.

Elke dag krijgen wij in het nieuws te horen hoeveel doden er gevallen zijn  in  Iran, Pakistan, Syrie, Egypte, Jordanie, Afghanistan enz...  mensen die het slachtoffer worden van andere mensen die menen te moeten doden in naam van hun "God", hoe ze hem ook mogen noemen.  Soms moorden ze elkaar uit al geloven ze in dezelfde God. Ook wij kennen dergelijke oorlogen dus is het zeker geen problematiek van verre landen. Bij mezelf vraag ik me af hoe die goden zich hierbij eigenlijk moeten voelen. Ze willen toch het beste voor hun volk; hun kinderen? Dat ze hiervoor dan anderen willen doden is toch absurd.  Kunnen geestelijke leiders niet meer de VREDE prediken en de regeltjes niet letterlijk opleggen. Ik hoop voor alle vrouwen in de wereld dat ze bij elkaar de troost vinden en ook wel wat meer vindingrijkheid om hun leidende mannen op andere gedachten te brengen.  onwetendheid is toch een broeihaard voor mensen die manipuleren, anderen gebruiken. Is het om die reden dat meisjes zo ondergeschikt gemaakt worden aan de mannen daar? mogen ze daarom niet leren? Vrouwen die onderwijs gekregen hebben kunnen hun kinderen toch beter wijsheid en kennis bijbrengen... Gelukkig trekt de natuur zich niets aan van wat die mensen doen. Het graan rijpt als de zon schijnt, de mais groeit, het onkruid laat zich niet verdelgen...

12-08-2013, 19:49

Zaterdagnamiddag is het tijd voor een uitstapje naar een plaats waar ook water is waar onze hond Pedro even kan zwemmen. Het dier is verzot op water en als hij een plas ziet duikt hij er in.  In een park kan  dat niet altijd, een visvijver is ook geen toegelaten plekje dus zoeken wij het even uit.  Het is tien jaar geleden dat wij de Blaarmeersen nog eens bezochten en we keken wat verwonderd naar de grote veranderingen die er in die jaren gebeurden. De brug is mooi geworden, de jachthaven zeer druk bezocht door prachtige boten, het park volgroeid.... Het was erg rustig en zo konden wij zeer aangenaam wandelen langs het water waar Pedro naar een geschikt zwemplekje uitkeek en er graag even in rond dartelde.  De koffie in de cafetaria was lekker maar het terras, de cafetaria, waren verwaarloosd wat erg triest is als je ziet welk mooi tuinmateriaal ze er staan hebben. Onkruid wieden, afruimen, voldoende melk in huis halen, ... het is toch zo moeilijk niet?  We lieten het niet aan ons hart komen en genoten van het mooie wandelweer. Op weg naar huis hebben we even de werken rondom het station, de Voskenslaan, de Sterre opgezocht kwestie van onze kennis bij te werken... we reden langs de Maaltebruggestraat, de Flamingostraat...; allemaal plaatsen die in onze herinnering een mooie plaats kregen want dat was de tijd dat wij elkaar leerden kennen.  Al meer dan 42 jaar terug maar nog steeds belangrijk.

10-08-2013, 21:35

.

De watermaatschappij  heeft met stille trom onze wijk en kouter ingenomen. Overal liggen de blauwe buizen netjes aan de kant om maandag te worden ingegraven.  Heel wat werklui zijn hiervoor nodig en terwijl wij koffie drinken zien we de bedrijvigheid alsof we in de filmzaal naar een documentaire zitten te kijken.  Alles wordt netjes gecontroleerd en we weten wie de leiding heeft, wie met de kraanwagen rijdt enz... Regen of zon, de mannen doen hun job gewoon verder.  Na de waterwerken wordt de straat weer wat geasfalteerd om later op het jaar volledig open gereten te worden om de gescheiden waterafvoer te realiseren... een werk dat anderhalf jaar zal duren. Dat is niet echt fijn nieuws voor de mensen die het moeten ondergaan maar het kan niet anders voor het milieu.  Onze kouter zal ook wel te lijden hebben onder al die graafwerken want nu al rijden heel wat  auto's door de mooie kouterbanen. Ongestoord wandelen zal niet meer simpel zijn terwijl onze hond en ik zo houden van onze geliefde wandeling in de kouter

09-08-2013, 00:00

.

Geen grootse plannen voor vandaag maar gewoon rustig het huishouden beredderen, mijn haren laten fatsoeneren bij de kapper en koken... vandaag bio worteltjes die we kregen van een vriendin.  Heel wat worteltjes hadden rare, kunstige vormen en ik vond het best een fotootje waard.  De werken voor het aanleggen van de watertoevoer naar een nieuwe wijk in de buurt zijn gestart.  Overal liggen de blauwe buizen die met grote vrachtwagens werden aangereden.  Het worden grootse werken en vanuit het raam hebben we er al een zicht op. In de kouter zie je hoeveel buizen er nodig zijn en hoe zwaar het werk is voor de mannen ondanks het feit dat ze heel wat kranen hebben om de zware buizen op te tillen.  Vorige week in de hitte was het nog moeilijker voor die mannen die in hun zware werkkledij aan de slag moesten

08-08-2013, 22:47

06-08-2013, 00:00

Het blijft warm en dus knappen we onze klusjes het liefst 's morgens  wat vroeger op zodat de hitte geen kans heeft om ons enthousiasme te temperen.  Haag scheren, gras maaien, onkruid wieden... in de volle zon is dat geen lachertje maar de tuin vraagt om een corrigerende hand. Na de middag trekken we ons terug en zoeken wij de koelste plekken in ons huis op (als die er al zijn). We strekken ons uit in de zetel, lezen een boek, drinken koffie en gaan weer luieren... alleen liggen wij er niet zo schattig bij als het nieuwe ezeltje... is het Netteke of Ute, wij weten het niet maar wat we wel weten dat is dat mens en dier in deze warme periode nood hebben aan platte rust en gerust mogen en moeten LUIEREN

05-08-2013, 00:00

de picknick



Het dessertenbuffet

04-08-2013, 00:00

.

Vandaag tijdens de namiddagwandeling waren er heel wat mooie stapelwolken aan de hemel. Een prachtig schouwspel boven mij en plots voelde ik mij heel erg dicht bij mijn moeder die morgen een jaar overleden is.  Een jaar geleden zat ik nog aan haar sterfbed en hoopte ik voor haar dat de strijd met de dood vlug gestreden zou zijn en dat ze eindelijk rust zou kennen. Zij had een hoge leeftijd bereikt en was het laatste jaar vaak zeer ziek.  Ik realiseer mij nog elke dag dat ik haar mis, dat ik nog zoveel wou zeggen, vragen en doen voor haar. Soms spreek ik wel eens in gedachten tot haar.  Ik geloof niet echt in een hemel maar denk dat mensen pas dood zijn als niemand meer aan hen denkt.  Mijn neefje belde mij ook op om nog even over haar te praten... mijn kinderen zullen haar ook niet vergeten al is het wat triest dat je om haar te gedenken nu naar een kerkhof moet met een bloemetje, zij die zo graag bloemen zag en ze graag bewonderde. Ik zag in de kouter een mooie distelstruik en dacht direct, die zou ons moeder ook mooi gevonden hebben

03-08-2013, 00:00

.

33 graden voor de middag is niet niks zeker niet als je niet zo goed tegen grote warmte kan.  De vijver schoonmaken ging nog net omdat het een vuil maar nat werkje is maar een bezoekje brengen aan het rusthuis was toch zwaar.  Het was er bijna overal zeer warm en de meeste oude mensen lagen wat op bed of in de zetel te wachten tot het eten werd gebracht.  Ik vind het steeds een zware confrontatie met ouder worden en niet meer kunnen functioneren zoals nu.  Iedereen, van de poetsvrouw tot de directie, geneesheer enz... weet wat voor jou het beste is en alle zaken die je zo graag deed vallen een voor een af.  Mij lijkt het dat de meeste mensen daar niet echt meer om geven maar er moet toch een verschrikkelijk moment komen waarop je alles opgeeft... je huis, je dierbare spullen, net alsof je weer een baby wordt maar dan wel een met heel veel herinneringen.  Soms gaan die dan ook nog op de loop...  De voorbije dagen kreeg ik veel mails van vrienden en vriendinnen die ik een mailtje stuurde met de vraag of ze allemaal verdwenen waren. Ik denk dat ik een dipje had maar de reactie van zoveel mensen deed dan weer zo'n deugd dat ik maar weer eens moeite moet doen om af te spreken ook al is dat niet simpel voor mij. De kouter ligt er bloedheet bij maar de bloemen staan na de voorbije regen weer mooi te wezen.  De kleine dingen kunnen mij soms zo ontroeren en maken elke wandeling weer uniek ook al loop ik elke dag dezelfde toertjes, er duiken toch steeds nieuwe dingen of mensen op.

01-08-2013, 00:00

.

Met een fris windje in de rug is het heerlijk wandelen op de flanken van de Bosberg.  Terwijl fietsers zwoegen op de helling en de kasseistrook wandelen wij rustig op een vlakke landweg midden de velden met uitzicht op de Muur van Geraardsbergen en in de verte de Kongoberg. Na een wandeling hebben wij zin in een drankje en de kleinkinderen in een ijsje.  Er wordt alvast een geschenk gegeven aan ons oudste kleinkind da morgen 11 jaar wordt.  De tijd gaat zo snel voorbij dat een mens er angst voor zou krijgen.  Gisteren lag ze nog in de wieg en nu is ze bijna zo groot als haar oma.  Gelukkig is ze nog steeds een heel lief kind dat zorgzaam omgaat met haar kleine zus. Hopelijk mag dit nog lang zo blijven en worden ze gespaard van alle onheil. Een mens staat toch even stil bij het meisje Aurore dat werd vermoord voor wat geld...Dan heb je als gezin, familie zo je best gedaan om hen te begoeden voor gevaarlijke dingen en als ze dan volwassen zijn komt een ordinaire dief en brengt hen om voor wat geld. Gruwelijk... dus moeten we er nu nog maar van genieten en dat gaan we zondag zeker doen...

31-07-2013, 00:00

.

Geen zon vandaag dus kunnen we er even op uit en rijden we naar Hulst. Het is jaren geleden dat wij daar nog eens waren. Het kleine dorpje heeft niet zoveel bezienswaardigheden maar toch een aantal winkeltjes en zeer grote warenhuizen.  Een paar bezoeken we even maar dan is het genoeg geweest en met een paar zware boodschappentassen met decoratiespullen keren we naar huis terug.  Daar wacht Pedro vol ongeduld op zijn baasjes, zijn eten en zijn wandeling.  Er even op uit trekken doet toch eens deugd en daar doet de regen geen afbreuk aan

30-07-2013, 00:00

14-07-2013, 00:00

Alweer een treinongeluk met heel wat doden en zwaar gewonden... waarschijnlijk heel veel mensen op weg naar huis, naar hun vakantieplekje... Ik word er echt stil van want ik weet hoe moeilijk de nabestaanden het nu gaan krijgen. Het wachten op nieuws.. is er iemand bij die ik ken, wanneer krijg ik een bevestiging, wat moeten we doen, hoe geraken we op de plaats van het ongeluk... wachten , eindeloos wachten tot je zekerheid krijgt en dan de onmacht, woede, verdriet, om het zinloze ongeval, zoeken naar schuld om de eigen pijn te verminderen. Ja niemand weet of hij bij het verlaten van zijn huis er ooit nog kan terug keren en toch springen de mensen zo nonchalant met elkaar om. Het gedichtje "Noodlot" blijft mij altijd dierbaar en nog steeds heel mooi. Ga nooit heen zonder te groeten ga nooit heen zonder een zoen wie het noodlot zal ontmoeten kan het morgen niet meer doen ga nooit weg zonder te praten dat doet soms een hart zo'n pijn wat je's morgens hebt verlaten kan er 's avonds niet meer zijn Hopelijk komen al onze bekenden veilig terug en kunnen we elkaar de belevenissen van de reis vertellen bij een lekker glaasje en een hapje... Wij hebben alvast goed gewinkeld en gezocht naar een tafeltje met een mozaiekblad maar er geen gevonden... een volgende keer beter.

12-07-2013, 00:00

Vandaag is het 11 juli , de Vlaamse feestdag en dus hangen we onze leeuwenvlag weer eens buiten.  In onze buurt hangen er toch een aantal en dat aantal neemt elk jaar toe. Onze kleindochter blijft vandaag niet in  Vlaanderen maar vertrekt vandaag op haar eerste chirokamp naar Wallonie, in de omgeving van Houffalize. Bepakt en gezakt komen ze samen op het kerkplein en na een korte voorstelling van het kampthema vullen ze opgewonden de grote bus richting kamp.  De sfeer zit er reeds goed in en hopelijk wordt het een meer dan fijn kamp.

11-07-2013, 00:00

05-07-2013, 00:00

Ik sta op en hoor de regen al tegen het raam kletsen.  Nat en triestig staan mijn mooie bloemen er bij. Met mijn regenkledij trek ik er toch op uit voor de ochtenwandeling met Pedro. Alles is triest... de koeien staren mij achter hun prikkeldraad verweesd aan... waarom staan ze daar in de gietende regen? Geen mens is er te zien en toch zullen de hondenbaasjes hun dier ook moeten uitlaten. Nat kom ik thuis en stelt mijn man voor om de dieren van onze dochter wat extra eten te gaan brengen.  Het is een ritje alweer in de regen en de dieren zoeken de warmte van de stal op. De alpaca's houden niet van de regen en willen niet buiten. Een kip zit er triest bij, ik denk dat ze aan het sterven is wat later dan ook blijkt juist te zijn. De poezen smikkelen hun eten in een recordtijd naar binnen. Omdat het landschap zo mooi is maken we een omweg en genieten we zo toch van de natuur. Bij onze thuiskomst wordt de haag van de buren geschoren iets wat bij ons ook dringend moet gebeuren maar door onze schouderproblemen kunnen wij het niet meer aan. Even gepolst of de man ook onze haag wil meenemen en dat kan, dus weer een probleem opgelost. Langzaam trekken de regenwolken weg en kan ik "droog" de middagwandeling doen.  Nog wat lezen en het is tijd voor de kine.  Dan krijg ik een mail met het bericht dat de koning gaat aftreden. Nu ja hij heeft de leeftijd en na al die schandalen over zijn buitenechtelijke relatie en het niet erkennen van zijn dochter Delphine vind ik dat dit het beste is. Voor mij is het zeer hypocriet nu te doen alsof het zijn kind niet is.  Als zeer christelijke mens zou hij het voorbeeld moeten geven maar blijkbaar wordt je geweten na de biecht voor altijd gesust en is alles vergeven. Sneu voor een dochter die er zelf niet voor koos om het kind te zijn van die ouders. Gelukkig omt haar moeder voor haar op.  En wat doen de halfzuster en broers? ze praten over het weer  of zo...

03-07-2013, 00:00

02-07-2013, 00:00

01-07-2013, 00:00

30-06-2013, 00:00

29-06-2013, 00:00