Wat lees ik dolgraag artikelen of verslagen waarin melding wordt gemaakt over één of ander succes dat Suriname heeft geboekt. Een mijlpaal op sportief gebied, medailles of een Surinamer die met een of andere bijdrage Suriname POSITIEF op de kaart heeft gezet. Het gebeurt niet vaak, steeds vaker dat dan wel weer, maar niet vaak genoeg. Dus groot was mijn blijdschap toen ik begon te lezen: Suriname nummer één. . . . enz. Nou vreugde maakte al gauw plaats voor ergernis en schaamte ook wel. Schaamte omdat het feit dat Suriname nummer één is in het aantal (geregistreerde) Chikungunya gevallen in het Caribisch gebied, niet alleen een nationale maar zeer zeker en meer nog, een internationale schande is. Een land in ontwikkeling zoals men dat zo graag aanduidt daar in Su. Een land in ontwikkeling dat een decennia oude koorts weer de kop op laat steken. Er is reeds sprake van een epidemie, terwijl men de hele tijd van overheidswege suggereerde dat er geen gevaar was voor Suriname en dat men gewoon basisregels in acht moest nemen om op die manier gevrijwaard te blijven van muggen beten.
Basisregels Men moest zijn directe omgeving schoonhouden, een klamboe aanschaffen, lange mouw kleding aandoen en afdoende spuiten tegen de muggen. Op die manier zou de Chikungunya muskiet geen schijn van kans hebben. Wat een kolder allemaal. Ik dacht gelijk aan zo een vijf en dertig jaar geleden toen ik, wat toen op een hevige griep leek, dengue opliep. Ik werd zo ziek als een hond en dacht op gegeven moment echt dat 't met mij afgelopen zou zijn. Vroeg aan mezelf en de dokter of dit wel normaal was zo een hevige griep. Ja ik moest me verder niet druk maken. Calpol en rust en dan kwam 't wel goed. Ik werd reeds langer dan een week geveld door hevige koorts en helse lichaamspijnen en de calpol leek daar niet tegen opgewassen. Maar goed internet had haar intrede nog lang niet gedaan, dus wat de dokter zei, nam je voor zoete koek. Totdat ik een ochtend wakker werd met vreemde knobbels over mn armen en benen. Linea recta naar de dokter. Die goede man kijkt me doodleuk aan en zegt gemoedereerd: "Oh dan was 't geen gewone griep, maar dengue of te wel knokkelkoorts. Het ergste is nu wel achter de rug en binnen no time zult u weer de oude zijn." Dus dit zijn de dingen in ons land die ik niet begrijp en die tot in de lengte der dagen onveranderd blijven. Als leek, niet goed geïnformeerd worden omdat degenen die beter zouden moeten weten, deskundigen, er zelf geen bal van weten of niet voldoende begaan zijn met hun taak. Nu, zelfde rotzooi als tig jaren geleden. Het is dezelfde muskiet die dengue overbrengt die verantwoordelijk is voor het overbrengen van deze decennia oude (nieuwe koorts) die nu in Su heerst. Ik volgde de berichten hieromtrent vanaf begin van het jaar. Ik had zo mn reserves toen er van overheidswege steeds bekend werd gemaakt dat er helemaal geen rede was tot bezorgdheid. Ook niet toen het aantal van bekende gevallen in 2 weken tijd verdubbelde. Oh nee hoor, koopt u muggen repellent, wees alert. Ik weet niet hoe je dat moet aanleggen hoor. Alert zijn voor muggen. Maskita sobun. En zorgt u ervoor dat u niet wordt geprikt. Jaaaaaa, vertel dat aan Surinaamse maskita's. Dat je alert bent en tot de aanval zal overgaan indien ze jou naderen. Den e sut' yu teh yu 60.
Gestoken waar 't pijn doet Gelukkig den Sranan maskita tya lef. Ze zijn brutaal dus den go sut wan tu assembleeleden. En toen waren de rapen gaar. Den sut' wan lid van de vaste commissie van Volksgezondheid. Ay mi boi. Dus was er tot dan toe geen reden tot paniek. Meneer Abdul, zo heet die goeie meneer werd des duivels. Dat is nadat hij weer in staat was op zijn benen te staan en geen pijn meer had in zijn gewrichten. Hij kwam op de radio, schreeuwde moord en brand. Maskita sut' ing. A no kang! Er werd meteen een grootscheepse schoonmaakactie opgezet. Suriname moet schoon en nu. Broedplaatsen moeten worden uitgeroeid. Scholen schoon. Su in rep en roer, alles moet opgeruimd worden want enkele bigi dagus werden door een mug geprikt. Ik persoonlijk zou die muskiet die daarvoor verantwoordelijk was een oorkonde overhandigen. Want ze zijn op de juiste plaats gaan prikken. Nu gebeurt er in ieder geval iets en kan het aantal getroffenen beperkt blijven.
Morsu Ik ben geen doorwinterde patriot. Maar mi lobi mi kondre en niemand hoeft Suriname in mijn bijzijn te komen neerhalen. Maar wat een waarheid is als een steen, is het volgende: Van overheid tot mofinanwan. Sranansma slordig. Houden niet van de plek waar zij wonen. Het is op straat een varkensbende. Hele buurten lijken op vuilnisbelten. Pina no abi fu deh morsu. Je rijdt soms in bepaalde buurten, en je vraagt je af of er nog volk woont. Mensen die dagelijks langs de troep op de hoek van de straat moeten en dat normaal vinden?Overheidsfunctionarissen die op weg van Zanderij naar de stad, bij terugkomst van hun zoveelste buitenlandse reis, zich niet schamen voor het verschil van datgene dat ze in het buitenland hebben gezien en wat ze "thuis" in Su tegenkomen? A no teh maskita sut' yu dan yu mus kon rigeri. Worden jullie een beetje netter daar in dat lekker land. Wij mogen van buitenaf geen commentaar leveren, want we zijn geen Surinamers meer. Maar dit is goed bedoeld advies hoor. Hou het schoon en blijf gezond. Want als zelf Haiti slechts 14 gevallen heeft tot nu toe, dan begrijpen jullie wel dat het zeer nefast is gesteld met switie Sranan. Soso arrogantie en laksheid van beleidsmakers ook. En nu mag 't volk zijn wonden likken. Naf un sorgu un kir ala den maskita yere, want in lange mouwen in Su rondlopen, mi no deh en lijkt me ook niet praktisch.
Reacties op bericht (1)
17-10-2014
twijfelachtige eer
Niets anders dan gelijk! Triest is dat de Surinamer in Su zelf hun morserij niet zien.
