Je zou je kunnen afvragen wat er eigenlijk met de wereld en de mensen die daarin leven aan de hand is. Ja, wat is er met ons aan de hand. 'T antwoord moet ik u en mezelf helaas schuldig blijven. Er gebeurt zoveel om ons heen, veel daarvan slecht, walgelijk en ronduit verwerpelijk dat het goede ons allemaal uit handen lijkt te glippen. En ondanks 't feit dat veel van wat er gebeurt, ver van ons bed lijkt, is niets minder waar. Het komt allemaal gruwelijk dichtbij. Het is allemaal moord en brand tegenwoordig. Een mensenleven is geen bal meer waard. Mensen kunnen elkaar niet meer luchten lijkt wel. Kinderen zijn tikkende tijdbommen die ieder moment kunnen afgaan. En wat doen we met z'n allen? We doen maar vrolijk verder, want raakt het ons niet persoonlijk dan gaat het ons ook niet aan. Ik verbaas me vaak, en gruwel als ik het wereldnieuws een beetje probeer bij te benen. En stiekem denk ik vaak dat het in ons geliefd Suriname lang zo eng nog niet is. Guess what? Suriname doet tegenwoordig niet onder voor gelijk welk ander land.Van natuurrampen blijven we vooralsnog bespaard. Hoewel met de rukwinden die er de afgelopen jaren langs razen, maken de getroffenen ook het een en ander mee. Maar voor wat betreft de misdaad voortvloeiend uit hebzucht, ledigheid of gewoon kwaadaardigheid komt Suriname griezelig dichtbij internationale toestanden. Er wordt geroofd en gemoord alsof het een lieve lust is. En zeggen dat er overal misdaden worden gepleegd, maakt het niet minder erg. Het gemak waarmee er ook wordt omgesprongen met al deze wandaden stemt ook tot nadenken. Men schrikt in Suriname niet meer op van deze of gene roofoverval of moord.Werd er vroeger een moord gepleegd dan sprak men daar nog maanden over. Is men nu net bekomen van een gruweldaad, daar prijkt de volgende weer in de krant. Wat er vorige week echter in switi Sranan is gebeurd is voor mij nog steeds niet te vatten. Een 53 jarige man die van het leven wordt beroofd door een 15 jarige jongen. Nee, maar dit is toch ongelooflijk? Ongeacht het verhaal er om heen. Een volwassene heeft een discussie met een kind van 15 en hij bekoopt het met z'n leven! Hij wordt gewoon eventjes van kant gemaakt met een mes door een jongen die zn kleinzoon kon zijn? Wat is er mis met de mens, de wereld, ons? Worden mensen nog wel gevormd van huis uit? Hoe, door wie? Dit was geen ongeluk. Dit was pure opzet. Dat schepsel verklaarde aan de politie dat hij het mes daags ervoor had gekocht om die man te lijf te gaan. Je bent 15, je bent boos want die meneer heeft je aangesproken omdat je zijn auto hebt gekrast en je koopt daarna een mes om hem uit de weg te ruimen? Gaan we het echte verhaal ooit te horen krijgen? De moeder van die kleine moordenaar huilt de ogen uit haar hoofd. Ze heeft hem een goede opvoeding gegeven beweert ze. En hij hoort niet in de gevangenis thuis, want hij moet naar school! Hallo mevrouw yu boi tek a libi fu wan tra libisma. En jij praat over school? Ben je helemaal gek geworden? Wat heb je in de afgelopen 15 jaar gedaan? Toen je bezig was op te voeden had je niet gemerkt dat hij psychopathische trekjes had? Hij is dat mes wezen kopen. Dus voorbedacht was ie ook nog. Ik probeer terug te gaan naar toen ik 15 was. Zou ik op die leeftijd of zelfs nu, zoveel woede kunnen opbrengen om iemand iets aan te doen? Heb in gedachten wel vaker mensen gewurgd, maar meer dan een donker hersenspinsel werd het niet. Wat drijft zo een puber tot zo een daad. Heeft hij de vrienden waar hij mee was, verteld wat hij van plan was? Ik zag een foto van die jongen. Kan de zoon van elke willekeurige moeder zijn. Niemand voorziet het levenspad van zijn kind. Want het leven zit vol haken en ogen. En niemand moet beweren dat hun kinderen uitzonderlijk, welopgevoed etc zijn. Want verrassingen blijft geen van ons bespaard. Maar wanneer je dat kind voor het eerst in je armen krijgt dan is het jouw taak om met alles dat in jouw vermogen ligt dat kind op te voeden, richting te geven en te begeleiden in dit leven. Gaat het dan toch fout dan treft jou geen blaam. Maar doodleuk komen verkondigen dat dit jouw derde kind is dat met justitie in aanraking komt (en hoe!) dan vraag ik mij in gemoede af wat er in Godsnaam fout is gegaan bij de opvoeding. Zo er daarvan sprake was. Sranan switie maar krijgt steeds vaker een zure bijsmaak. Het is waar, overal gebeuren er gruwelijke dingen maar laten we hopen dat Suriname toch terug kan naar het gemoedelijke land dat het ooit was. Het hoofd laten hangen zal geen soelaas bieden. Er is werk aan de winkel. Noso Sranan lasi helemaal en dat zou zonde zijn. Ik wil niet eens denken aan hoe de familie van het slachtoffer zich voelt. En ook naar de moeder van die kleine dader gaat mijn hart uit, want dit wens je jouw ergste vijand niet toe. Beide partijen hebben kracht nodig. Hopelijk vinden ze die. En zo loopt Suriname haar eerste stille mars tegen zinloos geweld. Hopelijk blijft het hierbij, want geweld is altijd zinloos.
