Heel goed geslapen, lekker ontbeten in aangenaam gezelschap: een Fransman, waarmee we nu al voor de derde keer in dezelfde Chambre D'hotes zitten en twee ( niet meer zo jonge) zussen die op hun manier een stuk van de compostelaroute doen: afwisselend, per dag, wandelt er een en de andere neemt de auto. Ze ontmoeten elkaar nog wel eens onderweg en op het einde rijden ze samen naar een slaapplaats.
Het weer beloofde ook veel goeds dus leuk om te vertrekken.
We volgden weer het oude treinspoor maar omdat er gisterenavond nog enkele fikse regenbuien gepasseerd waren, lagen de zandwegen er hard bij en dat stapte een heel stuk makkelijker.
Na 14 km bijna uitsluitend door bosgebied arriveerden we even na 12, in de stad: Roquefort. Druk verkeer, oud maar mooie kerk met een kapel met een beeld van Saint-Jacques.
Daar hebben we eerst een cafeetje opgezocht en nadien zijn we op een bank in het zonnetje onze boterhammen gaan opeten.
Namiddag zijn we even afgeweken van de route en hebben we een andere weg genomen, heel rustig en mooi, open landschap,op 5 km slechts 3 auto's tegengekomen.
Volgens het boekje zouden we daarna een mooi kerkje passeren dat we zeker moesten bezoeken. De buitenkant zag er erg oud uit, een eglise fortifiee, maar de binnenkant was een juweeltje met verrassingseffecten: het licht en de muziek die onverwachts aansprong.
Daarna begonnen de kilometers toch door te wegen en de thermometer wees bijna 30 graden en eens in het dorpje Gailleres was het toch nog anderhalve km voorbij het centrum. Maar die hoeven we morgen niet meer te doen.
Die anderhalve kilometer was echter wel de moeite waard want we zijn heel goed ontvangen en heel confortabel gelogeerd. Er verblijven hier vanavond 7 pelgrims, Belgen, Fransen, Duitsers en die mogen hier seffens allemaal de benen onder tafel steken terwijl de wasmachine van die zeven het zweet uit de kleren wast.
Ik hoor jullie al denken: wat een gelukzakken!
We weten het maar we zijn er ook ontzetten dankbaar voor.
Het slapen viel best mee in de gite maar tegen de morgen hoorden we het water door de regenpijp lopen.
Ja, we vertrokken met de regencapes aan, die we na een
uurtje al terug over de rugzak konden gooien.
We volgden het oude treinspoor van gisteren, maar vandaag , omwille van het vochtige weer, waren bijtgrage muggen ook mee. 't Was molenwiekend wandelen.
En als je op zo lange rechte stukken wandelt dan dwarrelen allerlei gedachten en herinneringen door je hoofd... zo maal je de kilometers erdoor.
Zelfs de slakken die we onderweg tegenkwamen hebben mij een tijdje beziggehouden met de vraag: hoe vinden die mekaar om het liefdesspel te bedrijven?
Even voor de middag werden we vriendelijk welkom geheten in een volgende landstreek: de Landes.
Het doet denken aan onze Kempen, zeker toen we zandwegeltjes onder de voeten kregen op het einde van de tocht...extra vermoeiend.
En toch hebben we geluk gehad want we waren net voor een ferme bui binnen.
We logeren WEER in een zeer comfortabele chambre d'hotes : een ruime slaapkamer met eigen douche en wc.
Morgen belooft een heel mooie dag te worden. Op weergebied zijn we tot nu toe zeker erg verwend.
Vandaag ook weer leuke reacties en berichtjes ontvangen. Voor deze maar zeker ook voor alle voorgaande, heel heel hartelijk bedankt.
Onze gastfamilie heeft ons gisterenavond weer culinair verwend en nadien heb ik de beste nacht gehad van onze tocht tot nu toe, zeker 9 uur aan een stuk geslapen.
Na het ontbijt ben ik met de gastheer nog brood gaan halen en Paul heeft ondertussen voor tussendoortje onderweg een portie lekkere dikke hazelnoten gekraakt.
Rond 9 uur zijn we vertrokken. Paul had een makkelijke aansluiting met de compostelaroute uitgestippeld.
Er viel wat lichte regen maar na een tijdje moesten de capes aan.
We volgden eerst de Dweg en daarna een mooi stuk langs een vijver en dan het bos in. Er hingen rare lange koorden in de bomen, Paul meende iets te lezen over duiven en er waren veel schuilhutten...
Daarna ging het verder over Dwegen , rustig met noten- en pruimenplantages en soms vriendelijke mensen die naar ons zwaaiden.
Ondertussen waren de capes al overbodig geworden en was de zon weer van de partij.
Het laatste stuk ging over een fietsroute en dan vingen we de eerste glimp op van de kathedraal van Bazas.
Een stadje met voor de kathedraal een groot plein, deels parking , maar omgeven door galerijen met winkels, restaurants..heel gezellig...met een doorgang naar het gemeentehuis waar nu een koor met orkest oefende voor een uitvoering vanavond, het Requiem van Mozart.
Nadat we onze rugzakken hadden achtergelaten in het toeristenbureau, zijn we in het stadje de nauwe straatjes nog eens doorgewandeld, geen grote bezienswaardigheden maar samen met de kathedraal toch een bezoekje waard.
Om kwart voor vijf kwam onze gastvrouw ons ophalen op het plein en samen wandelden we enkele honderden meters verder naar haar huis. Een mooi, modern ingericht huis in de stad met een tuin op de remparts.Weer heel goed terecht gekomen bij zeer aangename mensen.
