Bij de eerste scheurtjes in het sterke fundament, keek ik vertwijfeld de andere kant op. Dit kon niet waar zijn en ik wilde er absoluut niets over weten. Zal wel weer één of ander complot zijn tegen de zoveelste succesvolle zwarte man. Voorbeelden te over. Want als een zwarte man iets uitvreet dan doet hij dat volgens de overheersende witte media niet omdat ie iemand is die in de fout gaat, maar zeker en in de eerste plaats omdat ie zwart is. Dus mij kregen ze deze keer echt niet zo gek mee te doen aan hun circus. Een paar dagen gingen er overheen en de scheurtjes werden hardnekkiger. Zoals de rivieren op een landkaart staan aangegeven, zo vormden de scheurtjes zich, een weg banend naar boven. Als de trend zich zo voortzet, zal het stevige fundament ten spijt, een rots waarvan we dachten dat die er één was in de branding, onherroepelijk afbrokkelen. Helaas tot minuscule stukjes die door diezelfde branding, eens zo goed doorstaan, zal worden weggespoeld. Alsof die nooit daar had gestaan.
Ik weet niet waar te beginnen, dus begin ik maar met de man himself, Bill Cosby! Ik durf niet eens luid op te denken. Zal 't dan toch waar zijn? Is de hardnekkigheid waarmee de aantijgingen elke dag hun weg naar de media vinden, dan toch het bewijs dat er ook maar een beetje van waar is? Stel dat er niet wordt gelogen en dat alles op waarheid berust. Stel dat het geen complot is, maar dat de tijd is aangebroken voor de waarheid om het licht niet langer te schuwen? Wat als deze rookpluim onherroepelijk de voorbode is van een heuse bom? Wat dan?
Ja wat dan! Ik geef eerlijk toe dat ik mij op het ergste voorbereid. Ofschoon we altijd heel dapper stellen dat iemand pas schuldig is als dat ten stelligste is bewezen. En daar zit 't "helaas, pindakaas" aspect van deze heisa in. Zullen we ooit de waarheid te weten komen? Welk bewijs zou ons uit deze nachtmerrie met ongeschonden tenue kunnen doen uitkomen? Het zullen "zijn" woorden zijn tegenover die van "hen". Of nou ja, woorden. Van de super daddy zelf hebben we niet zoveel "gehoord" sinds dit alles begon. Behalve wat schuchter gemompel over niet kunnen reageren, kwam het tot nu toe niet. Meneer Huxtable kan zich deze keer niet met draaiende ogen en een gevat antwoord, uit de situatie lullen. Want dat is wat steeds nijpender wordt. Waarom zegt die man niets. Waarom zwijgt ie als 't graf. Wij willen van hem horen dat het niet waar is! Dat het een complot is tegen zijn persoon, omdat hij invloedrijk, succesvol, rijk is en ja, zwart. Een aanval op zijn persoon omdat ie zijn stem herhaaldelijk en vooral luid liet horen over wat er allemaal mis is met het zwarte ras. Vooral wat betreft de opvoeding van hun kroost. Hij had het natuurlijk over de zwarte Amerikanen, maar wij weten dat de problemen van de zwarte mens universeel zijn. Geeft niet uit welke hoek we komen of ons bevinden, de gelijkenissen in beklagenswaardige toestanden is frappant. Hij is een icoon, dus hij moet een kopje kleiner worden gemaakt? Hij heeft ettelijke miljoenen op zijn naam staan, dus moet ie aan de schandpaal? En oh ja, hij is zwart, dus die kunnen we niet gauw genoeg uit het systeem pesten?
Ik las hetgeen ik hierboven schreef terug en de belachelijkheid spat van het scherm! Niks geen complot, niks geen leugens. In ieder geval geen hele leugens. Er zijn dingen gebeurd. Bill Cosby heeft zich te vaak laten meeslepen door een kwaal waar veel mannen aan lijden. Geel, zwart of groen. Veel lijden aan deze ziekte. Het "ik kan m'n lul niet in m'n broek houden" syndroom. Tot z'n navel was het de respectabele pa Huxtable, onze Bill Cosby. Onder de navel was het gewoon gekke Freddy die uit balorigheid niet wist wat ie met z'n driften aan moest. Vergis ik mij of komen de aantijgingen tot nu toe alleen van blanke dames? Lord have mercy!
Daar gelaten dat deze deernen ook op het één of ander uit waren toen ze deze man willens wetens te dichtbij lieten komen. Hij had zo ook zn plannetjes. Hij zijn bedoelingen, zij de hunne. Maar de nasleep is wel voor ons. Weer een respectabele zwarte man die ons vol overgave probeerde te laten zien hoe af te komen van het stigma dat het gedrag van zwarte mensen met zich meebrengt. Wat deed ie al die tijd? Ook al is maar de helft van de aantijgingen waar! Dus scholen aflopen, goed werk verrichten, kinderen kansen geven, de hele aardbol in de ban houden met een comedy show die zwarte mensen op een positieve manier op de kaart zet, en ondertussen in het geniep de zwarte hengst uithangen. What the fuck Bill. You fucked up nigga!!
En toch hoop ik stiekem dat het allemaal uit een zeer grote duim is gezogen. Dan kom ik terug en haal dit stukje van mn blog. Of ik blijf gewoon slapen en hoop dat deze nachtmerrie gauw voorbij is.
Let's hope that Bill will be remembered by his countless good deeds and not by his restless dick!
U kent die bemoedigende teksten wel. Voor op de koelkast of als profiel te gebruiken op je smartphone. Ik zapte gister door mijn foto bestand met de bedoeling een grote schoonmaak te houden. Veel, heel veel van deze tekstjes kwam ik tegen. De meeste pakkend, andere minder en enkele echt de fameuze spijker op de kop. Nu is 't zo dat ik een viadoo bolletje van een vriendin heb, die af en toe zelf van die pakkende spreukjes op haar profiel plaatst, maar vaak stuurt ze me die ook gewoon op. Bij de schoonmaak kwam ik dus deze tegen:
When you truly don't care what anyone thinks of you, you have reached a dangerously awesome level of freedom.
Nu is deze spreuk mij in het geheel niet vreemd. Ik durf zelfs vrijmoedig te stellen dat ie me op het lijf is geschreven. Want ekte: de mening van een ander over MOI interesseert me geen sikkepit. Heeft niets met arrogantie te maken, maar meer met de ultieme stap naar geestelijke rust, welzijn en ja vrijheid. Zolang je als individu rekening houdt met jouw medemens, als jij ervoor waakt anderen geen strobreed in de weg te leggen om zich persoonlijk te ontwikkelen en zoals die zelf verkiest zijn ding te doen, dan creëer je voor jezelf ook breathing space . Als elk één de ander vrij laat in zijn waarde, dan beste mensen, dan zal het hier echt een heus paradijs zijn. Maar helaas, zelfs of juist de vrijen van geest blijven van aandacht niet gevrijwaard. Verspilde tijd en energie zou ik zeggen, want de tijd aan een ander besteedt en met futiliteiten doorspekt is kostbare tijd en vooral energie die men aan zichzelf kan besteden. Niets zo geest verrijkend, als men zichzelf persoonlijk ontwikkelt en op die manier dichter bij zichzelf komt. Wanneer je beseft dat je jezelf elke dag opnieuw weer ontdekt. En op die manier dichterbij komt van de innerlijke rust waar wij allen niet alleen recht op hebben, maar ook naar moeten streven. Het is niet mijn bedoeling om de goeroe uit te hangen, verre van. Maar lieve mensen hoe mooi is het niet om 's morgens de dag te beginnen met het goede voornemen er in elk opzicht iets moois van te maken en 's avonds naar bed te gaan met de voldoening dat je het hebt geprobeerd. En ik zeg "proberen" omdat geen van ons de formule heeft om volmaaktheid te evenaren. Maar het zit m in het "proberen" en "streven naar". Nu weten we allemaal dat onze wegen niet geplaveid zijn. Oh nee, kuilen, oneffenheden en struikelblokken zijn allemaal ons deel. Maar wanneer wij diep in onszelf kijken dan vinden wij altijd wel die plek waar wij de kracht uit kunnen halen om aan die drempels het hoofd te bieden. Maar die plek vind je alleen wanneer je jezelf ontdoet van onnodige perikelen over wat de anderen eventueel van je vinden of over je denken. Hoe belangrijk is dat eigenlijk? Als dat belangrijk was, was er van geen van ons nog wat overgebleven. Dan hadden we geen van allen volwassenheid bereikt, laat staan oud worden. Bekijk het zo: wat in jouw tienerjaren zo belangrijk en onoverkomelijk leek, is nu van generlei waarde. Zullen de onbelangrijke wisje wasjes die nu op latere leeftijd voor sommigen nog belangrijk zijn, in onze kist nog enige waarde hebben? U kent het antwoord! Het zal dan echt geen bal er toe doen, wat Jan of Alleman ooit eens over je heeft gedacht of gezegd! Nee, dus mi e begi unu! Stop ermee. Schenk geen aandacht aan dingen die jou in je persoonlijke ontwikkeling belemmeren. Houd je bezig met jezelf, de dingen die voor jou belangrijk zijn. Wees goed voor en koester jezelf. Op die manier zal je ook voor anderen iets kunnen betekenen. Want iemand die beseft dat ie op een goede manier in het leven staat, kan alleen maar op een goede manier de mensen om hem heen beïnvloeden. Alleen wanneer wij weten waar en hoe wij staan op spiritueel vlak kunnen wij iets voor anderen betekenen. En dat op zich is al enorm verrijkend. Wanneer je op welke manier dan ook iets voor een ander kan betekenen. Een moeder Theresa hoeven we niet te zijn. Zo begenadigd zijn maar weinigen onder ons. Maar trachten de ander tegemoet te komen, openstaan voor de sores van een ander, een luisterend oor en een helpende hand, doen al veel. En dan, wanneer wij zelf eens in de put zitten, dan komt er volgens ons "out of nowhere" een oplossing voor "het probleempje" van dat moment. Maar geloof me beste mensen, dat komt niet zomaar ergens vandaan. Dat komt omdat wij misschien slechts een pinkje hadden uitgestoken, eens toen die ander in een dipje zat. Zo werkt het. Je geeft en je krijgt. Tra fasi no deh. Maar oh wee, als je makka's uitdeelt, dan staan voor jou ook makka's op het menu. Alleen, dan realiseer je je niet dat jij misschien ontelbare keren makka's hebt geserveerd. Vandaag heeft mijn viadoo bolletje op haar profiel staan:
JE HEBT VAN DIE DAGEN DAT HET ALLEMAAL TEGENZIT. DAT JE DENKT WAAROM GEBEURT DIT EN WAAROM OVERKOMT DIT MIJ. MAAR HOE HARD EN HOE LANG JE OOK NADENKT , EEN ANTWOORD KRIJG JE NIET. EN HOE MOEILIJK HET OOK IS, GEEF NOOIT OP
Een heel mooie tekst. En ongeacht wie, opgeven moeten we nooit. De vraag is echter: Stak je een pinkje uit of waren het makka's die je uitdeelde? Het antwoord ken je zelf!
