De tuin is natuurlijk ook mijn zorgenkind maar ik vond toch een oplossing al heeft onze hulp geen echte groene vingers en weet ze niet goed wat onkruid is of bloemen, ze doet haar best en met wat aanwijzigen komen we er toch samen uit.

Koken doe ik wel en als het niet lukt is er nog mijn man, al is die ook in de prak met een schouder die een prothese vergt. Gaat het niet dan zijn er nog afhaalmaatjes, kip aan het spit enz..

De pc, lezen, strijken het blijft toch allemaal zeer moeilijk maar ik verplicht mezelf toch om nog wat aktief bezig te zijn. Telefoneren met een kussen onder de arm, een boek op een nog groter kussen om het te ondersteunen,, een mens zoekt steeds creatief naar oplossingen.

Gelukkig kan ik ook scrabble spelen op mijn tablet en het zoeken naar combinaties geeft wat afleiding.

Of we deze zomer toch een weekje weg kunnen staat in de sterren geschreven... het is nog even afwachten maar we kijken er wel erg naar uit. Soms is de voorbereiding al een deel van het genot en dus zoek ik leuke dingen uit die we ginds misschien kunnen doen. In elk geval is er genoeg natuur om kleine tochtjes in te ondernemen.

En de vrienden laten ook wel eens iets horen van hun vakantieplannen... dat is dan meegenieten net zoals we genieten van alle kleine en grote belevenissen van onze kleinkinderen en kinderen. Dankbaar omdat ze allen zo graag met elkaar optrekken en zo fijn kunnen genieten van heel eenvoudige dingen...

Daar zijn wij oma en opa spechie dan heel erg dankbaar voor en maakt de zomer zo geslaagd