Het enthousiasme om Madeira van ons af te zeilen was groot , maar de wind bleef wat achterwege .Met een 0 tot 2 Bf uit veranderlijke richtingen kom je niet ver ,
dus werd de motor bijgezet om vanonder de windschaduw van het eiland te komen . s'Middags was het eindelijk zover , 4 to 5 van achter de hoek en meteen liepen we
8 knopen aan de wind . Het hoogdruk gebied van de Azoren lag er wat verstoord bij , in twee gereten door een depressie , waarvan het zuidelijke deeltje voor onze
boeg poseerde.
Het plannetje was zolang mogelijk van de noord tot noordoosten wind te profiteren om daarna het hoogdruk gebied te dwarsen , west winden op te vangen en Santa Maria
aan te lopen . Door een gitzwarte nacht , met twee aan dek (om mekaar moed in te spreken ...) , een volgende winderige dag waarop er vele mijlen werd afgeteld , een nog
donkerder nacht met regen en afzwakkende wind en een schitterende zonnige ochtend later , lagen we met complete windstilte in het oog van de anticycloon te dobberen.
Toch effe de motor aangezet maar zeer rustig om de overweldigende stilte niet teveel te verstoren .De zee was als een metalen spiegel , rimpelloos en indrukwekkend .
Ter hoogte van een onderzeese berg die zomaar 5000 uit de diepte klimt , kwamen ons plotseling een zestal potvissen (ja die van de Moby Dick familie ) begroeten .
De nieuwsgierigheid van en naar onze longgenoten was wederzijds , de grote vierkante kop uit het water om ons , of de boot eens goed te observeren , een knipoog
en nog eens wuiven met de opgegeven staartvin en weg waren ze . Zij beslissen , het is hun gebied en wij worden gelukkig maar , getolereerd .
Nauwelijks van de opwinding bekomen werd er in de verte een oranje stip waargenomen .
Naderend bleek dit een grote bolle fender te zijn , die we natuurlijk aan de (boots)-haak wilden slaan .
De in goeie staat zijnde , hard opgeblazen boei , droeg de naam van zijn boot en het mmsi nr. verwees naar een vissersbootje gelegen aan de kust van Nova
Scottia (Noord Canada ). Het kleinood had zomaar het grootste gedeelte van de Atlantische oceaan overgezwommen om nu opgevist te worden . Ik hoop maar dat we het
speeltje van onze vriend Moby niet gestolen hebben . Met de hulp van een viltstift , wat inspiratie en verbeelding werd de teruggevonden Mr.Wilson aan de
bemanning toegevoegd .De eerste windloze dag was zo vlug voorbij , er kwam er nog één waar er verder niets gebeurde maar waar onze nieuwe "swap" werd gefilmd
aan het roer , in de mast ...aan tafel...nog 150 miles tot Santa Maria .
Er kwam weer een weinig wind zodat die vervelende motor met plezier werd afgezet en we een etmaal later langzaam het eerste Azoren
eiland binnenliepen . In de keurige haven was plaats genoeg en mag je liggen op een plaats naar keuze ...en we waren mooi op tijd om de voetbalfinale
live mee te maken , en die Fransen mochten niet winnen ...!
