Dag 66: La Reole -> Lados ( lieu-dit: Pruera) 24 km
Deze morgen zijn we met onze sympathieke gastheer en gastvrouw teruggereden naar La Reole. We werden afgezet bij de markt, vlakbij de schoenmaker. Deze laatste heeft prima werk geleverd, twee stevige volledig nieuwe hakken en dat voor slechts 15 euro. Nadien hebben we op de markt nog wat voorraad ingeslagen.
Om negen uur stapten we over de brug naar de overkant van de Garonne. We kregen nog een mooi zicht op La Reole.
Aan weerszijden van de weg zagen we percelen vol populieren, zonnebloem- en maisvelden. Geen wijngaarden meer, een bijna vlak parcours op de klim naar de brug over de autostrade na.
We kwamen in mooi verzorgde dorpjes en de zon zorgde voor de gepaste belichting, terwijl een heerlijk windje voor wat airco zorgde. 't Was genieten van de rust en de natuur.
In het dorpje Auros moesten we voor een anderhalve kilometer de Compostelaroute verlaten om naar ons verblijf te gaan. Het werden dik 3 kilometer maar we zijn dan weer sjiek gelogeerd in een gerenoveerd stenen huis met een
een mooie tuin errond. En de wasmachine heeft haar werk nog eens gedaan.
Het zag er vanmorgen maar grijs uit en er vielen druppels, en we hebben de regencapes uitgehaald en aangedaan ... en toen hield het op... en het klaarde alsmaar op, tot de zon volledig doorbrak.
De wijngaarden van de voorbije dagen werden afgewisseld met zonnebloem-, mais-, en graanvelden.
We kregen weer mooie vergezichten.
Twee uur hoorden we slaan aan de kerk van La Reole.
Deze kerk maakt deel uit van een abdijcomplex met een mooie kloostergang. Alhoewel er vele administratieve diensten in zijn ondergebracht, is het voor publiek toegankelijk. Er loopt zelfs een wandelroute door. Aan de achterzijde hiervan stroomt de Garonne. Die zag heel bruin van het onweer gisterenavond.
Op aanraden van de gastvrouw gisteren heb ik mijn schoenen bij , een zeer goede, schoenmaker binnengebracht voor nieuwe hakken. Morgenvroeg, nadat we op de markt wat voorraad hebben ingedaan, kan ik ze gaan halen.
Het stadje is, zoals vele hier in Frankrijk, erg verouderd.
Om vijf uur kwamen ze ons ophalen aan de kerk.
Meerdere gastfamilies nemen dit als plaats van afspraak. Maar deze keer liep het fout en waren wij met de verkeerde gastheer mee. Hij moest twee mensen oppikken waarvan er een Paul heette maar bij aankomst merkte zijn vrouw dat hij een man en een vrouw had meegebracht in plaats van twee mannen. Na wat over en weer getelefoneer werden wij terug gereden en konden wij met een lieve Benedicte mee naar huis.
Daar maakten we kennis met haar man, Philip.
Die stond aan het fornuis in de kersengelei te roeren.
We hebben samen lekker gegeten en zij verrasten ons met een heerlijk fruitdessert: verse rijpe kersen, perziken en abrikozen.
Daarna zijn we nog een kijkje gaan nemen in hun groentetuin.
Het is merkwaardig hoe die mensen je zo vlug dat thuisgevoel kunnen geven.
Chapeau voor deze vrijwilligers!!!
Met gemengde gevoelens zijn we deze morgen vertrokken. We moesten afscheid nemen van een heel lieve familie maar we waren blij onze tocht te kunnen verder zetten. Maar de zon vergezelde ons en we namen de mooie herinneringen mee.
Over de omgeving zijn we vlug uitverteld...wijngaarden...wijngaarden ...en nog eens wijngaarden.
Op hun hoge stammen, in vergelijking met de korte stompjes in de champagnestreek, lijken de wijnstokken net balerina's, die in groene tutu, netjes op een rij, het zwanenmeer dansen.
De uitlopers bovenaan de kruin worden rond deze tijd machinaal afgesneden.
Met een warmtepleister op de rug en de brede elastische band rond zijn heupen heeft Paul de tocht goed verteerd.
Het weer heeft zich ook langs zijn beste kant getoond. Heel even een paar druppeltjes maar vooral zonnig en warm.
Om halfdrie waren we op onze eindbestemming, een klein dorpje met een heel oude kerk met daaraan een abdij, waarin nu het gemeentehuis gevestigd is.
Om vier uur mochten we in de gite en werden er hartelijk
ontvangen door een echtpaar die ook al wat compostelaervaring hadden en als vrijwilligers de gite
onderhouden. Ze bereiden ook het avondmaal en het ruikt alweer heerlijk.
We zijn hier met vijf pelgrims, een Bretoen die de weg heen en terug gaat doen in vijf maanden, een man van La Reunion, een Frans piepklein eilandje ten oosten van Madagascar, een Nederlander vertrokken vanuit Diest en twee Belgen van Herderen.
Paul heeft het weer erg druk met de volgende boekingen en tot en met zaterdag hebben we een onderkomen.
Heel veel groetjes,
Paul en Lut.
