6/7. Wasigny - Chateau Porcien. 17,2km. Totaal: 133,2 km
Wat een slechte nacht. Afgrijselijk geslapen. Bio-ontbijtje en terug op weg. Vandaag alleen maar tussen graanvelden gelopen. Graan en nog eens graan, maar vooral ook zon en hitte. Onderweg zocht ik naar synoniemen voor dit weer, verzengende hitte, bloedheet, pokkewarm, zwoele zuurstofloze hitte...enfin, ik heb elk synoniem ook echt beleefd. Is het omdat Jo vanavond aankomt, waar ik enorm naar uitkijk want tussen mijn pelgrimstocht betekent dat een week vakantie zo gezellig met z'n 2,of door de hitte of het slechte slapen, maar de tijd duurde lang. Ik keek elke km op mijn horloge. Na 17km, fysiek een makkie, ging ik de code van de gite halen in het enige restaurant/cafe. Op vraag of ze een tv hadden voor de voetbal kreeg ik negatief antwoord. Mijn kinderen zeiden me dat ik assertiever moet zijn op de camino,dus kreeg die man mijn breedste glimlach met de vraag of hij voor een pelgrim wiens man en zoon die avond kwamen, echt niks kon forceren. De andere café gasten vonden dat hij niet kon weigeren. Maar helaas. Heel nette pelgrimhut met 2 vriendelijke Nederlandse pelgrims. Kennismaken, koffie samen, douchen, het dagelijks ritueel. Kwam daar ineens de cafébaas aan die me vertelde dat hij toch een tv gefixt had voor vanavond en dat hij gelijk ook een maaltijd wilde maken om 19.00. Zalig toch. Even naar de Carrefour eten voor ontbijt en picknick, en op een bankje een hele fles drinkyoghurt verorberd. Af en toe een winkel tegen komen doet ook deugd.
Wie niet waagt niet wint.
Wat een heerlijke kamer en wat een super en attent ontbijt, er lag zelfs een brillendoekje naast mijn bord. Na 100 m merkte ik dat mijn rug en short helemaal nat waren. Rugzak uitladen dan maar. Niks te zien, maar heel het onderste deel stond blank. Al goed dat mijn kleren in een waterdichte zak zaten. Was het de camelbag. Ik kreeg de indruk dat die een beetje lekte, maar nooit zoveel voor die hoeveelheid water. Wat gedaan? Andere kleren zou te gek zijn, want met de kletsnatte rugzak zouden die ook alleen maar nat worden. Het kon ook zijn dat de rugzak ergens in water had gestaan met het onweer van gisteren. Voor alle zekerheid mijn handdoek rond de camelbag gewikkeld, rugzak aan en tempo maken zodat ik het heel snel warm zou krijgen volgens de principes van een wetsuit bij duikers. En het werkte. Het water liep nog even langs mijn benen naar beneden,maar na een km waren zowel mijn onderbroek als mijn short t shirt en rugzak lekker warm en voelde ik het natte niet meer. Zeker 2 uur doorstappen zodat ik niet zou afkoelen. Het landschap was wederom prachtig. Toch wel 500 m gestegen, maar tussen mooie weilanden, door heel veel hoog gras en zeer afwisselend wat zichten betrof
Maar ö zo stil. Frankrijk slaapt. Weeral niemand gezien. Een mooie 25 km gedaan, nergens last, buiten de laatste 5 km een druk in mijn rechtervoet. Ik realiseerde me dat ik blij mocht zijn met jaren training in de Ardennen. Vanavond logeerde ik bij een bio boer. 4 km van de route. Aan de telefoon stelde hij voor me te komen halen in Wasigny. Hoefde niet, maar toen ik aankwam begon het te onweren. Even bellen en daar was Jos, een Nederlander, met een 30 jaar oude mercedes. Hij leeft hier alleen en volledig van wat hij zelf plant. Af en toe een pelgrim is zijn enige bron van inkomsten. Een avond filosoferen over het leven, wat mensen nodig hebben, over onderwijs, economie,... Hij heeft een bijzondere kijk op het leven en lijkt wel een moderne kluizenaar, toch ook af en toe een beetje eenzaam. Maar wat een magische plek. Mijn was heeft nog nooit op zon mooie plaats te drogen gehangen. Ik kreeg rondleiding door tuin en volledig zelf gerenoveerd huis. Lekkere maaltijd buiten op de bank...met allemaal vers geplukte groenten uit de tuin. Een bijzondere avond en een speciale ontmoeting.
Materiaalpech bevordert het oplossingsgericht denkvermogen.
4/7. Rocroi - Aubigny-les-Pothees. 22,6 km. Totaal 90,5km
Opstaan en wat een verschil met gisteren. Tonnen energie en super veel zin om te stappen. Verse chocoladekoek en banaan als ontbijt en hop met de benen. Prachtig weer, heel open met hier en daar een wolkje. Het tempo lag hoog. Deze middag lekker baguette met kaas en komkommer en de hitte terug trotseren. Het parcours was heel de tijd open en op asfalt maar tussen enorme weilanden en reusachtige vergezichten. Heel de dag niemand gezien, geen mens, geen auto, niks. Alsof ik alleen op de wereld was. Ik voelde vaak een zware druk op mijn rechtervoet waardoor de pauzes iets langer waren zodat ik mijn schoenen even uit kon doen. Ik was bijna gesmolten toen ik na 22,6 km aankwam bij een bejaard koppel, Marie-Josee en Jean-Marie,die een bed, avondmaal ontbijt en lunch zouden voorzien. Even zoeken en daar zag ik een gigantisch huis. Öf ik graag een koude leffe wilde? Dat liet ik me geen 2 keer zeggen. Vous n’ avez pas de maillot de bain par hasard ? Euh, oui un bikini. Ah, si vous voulez, on a une petite piscine a l'interieur. Omg, wat was dat. Een reuze binnenzwembad verwarmd op 29 graden voor mij alleen. Wow. Dit is dus ook de camino. En wat een super gezellige avond met zo’n lekker eten. Gepelde tomaatjes met crudite en eitjesvulling met een rosé wijntje, ardens gebraadje met rijst en ratatouille met een rode Bourgogne kaasplankje met een rode bordeaux en een fruitsla ‘voor de viramientjes ‘ aldus Marie-Josee.. Zoveel gebabbeld en gelachen. Wat een fantastische mensen en ze gaven me de goede raad om in mijn stapboek te zoeken naar particulieren zoals zij, want daar beleef je de ziel van de camino.
Het zijn dit soort gebeurtenissen en ontmoetingen die de camino betekenis geven en onvergetelijk maken.
‘’’’ Wanneer er met zorg voor jou gekookt wordt, spijst dat niet alleen de maag, maar ook het hart. ‘’’’
3/7. Oignies-en-Thietache. - Rocroi. 19,1km. Totaal 67,9 km
Opgestaan als iemand van 80. Alles kraakte of was onbeweeglijk. Een warme douche en voltarengel aan nek en schouders. Wat een heerlijk ontbijt met zelf gebakken brood en dikke schellen hesp en kaas. Daar mocht ik ook een picknick van maken. Het was een leuke plek. Hier kon ik langer vertoeven en vertrok maar om 8.45. Ik veronderstel dat ik door een mooi landschap liep, maar ik kon er niet van genieten. Slecht geslapen, heel de nacht steken gevoeld in mijn beenspieren alsof ze met naalden in mij porden, slechte stapbenen, zere nek en vooral niks energie. Een verschil met de vorige dagen. De adrenaline zal uitgewerkt zijn. Maar toch stap per stap, kwam ik na 19,3 km aan in het mooie Rocroi. Een pelgrimshuisje, waar ik weer alleen was en een gezellig cafeetje aan de kerk. Hier trakteerde ik mezelf op een pastis. Rocroi is een oude vestingstad in stervorm gebouwd onder Hendrik II rond 1555. Veel bezienswaardigheden. Niet flauw doen en naar de kantelen voor een rondwandeling, met een kaart wat er allemaal te bezichtigen viel. Ik zou toch niks laten liggen. 100 m en mijn rechter voet wilde niet meer mee, linker knie knagend en een beginnende blaar. Dat maakt dat ik nu op een bankje voor mijn deur op de binnenplaats deze blog schrijf en toch nog een klein beetje geniet. De plaatselijke vrijwilliger kwam nog een mooie stempel zetten en me een bon camino' wensen.Straks mouseline met minuutsoep, blokjes kaas en komkommer en heel snel in bed. Zware off-day, mentaal en fysieke dip.
Ook als het niet gaat kun je verder stappen, alleen wat trager.
2/7 Mazee - Oignies-en-Thierache 33,2 km. Totaal 48,8 km
Om 6.00 s ochtends de wekker, naar shampoo ruikende t shirt, sokken en ondergoed, zicht op zonovergoten heuvels, een frisse bries en de wetenschap van een 2de inloopdag van 15 km. Ik had er zin in.
Na 3km zag ik bekend landschap en na 4km stond ik terug voor de gite. Slimme ik. Niet getreurd, dan werden het er maar 19.
Even bellen naar olloy-sur-viroin. Grote slaapplaats .maar blijkbaar zat er in het weekend een groep en moest er nog gepoetst worden, of ik even naar het volgende dorp kon.. Geen probleem, alleen was dat 8km verder. Ok. Dan gaan we voor 27.
Het landschap was prachtig. Vergezichten afgewisseld met heel veel bos en nog eens bos, wat bij deze temperaturen wel van pas kwam. Heel de dag niemand gezien, heerlijk rustig.
In olloy was de bakker, de slager en het café dicht. In een kleine kruidenier kocht ik een pakje chips, een tomaat, ravioli voor vanavond en een extra flesje water. Dat werd mijn karig middagmaal.
De weg was prachtig, maar met een hoogteverschil van 720 meter stijgen vandaag, toch heel pittig. Vooral toen mijn water op was, ik een afslag miste naar het dorp, GPS niet werkte in het bos en ik dus aan een totaal kwam van 33,2km. Even balen. Ook in dit dorp alles gesloten.
Wel een super leuke chalet voor mij alleen met een gevulde ijskast en een lieve mevrouw die morgen vroeg voor mij ontbijt gaat maken en ineens ook een picknick.
Een zware dag, niet zo gepland, prachtige omgeving, afgezien van de warmte, goede fysiek en stapbenen, maar nu heel stijf in nek en rug vanwege de rugzak.
Voor de lezers onder jullie ik probeer om de 3 tot 4 dagen mijn blog op het internet te zetten. Dank voor het lezen.
Bij een verkeerd pad sneller bijsturen.
Springen in een donker en diep meer om naar de overkant te zwemmen .zo voelde ik me deze ochtend voor vertrek. Afscheid nemen is nooit eenvoudig, maar dit was zo intens, zon mallemolen van gevoelens. De eerste 2 km niks anders dan de grond gezien en wat the hell, wat is dit, Omg .. om dan stil te staan en te merken hoe mooi stappen het was naast de Maas. Ik moest me al gauw concentreren op de weg, want schelpjes waren nergens te bespeuren. Goed dat de volledige concentratie naar de stapgids ging. Na 9 km vrij vlak maar mooi parcours een hapje eten in het prachtige Hierges met zicht op de ruïnes van een Renaissance kasteel. Na deze bijtanking nog 6,5 km naar Mazee. Ik werd zo blij van de eerste schelp die ik zag en die me leidde door een prachtig natuurlijk en zeer stil bos. Wel pittige klimmetjes, Ardennen gewijs, en met de rugzak van nu wel 9,5 kg en het bloedhete weer, was dit al een leuk fysiek voorproefje. In Mazee zelf een zeer leuke kamer. Organiseren, kleren wassen...en noten, appel, worst en water als avondmaal, want hier viel niks te eten. Geslaagde eerste adrenaline-volle inloopdag waar ik me niet eenzaam voelde. Gaan slapen om 20.00 want morgen ontbijt om 7.00 om een aantal uur in relatieve koelte te kunnen stappen.
Stilte is niet gelijk aan eenzaamheid
