens een dutje als een echt schatje...

        

18-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

16-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Nog voor de geboorte was ik helemaal in de ban van de kleur paars voor ons kleine meisje en noem het moederinstinct of niet, maar die kleur past heel mooi bij haar donkere lokken!

       

16-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

Ons meisje is echt een flinke meid, al vanaf de eerste dag drinkt ze om de 3 à 4 uur en 's avonds slaapt ze vanaf 20u tot 3u. Ze is heel rustig en huilt enkel wanneer ze honger heeft. Zelfs een propere pamper aandoen, laat ze met plezier toe... wat een zalig kindje!

Thuis aangekomen mag ze met grote broer in het grote bad en dat vinden ze beiden heel leuk!

14-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

11-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

10-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

8u: mama wordt wakker na een nachtje buikpijn. Vreemd, de buikpijn blijft aanhouden en biedt zich in golven aan...

9u: we zitten aan de ontbijttafel en we verheugen ons op het Mexicaans restaurantje van vanmiddag  in Boutersem voor de 30^ste verjaardag van papa. Maar mama twijfelt en meet de pijngolven even op... oeps... ze komen om de 5 minuten... misschien zijn het wel weeën en als dat zo is, kunnen we ons misschien beter niet aan een verre rit wagen richting Mexicaans restaurant.

11u: de weeën, want dat zijn het wel, blijven aanhouden en we begeven ons naar de materniteit voor een check up... conclusie: Ja! Het zijn weeën! MAAR ze zijn nog niet krachtig genoeg om voor ontsluiting te zorgen, want alles is nog potdicht. Dus terug naar huis en afwachten.

15u: de weeën blijven aanhouden om de 5 minuten en ze worden krachtiger. Mama voelt dat het tijd wordt om weer naar de materniteit te trekken, dus blijven Vava en Mamsie bij Timo, terwijl papa, mama en beebje in de buik richting ziekenhuis trekken.

16u: Jeej! 1 cm opening en weeën die blijven aanhouden...

17u: 2 cm opening! Jeuj! We gaan ervoor!

18u: 4 cm opening... de verpleegster breekt mijn water en een uur later heb ik 7 cm opening.

19u: Pijn, ondraaglijke pijn... ik wou geen epidurale, maar denk daar nu serieus anders over! Hoe doen die andere vrouwen dat toch zonder?!?! De anesthesist wordt op de hoogte gebracht en zou rond 20u-20u30 langskomen.

23u: Nog steeds heel veel pijn, maar daar komt ie dan (eindelijk!): de anesthesist, de verlosser, mijn held, mijn adempauze... want de weeên volgen elkaar sneller op, maar qua opening blijft het status quo L

Nog 1 uur misschien halen we het nog net en wordt ons meisje geboren op de 30^ste verjaardag van haar papa...

23u55: Bon het zal niet meer voor vandaag zijn, want er is nog steeds geen verandering waar te nemen daar beneden. Mama hangt ondertussen ook aan een zuurstofmasker want ons meiske haar hartslag is al 2 keer van 150 naar 50 gezakt L

4u: Huh... ik voel halve weeën??? En een constante pijn in de onderrug... damn de epidurale doet zijn (volledige) werk niet! Ondertussen moet ik blijven liggen met een zuurstofmasker op, want van zodra ik me rechtzet gaat ons meisje eronderdoor.

7u: We zijn er bijna...

7u15: We krijgen te horen dat de gynaecoloog rond 8u langskomt. Dus papa gaat beneden even de familie verwittigen dat het nog niet voor meteen zal zijn... Ondertussen krijg ik mijn tweede shot verdoving... aaaaaaah zalig na drie uur afzien...

7u30: ze komen mij halen om naar de verloskamer te brengen... *huh?* Ik word geïnstalleerd en de gynaecoloog doet hetzelfde. *dubbel huh?* Angstig vraag ik om even te wachten op mijn man... “Maar mevrouw de baby is er nog niet binnen de 5 minuten hoor!”

7u40: Papa komt eraan en loopt nog snel om het fototoestel... net op tijd, want 4 keer persen en wat trekbewegingen met de zuignap later is ons meisje geboren.

7u45 : we hebben ons Nora in onze armen. Een brok geluk van 3630g, 52 cm en een hele bos donkerbruin haar!

08-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

De bevaling is nog lang niet in zicht, dus we wagen ons aan een 1 uur durende rit richting schoonouders. Het is opvallend rustig in de buik, maar ze slaapt zeker? Rond de middag begin ik mij zorgen te maken, want het blijft opvallend rustig in de buik. Om 14 uur ben ik helemaal overstuur en begeven we ons richting spoedgevallen van Jette voor een monitoring à l’improviste...

Alles is in orde, want van zodra ik in de wachtzaal zit, begint ons musje te bewegen. Ook uit de monitoring blijkt dat alles in orde is. Oef!

Juf Karen wist me die avond te vertellen dat ze hetzelfde heeft meegemaakt met Eline en dat dat prutske ’s anderendaags geboren is... dus wie weet!

07-11-2009 om 00:00 geschreven door Kitty  

06-11-2009 om 20:37 geschreven door Kitty  

Het leven van een 2-jarige kan hard zijn...

06-11-2009 om 20:27 geschreven door Kitty  

06-11-2009 om 20:20 geschreven door Kitty  

Maandag 2 november 2009... bijna 41 weken zwanger... ik hang aan de monitor in het ziekenhuis, maar van weeën nog geen spoor. Uit verder gynaecologisch onderzoek blijkt dat er ook nog helemaal geen schot in de zaak is gekomen... pffffffff... de gyn stelt dan maar voor om een radiografie te maken van mijn bekken, waar uiteindelijk niets mis mee blijkt te zijn.

Woensdag 4 november 2009... 41 weken en 1 dag zwanger (wie biedt meer!?)... weer aan de moni en weer geen weeën. De gemeten spanning was zelfs nog lager dan maandag! Maar zusjes hartslag zorgde wel voor een mooie grafiek.
De gynaecoloog hebben we niet vast gekregen, anders had ik zeker al een datum voor de keizersnede willen afspreken.

Dus weer wachten tot aan de volgende moni van vrijdag 6 november 2009. Tenzij we de gyn donderdag nog te pakken krijgen om een afspraak te maken voor een keizersnede.

Geduld is een schoon deugd, maar het geraakt ook eens op he, net zoals het 'vaderschapsverlof' van de papa. Je zal zien dat tegen dat ik thuis kom met de baby, mama en de kindjes er weer alleen zullen voorstaan, zoals bij de geboorte van Timoke. *zucht* Niets aan te doen he!

04-11-2009 om 19:19 geschreven door Kitty