Dit jaar ging de schoolreis naar HOUTOPIA in Houffalize... Timo mocht mee als 'extra begeleider' en heeft zich heel goed geamuseerd in het doecentrum, de immense speeltuin vond hij wat minder, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan de vermoeidheid en de warmte...
Deze woensdag kwamen opa, mareine, nonkel en de pizza van "la mama" afgezakt naar Charneux om kennis te maken met het huisje, maar vooral om de jeugdigheid weer terug te vinden door te spelen met hun achterkleinzoon! Du jamais vu!
Papa zat al een aantal weekends verstopt in onze toekomstige slaapkamer om er aan onze dressing te werken. Gelukkig kreeg hij een beetje hulp van Timo, anders was de dressing ondertussen nog niet in gebruik.
Timo heeft zelfs zo hard gewerkt dat hij er blaren aan heeft overgehouden! ... alhoewel om eerlijk te zijn, komt het door de spotjes in de dressing die heel warm waren en Timo's vingertjes als het ware hebben aangezogen. Gelukkig waren er geen traantjes bij wel om de 15 minuten een :"mama bobo" en dan gaf mama er een kusje op en was de pijn weer verdwenen voor een kwartier. De dagen erop zijn de blaasjes groter geworden, maar onze flinke jongen repte er met geen 'bobo' meer over...
Of hoe je kindje eruit ziet na een uurtje in de tuin met Els De vuile handen vond Timo helemaal niet leuk, zeker niet als hij zijn propere handjes op de vuile grond moest zetten om weer recht te staan. Een vuile T-shirt daarentegen stoorde hem helemaal niet!
Vandaag voor het eerst "onzen hof" verkend... wou het al langer doen, maar eerst was er nog geen tuin, daarna was er regen, maar daarnet waren de excuses opgebruikt en voilà met deze foto's als resultaat: (Let ook op onze mini-tuinman)
Na een weekje kan ik het nieuws een beetje relativeren, heb ondertussen dan ook met heel wat mensen gepraat, van huisarts, tot pediater, tot de vorige gynaecoloog en telkens krijg ik een ander verhaal, maar 1 ding is zeker, niemand kan ons zekerheid geven en tegen dat we die misschien hebben, zal het al te laat zijn om nog een stap terug te zetten...
Als we die stap al moeten zetten... ik hoop echt van niet, maar de testen zullen ons iets meer duidelijkheid geven, testen die we pas over een maand kunnen doen en waarvan we de uitslag pas binnen 2 maand hebben, dus reken maar uit he...
Voorlopig is het dus afwachten en verder zo intens mogelijk leven en toch ook proberen te genieten van de zwangerschap, pronken met het buikje en soms ook stilletjes in een hoekje huilen, want de toekomst is heel onzeker.
Ik voel mijn boeleke nu al een dikke twee weken woelen in mijn buik, vooral 's avonds in de zetel of in bed. Maandag weten we misschien het geslacht en dan krijgt alles net ietsje meer vorm...
Ons Timoke eet de laatste tijd heel moeilijk, dus das wat minder... hij vindt de stukjes opeens niet meer zo lekker Maar enfin, das nog ni zo erg... Vanmorgen heeft hij wel voor het eerst pipi gedaan op het potje. Zijn pampertje was nu al twee ochtenden op rij kurkdroog en vanmorgen heb ik er dan toch even van geprofiteerd om hem op het potje te zetten en binnen de 5 minuten was het prijs... Hip Hip Hoi!!!
En nog wat extra positief nieuws om af te sluiten: ONZE tuin is eindelijk gelijk gemaakt en het gras is gezaaid... WOOHOO en dan kan mama vanaf nu op zoek naar de geschikte plantjes om er dan een zorgvuldig plaatsje voor uit te kiezen in on ze tuin... zalig!
En als afsluiter trakteer ik jullie op enkele sfeerbeelden, kwestie van de boel hier een beetje op te fleuren!
Timo 's ochtends voor het vertrek naar de crèche vorige week, en vanochtend voor het vertrek naar de crèche,
's Avonds knuffelend met mama voor een stukje van onze tuin
Maar enfin, das nog ni zo erg... Vanmorgen heeft hij wel voor het eerst pipi gedaan op het potje. Zijn pampertje was nu al twee ochtenden op rij kurkdroog en vanmorgen heb ik er dan toch even van geprofiteerd om hem op het potje te zetten en binnen de 5 minuten was het prijs... Hip Hip Hoi!!!
