3 juli 2009 eerste morfologisch onderzoek in Jette
Na een "tactvol" gesprek met de professor in kwestie, die gespecialiseerd zou zijn in het controleren op CMV-afwijkingen, mogen we er vrij zeker van zijn dat ons boeleke op morfologische vlak geen afwijkingen vertoont. D.w.z. dat de ledematen goed gevormd zijn, de orgaantjes en het hart op de juiste plaats liggen en degelijk gevormd zijn etc.
Dit alles wil natuurlijk niet zeggen dat ons meisje (jawel het wordt waarschijnlijk een zusje!) niet besmet is met het CMV en dat ze op neurologisch vlak geen afwijkingen zou kunnen vertonen. Om hierover zekerheid te hebben, zou ik een vruchtwaterpunctie moeten doen binnen dit en enkele dagen. Op basis van de uitslag van deze test (die trouwens niet sluitend is, want als het kindje nog niet besmet is zou het nog besmet kunnen geraken en het is niet omdat het besmet zou zijn dat er verwikkelingen optreden) zou ik dan op 35 weken zwangerschap onder de MRI-scan moeten om te weten te komen of ons kindje op neurologisch vlak iets heeft overgehouden aan dit "o zo geweldige, maar absoluut niets om je zorgen over te maken"-virus.
Na kort beraad ( nog geen half uur) hebben we overwogen om de punctie en de scan niet te doen. De punctie kan voor verwikkelingen zorgen en geeft ook geen zekerheid qua resultaten en een scan op 35 weken... tja wat wil je nog op 35 weken doen, het is nu zelfs al te laat voor de dokters om nog iets te doen... Dus wachten we gewoon de geboorte af en via de hielprik komen we ook te weten of kleine zus besmet is geweest of niet. En als ze besmet geweest is, wil dat nog niet zeggen dat ze er iets aan overhoudt en als dat wel zo is, dan zullen we er voor zorgen dat ze de best mogelijke zorgen krijgt.
Dit kleine ukkepukje maakt al helemaal deel uit van mijn leven, ze stampt er maar op los, draait zich gezellig rond in mijn buik (ze lijkt voor mij aktiever dan haar broer), ze is gewoon mijn kindje en ik wil ten volle van haar kunnen genieten. Ja, na de eerste shock hebben we alle mogelijke optie in overweging genomen ook in functie van later en rekening houdend met het feit dat Timo op een bepaald moment ook een zekere verantwoordelijkheid voor zijn zusje zal moeten dragen. Maar nu is dat kleine meisje volledig aanwezig in mijn buik en wil ik haar echt het gevoel geven dat ze erbij hoort en dat we haar graag zien... dus geen stomme onderzoeken meer die je doen twijfelen, bang maken en misschien zelfs foute beslissingen doen nemen... Laten we gewoon van ons meisje genieten, want ze is het waard!
Even ter info: 40% van de besmette vrouwen draagt het virus over op het kindje. 10 tot 15% van die besmette kinderen ontwikkelt symptomen van cmv, maar 10% van die kinderen houdt er dan toch niets aan over en ontwikkelen normaal. Van degenen die geen symptomen ontwikkelen is er 95% die zich normaal ontwikkeld.
En dat vieren we met het hele gezin en de hitte in O o ohooo Paradisioooo! Eventjes alle zorgen laten varen, want morgen moeten we in het ziekenhuis van Jette zijn voor het eerste Morfologische onderzoek (ja wij doen er meteen voor alle zekerheid 2, de volgende is op maandag 13 juli).
Stilletjesaan bereiden de genodigden van het verjaardagsfeest van Sophie zich voor op een heus watergevecht... uiteraard beginnen we met wat watergewenning om de training zachtjes op te bouwen...
Dit jaar ging de schoolreis naar HOUTOPIA in Houffalize... Timo mocht mee als 'extra begeleider' en heeft zich heel goed geamuseerd in het doecentrum, de immense speeltuin vond hij wat minder, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan de vermoeidheid en de warmte...
Deze woensdag kwamen opa, mareine, nonkel en de pizza van "la mama" afgezakt naar Charneux om kennis te maken met het huisje, maar vooral om de jeugdigheid weer terug te vinden door te spelen met hun achterkleinzoon! Du jamais vu!
Papa zat al een aantal weekends verstopt in onze toekomstige slaapkamer om er aan onze dressing te werken. Gelukkig kreeg hij een beetje hulp van Timo, anders was de dressing ondertussen nog niet in gebruik.
Timo heeft zelfs zo hard gewerkt dat hij er blaren aan heeft overgehouden! ... alhoewel om eerlijk te zijn, komt het door de spotjes in de dressing die heel warm waren en Timo's vingertjes als het ware hebben aangezogen. Gelukkig waren er geen traantjes bij wel om de 15 minuten een :"mama bobo" en dan gaf mama er een kusje op en was de pijn weer verdwenen voor een kwartier. De dagen erop zijn de blaasjes groter geworden, maar onze flinke jongen repte er met geen 'bobo' meer over...
Of hoe je kindje eruit ziet na een uurtje in de tuin met Els De vuile handen vond Timo helemaal niet leuk, zeker niet als hij zijn propere handjes op de vuile grond moest zetten om weer recht te staan. Een vuile T-shirt daarentegen stoorde hem helemaal niet!
Vandaag voor het eerst "onzen hof" verkend... wou het al langer doen, maar eerst was er nog geen tuin, daarna was er regen, maar daarnet waren de excuses opgebruikt en voilà met deze foto's als resultaat: (Let ook op onze mini-tuinman)
Na een weekje kan ik het nieuws een beetje relativeren, heb ondertussen dan ook met heel wat mensen gepraat, van huisarts, tot pediater, tot de vorige gynaecoloog en telkens krijg ik een ander verhaal, maar 1 ding is zeker, niemand kan ons zekerheid geven en tegen dat we die misschien hebben, zal het al te laat zijn om nog een stap terug te zetten...
Als we die stap al moeten zetten... ik hoop echt van niet, maar de testen zullen ons iets meer duidelijkheid geven, testen die we pas over een maand kunnen doen en waarvan we de uitslag pas binnen 2 maand hebben, dus reken maar uit he...
Voorlopig is het dus afwachten en verder zo intens mogelijk leven en toch ook proberen te genieten van de zwangerschap, pronken met het buikje en soms ook stilletjes in een hoekje huilen, want de toekomst is heel onzeker.
Ik voel mijn boeleke nu al een dikke twee weken woelen in mijn buik, vooral 's avonds in de zetel of in bed. Maandag weten we misschien het geslacht en dan krijgt alles net ietsje meer vorm...
Ons Timoke eet de laatste tijd heel moeilijk, dus das wat minder... hij vindt de stukjes opeens niet meer zo lekker Maar enfin, das nog ni zo erg... Vanmorgen heeft hij wel voor het eerst pipi gedaan op het potje. Zijn pampertje was nu al twee ochtenden op rij kurkdroog en vanmorgen heb ik er dan toch even van geprofiteerd om hem op het potje te zetten en binnen de 5 minuten was het prijs... Hip Hip Hoi!!!
En nog wat extra positief nieuws om af te sluiten: ONZE tuin is eindelijk gelijk gemaakt en het gras is gezaaid... WOOHOO en dan kan mama vanaf nu op zoek naar de geschikte plantjes om er dan een zorgvuldig plaatsje voor uit te kiezen in on ze tuin... zalig!
En als afsluiter trakteer ik jullie op enkele sfeerbeelden, kwestie van de boel hier een beetje op te fleuren!
Timo 's ochtends voor het vertrek naar de crèche vorige week, en vanochtend voor het vertrek naar de crèche,
's Avonds knuffelend met mama voor een stukje van onze tuin
... zoals wanneer je te horen krijgt dat je tijdens het eerste trimester van je zwangerschap besmet bent geraakt door het CMV, terwijl je er alles aan deed om zo'n besmetting te voorkomen...
Veel huilen, veel praten, veel steun van iedereen en toch staat de wereld even stil...
Papa werkt goed verder aan de inbouwkast, mama heeft een nieuw kapsel, Timo is in de wolken met zijn blauwe crocjes...en toch staat de wereld soms weer even stil...
Dinsdag terug naar school, praatjes slaan met leerlingen, collega's, ouders... en dan staat de wereld weer even stil wanneer je met de gynaecoloog moet overleggen welke tests je moet ondergaan, welke risico's je baby loopt...
Maar enfin, das nog ni zo erg... Vanmorgen heeft hij wel voor het eerst pipi gedaan op het potje. Zijn pampertje was nu al twee ochtenden op rij kurkdroog en vanmorgen heb ik er dan toch even van geprofiteerd om hem op het potje te zetten en binnen de 5 minuten was het prijs... Hip Hip Hoi!!!
