Dag 97: Carrion de los Condes -> Terradillos de los Templarios 27 Km
Wij lagen heel vroeg in bed, maar de Spaanse jeugd vond dat niet nodig en de piepende deuren ... een rustige nacht was het allerminst.
Gisterenavond hadden we de picknick al klaargemaakt en voor ontbijt gezorgd.
Om twintig over vijf verlieten wij langs het kleine achterpoortje het grote klooster.
Het was nog erg donker. Ik de stad vonden we de weg vlotjes maar eens dat de straatverlichting wegviel, hebben we ons toch even laten verleiden door de verkeerde pijlen. Maar dan zorgt de GPS gelukkig voor de een oplossing, mits een kleine omweg.
Het werd vandaag weer grotendeels een rechtoe-rechtaan
wandeling. Vooral het eerste deel was eentonig en zonder echte rustplaatsen voor een drankje, hapje of een WC.
Het eerste grote zonnebloemveld was niet enkel een fotografische voltreffer maar ook ideaal voor sanitaire stop.
Het tweede deel was het relief boeiender en genoten we meer van het landschap. De zonnebloemen met hun bloemhoofden naar ons gericht leken net vurige supporters.
De weg was lang maar aan alles komt een einde. Een happy end zelfs want we zijn in een hele mooie alberge aangekomen en we delen een kamer, van vier met z'n drietjes, met de Gentse Fien.
En Paul en ik hebben onze onderbenen en voeten eens goed laten kneden door de mechanische masseur... heel ontspannend.
Zo kunnen we er morgen weer tegenaan gaan.
Het vroege vertrek zijn we al gewoon, we zijn telkens binnen voor de erge hitte, want die valt hier letterlijk op je.
Om halfzes, na een zelfgemaakt ontbijtje op de gang, verlieten we de alberge en stapten het nog slapende, donkere stadje uit, richting de autosnelweg. Deze laatste lieten wij links liggen want wij hadden onze eigen wandelweg, vlak naast een gewone weg. Steeds maar rechtdoor, van begin tot einde.
Eerder saai, tot je een bar/ alberge binnenloopt om een lekkere koffie of thee te drinken en dan tref je daar de eigenaar, een Nederlander, aan:
" Nou , de bar is nog niet open ... en de koffiemachine is stuk maar in de alberge staat de ontbijttafel nog gedekt ... En er is zelfgebakken brood en kaas en confituur...."
Wij hebben onze benen onder de lange tafel geschoven. Nou, we hebben in weken niet meer zo'n lekker ontbijt genoten... met ECHT brood. Het ontbijt was donativo ( je betaalt wat het je waard lijkt).
Het tweede deel van de wandeling, nog altijd langs diezelfde, gewone weg, leek nu een stuk prettiger.
De maaidorsers reden af en aan, op de oogstrijpe graanvelden en hier en daar stonden de zonnebloemen, in 't gelid, hun gele kopjes mooi gericht naar de zon.
Ruim voor de middag stonden we voor een groot klooster, onze overnachtingsplaats. Er kunnen wel 90 mensen slapen, verdeeld over meerdere slaapzalen van 12 bedden ( geen stapelbedden), heel proper en voldoende sanitair, een wasmachine...heel vriendelijke en behulpzame nonnetjes...midden in de stad ...goedkoop...en we kunnen hier ook de zegen krijgen maar die hebben we al gehad in Vezelay.
We kunnen even op adem komen na de drukte en het plaatsgebrek van gisteren. Zodat we morgen , goed uitgerust, de resterende 410 km weer wat kunnen verminderen.
We hebben een vrij rustige nacht gehad en om halfzeven zijn we beginnen te stappen.
Het was minder koud en er was minder wind dan gisteren.
Al vlug zagen we de col die we moesten oversteken. We waren nog fris en we gingen makkelijk omhoog en genoten bij iedere pas van het weidse landschap.
Eens boven ging het nogal steil naar beneden. Een attractie voor de fietsers die ons voorbijzoefden.
Na onze eerste pauze, waar ik nog kon genieten van een
stuk tortilla van gisterenavond, hebben we zeker acht km , rechttoe, rechtaan, gewandeld naar het volgende dorp.
Het leek eindeloos en het was erg warm.
Na een korte stop en een verfrissing begonnen we aan het laatste stuk. We wandelden practisch de hele tijd langs een
kanaal met hier en daar wat schaduw van bomen.
Onder de wandelweg waren er op geregelde afstand aftakkingen vanuit het kanaal naar de aangrenzende akkers; betonnen v-vormige open waterbekkens, honderden meters ver de velden in.
Om twee uur stonden we aan de Alberge Municipal waar we een kamer met zeven delen, waarvan een driegeslacht: opa, zoon en kleinzoon. Opa doet de camino al voor de vierde keer en vandaag hadden ze 36 km in de benen.
Het is wel druk en warm maar ... de was droogt snel.
Hopelijk zijn we morgenvroeg voldoende uitgerust om de volgende etappe aan te vatten.
Zon-dagse groeten,
Paul en Lut.
