Terug Spanje binnen , het dorpje Lepe , om alle misverstanden te vermijden , gewoon voorbijgevaren ( voor insiders ) is een beetje thuis komen . Het ontvangstcomité
stond klaar ....Onderweg , weer een windstille dag op motor ( oeps de ventilator vergeten aan te zetten ) was de boot plotseling omringd door een grote school dolfijnen ,
op doortocht schijnbaar zoals ik , even mekaar aankijken , een blik van verstandhouding , en verder , ieder naar zijn bestemming . Ik had die avond afspraak met een
prachtige zonsondergang in Huelva , a red sky at night is a seaman's delight , poësie in licht en kleuren . En er waren nog details die mij Andaloesië deden herkennen ;
bij zonsondergang houden de vogels er luidkeels kwetterend reünie in de bomen tot de duisternis valt , krekels wrijven zich in de vleugels en zingen de frisse nacht
tegemoet en er hangt een mix van hier immer bloeiende geurige bloemen .
Het was al een tijdje geleden dat er een helpende hand mij op het ponton stond op te wachten , en de mensen houden van een praatje maken ,
even kletsen met een vreemde snuiter die een nog vreemder Spaans spreekt maar moeite heeft om hun gebrabbel "Andaloe" genaamd , te verstaan .Leuk is het wel .
Na nog een nachtje extra uitslapen , gaat de tocht verder naar Cadiz . Nu kan er toch een halve dag gezeild worden , en dat is een meevaller want die was niet
voorspeld. De yachthaven is een bont gezelschap van vertrekkers en terugkomers van zowat overal , waaronder een koppel landgenoten die ik nog in
Blankenberge gekruist heb , een kleine wereld . Cadiz is een mooie , levendige stad waar ik voor de verandering alleen duisternis fotos nam , en zo de beperkingen
van mijn fototoestelletje nog eens onder ogen kreeg . Nu , als de fotos te mooi worden wil iedereen hierheen komen wat niet de bedoeling is .
De rest van de nacht giet het water , maar s' morgens kan ik toch onder een droge hemel vertrekken , al ziet het zwarte gewelf er onheilspellend dreigend uit .
Ik zie de bui al hangen maar tegen alle verwachting in blijf ik er de ganse dag voor , naast of achter hangen en kom droog in Barbate aan .Dit authentieke
vissersdorpje kleurt mijn verhaal omdat het als eerste terug Senseopads in de rekken liggen heeft , ook bevindt de bodega die de heerlijke sherry met sinaastoevoeging
maakt en verkoopt , zich hier op een fietstrap afstand en hebben ze de slechtst beheerde jachthaven die ik tot nog toe aanliep .Het zou de test waard zijn om
zo maar binnen te lopen zonder vooraf de radio te gebruiken ( ze verstaan er toch niets van ), ergens te gaan liggen , langs het hek glijden en een paar dagen later
gewoon te vertrekken , niemand heeft het ooit gemerkt ! Je vaart dus binnen , legt aan op de eerste , beste en gemakkelijkste plaats om bij aanmelding te horen ; "pero
kabahero echtauchté nusitio pobarcoh de veintimetroh..." , daarbij zijn er in deze haven een honderdtal vrije plaatsen waarvan een tiental bezet ...
Adios Barbate , je WAS! een kanshebber om later mijn thuishaven te worden .
