|
Hallo beste mensen, zijn jullie er nog? Komen jullie af en toe nog even gluren naar mijn akkefietjes?
Ik ben terug van weggeweest. Twee weken naar switi Sranan. Dat waren er twee weken te weinig natuurlijk. De mens is nooit tevreden en dat mag niet!
Hier zijn we dr dus weer op ons vertrouwde plekje boordevol gekke wetenswaardigheden (tenminste volgens mij) die ik graag met jullie deel.
Ojeeee, aan een stukje beginnen en broodjes in de oven doen, gaat niet samen. Mi brede bron mensen! Enfin, back to topic.
Twee weken Suriname dus. Heenreis perfect op een kleine miss-hap na, op de luchthaven van Luxemburg. Om de een of andere mysterieuze reden, herkende het KLM systeem mijn reis naar Paramaribo niet. Ik kon dus mijn bagage tot Schiphol inchecken. Dat betekende dat ik op Schiphol dat hele verhaal overnieuw moest doen. Bagage ophalen, uit checken, wederom incheken bij de KLM balie en nog eens een keer door de douane controle. Online inchecken wordt aanbevolen en is inderdaad veel hoofdpijn minder, maar wat doe je als een systeem weigert toe te geven dat je online hebt ingecheckt voor een reis Luxemburg-Amsterdam-Paramaribo? En dat je graag jouw bagage meeneemt naar Su?
Niets! Tegen zoveel technologie is menselijke vaardigheid niet opgewassen, dus je buigt voor t systeem en checkt op Schiphol voor de tweede keer in.
Maar. . . . . .op weg naar Suriname krijgt niets mijn goede humeur stuk, dus geen vuiltje aan de lucht. Ik onderging mijn lot en zat als één van de eersten in het vliegtuig op weg naar Paramaribo.
Dag van de terugreis. Vlucht is om 19.40 uur dat betekent dus uiterlijk 17.40 uur aanmelden op Zanderij. Ik neem geen kansen en ben er al om 16.15uur. Kwestie van mijn bagage in één keer ingecheckt krijgen naar Luxemburg, de eindbestemming. Niks geen online inchecken deze keer. Ik had mij eerst laten informeren op het KLM kantoor in Paramaribo en men adviseerde mij om gewoon op de ouderwetse manier aan de balie op Zanderij in te checken. Ik dat kader toog ik dus ruimschoots op tijd naar de luchthaven.
Het wachten in de rij viel mee. Inchecken ook en ja ik kreeg mijn bagage ingecheckt tot eindbestemming. Het systeem in Suriname herkende mijn onwaarschijnlijke route wel! Héhé dat deed goed! Paramaribo-Amsterdam-Luxemburg is niet zo onwaarschijnlijk toch?
Had ik gedacht!
Na het inchecken en een vriendelijke goede-reis-wens van de dame achter de balie, begaf ik mij naar de uitgang. Dat was buiten de waard gerekend van de douane of politie mannetjes die net voor de uitgang aan een soort preekgestoelte staan. Dat ding heeft geen verhoging maar is net zo een meubelstuk dat je op t kansel in de kerk vindt.
En ja hoor, ik werd tegengehouden. Niet voor t eerst trouwens. Ik schijn de juiste vibes, het juiste uiterlijk en ik weet niet wat al meer te hebben, om voor drugskoerier door te gaan.
Goedemiddag mevrouw ik ben van de politie. En die goede man haalde zijn legitimatie pasje tevoorschijn. Ik keek er even naar, maar hij hield het niet lang genoeg omhoog dat ik zijn naam of zo kon zien. Op de foto even debiel als in t echt. Zoveel zag ik wel. Hij vroeg naar mijn paspoort, die gaf ik hem. Vanaf dat moment werd ik bij naam aangesproken. Fijn, zo weet ik wie ik ben. Wat t doel was van mijn reis?
Ik had gewoon zin om er even tussen uit te gaan meneer. Hij keek me aan alsof ie water zag branden. Mag ik uw ticket even zien? Ik gaf hem alle twee mijn tickets. En toen waren de rapen gaar natuurlijk. U hebt twee tickets. Ik liet hem zijn werk doen. Hij bekeek de tickets met argus ogen totdat zijn collega naast hem zei dat het ging om een transit passagier waarschijnlijk . Oooooooooo, toen viel zn kwartje!
Waarom reist u door naar Luxemburg? Wat antwoord je op zoveel lompheid? Dus ik vraag: hoe bedoelt u? En alweer zag hij ergens achter mijn rug, water branden. Ik zag dat dit niet zou opschieten, dus ging ik in offensief. Ik stelde voor gewoon mijn bagage te doorzoeken, aangezien ik duidelijk alle of de meeste kenmerken van een drugs slikkende of proppende dame had. Ik begon ook gelijk de FAQ van deze hardwerkende drugsbestrijders op te dreunen en zelf meteen te beantwoorden. Ik kende ze trouwens bijna uit t hoofd, wegens: niet de eerste keer tegengehouden.
Het ging die super intelligente man te snel, dus hij smeekte me bijna om te stoppen. Maar eenmaal op dreef ben ik niet te stuiten! Ik stond erop dat mijn bagage werd onderzocht, ik stond erop dat de persoon die mij naar de luchthaven had gereden erbij werd gehaald. Want die stond nog buiten te wachten, we zouden trouwens nog een lekkere bami gaan eten voordat ik naar de vertrekhal ging.
En één van de FAQ is: wie heeft u hier naartoe gereden en kent u de persoon? Oh my God! En volgens deze Cherlock Holmes weet een beetje drugskoerier deze vraag niet meesterlijk te beantwoorden?
Enfin mijn onredelijke eisen werden niet ingewilligd! Ik moest me niet boos maken, ik moest het me niet persoonlijk aantrekken. Hoezo niet persoonlijk? Ik werd toch tegengehouden? En niet de hele meute die ongestoord langstrok richting vertrekhal? Niets en niemand die hen tegenhield. Daar wees ik meneer Speurder ook op, maar verder dan een flauwe glimlach kwam hij niet. Nou ik mocht beschikken, nadat ik had geweigerd te vertellen wie mijn ticket had betaald omdat ik dat graag geheim houd. Ik wees dat heerschap ook erop dat er genoeg Surinamers zijn die op een normale manier in hun onderhoud voorzien, dat niet alle Surinamers in Nederland wonen, dat veel, heel veel Surinamers geschoold ja zelfs hooggeschoold zijn en dat die stomme, half debiele vragen die ze stellen in hun speurtocht naar drugs kant noch wal raken. Doe je aan steekproeven? Doe het dan gelijk goed. Onderzoek de bagage van de mensen die je steek-proeft. Heeft ie verboden spul bij dan heb je gelijk prijs.
Ik blijf erbij koeriers die op de luchthaven Zanderij worden betrapt, zijn mensen over wie er een tip is doorgegeven. Of ze hadden niet voor hun vrije doorgang betaald!
Ik mocht dus gaan. Surprise, surprise mijn handbagage ging glansrijk door de scan. Wat wil je, ik had geen drugs bij.
Na anderhalf uur was t dan echt zover. We zouden vertrekken en door de microfoon werd aan de passagiers meegedeeld dat er op weg naar t vliegtuig een extra bagage controle zou plaatsvinden. En of we daaraan wilden meewerken? Geen keus dacht ik zo. Op weg naar t vliegtuig nog een bagage controle. Ik was benieuwd.
En ja hoor, helemaal op zn Surinaams stond er bij de laatste uitgang van de vertrekhal een heuse Speurders delegatie met speurhond ons op te wachten! Wat goed zeg, maar waar was die blaffer toen ik werd ondervraagd? Konden ze niet gewoon met Vicky tussen de vertrekkende passagiers rondlopen en zo eventuele proppers en dragers opsporen? Hebben ze Vicky niet om de ruim bagage losgelaten?
Had mij in ieder geval een hoop ergernis bespaard.
Het is te hopen dat die hond goed wordt gevoed. Zou niet fijn zijn als hij met owru angri aan de verkeerde bagages gaat zitten trekken. Surinamers nemen eeuwig een half restaurant mee in hun koffer. Het ging goed deze keer Vicky vond niets.
En nu Schiphol nog. Daar wacht Vicky part II. Jongens toch.
Ik doe hierbij een verzoek aan alle slikkers, dragers en proppers hou op met dat gedonder. Het bezorgt reizigers, normale reizigers, onnodig overlast. Of een andere optie is natuurlijk, legaliseren dat spul. Laat de gebruikers zich te pletter snuiven, de wereld zal er een tikkeltje rustiger van worden. En koeriers: ga toch werken als de zon opkomt! Gel.l!!!!
Ik ga nu nieuwe broodjes in de oven doen.
|
