Een dagje hartje winter, maar als je naar buiten keek of in het zonnetje stond, voelde het aan als lente Zo leuk! Een mens wordt er dadelijk goedgezind van..
Vannacht weer wat beter geslapen, gisterenavond "In Vlaamse Velden" in bed gekeken, heb het einde niet gehaald, mijn oogjes waren te zwaar ;-) Vanmorgen Noortje naar school gebracht, grote meid was weer flink. Op de speelplaats bedankte ik de juffen even voor het leuke kaartje. Ze hadden vorige week een kaartje met "Van harte beterschap" aan Noortje meegegeven, dus een dank je wel was wel op zijn plaats. Noor was zo fier dat ze dit kaartje mocht afgeven aan mij, een kaartje van alle juffen... daar kijkt een kleine meid naar op
Voormiddag huis beetje opgeruimd en gaan winkelen. Pijn is al weer veel beter, nog beetje last van spieren, maar valt reuze mee hoor. Maarten moest voormiddag even naar chirurg bellen om afspraak te maken. Rond 9u30 belde hij naar ziekenhuis, mochten namiddag rond 14u langsgaan en moesten ons aanmelden in operatiekwartier.... Hij had geen consultaties, maar wil mij snel zien tussen twee operaties door....
Rond de middag brachten we Mats naar oma en reden we door naar Hasselt. Vertrokken ruim op tijd, want parkingprobleem is ondertussen welgekend... En typish, als een mens ruim op tijd vertrekt, vind je onmiddellijk plaats... Dus daar stonden we, 45min te vroeg op de parking van ziekenhuis. Dan maar even langs Maarten zijn collega's, daar zijn we altijd welkom voor een babbeltje ;-)
Rond 13u45 wandelden we naar operatiekwartier en meldden ons aan. Verpleegster toonde ons wachtzaal en daar zaten we.... te wachten.... Gelukkig moesten we niet te lang wachten, rond 14u15 kwam dokter ons halen en wandelden we samen naar zijn kantoor. Kleedde mij uit en nam plaats op tafel. Chirurg verwijderde pleisters (niet voorzichtig) en haalde nieuwe pleisters uit de kast. "Wonden zien er heel goed uit en borsten krijgen al mooie vorm", zei hij en voor ik het wist hingen er nieuwe pleisters op mijn borsten. "Doe maar rustig, ik moet weer naar OK", en weg was hij. Vragenlijstje dat hij gememoriseerd hadden, hebben we niet kunnen stellen.... Maarten kon nog net een vraag stellen in deuropening en weg was hij.... Tja, donderdag tweede poging, dan afspraak bij gynaecoloog.
Ondertussen was het half drie, dus konden nog net op tijd in Landen zijn om Noortje te gaan halen. Leuke reacties aan schoolpoort, mensen zeiden dat ik er goed uitzag Doet deugd! Noortje opgehaald, richting oma, Mats halen en naar huis. Kindjes speelden nog uurtje in de tuin onder een stralend "winter"zonnetje
Mijn haartjes groeien ondertussen al goed terug, heb weer een "broske", thuis loop ik constant zonder muts of zo rond. Tijdens bezoek dit weekend ook geen muts opgezet, maar om echt naar buiten te komen, zet ik toch nog liever iets op mijn hoofd.... Nieuwe haren groeien goed, maar kleur valt dik tegen.... vooral grijs.... pff.... ok, ben niet volledig grijs, maar toch....
Heb al beetje online gezocht wanneer ik haar mag kleuren en vind meestal terug dat ik snel kan. Donderdag eens informeren in ziekenhuis, als ik groen licht krijg, afspraak maken bij kapper en tof kleurtje erop laten zetten, dan kunnen de mutsjes de vuilbak in ;-)
Vandaag ook mijn oude bh's opgeruimd, kan er toch niks meer doen. Dus van een enorme g-cup naar een comfortabele c-cup, wat een luxe ;-) Nu nog enkele weken enkel sportbeha's, maar dan kan ik gaan shoppen, op zoek naar leuke beha'tjes, woehoe!
Was gisteren nog een druk dagje, nog heel wat bezoek gekregen, tijd vloog voorbij.
Gisterenavond toch op tijd bedje ingekropen, was wel moe, buisjes waren weg dus hoopte vannacht beter te slapen.
Probeerde mij op zij te leggen en viel snel in slaap. Paar uurtjes later toch weer wakker geworden van ongemakkelijk gevoel, mijn schouders zijn zo stijf als ik even in zelfde houding zit of lig. Dus, weer wringen om mij recht te zetten en te herleggen. Draaien lukt niet, dus als ik mij anders wil leggen, eerst recht gaan zitten en mij dan zo laten zakken tot andere slaaphouding... Zou mezelf eens moeten filmen, zal wel vreemd zicht zijn....
Vanmorgen kwam Noortje rond 8u30 bij ons gekropen, ze kruipt altijd langs mijn kant in bed, maar vanmorgen kroop ze bij Maarten bij. Pff, niet leuk... Denk dat ze schrik heeft om mij pijn te doen.... Nog zo klein, maar zou zo graag eens weten wat er allemaal in haar hoofdje omgaat...
Vanmorgen kindjes in bad gestopt. Daarna was het aan mij, maar daar gigantische pleisters op mijn borsten mag ik niet douchen, dan maar wassen an de lavabo... Noor is nogal nieuwsgierig, ze bleef boven bij mij in de badkamer en wilde mij helpen, de lieve schat! Kleedde mij uit en keek in de spiegel. Rond de gigantische pleisters zien mijn borsten er geel uit, niet blauw, maar eerder geel, heel raar zicht! Vroeg nog even aan Maarten om mijne rug te wassen, arm zijn nog niet zo soepel dat ik aan rug kan, dus beetje hulp was nog nodig... Voor de rest trok ik mijne plan, met beetje hulp van Noor ;-)
Namiddag weer leuk bezoek over de vloer. Huis staat stilaan vol met mooie bloempjes
Hoop vannacht weer beetje beter te slapen en zo gaan we in stijgende lijn verder hé!
Morgenvroeg Noortje naar school brengen en namiddag afspraak bij plastisch chirurg, dan mogen pleisters eraf en kunnen wonden verzorgd worden, benieuwd om het verschil met woensdag te zien....
Gisterenavond had ik zo uitgekeken naar een nachtje in mijn eigen bedje, maar deze nacht dacht ik daar wel anders over....
Gisterenavond rond 22u bedje ingekropen, beide potjes naast bed. In ziekenhuis kon ik aan elke kant potje zetten, maar draden waren lang genoeg om ze allebei aan één kant te leggen langs bed. Duurde even voor ik mijn gemak had gevonden, pff.... Plat op rug gaan liggen was al eerste moeilijkheid, in ziekenhuis zette ik bed recht en liet mij zo zakken. Voelde mij precies een bomma gisterenavond die niet in of uit haar bed kon (alhoewel denk dat mijn overbuurvrouw van 90 dit wel vlotter kon...). Na half uurtje wringen toch beetje geslapen. Was echter van korte duur... werd telkens wakker van stijfheid in schouders en armen, en op mijn zij liggen ging helemaal niet. Was het uit schrik voor die buisjes in mijn borsten of lukte het gewoon niet, geen idee... Maar ging niet!
Midden in de nacht kussen bij gehaald en mijn hoofd beetje hoger gelegd, dit voelde beter aan..., dus zo toch nog paar uurtjes kunnen slapen... Had gisteren zo uitgekeken naar mijn eigen bedje, maar moet bekennen dat ik gemak van ziekenhuisbed toch miste deze nacht. Begrijp mij niet verkeerd, wil echt niet terug naar ziekenhuis hoor!!
Vanmorgen rond 8u opgestaan. Weer hele karwei, pff, ... Uurtje later was Noortje ook wakker en was het dus tijd om die potjes uit te trekken. Noor wilde er absoluut naar kijken, dus daar gingen we....
Legde mij plat op bed.... Maarten verwijderde pleisters, knipte draadjes door en trok buisje voorzichtig uit mijn borst. Verpleegster zeggen altijd dat dit wel meevalt, maar vind het toch niet leuk hoor. Zo'n buis die uit je lichaam wordt getrokken, bah! Schrik altijd hoelang het stuk buis in lichaam is... Noor keek gefascineerd toe, dit vindt ze leuk hé ;-) Zelfde verhaal aan andere kant, even op tanden bijten en ben buis-vrij, geen potten meer die ik moet meesleuren, handen vrij om boven te swifferen
Weer niet goed geslapen, deze nacht veel lawaai op de gang. Buurvrouw had veel pijn en diarree, belde dus constant. En aan de andere kant van de gang was een man gevallen, de nachtverpleegster had dus goed haar werk.... Rond 7u30 poging om uit bed te geraken, ging al vlotter dan gisteren, maar zo'n verstelbaar bed is dan toch een luxe hoor (eens ik aan de knopjes kon toch ;-) ).
Voormiddag kwam gynaecoloog langs, mag naar huis, wel met de potjes, zat nog te veel vocht in. Niet leuk, maar mag naar huis, dat is belangrijkste. De potjes moeten morgen weg, ofwel doet Maarten dit ofwel komt er een thuisverpleegkundige. In de loop van de voormiddag kreeg ik nog bezoek van enkele collega's van Maarten, zo vloog de tijd voorbij en voor ik het wist was het middag. Maarten ging om een broodje, maar zo ziekenhuiseten is toch niet aan mij besteed hoor....
Na de middag kwam assistente nog langs, zij had voorschrift voor mijne antibiotica mee en wenste mij goed thuis. Na haar vertrek legde ik valies op bed en begon alles in te pakken. Ook bloempjes zette in in doos en was vertrekkensklaar. Nu nog even wachten tot 15u, dan was Maarten klaar met werken en konden we vertrekken. Om tijd te doden even socializen met buurvrouw en overbuur, een vrouwtje van 90 jaar, maar niet op haar mondje gevallen, geweldig!
Stak mijn twee potjes met wondvocht in een plastic zakje, was iets praktischer, nam afscheid van verpleegkundigen met doosjes pralines en klaar waren we! Richting Landen
Thuiskomen deed zo'n deugd Kindjes bleven nog half uurtje bij oma, zo konden we alles nog beetje uitpakken en vooral alle bloempjes een mooi plaatsje geven. Dank jullie wel voor al die mooie bloempjes! Geeft een goed gevoel
Half uurtje later waren onze lieve schatten weer thuis, hier had ik hele week naar uitgekeken, weer thuis met ons viertjes... Van mama en papa kreeg ik nog een leuk cadeautje... zo'n schatten, had al bloempjes gekregen, ze hebben hele week voor kindjes gezorgd en nu nog werd ik verwend met een kadobon voor nieuwe handtas... (en wie mij kent, weet dat ik daar heel blij mee ben!).
's Avonds gezellig samen macaroni gegeten en na het eten genoot ik van het leven in huis. Op 5 minuten tijd lag heel het huis weer overhoop met speelgoed, maar was deze keer niet erg. Ze hadden zoveel plezier en opruimen doen we straks wel... Vanuit de zetel, met mijn potten naast mij, keek ik toe en genoot ervan, spelende kinderen die lachen van plezier, wat wil een mama nog meer.... (euh, een lieve man die ondertussen keuken opruimt...). Wat ben ik toch een gelukzakje met mijn gezinnetje en familie
Straks in mijn eigen bedje slapen, kijk er al naar uit
Gisterenavond nog bezoek gekregen van schoonbroer en -zusje. Voor ik het wist was het acht uur voorbij en besliste ik bedje in te kruipen en nog beetje tv te kijken. Had afgelopen nacht niet goed geslapen, dus mijn oogjes werden al snel zwaar. Bleef nog wakker tot half elf, om tien uur kwam Maarten nog even langs, en om half elf sprong de nachtverpleegster even binnen. Nu hoog tijd om oogjes dicht te doen.... Viel als een blok in slaap. Jammer genoeg is er in een ziekenhuis altijd lawaai op de gang, al die oudjes houden nachtverpleegster goed aan het werk.... Dus bij elk geluid, elke bel werd ik weer wakker..... pfff.... Rond vier uur viel ik terug in vaste slaap, maar was toen snel half acht.... verpleegsters begonnen aan hun ronde en terwijl ik nog met mezelf aan het vechten was om uit bed te raken, kwamen ze infuus weer aansluiten. Dit hielp niet echt, infuus zit in amplooi, dus had nu nog maar een arm om uit recht te raken zonder uit bed te vallen..... Geen groot succes, maar na veel wringen toch gelukt
Ken je dat gevoel als je gaat sporten en dag erna heb je beetje last van spierpijn, en je denkt dit valt wel mee, maar dag erna is het dubbel zo erg.... Wel, idem hier. Vanmorgen vreselijke spierpijn.... Wil u iets tegen de pijn vroeg verpleegster met suppo in de hand... Ik bedankte vriendelijk en nam dafalgan die nog op tafel lag van gisterenavond. Gisteren suppo gekregen en weet nu weer heel goed waarom kindjes dat niet leuk vinden..... Dus eentje was voldoende.
Even later werd ontbijt gebracht, heb laatste dagen echt geen honger, dus met moeite een boterhammetje opgegeten. Is goed voor de lijn. Ga eten nu echt niet forceren, buikpijn kan ik missen. Door amputatie van borsten ben ik ook al wat gewicht kwijt, dus als ik thuis ben toch eens op weegschaal gaan staan. Schrok wel toen dokter gisteren gewicht van mijn borsten zei, 2.100kg en 1.700kg..... Geen wonder dat ik af en toe last had van rug. Wel, het zal vanaf nu alleen maar beter worden
Namiddag kwamen pa, peter en nog andere familie op bezoek. Maar keek uiteraard weer uit naar komst van mijn kleine schatten... Rond vijf uur kwamen mama en papa binnen met onze kleine schatten. Ze zijn weer superflink geweest. Noortje wilde even mee naar Maarten zijn werk, Maarten nam ze beiden even mee en Maarten ging verder werken met klein hartje. Hij ziet de kindjes nu ook niet veel en mist ze ook. Ook ik had het moeilijk om weer afscheid te nemen.... Pff.... wat voor mama ben ik eigenlijk?!!! Kan de komendd weken Mats niet oplichten, dus krijg het ventje nog niet in zijn bedje gelegd, tegen Noor moet ik steeds 'voorzichtig' zeggen als ze mij een knuffel wil geven.... Dit doet zo'n pijn aan een moederhartje.... Maar zie dat ze het leuk vinden bij oma en opa, ze gaan daar graag logeren.
Na afscheid van de kids, wandelde ik weer naar kamer, kreeg koude rillingen over mijn hele lijf.... Kroop bedje in en keek beetje tv, veel anders valt er in ziekenhuis niet te beleven....
Maar ook goed nieuws, dokter zei dat ik morgen naar huis mag Heb aan elke borst buisje naar buiten om vuil bloed weg te zuigen. In mijn potjes zat vandaag nog te veel bloed om ze te verwijderen, ze gaan het morgen opnieuw bekijken, maar moet waarschijnlijk met buisjes naar huis. Dokter stelde voor dat Maarten ze dan zaterdag verwijderd.... Noor zal dit alvast geweldig vinden
Dus nog een nachtje ziekenhuis en morgenavond weer in mijn eigen bedje, en het belangrijkste weer samen thuis met mijn gezinnetje.... Kijk er al naar uit
Slechte nacht achter de rug, veel wakker gelegen, veel pijn gehad. Heb de nachtverpleegstere aan het werk gehouden. Kon mij nauwelijks bewegen, dus moest voor alles bellen.... Vannacht ook moeten opstaan om naar toilet te gaan. Wat een marteling, kruip maar eens uit bed als armen en borst pijn doen.
Moest op mijn zij rollen om zo uit bed te kruipen, maar lukte niet. Geen kracht in armen om te rollen. Na veel geklungel dan toch recht geraakt, werd lijk bleek en alles begon weer te draaie n. Snel op toilet gaan zitten en voor alle zekerheid toch maar een overgeefbakje gevraagd, gelukkig niks. Even late lag ik weer in bed...aiaiai..... Dat we maar snel paar dagen verder zijn, dit vind ik echt niet leuk!
Tegen de ochtend toch nog in slaap gevallen, maar dan wakker gemaakt door verpleegsters op de gang, buurvrouw had blijkbaar in bed geplast en dit zorgde toch voor nodige kabaal.... Tja, bij een vrouwtje van 90 jaar kan dit al eens gebeuren he.... ik zat ondertusen in mijn onderbroek en verband in bed, operatieschortje heb ik blijkbaar uitgedaan.... Maar ook dit is zeer wazig....
Ondertussen probeerde ik beetje recht te kruipen in bed, zonder succes.... Toen verpleegsterbinnenkwam vroeg ze wat ik aan het doen was....Tja, was dus blijkbaar niet zo duidelijk....
In de loop van de voormiddag kwamen ze mij wassen en mocht verband eraf. Toch wel spannend, wat zou ik te zien krijgen.... Ook Maarten was ondertussen in ziekenhuis en assistent-dokter kwam juist binnen toen verpleegster twijfelde of ze pleister wel of niet zou af trekken. Gelukkig nam assistent beslissing en voor ik het wist, zag ik mijn nieuwe borsten. Alhoewel borsten, ziet er nu echt nog niet uit als borsten, twee platte schijven met grote snee in het midden erop..... Zal nog even duren voor eindresultaat zichtbaar is..... Maar voel mij goed, zag er nog niet mooi uit, maar mijn oude 'kankerborsten' zijn weg!!!
In de loop van de dag ben ik mij steeds beter en beter beginnen voelen, wandelingetje op de gang of in zetel zitten, gaat al goed. Maken vooruitgang.
Namiddag nog heek wat bezoek gekregen, schoonouders, pa en tante en natuurlijk mama en papa met onze kleine schatten! Ze zijn zo flink geweest, gespeeld op bed, gekleurd en met autootjes gespeeld, onze flinke schatten. Na een uurtje vertrokken ze weer naar huis, wandelden mee tot aan de lift en nam met heel klein hartje afscheid..... Dat het maar snel morgen is, dan komen ze weer op bezoek!
Kan mijn armen steeds beter bewegen, pijn is stukken beter. Zijn op de goede weg....
Vandaag operatie dag. Kindjes waren sinds gisterenavond bij oma en opa. Vannacht paar uurtjes geslapen, niet veel, heb toch wel elk uur op mijne wekker gezien.... vanochtend voor wekker opgestaan, 6.20u was ik beneden. Maakte ons klaar, valies in de auto en op weg naar ziekenhuis. Voelde mij vandaag mentaal beter dan gisteren, was er klaar voor. Had vanmorgen nog eens goed in spiegel gekeken, laatste beeld van mijn borsten....
Onderweg babbelden we overal vanalles, zowel Maarten als ik waren gespannen, dus stilte was geen optie. Auto op parking, nog een grote hap `gezonde` buitenlucht en daar begon mijn ziekenhuisavontuur! Kamer was al geregeld, dus verpleegster wees mij vriendelijk de weg naar nummertje 319. Ik begon rustig alles een plaatsje te geven en Maarten ging paar uurtjes werken. Operatie was toch pas gepland in de namiddag, dus moest hij niet hele voormiddag bij mij blijven. In de loop van de voormiddakg kwam verpleegster langs om mijn dossier in orde te brengen, gynaecoloog kwam even dag zeggen en borstverpleegkundige kwam weer langs met boekjes en brochures. Is op zo een dag echt niet gepaste moment om mij te overladen met allerlei medische informatie.... Dus zag ze graag weer vertrekken....
Had ondertussen boek genomen en paar uurtjes later was verhaaltje uit.... Nu maar wachten en wachten en nog eens wachten. Mama belde ondertussen nog even, kon aan haar stem horen dat ze het emotioneel moeilijk had.... Gelukkig zorgde Mats voor beetje afleiding. Ook via fb kreeg ik veel berichten, bedankt voor jullie steun!
Tijd tikte traag verder, twee uur..... half drie.... "mevrouw we komen u halen". Ok, snel kleren uit en operatieschort aan, bed in en weg waren we. In operatiekwartier stond gynaecoloog mij al op te wachten en werd onmidddellijk operatiezaal binnengereden. Daar zelfde verhaal als anders, mocht op koude harde tafel klimmen en kreeg weer te horen dat ik groot ben.... Lees mijn dossier eventjes, dan kan je tafel op voorhand groter maken en moet je niet knoeien als ik erop lig!!!! Aaahhhh.....
Ondertussen stond anethesist langs mij, denk dat hij niet goed geslapen had, pff.... zo slechtgezind. Prik in de plooi van mijne arm, zeer ambetante plaats.... en toen ik hem zei dat ik vorige keer misselijk was geweest van narcose en hem vroeg om mij daar iets voor te geven, kreeg ik een grommelend antwoord.... Ondertusen hoorde ik gynae vragen aan verpleegster om chirurg te bellen om mijn borsten te komen aftekenen, maar antwoord stelde mij niet echt gerust....doe maar wat je denkt dat goed is!" Euh, zou toch graag wakker worden met mooie borsten.....
We gaan eraan beginnen' is laatste wat ik gehoord heb...
Zo'n twee uurtjes later lag ik in recovery.... maar vanaf toen is heel de avond zeer wazig voor mij. Ik weet dat ik in recovery heb liggen roepen en tieren. Maarten stond langs mij en herkende hem niet. Was nog aan het dromen denk ik. En op elke vraag was mijn antwoord 'ja', dus op de vraag: 'Mevrouw heeft u pijn?" zei ik altijd ja met als gevolg dat ik heel veel pijnstillers gekregen heb, achteraf gezien een kleine overdosis! De rest van de avond is zeer vaag, verpleegsters hebben mij naar kamer gebracht, daar overgegeven van al die medicijnen. Plotseling stonden er 4 verpleegsters rond mijn bed.... en ik zag enkel schimmen....pfff.... Dokter is nog langs geweest, maar heb er maar flarden van gehoord. Maarten zei dat ze nochtans hele uitleg heeft gedaan. Weet er nog zeer weinig van...... Maarten is nog gebleven tot een uur of negen, denk ik. Ben in slaap gevallen tot elf uur.
Rond elf uur wakker geworden en kontoch al weer duidelijk zien. Wel veel pijn, kon mij niet her leggen, alles deed pijn..... Hopelijk voel ik mij morgen beetje beter.....
Mensen noemen mij vaak een "straffe madame", maar vandaag echt niet! Ben vandaag emotioneel een wrak....
Vanmorgen samen met Maarten Noortje naar school gebracht, moest vechten tegen mijn tranen en de dag was nog maar net begonnen.
Voormiddag geprobeerd mij bezig te houden, maar geregeld naar een zakdoek moeten grijpen. Verstand op nul en bezig blijven, dan lukt het, maar als ik even begin na te denken aan wat mij morgen te wachten staat, stort ik in.... Pfff....
Maarten vertrok in de vroege namiddag naar het werk, belde naar mama om te vragen of ze meeging Noortje halen van school. Toen ik mama zag, schoten de tranen weer in mijn ogen. Voel mij vandaag echt niet goed..... Ben bang voor morgen, bang voor die operatie, maar vind het ook vreselijk dat ik kindjes weekje zal moeten missen. Ok, ze komen wel vaak op bezoek, maar ben niet ik die ze kleertjes aandoet, met ze speelt, in bad stopt, .... Kortom alle taken van een mama; en dat vind ik verschrikkelijk. De komende weken zal ik die taken niet kunnen uitvoeren. En onze kindjes zijn nog zo klein, ze hebben hun mama echt nodig hoor, en neen, geen mama die de hele dag moet rusten in de zetel.... Verdomme toch!!!! En dan komen weer die typische vragen: "Waarom ik?, Waar heb ik dit aan verdiend?, ...." Stomme kanker, ik heb hem al zo vaak vervloekt, maar helpt allemaal niet... Mijn leven was zo perfect, een schat van een man, twee fantastische kinderen, lieve familie, goede job met toffe collega's, mooi huisje, ... en toen kwam die stomme kanker erbij... waarom toch???? Maar helaas, geen antwoorden op deze vragen. Realiteit is er en moeten het ondergaan. Want door kanker word je geleefd, dit heb je niet in de hand.... Morgen is het verstand op nul wanneer verpleegster afkomen met infusen en toestanden....
Maarten was al even langs operatiekwartier geweest, ik sta op de planning om 14u10 op tafel. Veel te laat naar mijn zin, had gehoopt 's morgens op lijst te staan, dus zal nog een lange voormiddag worden. Hopelijk verandert de planning nog en gaat operatie toch vroeger door. Mijn kamer is ook al geregeld, eenpersoonskamer is in orde
Na school wou Noor nog even mee naar huis, normaal gezien blijft ze graag bij oma en wil ze niet mee naar huis. Vandaag omgekeerde scenario... mijn kleine meid wilde nog even bij mij blijven. Heb haar verteld over operatie en ziekenhuis en vandaag had ze het toch moeilijk met afscheid nemen. Geloof mij, dan breekt je moederhart hoor.... Heb mij proberen sterk te houden toen ik vertrok bij oma, maar de tranen rolden toch over mijn wangen. Ik weet dat ze een hele week verwend zullen worden door oma en opa en dat ze het allebei daar superleuk zullen vinden, maar....pff.... Mats vat het nog allemaal niet, bij mama of bij oma, zolang hij kan spelen is het ok voor het kleine ventje.
Gisteren zijn mama en papa kaarsje gaan branden in Scherpenheuvel, vandaag zijn schoonouders ook eentje gaan branden in Alken, blijkbaar bij de patroonheilige voor kanker. Laat ons hopen dat het helpt....
Gisterenavond heeft Maarten nog foto's gemaakt van mijn borsten. Dit klinkt misschien heel raar, maar vanaf morgen zijn ze weg en zullen ze er helemaal anders uitzien. Weet niet of ik nadien de foto's nog ga bekijken, maar dan kan ik er nadien geen spijt van hebben. Misschien blijven ze wel voor altijd in een doos op zolder liggen, maar dan weet ik toch dat ze er zijn. Klink misschien allemaal heel stom, maar hoort bij het "afscheid" nemen en het verwerken, denk ik.
Juist boterhammetje proberen te eten, heb totaal geen honger, maar moet morgen nuchter blijven en als operatie pas in de namiddag doorgaat is het lang om zonder eten te blijven. Dus flink een boterhammetje gegeten.... Nu hier nog beetje opruimen en dan aan valies beginnen, met een heel klein hartje....
Zal vanavond doos zakdoekjes maar langs mij zetten....
Weekendje zit er weer bijna op. Maarten is werken, dus home alone met de kindjes. Gisteren druk dagje gehad... Voormiddag beetje winkelen, namiddag pedicure en bezoekje aan oma en opa. Ben blij dat mijn voetjes er weer goed uitzien. Een van bijwerkingen van chemo zijn droge handen en voeten, dus een goede pedicure was op zijn plaats
Voormiddag kindjes in bad gestoken, proper beddengoed opgelegd en boven gepoetst. Nu is wasmachine volop aan het draaien. Heb graag dat het opgeruimd en proper is als ik naar ziekenhuis vertrek.... Vanmiddag bij mama gaan eten. Mama en papa gaan namiddag een kaarsje branden voor mij in Scherpenheuvel. Kan maar helpen hé ;-) Vorige keer hebben ze dat ook gedaan en is ook alles goed gegaan, dus nu gaan we voor hetzelfde scenario! Namiddag kleertjes voor de kindjes al beetje klaarleggen. Ze gaan weekje bij oma en opa logeren, dus een hele verhuis. Denk dat hun valies groter zal zijn dan de mijne ;-) Ongelooflijk hoeveel kindjes moeten meenemen als ze gaan logeren.... Noortje kijkt er naar uit, een weekje bij oma slapen Ook Mats vindt het superleuk bij oma en opa, maar ik ga ze toch missen hoor, mijn kapoentjes... Pff, wordt morgen een zware avond als ik ze ga wegbrengen, ga mij proberen sterk te houden als ik afscheid neem, maar kan niks beloven... Zal blij zijn als het allemaal weer achter de rug is en iedereen op einde van de week weer in zijn eigen bedje kan slapen (mezelf inclusief!).
Vandaag 14 februari, Valentijn.... Hier een dag zoals elke andere, vind Valentijn zo'n commercieel gedoe. Liefde moet je niet op één specifieke dag vieren, maar elke dag tonen. En, geloof mij, afgelopen maanden heb ik belang van liefde mogen ervaren. Steun en liefde van mijn gezinnetje en familie doen zoveel plezier! Zonder hen was ik nooit zo positief gebleven
Maarten was vandaag werken, Noortje naar school en ik en Mats hadden druk dagje voor de boeg. 's Morgens familiebezoekje op programma, daarna naar Sint-Truiden op zoek naar nieuwe gsm. Mijne had afgelopen weken zijn kuren. Viel geregeld uit of begon zomaar geluid te maken, was dan telkens heel gedoe om gsm weer aan de praat te krijgen. En aangezien ik beetje gsm-verslaafd (fb, internet, ...) ben, kan ik er moeilijk zonder. Dus tijd voor nieuw modelletje zodat ik mij kan bezighouden in ziekenhuis ;-)
Maarten had ook zijn handen vol in het ziekenhuis vandaag, hij ging al even langs op dienst waar ik kom te liggen om éénpersoonskamer te regelen. Maar aangezien het enorm druk is deze tijd van het jaar, konden ze nog niks garanderen... Pff, hoop toch op een kamertje alleen, rust! Want je weet nooit wie je buurvrouw wordt, wil echt niet naast Fatima of zo liggen van wie de hele familie elke dag op bezoek komt.... Zou mij alleen maar ergeren en dan komt er van rusten ook niks in huis. Geef mij maar kamertje alleen, als kindjes dan op bezoek komen kunnen ze beetje spelen en moeten ze geen rekening houden met de buurvrouw die slaapt of zo.... Hij heeft ook op gynaecoloog gebeld om te vragen hoe laat operatie gepland staat, maar daar konden ze nog geen antwoord op geven, maandag mag hij terug bellen. Altijd leuk als je weet rond hoe laat ze je komen halen, 's morgens, 's middags of in de namiddag, .... Moet er zijn om 8uur, dan weet ik toch hoe lang ik ongeveer moet wachten....
Namiddag kwam pa nog even op bezoek, ging ik Noortje halen en brachten we nog kort bezoekje aan oma. Seffens kindjes in bed leggen en dan nog lekker stukje Valentijnsgebak eten ;-) Ook al vind ik dit allemaal een commercieel gedoe, een lekker stukje taart smaakt altijd ;-)
Gisteren bij chirurg geweest en te horen gekregen dat operatie volgende week dinsdag op agenda staat. Dat wil dus zeggen dat we vandaag moeten beginnen regelen...: opvang voor de kindjes, werkuren Maarten, wat moet er in valies, papieren, verzekeringen, ....
Gelukkig is Maarten vandaag ook thuis, dus dagje om alles in orde te brengen. Noortje vanmorgen naar school gebracht, daarna Mats naar mama gebracht. Zo hadden wij rustig de tijd om alles eens op een rijtje te zetten en rond te rijden om alles te regelen. Weekend moet Maarten ook werken, dus blijft er eigenlijk alleen vandaag over om samen dingen te regelen.
Vanmorgen naar Décathlon gereden, chirurg had mij aangeraden sportbh mee te nemen naar ziekenhuis om na operatie aan te doen. Weet dat mijn nieuwe borsten gevuld gaan worden met zo'n 500cc aan elke kant, dus zou overeen komen met een c-cup. Maar met zwelling van eerste dagen/weken misschien toch beter cup groter kopen. Dus 2 bh's gekocht met cup D. Wel vreemd om bh's te kopen die eigenlijk te klein zijn.... Ook nog langs Hema, klein cadeautje kopen voor de kindjes om hun bezig te houden als ze mij komen bezoeken. Tekenboek voor Noor en autootjes voor Mats. In het weekend niet vergeten in mijn valiesje te steken
Na bh's even langs Aldi, op zoek naar enkele kant-en-klaar maaltijden voor Maarten voor volgende week. Na een dagje ziekenhuis heeft hij ook geen zin meer om te koken, dus iets wat snel in de oven of microgolfoven kan zal van pas komen. Kindjes eten hele week bij oma, dus daar moet ik mij geen zorgen om maken. Ze zullen hun vitamientjes wel krijgen
Terug thuis naar verzekering bellen om opname te melden. Heb daar ondertussen al heel dossier, maar elke opname moet opnieuw gemeld worden. Mens zou soms toch een secretaresse moeten hebben om al dat papierwerk in orde te brengen hoor....
Ook nog afspraak bij pedicure gemaakt, heb graag "propere" voetjes in ziekenhuis. Meestal zit bezoek op een stoel aan voet van bed en kijken de mensen naar de voeten, wel dan is een verzorgde voet toch net iets aangenamer om naar te kijken ;-) Dus afspraak voor zaterdag staat vast.
Zijn nu al enkele dagen aan het informeren naar een datum voor operatie, een diep-flap operatie. Hadden vorige keer met chirurg deze operatie besproken, hij zou stuk vet uit mijn buik gebruiken om nieuwe borsten te maken van mijn eigen weefsel. Dit WAS het plan... Had mij al voorbereid op deze operatie, zou een zware ingreep worden van ongeveer 12uur, 2 dagen op intensieve en dan nog een week ziekenhuis. Niet te onderschatten dus. Had veel op forums gelezen en kreeg telkens tranen in mijn ogen als ik de verhalen van "lotgenoten" las. Maar dit alles is dus verleden tijd!!
Vandaag ging Maarten nog eens langs plastisch chirurg en deze had toch wel verrassend nieuws voor ons.....
Hij had in overleg met gynaecoloog en oncoloog nu een andere operatie besproken. De diep-flap was geen goede optie voor mij... Konden ze dit niet beetje vroeger melden? Idee van deze operatie had mij toch al enkele slapeloze nachten bezorgd en nu kwamen ze ineens met totaal andere operatie af. Euh.... niet met mijn voeten spelen hé!!!
De uitleg: oncoloog wil al mijn borstweefsel onderzoeken om zeker te zijn dat er geen nieuwe tumoren zich ontwikkelen. Indien ze nog slechte cellen vinden, moet ik bestralingen hebben. Alhoewel de kans zeer klein is, willen ze geen enkel risico nemen. Maar bij een diep-flap operatie is bestraling niet mogelijk. Indien ze dit weefsel dan geen bestralen, sterft het af en zorgt dit voor grote problemen.... Kans is miniem, maar niemand wil het risico nemen en dit op zijn geweten hebben. Dus ander voorstel was: alle borstweefsel verwijderen en protheses plaatsen. Deze kunnen (indien nodig) wel bestraald worden. Deze operatie is veel minder ingrijpend, duurt zo'n 2uurtjes en vraagt maar opname van 4 à 5 dagen.
Toen Maarten mij dit allemaal vertelde aan telefoon wist ik even niet wat te zeggen. Dit was plotseling heel ander verhaal. Hadden ze dit enkele weken geleden niet kunnen bedenken? Waarom heb ik weken op internet gezocht naar informatie en verhalen over diep-flap operaties? Waarom al die vragen, die schrik, die onwetendheid? Waarom, .... ? Nergens voor dus!
Chirurg wou mij persoonlijk ook even geruststellen en stelde voor om namiddag langs te komen. Maarten was aan het werk, dus hij was al in het ziekenhuis. Vandaag woensdag, dus kindjes thuis.... en voor zo'n afspraken neem ik ze liever niet mee. Ze zijn dan wel braaf, maar wil mijn volledige aandacht bij gesprek houden en niet bij Mats die in alle kasten zit of Noor die 1001 vragen stelt.... Telefoontje naar mama en probleem was opgelost. Alhoewel ze namiddag normaal gezien moest gaan werken, was dit na telefoontje naar collega's opgelost. Dank jullie wel ;-)
Dus, vanmiddag Noortje van school gehaald, broodje gegeten bij oma, en ik richting ziekenhuis. Weer afschuiven om parking op te rijden, klein plaatsje gevonden en richting ziekenhuis. Eerst Maarten zoeken en dan wachten bij plastisch chirurg. Alhoewel wachtkamer vol zat, mochten we er nog bij. Je ziet mensen dan boos kijken als jouw naam wordt geroepen als deur opengaat....
Chirurg gaf uitleg over operatie en liet foto's zien van vrouwen met protheses. Voor ik het wist lagen er "borsten" voor ons op tafel. Protheses in allerlei vormen kwamen uit de kast. Raar gevoel hoor... Vroeg of ik ze eens mocht aanraken... Voelde vrij mals... Hij legde kort operatie uit en antwoordde op al onze vragen... (de vragen die op dat moment bij ons opkwamen dan toch, want geloof mij, als uw toekomstige borsten voor u op tafel liggen, zijn alle vragen verdwenen...). Stelden nog een laatste vraag: "Wanneer kan deze operatie doorgaan?"; kregen als antwoord: "dinsdag".
Dinsdag? Zoals in volgende week dinsdag? Jaja, deze operatie doen we er wel bij, geen probleem! Euh... ok dan maar! En voor ik het wist stond mijn naam in operatieplanning voor dinsdag 18 februari 2014.
Nu gaat het plotseling wel erg snel. Nog weekje tijd om afscheid te nemen van mijn borsten, volgende week dinsdag heb ik er "nieuwe". Gingen nog langs secretaresse om papieren voor opname in te vullen. Was beslist, volgende week dinsdag dus....
Ik vertrok huiswaarts met een gerust gevoel, chirurg had alles duidelijk verteld. De zware operatie gaat niet door. Ik kan deze nadien nog laten doen als ik het zelf wil. Maar indien ik mij goed voel bij protheses, kan dit ook zo blijven. We zien wel Voel mij nu goed met de "lichtere" operatie en dan beperkte rust (in vergelijking met andere operatie dan toch). Kindjes ophalen bij oma en naar huis. Oma heeft haar uren voor al aangepast voor volgende week, dan kunnen kindjes daar gaan logeren. Noor kijkt er al naar uit
Morgen heeft Maarten dagje vrij, 's morgens Noor naar school, Mats naar oma en wij gaan op zoek naar enkele sportbh's. Chirurg had dit aangeraden om te dragen na operatie. En de modelletjes die nu in mijn kast liggen gaan véél te groot zijn hoor. Heb toch wel een paar maatje kleiner gekozen ;-)
Gisterenavond klaagde Noortje van hoofdpijn toen ze in haar bedje lag. Troostte haar met idee dat goed slapen wel zou helpen en dat het morgen weer allemaal in orde zou zijn.... Vanmorgen werd onze kleine schat wakker met hoofdpijn, pff... Veel klagen en zeuren om op te staan. Twijfelde aan haar verhaal, want toen ze naar Mega Mindy aan het kijken was, zei ze niks. Besloot haar toch maar thuis te houden van school, dan kon haar hoofdje beetje rusten.
Had voormiddag wel afspraak in ziekenhuis, zou dan uitstap worden met niet één, maar twee kindjes. Als dat maar goed komt....
Rond 8u30 telefoontje naar school en weg waren we. Reed nog even langs bakker, 2 sandwiches met hesp. Kindjes mochten ontbijten in de auto ;-) Parkeren was weer een ramp in Hasselt. Was er rond half tien, maar parking volzet. Hele rij stond aan te schuiven. Zat niks anders op dan ook aan te schuiven en op kruispunt andere richting uit te rijden. Zo'n half uur later stond auto geparkeerd, Mats in de buggy, Noor pop op de arm en onze wandeling richting ziekenhuis kon beginnen.
In ziekenhuis stuurde ik Maarten sms, hij kwam ons al snel tegemoet. Kindjes waren blij hun papa te zien. Noor vindt het altijd super als ze naar papa in het ziekenhuis mag gaan. Haar hoofdpijn was dadelijk verdwenen. Denk dat ze ons gisteren heeft horen vertellen over mijn ziekenhuisbezoekje en graag mee wou gaan. Wel, haar plannetje was gelukt ;-)
Als eerste stond CT-scan op het programma. Bovenkleding uit, ziekenhuisschortje aan en mocht op tafel gaan liggen. Prik nummer 1 voor vandaag kwam eraan, infuus in mijn arm. Gelukkig geen pijn Werd machine ingeschoven en scannen kon beginnen. Stemmetje zei mij wanneer ik mocht ademen en wanneer niet. Even later kwam iemand contrastvloeistof toedienen en werd ik weer machine ingeschoven. Ze hadden mij op voorhand gezegd dat ik het hier beetje warm van zou krijgen, maar ze waren vergeten te zeggen waar.... Dacht dat ik het gewoon beetje warm zou krijgen, maar kreeg het gevoel alsof ik in mijn broek aan het plassen was, daar werd het warm. Hoopte dat het maar een gevoel zou zijn en stond met klein hartje op toen ze mij uit machine haalde. Oef, geen natte broek, dit was dus het warme gevoel waar ze het over hadden. Ze mochten wel iets specifieker zijn op voorhand.....
Onderzoek 1 zat er al op, nu naar beneden voor spoeling van port-a-cath. Maarten ging even mee naar zaal 3. Kreeg snel stoel toegewezen en nam plaats. Zag de stagiaire al op mij afkomen... Hoorde ze aan verpleegster vragen of ze mij mocht prikken. Denk dat ik zo'n sensor heb voor stagiairs en assistentes: "Probeer maar op mij!!!". Stagiair prikte mij aan, en spoot beetje vloeistof in. Voelde raar aan en zei haar dat ze niet goed had geprikt. Verpleegster nam het over en probeerde naald nog goed te duwen. Tevergeefs... naald eruit. Gelukkig maar, het draaien en wringen met die naald deed eigenlijk niet goed. Voor tweede poging besloten ze er een oudere verpleegster, waarschijnlijk met meer ervaring, er bij te halen. "Diep inademen en prikje", jaja, ik ken het Weer geen bloed, dus opnieuw verkeerd geprikt! Aaahhhh.... dit is niet meer leuk!
Voor mijn chemobehandelingen was ik vaak aangeprikt door dezelfde verpleegster, steeds zonder problemen. Dus zijn ze die gaan zoeken Noortje bleef heel de tijd flink naast mij staan en hield mijn hand vast, flinke meid! Derde prik was wel de goede, oef! Eventjes spoelen en klaar, mochten naar huis. Mijne port-a-cath is ondertussen zeer gevoelig geworden, drie prikjes op dezelfde plek, niet goed voor mijn velletje hoor! Was vanmorgen vertrokken met idee van 2 prikjes vandaag, wel het zijn er dubbel zoveel geworden, 4 dus....
Reed met de kindjes nog even langs pa, Maarten moest nog werken tot 13u. Daar kommetje soep gegeten en naar huis. Kindjes hebben nog flink gespeeld, Noor haar hoofdpijn is helemaal verdwenen
Namiddag nog eens naar secretaresse van chirurg gebeld, ze kon mij nog geen datum zeggen, chirurg zou mij persoonlijk bellen. Maar wanneer? Ze gaf mij nummer van operatiekwartier waar chirurg aan het werk was. Belde dit nummer en kreeg vriendelijke verpleegster aan de lijn. Ze vroeg aan chirurg of hij al nieuws had voor mij. Hoorde hem zeggen dat hij mij vanavond zal bellen. Ben eens benieuwd!
De week is weer begonnen Noortje vanmorgen flink naar school gegaan, Maarten en ik hebben haar gebracht. Ze vindt het wel leuk als mama, papa en broer haar naar school kunnen brengen. Maar ze stelt dan ook wel vaak de vraag: "Wat gaan jullie doen vandaag?".... Ze is ook graag thuis, onze kleine meid, zeker als iedereen thuis is, ze wil zeker niks leuks missen. Maar school vindt ze ook leuk, ze kijkt al uit naar de "grote" school, leren lezen en schrijven en huiswerk maken. Hopen dat ze even enthousiast blijft als het zo ver is
Vandaag lui dagje thuis, niet veel gedaan, tv kijken, rommelen, .... Zo'n dagen mogen ook af en toe, niet te vaak, want ga mij dan al gauw vervelen, maar kan ook eens deugd doen, niks doen. Namiddag beetje op forums gelezen ivm diep flap operatie, pff, .... was zwaar om lezen... Vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt en ook hun verhaal via deze weg wilden delen en een plaats geven.... Hoop dat het allemaal snel achter de rug is....
Maarten heeft ook mijn haar beetje bijgeknipt. Had weer zo'n lange haren op mijn hoofd, eigenlijk donshaar. Dit heeft hij weggedaan en nu zijn de echte haren zichtbaar. Heb al weer een "bros" kopje. Binnen paar weken kan ik zonder muts naar buiten, woehoe! Zal misschien wel nog beetje koud zijn, dus misschien muts toch nog beetje langer houden... niet!!! Ben het zo beu, altijd die stomme muts op mijn hoofd... Wacht maar, einde van de maand gaat muts de vuilbak in, of verbrand ik ze ;-)
Kindjes hebben na school nog flink gespeeld, Noor met het gereedschap en Mats met de popjes. Euh... omgekeerde wereld hier ;-) Als dat maar goed komt.... Ze hebben zo flink gespeeld, dan maakt het niet uit wat ze in hun handjes hebben, als ze zich amuseren is het goed.
Morgen drukke dag op het programma.... Mag weer eens naar het ziekenhuis, woehoe... Morgen voormiddag 2 afspraken in Hasselt, eerst spoeling van mijn port-a-cath. Dit moet om de 2 à 3 maanden gebeuren. Hadden gehoopt dat dit kon wachten tot aan operatie, dan wordt deze toch weer aangeprikt en gespoeld. Maar nu we nog steeds geen datum weten, had Maarten toch maar afspraak gemaakt om dit te laten doen. Afspraak nummer 2 is een CT-scan. Mag ik collega's van Maarten even gaan lastigvallen. Plastisch chirurg had zo'n scan voorgeschreven om te weten waar bloedvaten in mijn buik en borst zitten. Dan weet hij welke bloedvaten hij kan gebruiken om nieuwe borsten "aan te sluiten". Vond geen andere woorden om dit te zeggen.... Dus morgen 2 prikken op het programma, pff... Eerste in port-a-cath, hopen op goede verpleegster. Bij sommigen voel je nauwelijks de prik, bij anderen is het even op de tanden bijten... Tweede prik gebeurt op CT, krijg daar soort contrastvloeistof ingespoten om bloedvaten aan te duiden.
Dus morgenvroeg Noortje naar school brengen en dan rij ik door met Mats naar Hasselt. Maarten is al werken, dus kan hem ook bezoekje gaan brengen. Voor de spoeling van port-a-cath kan ik Mats gewoon bij mij houden, voor de CT zal ik toch even beroep moeten doen op de papa
Vanavond nog eens gebeld op plastisch chirurg, geen antwoord. Morgen nieuwe poging en hopelijk dan het langverwachte antwoord!
Zondagavond 18uur, weekend is weer voorbij...., week dus ook. Ten huize Billen - Vanaeken wordt Noor haar boekentasje weer klaargemaakt voor een nieuwe schoolweek, kleertjes worden klaargelegd en kindjes gaan vroeg hun bedjes in zodat ze goed uitgerust de week kunnen starten. En zo hebben Maarten en ik ook nog een rustig avondje voor de boeg, eerst het zangtalent van Eurosong aanhoren en dan aflevering Vlaamse Velden op het programma.
Week is voorbij, en herinner me nog goed de woorden van plastisch chirurg op woensdagnamiddag: "Einde van de week weet u zeker een datum!", niet dus! Hebben niks meer gehoord, geen telefoon, geen mail, niks! Dus, nog steeds geen datum. Begin van de week zal ik maar zelf telefoon nemen en bellen. Waarschijnlijk krijg ik het antwoord dat ze ermee bezig zijn..... Aahh... is dat nu zo moeilijk om een datum te geven. Ze moeten toch al beslist hebben wanneer ze mij gaan opereren, ze moeten toch beslist hebben welke dag ze afspraken gaan afzeggen, niet? Dus ja, wachten nog in volle spanning af...., hopelijk niet meer te lang!
De woorden van oncoloog blijven hier rondspoken in ons hoofd: "Operatie moet binnen 3 maanden gebeuren!".... En nu staat operatie voorlopig gepland op 5 mei, dus bijna 5 maanden na chemo.
Gisteren was plastisch chirurg in ziekenhuis, dus Maarten besliste hem een bezoekje te brengen. Chirurg was zeer vriendelijk en Maarten mocht dadelijk naar binnen (wat een zo een wit kostuum al niet kan doen!). Chirurg vertelde dat hij met gynaecoloog overlegd had en dat de tijdsduur van 5 maanden geen enkel probleem is. Maarten vroeg toch om even contact op te nemen met oncoloog, de persoon die er vanaf begin op aangedrongen heeft om binnen 3 maand te opereren. Chirurg beloofde dit te doen en Maarten mocht in de namiddag opnieuw langsgaan..... Hebben afspraak gehad op 21 januari en toen werd er beloofd om datum te regelen, nu zo'n 2 weken later, hebben we al gebeld en zijn we dokter zelf gaan opzoeken... En dan maar beloven!
Rond half drie ging Maarten opnieuw langs, en inderdaad, oncoloog had gelijk gekregen, operatie moet binnen 3 maand gebeuren. Omdat de tumor zo snel groeide, wil oncoloog geen enkel risico nemen en moet ik snel onder het mes....Chirurg moet zijn agenda nu grondig gaan aanpassen, hij moet 8 operaties en 20 consultaties verplaatsen om mij te opereren. Hij rekent 2 volledige dagen voor mij, dag van operatie en dag erna om uit te rusten. Want na 12 uur aan operatietafel staan, kan hij dag erna niet gaan werken. Dus, mijn excuses voor mensen wiens operatie wordt verplaatst... Maar eind maart is het waarschijnlijk aan mij.... Moet toegeven dat dit toch wel angstaanjagend is, datum van 5 mei leek nog zo ver weg, maar nu einde maart, dat is volgende maand al.... aahh... Zo een dubbel gevoel, ik weet dat het moet gebeuren, maar nu komt het toch wel dichterbij... Zal blij zijn als alles achter de rug is, dat het maar snel zomer is ;-)
Chirurg zal eind van de week een exacte datum laten weten, ben eens benieuwd... Kan ik eindelijk een groot kruis op mijn kalender zetten en alles beginnen regelen.... Maar dokters kennende zal Maarten volgende week nog wel eens moeten langsgaan om datum te weten....
De eerste maand van het nieuwe jaar is al weer voorbij. Was precies gisteren dat ik iedereen nog gelukkig Nieuwjaar wenste, wat vliegt de tijd...
Weekend is ook weer voorbij, dus vanmorgen vroeg opstaan om Noortje naar school te brengen. Gelukkig hadden kindjes in het weekend beetje langer geslapen, af en toe heeft een mens toch nood aan uitslapen hoor, ik dan toch ;-)
Afgelopen week nog niks gehoord ivm operatie, dus vrijdag zelf telefoon genomen en gevraagd of ze al datum voor mij hebben. Ik plan graag en weet graag alles op voorhand. Er zijn mensen die echt van dag tot dag leven, ik kan dat niet. Ik hou van lijstjes en structuur. Op kalender in de keuken noteren we hier alles. Dus zou er ook graag operatie opschrijven. Maar voorlopig nog niks gekend... pff....
Zeer vriendelijke secretaresse aan telefoon zei mij dat ze haar uiterste best had gedaan om mij in te plannen, maar geen plaats gevonden! Euh....oncoloog heeft zo aangedrongen op maximum drie maanden na chemo operatie en nu kan die secretaresse mij niet inplannen?! Sorry voor al die mensen wiens neus niet recht staat, of die grotere of kleinere borsten willen, .... ze moeten nog maar even wachten! Kunnen ze die operaties niet verschuiven, cosmetische ingrepen zijn toch niet dringend, of vergis ik mij?
Ik wil een datum weten! Ik wil geen bestralingen.... Als operatie te lang op zich laat wachten, moet ik bestralingen en geloof mij, daar heb ik echt geen zin in.... Dus secretaresse heeft mijn naam genoteerd op eerste vrije dag van plastisch chirurg, 5 mei! Dat is dus zo'n 5 maanden na chemo.... Ik weet niet of die tijdspanne zo strikt genomen moet worden, maar dan moeten ze dat ook niet zeggen... Ze heeft mijn dossier doorgeven aan plastisch chirurg, hopen dat hij nog iets kan doen. Deze week bel ik weer als ik niks hoor. Ik wil en zal een datum weten! Ze vergeten dat hier twee kindjes rondlopen die een week opgevangen moeten worden en niet iedereen zomaar verlof kan nemen. Dit plan ik ook liefst op voorhand!
Afgelopen weekend genoten van het winterzonnetje. Was gisteren zalig weer en dus een wandeling gemaakt met schoonfamilie. Stapschoenen aan en we waren weg. Deed deugd, de frisse buitenlucht
Vandaag opnieuw zo'n mooi weer, dus namiddag blijft de auto thuis en ga ik Noortje te voet halen aan school, hopelijk is ze niet te moe en wil ze nog naar huis stappen, anders heb ik een klein probleempje... ;-)
Weekend is weer voorbij gevlogen. Zaterdag feestje voor Mats zijn verjaardag. Kleine ventje is weer verwend geweest met allerlei leuke cadeautjes. Zondag lekker gaan eten met mama en papa. Mama was onlangs verjaart en trakteerde voor haar verjaardag. Het heeft gesmaakt
Vanmorgen stond hier om 7u vrachtwagen voor de deur. Hadden afspraak voor het reinigen van onze mazouttank. Firma zou tussen 7u en 8u komen, hadden wekker dus om 7u gezet, want gingen ervan uit dat ze toch nooit om 7u hier zouden zijn.... Wel dus! Rond tien voor zeven werd Maarten wakker van geluid van vrachtwagen, rolluik omhoog en inderdaad daar stonden ze al. Hij trok snel kleren aan en naar buiten.... Brr.... zo koud en dan net uit bed... Maar, mazouttank is ook weer in orde..., weer een papiertje van paar honderd euro om in de kast te leggen
Ondertussen begon het hier te sneeuwen en te waaien, en was tijd om Noor naar school te brengen.... Was vandaag letterlijk door weer en wind naar school. Noor vond het geweldig, eindelijk sneeuw! Haar plezier was maar van korte duur, half uurtje later was alle sneeuw weer verdwenen, maar "onze" sneeuw heeft toch het middagnieuws op VTM gehaald
Maarten heeft deze week late, dus zit 's avonds alleen met kindjes. Na school hebben ze héél flink samen gespeeld, ze kunnen toch zo flink zijn ;-) Terwijl Noortje in de zetel met haar popje aan het spelen was, ben ik even langs haar gaan zitten. Ze hoort mij vaak vertellen tegen andere mensen over operatie, was dus misschien wel eens tijd om haar ook iets te vertellen. Maar doe dit het liefst zo spontaan mogelijk, tussen het spelen door. Wil niet dat ze er te veel over nadenkt... Vertelde haar over het stoute bolletje dat weg is, en dat de dokter en mama en papa niet willen dat er nog zo'n bolletje komt. Dus gaat de dokter mama haar borsten heel proper maken en dan terug mooi maken. Om dit te doen moet mama naar het ziekenhuis.... Haar eerste vraag was of ze dan mag kijken naar mijn "mooie" borsten Natuurlijk mag ze dat! En toen ik vertelde dat zij en Mats dan bij oma en opa mogen gaan logeren, een hele week, reageerde ze zelfs enthousiast... Ze vroeg wel of zij dat ook moet laten doen... Pff, de tranen schoten in mijn ogen... Probeerde mij goed te houden en vertelde haar dat ze nu nog geen borstjes heeft en dat dat niet moet, alleen mensen met stoute bolletjes moeten dit laten doen.... Mijn antwoord werd goedgekeurd en ze speelde vrolijk verder...
Ben blij dat ik het haar verteld heb, maar die laatste vraag had ik niet verwacht. Hoop zo hard dat zij, en Mats natuurlijk ook, ervan gespaard blijven!
Even later kindjes in bed gelegd, heb ze allebei nog een stevige knuffel gegeven en een nachtzoen. Slaapwel lieve schatjes van mij!
Vandaag, 23 januari, een belangrijke dag ten huize Billen - Vanaeken, onze jongste telg is vandaag 2 jaar geworden
Hiep hiep hoera voor onze Mats....
Al 2 jaar, wat vliegt de tijd. Herinner mij nog goed zo'n 2 jaar geleden hoe we 's morgens Noortje naar school brachten, weer naar huis reden en de uren dagen leken te duren voor we 's middags richting ziekenhuis mochten rijden voor de komst van ons zoontje. Toen keken we enorm uit naar een tochtje richting ziekenhuis, tegenwoordig is dit toch wel anders....
Toch een vreemde plaats, een ziekenhuis, een plaats waar intens geluk en groot verdriet zo dicht bij elkaar liggen. Maar 2 jaar geleden waren het intens gelukkige dagen, een prachtige zoon, onze Mats.
Vandaag een gewone school- en werkdag, dus feesten was zeer beperkt, dit weekend komt de rest van de familie stukje taart eten. Noor kijkt er er enorm naar uit, cadeautjes openmaken, taart eten, .... Dan tijd genoeg om een feestje te bouwen ;-)
Was vandaag ook een emotionele dag, op zo'n momenten heb ik het toch even moeilijk als ik kijk naar onze kindjes. Moet dan altijd even terug denken aan dag dat kanker ontdekt is, dag waarop er verschrikkelijke gedachten in mijn hoofd rondspookten, dag waarop mijn grootste angst doodgaan was.... Op dagen als vandaag ben ik zo blij dat het kankerverhaal op zijn einde loopt en ik hier nog altijd rondloop, dat ik nog kan genieten van ons gezinnetje, dat die stomme kanker niet gewonnen heeft! Vrees dat dit gedachten zijn die ik niet snel uit mijn hoofd zal krijgen, kanker vergeten is onmogelijk denk ik, ga bladzijde omdraaien, maar het zal altijd een hoofdstuk in ons leven blijven.
Een hoofdstuk waar we sterker uitkomen, waarna we meer kunnen genieten van kleine dingen en vooral genieten van de kindjes! Want voor je het goed en wel beseft, gaat het licht uit.... Maar hier zal het licht nog lang blijven branden hoor
Vannacht was Noor weer aan de beurt, ze stond langs ons bed en klaagde van buikpijn, ook diarree... Hier hangt toch een vies beestje in huis hoor, beestje dat niet zo lief is voor onze darmen....
Vandaag eindelijk afspraak met plastisch chirurg, wel pas om 20u30 vanavond. Zal een lange dag worden.... bezig blijven is dus de boodschap. Maarten was al vroeg werken, deze week vroege post. Deze morgen moeten opstaan om naar toilet te lopen, pff, weer diarree.... Hoop echt dat het stress is en dat het morgen allemaal stopt hoor...
Vanmorgen Noortje naar school gebracht, gelukkig had ze geen buikpijn meer en liep ze vrolijk naar school. Daarna naar Aldi, beetje winkelen. Dacht dit op mijn gemak te doen om tijd beetje door te krijgen, maar met gevoel van diarree winkelen was toch niet zo aangenaam. Snel alles in kar en naar huis, kortbij het kleine kamertje. Terug thuis imodium genomen, gelukkig helpt dit goed.
Rond de middag had ik afgesproken met mama om op zoek te gaan naar verjaardagscadeautje voor Mats. Donderdag wordt het kleine ventje al 2 jaar.... Mama, ik en Mats reden naar Sint-Truiden, kozen leuke autootjes en brachten nog bezoekje aan pa. Daar wilde Mats niet eten, vond dit vreemd, aardappelen eet hij graag, en nu wou hij niks, zelfs niet proeven. Tijd vloog voorbij en voor we het wisten moesten we Noor gaan halen. Noortje mocht kiezen of ze vanavond bij oma gaat logeren of dat oma en opa naar hier komen om haar in haar bedje te leggen. Ze koos tot ieders verwondering het laatste. Anders gaat ze zo graag logeren bij oma, maar vandaag wou ze graag thuis blijven. Denk dat ze de spanning ook wel beetje voelt. Heb haar nog niks verteld over operaties of zo, maar ze hoort wel dat erover gepraat wordt tegen andere mensen. Hoop vanavond datum van operatie te weten en dan kunnen we plannen en kan ik haar op de hoogte brengen. Maar wat vertel je een kleuter? Kan toch moeilijk heel de uitleg geven, daar begrijpt ze niks van en te veel informatie is ook niet goed, dan gaat ze te veel nadenken en piekeren, vrees ik. Misschien "gewoon" vertellen dat mama geen bolletjes meer wil in de borsten en dat de dokter daarvoor gaat zorgen. Pff, dat wordt een moeilijk gesprek....
Rond half acht kwamen oma en opa naar hier en vertrokken wij richting Hasselt. In de wachtzaal zaten nog zo'n 5 personen voor ons. Toen er iemand buitenkwam en we hoorden dat de patiënt van half zeven naar binnen ging, zakte de moed ons toch even in de schoenen.... Dit wou zeggen nog minimum 2 uur wachten.... Gelukkig kwamen sommige mensen snel weer naar buiten en mochten we rond 9u45 naar binnen. Dus maar uurtje wachten ;-)
Plastisch chirurg besprak de situatie met ons en raadde ook DIEP-flap methode aan. Dit wil dus zeggen (en ik probeer zo eenvoudig mogelijk uit te leggen...) dat er een stuk huid, vet en bloedvaten uit de buik wordt weggesneden en dat ik wordt gebruikt om nieuwe borsten te creëren. Deze bloedvaten worden opnieuw aangesloten ter hoogte van de borsten en met het vet worden borsten geconstrueerd. Een zware operatie van zo'n 12uur. Op de operatietafel worden speciale kussens gelegd, benen worden ingepakt met massagekussens, hoofd wordt geregeld herlegd, ... allemaal om nadien zo weinig mogelijk last te hebben van de operatie en het lange stilliggen in dezelfde houding. Na operatie word ik naar intensieve gebracht (dit nieuws was even schrikken!). Ik moet dan 2 dagen op intensieve blijven om te controleren of de doorbloeding in de borsten goed verloopt. En ook omdat de recovery 's nachts gesloten is.... Aangezien operatie zo lang duurt, kan ik niet meer naar recovery gebracht worden en brengen ze mij dus naar intensieve zorgen. Na die twee dagen is de ergste pijn voorbij en mag ik naar gewone kamer, waar ik dan nog zo'n weekje moet blijven.... Pff... een hele week ziekenhuis, kan ik dat wel aan?
Plastisch chirurg bekeek mijn borsten en zei dat het allemaal goed mogelijk was, geen problemen! Huid genoeg en voldoende vet op de buik om mee te werken, maar daar twijfelde ik ook niet aan ;-)
Een datum kregen we jammer genoeg nog niet. Zijn agenda staat vol tot einde mei, dus hij moest een aantal operaties verschuiven. Mijn operatie neemt ganse dag in beslag, dus mij er ergens tussen zetten lukt niet. En omdat operatie binnen ongeveer 3 maanden na chemo moet, moet hij zijn agenda aanpassen. Dit kon natuurlijk niet op 2 minuten tijd en om 22u 's avonds kan hij ook niet beginnen bellen naar patiënten om operaties te verplaatsen....
Hij vertelde ook nog dat zo'n operatie niet volledig gedekt wordt door mutualiteit, en de meeste hospitalisatieverzekeringen trekken hun handen dan ook terug. Zo'n operatie moet je voor een deel uit eigen zak betalen. Toen schrokken we toch even, euh..., ik laat deze operatie niet voor mijn plezier doen hoor, het is voor mijn gezondheid! Hij sprak toch van een paar duizend euro uit eigen zak.... Maarten gaat morgen eens rondbellen naar verzekeringen en zo om hiernaar te informeren. Hebben onze verzekering in het ziekenhuis, dus misschien valt er toch ergens een mouw aan te passen.
Rond 22u45 keerden we terug naar huis, zonder datum! Hij zal binnenkort contact opnemen om een datum af te spreken. Dus, vanaf nu is het wachten op telefoontje....
Zo leuk! Een mens wordt er dadelijk goedgezind van..
