|
Voor we het jaar afsluiten willen de "meisjes" van Mere elkaar toch nog eens zien om even bij te praten. Wij spreken af in een taverne en bijna iedereen was aanwezig. Een aperitiefje maakt de tongen al wat losser en ook bij het eten blijven we maar vertellen. Veel tijd om iets te verteren is er blijkbaar niet en het is tijd voor we het beseffen... Verhalen over vroeger, wat iemand niet kon vergeten, een onheuse behandeling, een "straffe stoot", gewoon wat geks wat we deden komt aan bod. Natuurlijk worden ook de pijnlijke en de blije thema's die ieders leven toch kleuren even aangeraakt. Voor mezelf maak ik de bedenking dat toch iedereen moeilijke momenten meemaakt, drama's groot of klein, ziekten, overlijdens... en dan zie je ook hoe weerbaar een mens kan zijn, hoe goed mensen er toch na een tijdje leren mee omgaan. Ja de meisjes van Mere zijn straffe madammen in het leven... zou het dan toch aan de opvoeding van de nonnetjes geweest zijn of hebben we gewoon het gezond verstand gehad om met problemen zo efficient mogelijk om te leren gaan? De ganse namiddag verliep in een fijne, warme sfeer en gaf me zo'n goed gevoel. Vol verhalen kwam ik thuis en ik kijk al uit naar ons uitstapje dat we voor volgend jaar plannen. Er met zijn allen op uit, wat stroever, stijver, pijnlijker, trager????? maar wel SAMEN er eens tussen uit... op naar 2014
19-12-2013, 20:50
|
geen witte kerst
