Ziek en moe, zijn we er in de namiddag dan toch maar eventjes op uitgetrokken. Wat oorspronkelijk een 'lange' wandeling moest worden, heeft zich beperkt tot een warme choco, of twee, op een terras op de site van Fourneaux Saint-Michel.
Timo genoot met volle teugen van het stappen in het gras, maar de fruitpap liet hij met veel gebrul staan... net zoals zijn groentjes de dag ervoor.
De dagen erop zullen de groentjes en fruitjes er ook amper ingaan, de koekjes daarentegen... Misschien zitten de tandjes er voor iets tussen, want Timo zal bijna een hele week 's avonds koorts hebben. Vanaf donderdag zal hij weer met veel plezier de groentjes en fruitjes naar binnen werken!
Het was echt een mooie dag, de 20ste september. De doop is heel goed verlopen, op de volgorde van de liedjes na... Ons sprotje is heel braaf geweest en was dat de ganse dag. Hij ging van de ene arm op de andere, kroop op handen en voeten, met veel jolijt, door de zaal, de blokkendoos op wielen werd de hele zaal rondgetrokken en geduwd... Dit alles met een mooie grijze, voorheen witte, broek als resultaat. Maar het deed mij zoveel plezier, dat ons sprotje er zichtbaar van genoten heeft!
De dag na de doop heeft ons sprotje in de voormiddag nog wat met zijn verjaardagkado's gespeeld. Daarna zijn mama en papa naar de dokter van wacht getrokken, want de sinussen, oren en kelen waren nog verre van genezen... Timo zat erbij en keek ernaar, want voor één keertje waren het papa en mama, die allerlei onderzoeken moesten ondergaan.
Maandagavond hebben we met z'n drietjes de verjaardagskaartjes open gemaakt... tot groot jolijt van mama en papa, maar een beetje minder vanTimo... *ahum*, die vond het op zich maar niks en zeker niet omdat hij de kaartjes zelf niet mocht vastpakken en plooien
Toen we deze week naar de pediater gingen, heeft deze ons aangeraden om over te stappen op stevige stapschoentjes voor ons sprotje.
Dus zo gezegd, zo gedaan. Dit weekend zijn we op schoentjesjacht geweest. En dat bleek een moeilijke opdracht, omdat de stapschoentjes vanaf maat 20 beginnen en ons sprotje heeft een 17.
Winkel in, winkel uit en uiteindelijk in de prémaman beland, waar de schoentjes vanaf maat 18 begonnen. Na het uitgebreid passen van de verschillende schoentjes hebben we gekozen voor dit blauwe paar. Niet zozeer voor de kleur (Juf Els toch, hoe kan je zoiets denken!), maar wel omdat ze als gegoten zaten. Er waren andere schoentjes die mama net iets leuker. vond, maar daar moest je dan wel een uur aan prutsen, alvorens ze aan Timo's voetjes zaten en dan waren ze nog niet eens dicht.
Deze schoentjes zijn heel eenvoudig aan te doen en ze zitten "waarschijnlijk" ook heel comfortabel!
Vandaag heeft mama de kadootjes klaargemaakt voor de kindjes in de crèche. Elk kindje krijgt ter gelegenheid van Timo's verjaardag een zakje babykoekje en een badspeeltje...
Het ziet er echt kleurrijk uit... hopelijk vinden de kleintjes het ook leuk!
Voor de grote juffen zijn er dan weer zelf gebakken chocoladecakejes... mama heeft er wel 20 gebakken... en ze hebben de hele zondag naar haar gelonkt, maar mama's is flink geweest en ze heeft de cakejes netjes in de doosjes gelaten!
2 Daagjes voor de verjaardag van ons sprotje, hebben we de maxi-cosi, die nu toch al bijna een jaar heeft dienstgedaan, vervangen door de autostoel. Wettelijk gezien, moeten we nog wachten totdat ons sprotje 560g bijkomt, om aan de wettelijke 9kg te komen, maar de beentjes zaten nogal krapjes in de maxi-cosi en de gordel sneedt in zijn beentjes.
Dus hebben we het erop gewaagd... Timo vindt het in elk geval super! Want nu kan hij mama en papa zien en ook nog eens gezellig uit het raam kijken.
Bon, bij deze een oproep aan u allen... Wie onder u heeft een handleiding voor een blokkendoos, want onze Timo sleurt hier heel de living da gevaarte rond, als was het een autootje... En als het dan nog even kan met heel veel lawaai erbij
*zucht* Sinds dinsdagavond was Timo echt niet te genieten thuis, zowel 's ochtends, als 's avonds was het de ene huilbui na de andere... Op de crèche was alles normaal, daar was hij braaf enzo... maar thuis!
Oef... ik was echt triest, want hij wou niet meer knuffelen, gaf geen kusjes meer, kon niet meer lachen... het was echt niet leuk meer, totdat we gisterenavond een afspraak hadden met de Kerk voor de voorbereiding van Timo's doospel en sindsdien is hij weer ons zonnetje in huis.
Hij lacht de hele tijd door, maakt kiekeboe-grapjes, speelt met volle overtuiging verstoppertje... ZALIG!
Hij doet nu ook de deuren open en toe en gaat ons erachter zoeken, echt leuk! 's Avonds poets hij als een grote jongen zelf zijn tandjes... en die van mama en papa...
Na de boterhammetjes met Choco, heeft hij nu ook de boterhammetjes met banaan en choco ontdekt.... mmm lekker...
Zondag zijn mamsie en vava nog eens op bezoek geweest en ze hadden een super mooie en grote windmolen mee voor Timoke... Die nu staat te pronken in de tuin, opdat Timo er buiten kan gaan naar kijken als het mooi weer is en als het regent lekker vanachter het raam.
Ondertussen was ook de langverwachte totseat aangekomen! Hoe konden we dan ook anders, dan ze meteen uit te testen?!
"Mjammie, das lekker, zo na een flesje... maar 't is wel niet zo evident om die prulletjes vast te krijgen. En je krijgt er ook zo'n dorst van he... dan maar even helemaal alleen aan mijn bekertje drinken... zonder te morsen!"
Ons sprotje had daarstraks in de crèche 38,7°C koorts, hij heeft toen meteen een perdolan gekregen en een half uur nadien was ik in de crèche. Rond 18u was zijn temperatuur al met 1° gezakt.
Dus dat ging de goede weg op... Tijdens het avondmaal heeft hij geen boterhammetje willen eten, terwijl hij er anders na zijn flesje toch makkelijk 2 binnenspeelt. Dan maar wat teejel op zijn tandvlees gedaan, want hij klaagde toch wel een beetje en hij beet nogal op zijn tutje... het ging al een beetje beter, vooral toen hij kon doezelen in papa's armen.
Voor de douche nog even zijn temperatuur genomen: 39,5°C!!! Hij voelde gloeiden aan... meteen wat junifen gegeven en een douche en nu ligt hij al een half uurtje braafjes in zijn bed. Straks nog een aantal keer gaan voelen en als hij warm blijft aanvoelen, neem ik vannacht nog even zijn temperatuur en krijgt hij nog wat perdolan.
Ik hoop dat de temperatuur snel zakt en dat hij niet te veel last meer zal hebben van zijn tandjes...
Mamsie popelde al om ons sprotje een loopfietsje te kopen, maar toen we dit weekend het voorschot van de feestzaal voor Timo's doop gingen betalen, is ons opgevallen dat hij dat zelf ook héél leuk vindt.
Er was daar namelijk ook een kindje aanwezig dat op go-carts rondreed en ernaar kijken alleen al vond Timo uitermate interessant. Toen hij ook nog eens op 1 van de loopwagentjes mocht zitten, was hij echt heel blij... En mama en papa verrast, dat hij al groot genoeg was om keurig op zo'n wagentje te zitten *zucht*cliché*cliché*Maar ja, wat wordt hij groot!*zo leuk!
Dus konden we het niet laten om er ook eentje te gaan kopen Verwend? Neuh, wie zegt dat???? Maar Mamsie kan zich nog altijd uitleven hoor, er zijn nog héél véél andere modelletjes! En zo'n kindje moet toch overal vervoer hebben, niet waar???
Sinds een tijdje is Timo nogal "knuffelbeestachtig"... hij geeft nu echt kusjes en soms wel een hele resem achter elkaar! En hij begint ook echt te knuffelen met zijn knuffels, die hem zoals vandaag echt wel kunnen troosten, beter nog dan een tutje of dan mama of papa. Echt schattig om te zien.
's Avonds als ik hem in zijn bedje leg, gaat hij meteen op zoek naar 'Woefke', hij legt zich dan op zijn buik met zijn hoofdje helemaal op Woefke...
Ik merk nu echt dat hij qua gevoels ook groot wordt en daarmee bedoel ik niet alleen tijdens de knuffelmomenten, maar ook tijdens de woede-aanvallen Dan kan hij echt gemeend beginnen bokken, zijn hoofd naar voren gebogen en al!
PS: Bemerk ook de twee witte pareltjes onderaan in zijn mond. De bovenste tandjes zijn nog niet zichtbaar als hij lacht, maar dat komt wel...
Verwend? Neuh, wie zegt dat???? 
