Al drie dagen is ons sprotje naar de crèche geweest. 's Ochtends haal ik hem om 6u30 uit zijn bedje. Na een uitgebreide rek- en streksessie met bijhorende geluidjes gaat het hongeralarm af  Maar eens op de verzorgingstafel lacht hij de hele tijd en reageert hij heel opgewekt.
Tijdens de autorit van 50' doet hij nog een dutje, maar eens aangekomen in de crèche is hij weer klaarwakker en begroet hij de kinderverzorgster (elke ochtend is het iemand anders) met een verlegen glimlachje. Daarna gaat hij in haar armen en start zijn glimlachoffensief... zelfs wanneer mama voor de 5de keer nog een laatste kusje geeft  blijft hij glimlachen.
Wanneer ik hem ga ophalen is hij al twee keer van kop tot teen ververst (die bioluiers van de crèche zijn dus niks waard, lang leve pampers!), maar de glimlach die blijft. Ons sprotje heeft er ook een vriedje gemaakt... de kleine, maar zeer mollige Jean is al 5 maanden oud.
Maandag en dinsdag waren nogal speciaal, want met ons tweetjes hebben we Kusco van de ene dierenarts naar de andere moeten brengen. Het beestje had een verstopte blaas en vocht voor zijn leven. Ondertussen is hij weer thuis, maar loopt hij nog rond met een blaassonde, met als gevolg dat de urine er zo uitdruipt en dat hij een geweldig modieuze en flexibele kraag aan moet. Het arme beestje toch... donderdagavond gaan we weer naar de dierenkliniek om de sonde te later verwijderen en dan zou hij al veel beter moeten gaan.
Timoke was superbraaf tijdens het wachten in alle dierenartsenpraktijken... gelukkig maar!
Ons sprotje probeert nu ook om van rug- naar buiklig te rollen, maar het blijft bij proberen.
Rechtstaan op de beentjes vindt hij super en daar kan hij een hele tijd mee doorgaan!
09-01-2008 om 18:18
geschreven door Kitty 
|
*zucht* deze namiddag was het vollen bak ambiance, want Timo wou geen dutje doen in zijn bedje... en nu het tijd is voor zijn douche is meneer aan het slapen... maar hij ligt daar zo vredig 
Toen we vanmiddag op het punt stonden om te vertekken gaven Timo en Jean elkaar nog een handje... maar toen Jean (met zijn superman T-shirt) iets te hard kneep, barste Timo in huilen uit... Jean keek een beetje hulpeloos, want hij wist niet wat hem overkwam. Maar de pijn was al snel vergeten en ze gaven elkaar al meteen weer een handje.
. In het park hield ze mijn handje vast en toen we elk in de relax zaten, wreef ze de hele tijd met haar voetje tegen mijn voetje 
. Ja mijn vriendje Jean moest vandaag even wijken.
