Om 6 uur zijn we, Pascal en wij, vanmorgen vertrokken, de zonsopgang gezien en zeker twee uur en half en geen mens tegengekomen. Daarna hielden we halt bij een huis opeen muurtje. De vrouw des huizes had ons gehoord en vroeg of we een koffie wilden. Daar zeggen we geen neen op en we verhuisden naar het terras.
We vroegen of we in het volgende dorp een bakker zouden vinden. Gisterenavond wilde ik de picknick maken en het brood dat we even daarvoor gekocht hadden was beschimmeld. Geen bakker onderweg maar mevrouw haalde prompt twee stokbroden uit de diepvries. Toeval ???
We hebben een lange, warme maar prachtige wandeldag gehad. Heel mooie vergezichten, zelfs de besneeuwde toppen van de Pyreneeen zagen we vaag.
Ik heb me bijna in een park gewaand, je komt zoveel bloemen langs de weg tegen en in de tuinen.
Maar we zijn ook blij als we ons einddoel bereikt hebben. Deze keer een clarissenklooster, boven op de zolder maar met het nodige pelgrimscomfort.
We zijn na wassen en wat rusten de stad ingetrokken voor een ... ijsje en straks het avondeten.
Het was druk vanmorgen aan de ontbijttafel. Ieder moest zowat zelf voor z'n ontbijt zorgen en voor het laatste wc-bezoek was het ook even aanschuiven.
Maar om kwart voor acht waren we vertrekkensklaar. Onze wandelmaat Pascal, Paul en ik.
We lieten de stad vlug achter ons en kwamen zowaar in holle wegen terecht, langs akkers, hier en daar een huis, een kerkje...en we trainden weer volop onze klimtechnieken...in zuiderse temperaturen.
Om kwart over twaalf arriveerden we in Hagetmau en de nodige administratie konden we naar de gite. We verblijven er met z'n zessen, we kennen elkaar al enkele dagen.
Eerst wat eten, dan douchen, de wasmachine aanzetten, wat platte rust, de was ophangen , reserveringen maken en dan de stad in, een terrasje en boodschappen doen...een pelgrim heeft het (soms) erg druk.
Morgen willen we heel vroeg vertrekken, het wordt redelijk warm en een tocht van bijna 30 km.
Onze reservering voor woensdag in St Jean Pied de Port is al gemaakt. Weer een heel belangrijke plaats op onze tocht die we dan bereikt hebben.
En als Paul onderweg de korte, maar nodige rustpauze inlast ziet het vervolg er doenbaar uit.
Zonovergoten groetjes van twee gelukkige pelgrims,
Paul en Lut.
Iedereen in de gite was vroeg uit de veren en om kwart over zeven waren we al op pad. Het miezerde wat maar na een tijdje was de cape nodig en het bleef heel de tocht wat regenachtig. We wandelden verder door het kempenachtig landschap van de Landes dat we de laatste dagen hebben leren kennen.
Alain, een Fransman uit de buurt van Reims was onze tochtgenoot.
Omwille van het weer was er onderweg niet veel oponthoud en om kwart over een installeerden we ons, naast de zeven andere pelgrims van vorig adres, al in Saint-Sever op een terras in afwachting van de opening van het toeristenbureau.
Daar moesten we ons inschrijven alvorens naar de gite te gaan, een gite vergelijkbaar met die van gisteren.
Na de douche heeft Paul een rustpauze genomen want die hadden we onderweg wat verwaarloosd.
Saint-Sever is niet zo groot als Mont-de-Marsan maar er zijn toch enkele mooie plekjes.
Morgen wordt het een kortere tocht maar stilaan gaan er meer en meer hoogteverschillen te nemen zijn.
Stillaan worden we voorbereid op de Pyreneeen.
Sinds we zijn aangekomen is de zon er goed doorgekomen en morgen zou het in de schaduw 28 graden gaan worden.
Dat beloofd... Dus morgen meer daarover.
Zeer warme groeten van op een terrasje,
Paul en Lut.
