Het zag er vanmorgen maar grijs uit en er vielen druppels, en we hebben de regencapes uitgehaald en aangedaan ... en toen hield het op... en het klaarde alsmaar op, tot de zon volledig doorbrak.
De wijngaarden van de voorbije dagen werden afgewisseld met zonnebloem-, mais-, en graanvelden.
We kregen weer mooie vergezichten.
Twee uur hoorden we slaan aan de kerk van La Reole.
Deze kerk maakt deel uit van een abdijcomplex met een mooie kloostergang. Alhoewel er vele administratieve diensten in zijn ondergebracht, is het voor publiek toegankelijk. Er loopt zelfs een wandelroute door. Aan de achterzijde hiervan stroomt de Garonne. Die zag heel bruin van het onweer gisterenavond.
Op aanraden van de gastvrouw gisteren heb ik mijn schoenen bij , een zeer goede, schoenmaker binnengebracht voor nieuwe hakken. Morgenvroeg, nadat we op de markt wat voorraad hebben ingedaan, kan ik ze gaan halen.
Het stadje is, zoals vele hier in Frankrijk, erg verouderd.
Om vijf uur kwamen ze ons ophalen aan de kerk.
Meerdere gastfamilies nemen dit als plaats van afspraak. Maar deze keer liep het fout en waren wij met de verkeerde gastheer mee. Hij moest twee mensen oppikken waarvan er een Paul heette maar bij aankomst merkte zijn vrouw dat hij een man en een vrouw had meegebracht in plaats van twee mannen. Na wat over en weer getelefoneer werden wij terug gereden en konden wij met een lieve Benedicte mee naar huis.
Daar maakten we kennis met haar man, Philip.
Die stond aan het fornuis in de kersengelei te roeren.
We hebben samen lekker gegeten en zij verrasten ons met een heerlijk fruitdessert: verse rijpe kersen, perziken en abrikozen.
Daarna zijn we nog een kijkje gaan nemen in hun groentetuin.
Het is merkwaardig hoe die mensen je zo vlug dat thuisgevoel kunnen geven.
Chapeau voor deze vrijwilligers!!!
