Het zomert eindelijk en dus speelt ons leven zich meer en meer af buiten... gezellig aperitieven, eten, kletsen en natuurlijk ook heel wat klusjes opknappen die je al zo lang hebt uitgesteld wegens het slechte weer. Bloembakken worden versleurd, banken opgeboend en verzet... mijn nieuwe tafeltje krijgt na heel wat passen en keuren een plaatsje op het mini-terras beneden. Na heel wat opzoekwerk op de pc ben ik er toch in geslaagd om een mozaïeken tafeltje te vinden. Het staat beeldig als je van binnen naar beneden kijkt. En met de zon lijken de mensen ook wat vriendelijker en warmer te zijn voor elkaar. Er wordt een praatje gemaakt en de norsheid lijkt even weg te zijn... fijn. Ons kleinkind heeft op school geleerd de Jezus wonderen doet maar daarvoor moet je wel kind van hem worden en dat kan je door gedoopt te worden. Laat een nichtje van haar nu gedoopt worden en met verwondering stelde de kapoen vast dat er helemaal geen wonder gebeurde... Jezus was niet van zijn woord en dat vindt ze niet kunnen. Vandaag heb ik me met enthousiasme ook gestort op het opnemen van onze oude LP op een USBstick. Zo kan ik ze beluisteren op mijn MP3speler terwijl ik door de kouter wandel. Die oude platen maken me ook sentimenteel want ze roepen heel wat mooie herinneringen op. Momenten met vrienden van vroeger die soms al overleden zijn of een andere weg zijn ingeslagen maar bij mij toch een goed gevoel nalaten. En ik zing vol overtuiging mee al kan ik geen jota zingen maar gelukkig ben ik alleen en heeft er niemand last van.
Alweer een treinongeluk met heel wat doden en zwaar gewonden... waarschijnlijk heel veel mensen op weg naar huis, naar hun vakantieplekje... Ik word er echt stil van want ik weet hoe moeilijk de nabestaanden het nu gaan krijgen. Het wachten op nieuws.. is er iemand bij die ik ken, wanneer krijg ik een bevestiging, wat moeten we doen, hoe geraken we op de plaats van het ongeluk... wachten , eindeloos wachten tot je zekerheid krijgt en dan de onmacht, woede, verdriet, om het zinloze ongeval, zoeken naar schuld om de eigen pijn te verminderen. Ja niemand weet of hij bij het verlaten van zijn huis er ooit nog kan terug keren en toch springen de mensen zo nonchalant met elkaar om. Het gedichtje "Noodlot" blijft mij altijd dierbaar en nog steeds heel mooi.
Ga nooit heen zonder te groeten ga nooit heen zonder een zoen wie het noodlot zal ontmoeten kan het morgen niet meer doen ga nooit weg zonder te praten dat doet soms een hart zo'n pijn wat je's morgens hebt verlaten kan er 's avonds niet meer zijn
Hopelijk komen al onze bekenden veilig terug en kunnen we elkaar de belevenissen van de reis vertellen bij een lekker glaasje en een hapje... Wij hebben alvast goed gewinkeld en gezocht naar een tafeltje met een mozaiekblad maar er geen gevonden... een volgende keer beter.
Vandaag is het 11 juli , de Vlaamse feestdag en dus hangen we onze leeuwenvlag weer eens buiten. In onze buurt hangen er toch een aantal en dat aantal neemt elk jaar toe. Onze kleindochter blijft vandaag niet in Vlaanderen maar vertrekt vandaag op haar eerste chirokamp naar Wallonie, in de omgeving van Houffalize. Bepakt en gezakt komen ze samen op het kerkplein en na een korte voorstelling van het kampthema vullen ze opgewonden de grote bus richting kamp. De sfeer zit er reeds goed in en hopelijk wordt het een meer dan fijn kamp.
11-07-2013, 00:00
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zomeren doet deugd
