de picknick



Het dessertenbuffet

04-08-2013, 00:00

.

Vandaag tijdens de namiddagwandeling waren er heel wat mooie stapelwolken aan de hemel. Een prachtig schouwspel boven mij en plots voelde ik mij heel erg dicht bij mijn moeder die morgen een jaar overleden is.  Een jaar geleden zat ik nog aan haar sterfbed en hoopte ik voor haar dat de strijd met de dood vlug gestreden zou zijn en dat ze eindelijk rust zou kennen. Zij had een hoge leeftijd bereikt en was het laatste jaar vaak zeer ziek.  Ik realiseer mij nog elke dag dat ik haar mis, dat ik nog zoveel wou zeggen, vragen en doen voor haar. Soms spreek ik wel eens in gedachten tot haar.  Ik geloof niet echt in een hemel maar denk dat mensen pas dood zijn als niemand meer aan hen denkt.  Mijn neefje belde mij ook op om nog even over haar te praten... mijn kinderen zullen haar ook niet vergeten al is het wat triest dat je om haar te gedenken nu naar een kerkhof moet met een bloemetje, zij die zo graag bloemen zag en ze graag bewonderde. Ik zag in de kouter een mooie distelstruik en dacht direct, die zou ons moeder ook mooi gevonden hebben

03-08-2013, 00:00

.

33 graden voor de middag is niet niks zeker niet als je niet zo goed tegen grote warmte kan.  De vijver schoonmaken ging nog net omdat het een vuil maar nat werkje is maar een bezoekje brengen aan het rusthuis was toch zwaar.  Het was er bijna overal zeer warm en de meeste oude mensen lagen wat op bed of in de zetel te wachten tot het eten werd gebracht.  Ik vind het steeds een zware confrontatie met ouder worden en niet meer kunnen functioneren zoals nu.  Iedereen, van de poetsvrouw tot de directie, geneesheer enz... weet wat voor jou het beste is en alle zaken die je zo graag deed vallen een voor een af.  Mij lijkt het dat de meeste mensen daar niet echt meer om geven maar er moet toch een verschrikkelijk moment komen waarop je alles opgeeft... je huis, je dierbare spullen, net alsof je weer een baby wordt maar dan wel een met heel veel herinneringen.  Soms gaan die dan ook nog op de loop...  De voorbije dagen kreeg ik veel mails van vrienden en vriendinnen die ik een mailtje stuurde met de vraag of ze allemaal verdwenen waren. Ik denk dat ik een dipje had maar de reactie van zoveel mensen deed dan weer zo'n deugd dat ik maar weer eens moeite moet doen om af te spreken ook al is dat niet simpel voor mij. De kouter ligt er bloedheet bij maar de bloemen staan na de voorbije regen weer mooi te wezen.  De kleine dingen kunnen mij soms zo ontroeren en maken elke wandeling weer uniek ook al loop ik elke dag dezelfde toertjes, er duiken toch steeds nieuwe dingen of mensen op.

01-08-2013, 00:00

.

Met een fris windje in de rug is het heerlijk wandelen op de flanken van de Bosberg.  Terwijl fietsers zwoegen op de helling en de kasseistrook wandelen wij rustig op een vlakke landweg midden de velden met uitzicht op de Muur van Geraardsbergen en in de verte de Kongoberg. Na een wandeling hebben wij zin in een drankje en de kleinkinderen in een ijsje.  Er wordt alvast een geschenk gegeven aan ons oudste kleinkind da morgen 11 jaar wordt.  De tijd gaat zo snel voorbij dat een mens er angst voor zou krijgen.  Gisteren lag ze nog in de wieg en nu is ze bijna zo groot als haar oma.  Gelukkig is ze nog steeds een heel lief kind dat zorgzaam omgaat met haar kleine zus. Hopelijk mag dit nog lang zo blijven en worden ze gespaard van alle onheil. Een mens staat toch even stil bij het meisje Aurore dat werd vermoord voor wat geld...Dan heb je als gezin, familie zo je best gedaan om hen te begoeden voor gevaarlijke dingen en als ze dan volwassen zijn komt een ordinaire dief en brengt hen om voor wat geld. Gruwelijk... dus moeten we er nu nog maar van genieten en dat gaan we zondag zeker doen...

31-07-2013, 00:00

.

Geen zon vandaag dus kunnen we er even op uit en rijden we naar Hulst. Het is jaren geleden dat wij daar nog eens waren. Het kleine dorpje heeft niet zoveel bezienswaardigheden maar toch een aantal winkeltjes en zeer grote warenhuizen.  Een paar bezoeken we even maar dan is het genoeg geweest en met een paar zware boodschappentassen met decoratiespullen keren we naar huis terug.  Daar wacht Pedro vol ongeduld op zijn baasjes, zijn eten en zijn wandeling.  Er even op uit trekken doet toch eens deugd en daar doet de regen geen afbreuk aan

30-07-2013, 00:00