 |
|
|
| van dag tot dag |
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
| 05-04-2015 |
 vrolijk pasen...
|
We zijn weer aan Pasen toe... de woonkamer en voortuin werden al wat in paassfeer gebracht, het paasdiner werd voorbereid en op Pasen zelf bereid en dan was het wachten op de kleinkinderen die zich alvast verheugden om bij oma en pepe opnieuw paaseieren te komen rapen.De oudsten wilden dit spel niet missen en stelden alvast dat de eitjes moeilijk verstopt moesten worden... Een grote doos eieren later kon de buit gekeurd worden en het smullen beginnen.
Tijdens dit gezellige familiefeest denk ik even terug aan mijn eigen kindertijd en aan mijn moeder die s'morgens in de tuin haar ronde deed om de eitjes goed te verstoppen terwijl wij boven uit het raam haar doen en laten in de gaten hielden. Heel mooie herinneringen die hopelijk mijn kinderen en kleinkinderen later ook zullen koesteren als er lang geen sprake meer is van die oma en haar paasfeestjes
05-04-2015, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 01-03-2015 |
1 maart opendeurdag voor BOND ZONDER NAAM
|
1 maart... een winderige en kille dag maar een dag die zeer geschikt is om naar de opendeurdag te gaan bij mijn dochter die als vrijwilliger zich inzet voor BOND ZONDER NAAM. Zij wil graag de nieuwe producten van de vereniging aan haar vrienden en kennissen voorstellen en natuurlijk willen we toch ook eens kijken van er allemaal te koop is. De spullen zijn immer altijd tof om als geschenk te geven of zelf te gebruiken.
Maar mijn dochter wil niet alleen maar spullen tonen ze zorgt natuurlijk voor een mooi onthaal van haar gasten. Een mooie wimpel nodigt je uit om binnen te komen en zeg nu zelf... heb je geen zin om iets te kiezen.
Wie open-deur houdt kan dat niet zomaar doen en dus zorgde de gastvrouw voor een schitterend dessertenbuffet.. taarten, eclairs, chocolademousse, pralines, snoepjes, tiramisu... staat er iets bij dat je echt niet lust? Koffie en andere drank waren natuurlijk ook in de aanbieding net als de leuke mensen die even een kijkje kwamen nemen.
01-03-2015, 22:16
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 11-12-2014 |
op weg naar kerstmis
|
De regen komt met bakken naar beneden en de wind speelt een laatste spel met de bladeren van de bomen... guur weer maar daar trekt onze viervoeter zich niets van aan en samen trekken we naar de kouter. Grondwerken zorgen voor heel veel smurrie op de weg en het wordt echt oppassen om niet uit te schuiven. Boven in de kouter wordt het wat beter wandelen en dwalen mijn gedachten af naar een kennis die door zelfdoding om het leven kwam. Geen wereldschokkend nieuws misschien maar als je iemand kent doet het toch iets met een mens te weten dat hij blijkbaar geen mens meer vond die hem uit zijn eenzaamheid, depressie, problemen kon helpen zodat doding de enige oplossing leek. Ik voel mee met de familie, met de kleinkinderen die hun opa zullen missen op de voetbal...
Wat leven we toch in een kille wereld en wat hebben we steeds minder tijd voor de anderen. Ik ben al heel blij als ik merk dat buren, hondenliefhebbers elkaar elke dag vriendelijk groeten, dat er wat gepraat wordt. Ik verheug me ook op het feit dat heel wat mensen hun best doen om onze buurt gezellig te maken met het ook op het feest van de vrede: Kerstmis. Overal zie ik elke dag wat meer huizen die versierd worden en die zo de wandelaar een warm gevoel geven. Kransen, groen versiering, lichtjes het draagt bij tot wat meer warmte...
Kerstmis nadert en dus denken we ook aan mooie kerstwensen die we sturen naar vrienden en kennissen die we misschien toch wat uit het oog verloren maar niet vergeten zijn... en ja daar horen ook weer goede voornemens bij en heel veel lieve, warme wensen
11-12-2014, 21:36
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
| 21-10-2014 |
daar is de herfst
|
Ja vandaag is het menens... de herfst laat zich voelen en dat al onmiddellijk met een sterke bries en felle regenvlagen. Weer of geen weer de hond moet zijn wandeling maken en dus neemt hij me mee op sleeptouw. Een strak windje in het gezicht laat me naar adem snakken maar na een tijdje, al doorweekt, voel ik me toch goed en geniet ik toch van mijn vertrouwde kouter. Terwijl ik via mijn ipod geniet van "auf der Heide blühen die letzte Rosen" denk ik terug aan mijn moeder die twee jaar geleden overleed en aan mijn vader die nu in het rusthuis in zijn bed ligt... niet wetend hoe laat het is, wat hij gegeten heeft, wie er langs komt en of er iemand überhaupt op bezoek komt.
Telkens ik op bezoek ben zie ik dat verzorgsters en verpleegsters wel hun best doen om de mensen te verzorgen. Elk seizoen of feest wordt er veel werk gemaakt van de aankleding van het verzorgingstehuis maar voor velen is een verblijf het eindstation DOOD. Ik vraag me af of ik ooit, en die tijd komt met rasse schreden waarschijnlijk op mij af, daar zou kunnen verblijven. Alles achterlaten wat je zoveel jaren hebt gekoesterd, je boeken, je schilderijen, je meubeltjes, je vrijheid. Het kleine kamertje met standaard meubeltjes laat geen gemakkelijke zetel toe..; de klein kleerkast is niet groot genoeg om de berg kleding die je hebt in te passen, je mooie servies past niet in de kleine kastjes enz. Alles weggeven, verdelen onder de kinderen en kleinkinderen of gewoon naar de kringwinkel... het is een zeer moeilijk slikproces.
Ben je dan op je kamertje dan word je vaak weer behandeld als een kind... jonge meisjes spreken je aan als meneerken of verkleuteren je naam. Privacy heb je niet, men komt je kamer binnen zonder kloppen of op antwoord te wachten, men zit in je kast en schrijft je voor wat er gedaan moet worden. Je vrienden komen niet meer, gezellig is het immers niet en meestal kunnen ze zich ook niet meer goed verplaatsen, langzaam maar zeker neemt de eenzaamheid toe en mag je blij zijn als de kinderen nog komen en wat tijd maken, je blij maken met iets dat je graag eet, je nieuwtjes vertellen zodat je weer een aantal dagen stof hebt om over na te denken...en als je dan nog ouder wordt dan lijk je gewoon te wachten tot iemand, zoals mijn vader zegt "voor goed het licht uit zal doen". Doornat kom ik thuis, trek andere kleding aan en rijd naar het rusthuis waar mijn vader nog even onbeweeglijk ligt te wachten... ja op wat
21-10-2014, 21:51
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 17-10-2014 |
verjaardag vieren
|
Een verjaardag vieren met een etentje samen met vrienden is altijd fijn zeker als het restaurant "de kleine prins" heet. De verwachtingen zijn dan al wat koninklijker...De inrichting is alvast mooi en stijlvol en het eten is goed al is dat voor mij niet zo belangrijk als het samenzijn met de vrienden. We hebben echt wat gebabbeld...de tijd vloog om maar om alles goed af te sluiten deden we nog een terrasje. Een waterig zonnetje liet zich zien en dus konden we nog even van het weer genieten. Met een fijn gevoel ging het weer richting "home". Weer iemand die met te verjaren een aantal mensen gelukkig heeft gemaakt... en ja aangezien iedereen wel eens jarig is kunnen we er nog dikwijls op uit om te gaan eten. Het was echt fijn
17-10-2014, 22:09
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 03-09-2014 |
beter weer maar toch heel wat wind
|
 dit zijn alvast geen zure druiven die we even proefden bij het doorwandelen van de wijngaard in Trittenheim
Een mooie tuin die we ook eens wilden verkennen voor we in het restaurant gingen eten... prachtig uitzicht op het meer, de manege... en lekker eten een wijntje... meer moet een mens toch niet hebben op vakantie
 En de Pedro wil toch ook even ontspannen en een duikje nemen in het water. Helaas durven wij hem niet vrij te laten zwemmen want hij blijft maar in het water spartelen en ik zie het niet zitten om hem te gaan redden als de oude sloeber niet meer kan 03-09-2014, 19:11
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 31-08-2014 |
Hünsruck
|
|
De streek Hünsrück is niet zo gekend door de meeste mensen en toch is het er heel mooi en vooral heel rustig. Je kan er urenlang door de bossen wandelen of rijden... overal met degelijke paden en aanduidingen... verloren lopen doe je alleen als je nooit oplet.
Onze hond vond het er heel leuk want overal waren er beekjes, grachten waar hij kon pootje baden, een sprintje kon wagen... gewoon fun voor hem maar minder voor mij om hem weer droog te krijgen na de wandeling.
Hochwald ligt aan het stuwmeer en dat is een klein maar mooi meertje waar je gemakkelijk rond kunt wandelen zonder je al te veel te vermoeien. Het uitzicht is er prachtigt. Eenden nestelen zich op de grote bladeren van de waterlelies... ze lijken net op een stoeltje te zitten.Waterwild is hier genoeg te bewonderen en vogels laten hun lied overal heel indringend klinken. Genieten mensen
 En de bossen mogen er ook zijn. In en naast het water staan prachtige bomen, kleine, dunne stammetjes die schuchter opkijken naar hun grotere broers en zussen. Stoere, dikke, hoge, fiere, oude bomen die respect afdwingen door hun omvang, hun kracht maar toch ook buigen voor de wind.Ik vind bomen op mensen lijken, er zijn er van elke soort en ze zijn allemaal zo mooi... urenlang kan ik genieten van de zon of de nevel die door hun bladerdek lekt en prachtige beelden geeft...etttelijke foto's heb ik al verzameld van bomen... en neen de ene boom is niet de andere en als je dat denkt moet je toch eens echt anders gaan kijken naar de BOOM
31-08-2014, 20:03
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 30-08-2014 |
na alle kommer en kwel even genieten van rust en stilte
|
De voorbije weken ging het ons niet zo goed want we kregen heel wat te kampen met lichamelijke klachten die toch wel ernstig waren. Na veel wikken en wegen besloten we toch onze geplande reisje te laten doorgaan. In jaren reed ik niet naar het buitenland maar nu moest het maar en heel vlotjes kwamen we op onze bestemming. De bungalow ligt zeer rustig gelegen aan de rand van een enorm woud en heel dicht bij het stuwmeer. Achter het huis hebben we een privetuin met een prachtige kastanjeboom. Je hoort hier niets al zijn er wel heel veel mensen in het grote park. Wandelen is hier zeer aangenaam en onze hond vind het lopen in beekjes prachtig. We gingen eten in een prachtig restaurant aan het meer waar het eten zeer lekker was en de bediening prima. Het uitzicht kregen we er gratis bij.
Doen we dan geen spectaculaire uitstapjes meer deze vakantie doet ons deugd.
30-08-2014, 20:42
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 21-08-2014 |
lekker tafelen in restaurant BRESCA te Haaltert
|
Voor een verlaat verjaardagsetentje hadden we afgesproken in restaurant Bresca te Haaltert, niet direct een gelegenheid die door iedereen gekend was maar keurig op tijd stapten wij het restaurant binnen. De verwelkoming was hartelijk en we kregen de gelegenheid om het aperitief in de tuin te gebruiken... het zonnetje was ons even gunstig gezind. Naast wat kleine lekkere versnaperingen werden er drie overheerlijke hapjes geserveerd. Het werd proeven... wat zit er juist in, welke combinatie, wat een smaak bommetje...
Het voorgerecht, een zeer smaakvol soepje met een speciaal soort artisjok en overheerlijk gegaard buikspek liet ons al hopen op een even zalig hoofdgerecht en dat kregen wij. Worteltjes met angusbeaf? en stroaardappeltjes... het klinkt gewoontjes maar het was het duidelijk niet. Elk hapje deed ons genieten. De carpaccio van ananas en grannité van rood fruit was een voltreffer die we doorspoelden met een lekkere koffie en opnieuw smaakvolle dessertjes.
Als je daarbij de keurige bediening, de correcte info optelt kom je aan een middagje echt genieten. Bedankt mensen, we komen zeker terug
21-08-2014, 19:44
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 05-08-2014 |
zomers heet... maar toch niet echt genieten
|
|
Ja het goede weer maakt mensen meestal vrolijk en blij maar de laatste maanden heb ik plots te kampen met een vervelende kwaal... gewrichtsreuma. Handen en voeten functioneren niet meer zoals ik wil, zijn zeer pijnlijk en zo moet ik mijn ganse leven eensklaps gaan herdenken. Als ik niet meer poetsen kan, wie kan dit voor me doen. Heel erg bang nam ik toch contact op met een poetsdienst van solidariteit voor het gezin... we hadden in het verleden al zoveel ontgoochelingen gehad met poetshulpdiensten dat ik er echt niet meer stond voor te springen. Gelukkig kreeg ik na een wachttijd toch vervangende hulp en alle damens die langs kwamen deden hun werk voortreffelijk. Dankbaar voor die hulp ben ik enorm want het houdt mijn huis netjes en laat mij toe om ook thuis te blijven in de toekomst als het moest verslechteren.
De tuin is natuurlijk ook mijn zorgenkind maar ik vond toch een oplossing al heeft onze hulp geen echte groene vingers en weet ze niet goed wat onkruid is of bloemen, ze doet haar best en met wat aanwijzigen komen we er toch samen uit.
Koken doe ik wel en als het niet lukt is er nog mijn man, al is die ook in de prak met een schouder die een prothese vergt. Gaat het niet dan zijn er nog afhaalmaatjes, kip aan het spit enz..
De pc, lezen, strijken het blijft toch allemaal zeer moeilijk maar ik verplicht mezelf toch om nog wat aktief bezig te zijn. Telefoneren met een kussen onder de arm, een boek op een nog groter kussen om het te ondersteunen,, een mens zoekt steeds creatief naar oplossingen.
Gelukkig kan ik ook scrabble spelen op mijn tablet en het zoeken naar combinaties geeft wat afleiding.
Of we deze zomer toch een weekje weg kunnen staat in de sterren geschreven... het is nog even afwachten maar we kijken er wel erg naar uit. Soms is de voorbereiding al een deel van het genot en dus zoek ik leuke dingen uit die we ginds misschien kunnen doen. In elk geval is er genoeg natuur om kleine tochtjes in te ondernemen.
En de vrienden laten ook wel eens iets horen van hun vakantieplannen... dat is dan meegenieten net zoals we genieten van alle kleine en grote belevenissen van onze kleinkinderen en kinderen. Dankbaar omdat ze allen zo graag met elkaar optrekken en zo fijn kunnen genieten van heel eenvoudige dingen...
Daar zijn wij oma en opa spechie dan heel erg dankbaar voor en maakt de zomer zo geslaagd
05-08-2014, 14:50
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
| 17-02-2014 |
een mooie maandag
|
Maandag en weer een nieuwe week gestart, deze keer met een zonnetje in plaats van de felle regenbuien van vorige week. Wandelen is zalig en dat merk ik vandaag aan het aantal wandelaars in de kouter. Samen met de vertrouwde wandelaars kletsen we de ganse wandeling over van alles en nog wat terwijl onze honden, alle rassen en groten (4 in totaal) geanimeerd rondom ons lopen en eveneens genieten van wat vrijheid en gezelschap. Na de wandeling is er koffie en even genieten en napraten want er zijn steeds heel wat nieuwtjes. Dan gaat het richting rusthuis waar mijn vader gewoon nog ligt te ademen. Ik ben er steeds niet goed van als ik hem daar zie liggen, slapen, af en toe zijn ogen openend...telkens vraag ik mij af "is dit nog leven" ? Zelf zou ik dan mijn leven willen beeindigd zien en ik hoop dat ik genoeg verklaringen heb getekend om dit ook mogelijk te maken. Nu heeft alleen het rusthuis er baat van want de rekeningen blijven hoog al geniet hij van niets meer.
Gelukkig zijn er dan weer de kleinkinderen die je weer wat opmonteren zodat je de nare gedachten even kan vergeten
17-02-2014, 18:47
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
