Om 11u vanochtend zijn mijn mannen begonnen aan hun Iglo.
Tegen de middag hebben ze even gepauseerd... papa Bouw wel een dik uur en Timo Bouw z'on 4u vanuit zijn bedje (tja bouwen kan blijkbaar heel vermoeiend zijn). Papa Bouw heeft dan maar alleen verder gebouwd en tegen 17u was de iglo af en kon Timo Bouw de werken gaan inspecteren.
Daarnet bij het kijken naar Kulderzipke kwam Koning Jozef (Jan Decleir) in beeld en Timo riep meteen uit: "Oh kijk Klaas!" Oh Ow... negeren en verder strijken, dacht mama en gelukkig spendeerde Timo er ook geen aandacht meer aan.
Ons poppeke had een mooi ritme al vanaf de materniteit... overdag om de 3 à 4 uur eten en 's nachts 7u of meer aan 1 stuk doorslapen. Wekelijks kwam ze zo'n 150g bij, want niet veel is, maar Timo kwam op dezelfde manier bij (met flessenvoeding).
Sinds drie weken heeft ze besloten om dat schema eens lekker om te gooien, door overdag om de 2u en 's nachts om de 4u te drinken! Het is dus iets intenser geworden. Op zich is hier niets vreemds aan, ware het niet dat zo'n regeldagen bij de borstvoeding zo'n 3 dagen duren en geen 2 weken. Het goede nieuws is wel dat ze op 1 weekje zo'n 300g is bijgekomen. Ze weegt nu 5070g.
Zelf heb ik het gevoel dat ik weer iets meer melk heb, meer dan 3 weken geleden, toen ik er een beetje onderdoor zat door de driftbuien van Timoke. Wat kan verklaren dat ons Nora toen wat minder melk kreeg en dat heeft ze proberen op te vangen door de productie op te drijven, wat haar blijkbaar wel gelukt is. Stilletjes aan worden haar nachten weer iets langer en drinkt ze overdag weer om de 2à3 uur.
Ook met Timo gaat het nog steeds goed, de driftbuien blijven uit en op het potje gaan lukt steeds beter. We moeten hem nu niet meer om het half uur op het potje zetten, maar eerder om het uur en hij vraagt er nu ook zelf om. Het slipje blijft de ganse dag door droog op een ongelukje na. De grote boodschap blijft nog wel moeilijk, die doet hij liever in de pamper van het dutje of in uiterste nood in zijn slipje.
Gisteren, dag 1 van de training, heeft Timo het gepresteerd om 8 slipjes en broeken nat te krijgen! Vandaag, dag 2, heeft hij de hele dag doorgebracht met dezelfde, droge slip. Ik heb hem wel om het half uur op het potje gezet, soms gedwongen en telkens kwam er wel een plasje uit, groot of klein. De hele dag heeft hij zich opgehouden om de grote boodschap niet te moeten doen, maar tegen de avond kon hij het niet langer ophouden en is hij toch op het potje gegaan voor een grote popo! Woohoo!
Vlak voor het naar bad en bed gaan, is er een klein ongelukje gebeurd, maar alles in acht genomen, was het niet zo erg natuurlijk!
Voilà we zijn een weekje verder en de driftbuien van onze zoon zijn al serieuuuuuuuuuuus geminderd... allez, laat ons zeggen dat het eerder buien geworden zijn zonder drift. Het is en blijft een kind he en dat kan al eens stout zijn en daar heb ik dus ook geen probleem mee. Als hij dan al iets doet zoals niet luisteren wanneer mama iets voor de 5de keer verbiedt, dan wordt hij even op de gang gezet, met een huilbui als gevolg en een sorry van zijn kant 2 minuten later.
Geen aanvallende houding meer, geen bijtwonden... laten we dat alsjeblieft zo houden!
Nog een kleine anekdote: Wij zijn nu officieel van start gegaan met de "Pottytraining"! Met als gevolg dat mama al 6 keer een natte broek heeft mogen vervangen... Maar we geven niet op! Tijdens het namiddagdutje had hij wel een pamperbroekje aan, maar jammer genoeg had zoonlief geen zin om te slapen. Na een halfuurtje klagen "Timo pas dodo!" en een kwartiertje zingen, werd het ineens stillekes... Papa ging dus van de veronderstelling uit dat zoonlief dan toch dodo aan het doen was. Totdat een uurtje later bleek dat Timo een serieuze kakedoo in zijn pamper gedaan had en met die volle (overlopende) pamper eens stilletjes in alle bedden was gaan liggen, waarbij hij als kadootje een bruin streepje voor ieder had achtergelaten! Ach ja deze hadden we nog niet gehad en was achteraf bekeken best wel grappig.
De kamers van onze kindjes hebben elk een personal touch gekregen. Bij Timo zou ik graag nog een levengrote stickerdraak tegen de muur willen hebben, maar daarvoor moet ik nog eens aan de mouw van mijn ventje trekken... dus bij deze lieveke????
Sinds Timo grote broer geworden is, heeft hij veel vaker en veel intensere driftbuien. Soms zijn we met z'n tweeën een uur bezig om zo'n conflict met onze 2-jarige zoon op te lossen. Het vreet echt aan je, want het maakt je kwaad en je raakt op.
En als je hem dan zo ziet huilen en krijsen, dan besef je dat hij helemaal weg is en dat hij zelf ook heel veel verdriet moet hebben, maar troosten helpt niet, want hij slaat en bijt erop los. Als een pitbull die telkens weer in de aanval gaat... beangstigend. Alles hebben we geprobeerd: boos worden, kalm uitleggen, negeren, straffen, een klets op de poep, even apart zetten... niets hielp, het werd alleen maar erger, intenser!
Dit weekend was er teveel aan... de ene driftbui na de andere en nu ook andere volwassenen slaan dan papa of mama... dit moet stoppen... ik gooi het over een andere boeg!
Kalm blijven is de boodschap... duidelijk zeggen wanneer ik niet akkoord ben en waarom, het nog een keer herhalen en nagaan of Timo mij gehoord/begrepen heeft... als hij blijft doorgaan even een time-out in de gang van 2 minuten met de deur op een kier en bij de deur blijven staan... na 2 minuten zoon oppakken en even troosten, nog eens uitleggen waarom hij apart gezet werd en excuses eisen... En op alle andere momenten (elke 10 seconden ongeveer) prijzen, belonen, knuffelen... wanneer hij iets goed doet, maar ook wanneer hij iets niet fout doet.
En voilà op 4 dagen tijd heeft mama 1 driftbui gehad die op en al 10 minuten geduurd heeft van begin tot eind. Ook in de crèche is alles goed verlopen. Oef! Het voelt zo goed aan. Ik heb eindelijk mijn zoontje terug. Ik heb hem zoooooooooo hard gemist, want door de drifbuien was er geen ruimte meer voor ontspannen dollen en lachen.
Hopelijk blijft het zo positief evolueren, want we kunnen weer samen lachen, grapjes maken en samen dingen doen. Hij helpt super goed met alles. En toch voel ik soms de spanning die in de lucht blijft rondzweven, omdat hij op elk moment misschien weer een driftbui kan krijgen, die ik misschien niet ga kunnen oplossen. Maar daar mogen we niet te veel aandenken. Genieten is wat er mij nu te doen staat, genieten van mijn kleine ventje!
Op het filpmje is een van zijn zware driftbuien te zien... gewoon om een beeld te geven van hoe het eraan toe gaat. Uiteraard grijp ik anders sneller/kordater in als hij slaat/roept (niet dat dat zo veel uithaalt maar bon), maar ik wou het even op film vastleggen, zodat de 'ongelovigen' onder jullie het ook eens zouden zien.
Ze zien elkaar graag zenne
Aan knuffeltjes, kusjes, troostende woorden, ingepakt worden in een dekentje... heeft ons musje geen gebrek, want grote broer neemt zijn rol heel ernstig op. Als ons musje dan al eens huilt in de auto herhaalt grote broer plichtsbewust de woorden: "oh zus, bijna thuis", m.a.w. "Je moet niet huilen zus, want we zijn bijna thuis." *Smelt*
Ons meisje is een echt wolkje... ze is ongelofelijk braaf, laat haar heel graag verzorgen en aankleden (een echt meisje dus), ze drinkt heel flink, slaapt heel braaf...
Zelfs 's nachts is ze ongelofelijk braaf, ze wordt jammerend wakker om te drinken en valt meteen daarna weer in slaap tot aan de volgende drinkbeurt. Wat een geluk hebben we toch met zo'n flinke meid.
Overdag kan ze soms de slaap moeilijk vatten, zelfs haar tutje biedt niet altijd de gewenste troost. Maar zet haar knuffelhondje tegen haar slaap en ze valt meteen als een blok in slaap! Echt heel raar.
Het wordt hoog tijd dat we eens werk beginnen maken van die zindelijkheidstraining... ok het weer is niet schitterend om onze peuter in sponzenshortje zonder pamper te laten rondlopen, maar daar is het nog wat te vroeg voor. Ik zal al blij zijn als hij overdag ook op het potje zou gaan, vooral popo op het potje zou een hele overwinning zijn. Stap 2 is dat hij zelf aangeeft wanneer hij op het potje moet en stap 3 is voor als het iets warmer wordt, want dan gaat de pamper uit.
Als alles meezit zal hij tegen 1 september *fingers crossed* zindelijk zijn!
Terwijl Koning Winter een mooi sneeuwtapijt aanlegt om morgen te kunnen sleeën, houden wij ons binnen, waar het "lekkel walm" is, op een creatieve manier bezig.
2 jaar en 3 maand is hij, mijn kereltje en af en toe oefenen we een beetje in boekjes als voorbereiding op de kleuterschool. En dat dat leuk kan zijn, dat zullen we geweten hebben
Maar we geven niet op! Tijdens het namiddagdutje had hij wel een pamperbroekje aan, maar jammer genoeg had zoonlief geen zin om te slapen. Na een halfuurtje klagen "Timo pas dodo!" en een kwartiertje zingen, werd het ineens stillekes... Papa ging dus van de veronderstelling uit dat zoonlief dan toch dodo aan het doen was. Totdat een uurtje later bleek dat Timo een serieuze kakedoo in zijn pamper gedaan had en met die volle (overlopende) pamper eens stilletjes in alle bedden was gaan liggen, waarbij hij als kadootje een bruin streepje voor ieder had achtergelaten! 
