Op de mini-boerderij van mijn dochter werd alweer een nieuwe alpaca geboren. Zelfs tijdens de bevalling stond moederlief gewoon te grazen net alsof er niets aan de hand was terwijl de pootjes van haar jong al zichtbaar waren. Met zachte dwang werd ze naar binnen gebracht waar ze haar weeen overwon door hooi te eten. Een tijdje later lag een armtierig mager jong in het hooi, echt triest om het te zien en iedereen vreesde voor de levenskansen.  Een zo mager beestje met verdraaide pootjes kon toch onmogelijk goed terecht komen? De vreugde van de geboorte werd al wat overschaduwd door een mogelijk verlies en dat net nadat hun trouwen hond nog niet lang overleden was.  Maar de natuur is wonderlijk een paar uur later stond er naast de moeder een schattig witte alpaca...MARIE was born