Met gemengde gevoelens zijn we deze morgen vertrokken. We moesten afscheid nemen van een heel lieve familie maar we waren blij onze tocht te kunnen verder zetten. Maar de zon vergezelde ons en we namen de mooie herinneringen mee.
Over de omgeving zijn we vlug uitverteld...wijngaarden...wijngaarden ...en nog eens wijngaarden.
Op hun hoge stammen, in vergelijking met de korte stompjes in de champagnestreek, lijken de wijnstokken net balerina's, die in groene tutu, netjes op een rij, het zwanenmeer dansen.
De uitlopers bovenaan de kruin worden rond deze tijd machinaal afgesneden.
Met een warmtepleister op de rug en de brede elastische band rond zijn heupen heeft Paul de tocht goed verteerd.
Het weer heeft zich ook langs zijn beste kant getoond. Heel even een paar druppeltjes maar vooral zonnig en warm.
Om halfdrie waren we op onze eindbestemming, een klein dorpje met een heel oude kerk met daaraan een abdij, waarin nu het gemeentehuis gevestigd is.
Om vier uur mochten we in de gite en werden er hartelijk
ontvangen door een echtpaar die ook al wat compostelaervaring hadden en als vrijwilligers de gite
onderhouden. Ze bereiden ook het avondmaal en het ruikt alweer heerlijk.
We zijn hier met vijf pelgrims, een Bretoen die de weg heen en terug gaat doen in vijf maanden, een man van La Reunion, een Frans piepklein eilandje ten oosten van Madagascar, een Nederlander vertrokken vanuit Diest en twee Belgen van Herderen.
Paul heeft het weer erg druk met de volgende boekingen en tot en met zaterdag hebben we een onderkomen.
Heel veel groetjes,
Paul en Lut.
