19/8. Castelnau sur l'Auvignon - Montreal 27,5 km. Totaal 1112,1 km
Zalige nacht, goed opgestaan, lekker ontbijt. Mooi parcours in een hoe langer hoe meer Mediterraans landschap. Toch weer heel weinig pelgrims vandaag. Ik stapte samen met de energieke Janet. Een echte babbelkous, maar heel gezellig. Het blijft wel grappig dat ik woorden die ik niet ken in het Engels, vertaal in het Frans. Frederique stapt graag alleen en ik was heel blij dat hij dat gewoon zei. Dat maakt alles heel wat minder gecompliceerd. We besloten een kleine omweg te maken naar Larressingel, une ville fortifie . Mooi, moet gezegd, maar veel te toeristisch. Het loonde de moeite niet om daar een km langer voor te ondernemen. Mits het zondag was waren de winkels in het grotere Condom gesloten. Dat was ik dus weer even vergeten. Het werd weer behelpen met pindanoten, druiven, een halve sinaasappel en een koek. m
Meer dan genoeg om de dag door te komen. s Namiddags steeg de temperatuur terug boven 30 graden en de volgende 5 dagen beloofde dat weer erger te worden. Om 16.30 kwamen we in onze gite waar we een basic kamer deelden met 3. Ondertussen kenden we elkaar al heel wat beter wat het allemaal wat eenvoudiger maakte. Ik stond voor de keuze om over de volgende etappes 9 dagen te doen volgens de gids of 8 dagen met Frederique. 3 dagen met hete temperaturen van 34 graden gecombineerd met 3 etappes van meer dan 30 km zag ik op het eerste zicht niet zitten. Janet ook niet, maar mits ze liefst 28 augustus terugkeerde naar huis was ze wel geneigd om de langere etappes te doen tot saint Jean pied. Ecoute, wanneer de 67 jarige Janet en 67 jarige Frederique dat aankunnen, dan heb ik geen recht van spreken en doe ik gewoon mee. Daarenboven vormen we een leuk trio en heb ik het goed naar mijn zin om met Janet te stappen en Frederique de overnachtingen te laten uitzoeken. Voorts maken we veel lol en Janet is echt crazy. Leuke avond met 2 koppels Fransen In een gite van een vriendelijke Duitse. Geslaagde dag. Tegelijkertijd voelde ik al een paar dagen een onderliggende vermoeidheid die er precies niet meer uitgaat. Ik veronderstel dat dit normaal is na 50 stapdagen, maar vooral na 50 dagen uit de comfortzone en telkens ergens anders slapen en aankomen. Toch ben ik nog steeds heel blij met mijn beslissing de camino te doen. The present is a present.
18/8. Lectoure - Castelnau sur l'Auvignon. 19,1 km. Totaal 1084,6 km
Wat een vreselijke nacht. Geen oog dichtgedaan met een zwaar snurkende man, zatte mensen buiten en een te kleine kamer met 4 stapelbedden. Al goed dat het ontbijt meeviel. Dat was nog een gezellige boel. Ik vertrok later dan gepland en na 5 kwam ik Janet reeds tegen. De magie van de camino. Wederom een prachtig parcours en hoe langer hoe meer zuiders. Dat is nu net precies zo leuk om Compostella te voet te doen. Elke dag zie je het landschap een beetje veranderen en je hebt de tijd om die verandering volledig te kunnen ondergaan. Je merkt het aan de hoeveelheid vijgenbomen waarvan de vijgen op de meeste plaatsen rijper worden, of de cyprussen die je ineens ziet verschijnen, of hier en daar een olijfboom, zonder olijven nog weliswaar, of de hagedissen die je hoe langer hoe meer over de muren ziet kruipen of de geur die zwaarder en dieper wordt en dan besef je dat je,al deze veranderingen dag na dag mag beleven in al zijn grootheid, maar ook in elk kleinste detail. Al stappend gebruik je al je zintuigen, je ruikt, je voelt, je ziet, je hoort en het gaat allemaal zo geleidelijk, zo vanzelfsprekend. Niks bruusk, maar mooi ineenvloeiend dag na dag. We spraken over de pracht en hoogte van Aubrac met zijn oneindigheid en desolate eeuwigheid en ik besefte dat ik dat allemaal zachtjes aan had zien veranderen. Wow, zoveel mooie dingen, niet normaal. Vandaag was dat niet minder. Op een gegeven moment stelde Frederique een shortcut voor, een variante op de GR 65 maar nog wel deel van de camino. Super, prachtige weg en 5 km korter dan gepland. Hierdoor kwamen we reeds vroeger aan in de prachtige gite MET zwembad. Wat een paradijs. Mooie kamer waar we enkel met zn 3 sliepen, wasmachine en lieve hospita die s avonds voor ons kookte. Een zwemmetje om af te koelen en voorts in de schaduw tijd om foto's te selecteren en de blog te schrijven. Ik neem vaak geen half pension omdat dat te overladen is, maar af en toe doet dat wel deugd, ook al omdat goed eten er anders wel wat over schiet. Wat een zalige avond. ineens kwam daar nog een man aan gezwaaid, David. Hij was op weg naar Compostella met zijn rugzak en gitaar en vervoegde ons bij de maaltijd. Super lekker en licht gegeten met de man en vrouw des huizes. David speelde gitaar en zong na het dessert nog wat liedjes in t Frans en Spaans en hij keek rond als Julio Iglesias. Janet althans was helemaal weg van hem. Het was een fantastische dag, super relaxe namiddag en bangelijk gezellige avond. Aujourd'hui la pelerinage nest pas la penitence mais la benediction. , aldus ons allen
17/8. Auvillar - Lectoure. 34,3km. Totaal 1065,51 km
Na een heerlijke nacht in deze prachtige gite om 6.30 afscheid nemen van Catherine. Zij moest om 9.00 naar de dokter voor haar voeten. 7.15 met de 67 jarige Janet en route voor een grote etappe. Fantastisch weer, bewolkt met nooit meer dan 26 graden. Echt stapweer. Voorts was het landschap adembenemend mooi. Zon mooie dorpskernen, kerktorens die je al van ver zag uitsteken en voorts miljoenen, echt miljoenen zonnebloemen. Blijkbaar gedijen die hier goed omdat er voldoende water is in de vele etangs. Nu hingen hun koppen naar beneden, want ze waren klaar voor de oogst. Tijdens de wandeling konden we daarenboven genieten van verse vijgen, des groseilles de Macron, pruimen...allemaal geplukt onderweg. Zalig toch. Koffietje met een Duits koppel onderweg en voorts was het een zalige dag stappen met de onderhoudende en energieke Janet. Na 25 km had ik het idee het dorp te zien, maar dat was niet het geval. Uiteindelijk deden we toch een zuivere 34 km met meer dan 500 m stijgen en dalen. Op momenten wanneer ik mijn rug begon te voelen dacht ik aan Janet die met haar 67 jaar moedig vol hield. Voor haar was dit het absolute record. Wat een fantastische wandeldag. Janet sliep bij de paters en ik in een gite. Wanneer je dan s avonds aankomt na een zware stapdag kan dat wel wat tegenvallen. 2 kamers waar ze 16 mensen met stapelbedden en slechts 2 douches en toiletten in propten is niet wat je op dat moment nodig hebt. Soit, even douchen, wasje en toch weer terug recht naar het dorp om iets te eten. Een broodje bij de casino volstond en ik at dit op een mooi plekje met zicht op de omgeving. Even door het dorpje, want mijn rug speelde nu echt wel parten, en daar zag ik Frederique en Francis in een cafeetje zitten. Even gezellig doorzakken met een glaasje wijn en dan gaan slapen, want ik moet toegeven dat ik alles boven de 30 wel heel hard blijf voelen. Hele leuke, fysieke dag. De weg die je veronderstelt is vaak niet de juiste
16/8. Moissac - Auvillar. 20,2 km. Totaal 1031,1 km
Slecht geslapen maar een heerlijk ontbijt ter compensatie. Bij vertrek kwam ik al snel Catherine en Janet tegen, zonder uur of plaats af te spreken. 15 km plat, in de schaduw naast La canale du midi, dat kan al eens goed doen. Heerlijke picknickplek aan een sluis, waar veel pelgrims samen kwamen en de meesten een lekkere pannenkoek aten. De laatste 6 km was in de volle zon op een grote weg met veel verkeer. Daar wat niks aan. Ik had behoefte aan alleen te stappen en ging er in een snel tempo goed vandoor. Het voelde fysiek niet als mijn dagje. Om 14.00 was ik al in Auvillar, een super gezellig stadje tussen de Garonne en de Tarn. Een prachtige marktplaats en schitterend gerestaureerde huizen in witte steen. Te mooi. Maar dan had ik de gite nog niet gezien, een van 2016 gerestaureerde pelgrimsgite voor 14 euro. Ik belde naar Jo via facetime zodat ik rondleiding kon geven. Het beste hotel was er niets tegen. Grote kamers van 4. Luxe douchen, patio, enorme uitgeruste keuken en zeer grote tuin met zicht op de vallei en de Garonne. Iedereen ging zijn eigen inkopen doen in het stadje en wat een super avond die volgde. We zetten alles op een grote tafel, pasta, sla, chocolade en we deelden wat er was. De 2 heren in het gezelschap van 8 waren maar al te blij dat ze mee mochten genieten van al het lekkers en deden in ruil de afwas. Het was zon gezellige bende dat we graag zouden samen blijven, maar ook dit is de camino...genieten van het moment op een schitterende plaats met fantastische mensen en dan terug je eigen weg gaan. Elke keer weer lossen.Misschien is dat wel mijn belangrijkste les en krijg ik nu de gelegenheid om dat dagelijks te oefenen in een situatie waar je uit je comfortzone bent, maar waar er ook geen andere impulsen en besognes zijn. Hoe dan ook, het was een vermoeiende dag ook al was de afstand kort en een zalige avond, maar morgen splitsen onze wegen weer. Catherine gaat eerst naar de dokter want kan niet meer stappen door haar voeten, wat ze zelf verschrikkelijk vindt, en ikzelf, Frederique en Janet gaan 33 km stappen en de rest 22. Wie weet komen we elkaar terug tegen op de camino. Dont grasp aldus vriend van Janet.
15/8. Lauzerte - Moissac 28,5 km. Totaal 1010,9 km
Ik wilde gisteravond om 21.00 mijn blog schrijven, stak mijn GSM even voor 5 minuten in het stopcontact en werd wakker om 6.00 ‘s ochtends door de wekker van iemand anders en ik zou nog kunnen slapen. Lekker ontbijt en terug alleen stappen. Heerlijk. Zeer mooie weg, terug zeer afwisselend. Om 11.00 even sardines voor het zoutgehalte. Kwam ik op een kruispunt ineens de Zuidafrikaanse Janet tegen. Ze had een verkeerde weg genomen en kwam per toeval terug op dezelfde plek terecht. We stapten tijdens de namiddag gezellig samen. Zij sprak Engels tegen mij en ik antwoordde dan in het Frans. ‘s Middags passeerden we een kleine cabane in niemandsland. De eerste frietjes met veel zout. Het werd weer een heel stuk heter, zeker de 30 graden weer gepasseerd. Tegen 16.00 verscheen het super mooie Moissac. Eerst naar het huis van de pelgrims voor een babbel en om onze rugzakken af te zetten. Daarna een biertje op terras om mijn eerste 1000 km te vieren en vervolgens bezoek van de kerk en het prachtige klooster. Ik moest nog 15 minuten heel steil stijgen naar de gite en kwam daar tegen 17.30 bezweet aan. Maar wat een prachtig zicht had ik boven aan de gite op Moissac. Een meer dan fotogenieke plek. De gite zelf was zeer basic met een te kleine keuken omdat iedereen moest koken. Voor mij was het eindelijk de helft van het grote pak pasta met saus kaas en zout. Ik at dit aan de terrastafel op samen met een grootmoeder, moeder en kleindochter die samen een stuk van de chemin deden. Zalig toch. 2 telefoons van mijn 2 zonen voor moederdag was nog zaliger. Tos slot passeerde omwille van 15 augustus om 22.00 een processie van zingende mensen vanuit Moissac naar de Vierge die vlak naast onze gite stond. Speciaal momentje. ‘’’’Gelukkige moederdag voor alle mama's die dit lezen.’’’
Wat een vreselijke nacht in een vreselijke kamer. Het leek wel een kamer van een psychiatrische instelling. Bij het leggen van mijn kleren in het mandje kroop er bovendien een zeer grote spin uit de mouw van mijn vest. Gegil alom. Even voor de niet-pelgrims in de meeste pelgriim gites moet je je rugzak in de gang of op een afgesproken plek laten staan, een mandje nemen en daar al je spullen in leggen. De rugzak mag meestal niet mee op de kamer. Dit uit schrik voor bedwantsen die zich vastzetten aan de buitenkant van de rugzak en via pelgrims meekomen van gite naar gite, in de bedden geraken waardoor er bijvoorbeeld 3 jaar geleden een enorme plaag was en veel gites hun deuren moesten sluiten en het enorm veel geld kost om die plaag te bestrijden. Ze zijn hier echt panisch voor. Ook tussen de pelgrims wordt daar vaak over gesproken en heerst er ook een grote angst. Ik vooral, die zo lang weg ben, ben daar als de dood voor. Elke ochtend spuit ik een spul op mijn rugzak, steek er munt in, probeer die aan de muur te hangen en tracht die ook niet naast een andere rugzak te zetten. Thuis steek ik die in de garage in een grote plastieken vuilzak, sluit die af en leg die 3 dagen in een diepvries
Tot zover de info over de punaises de lit. Omdat de route kort was besloten we s ochtends eerst Montcuq te verkennen en een koffie te gaan drinken. Heel gezellig stadje trouwens. De temperatuur was goed, 25 graden en bewolkt. Prima stapweer en we vertrokken tegen 12.00. Het landschap was terug heel wat mooier. Vooral de buurt van Cahors was wat tegen gevallen, maar nu was het prachtig. Veel stijgen en dalen, mooie vergezichten van kleine dorpjes met kerktorens die eruit staken en doefjes bossen. Veel bloemen ook, kleine beekjes en hier en daar een meertje. De dorpjes waren ook allemaal heel netjes verzorgd met gerestaureerde grote witte natuursteen. s Middags kwamen we een ijskast met drank tegen. Tafel en stoel en een potje om een euro in te steken als je iets genomen had. Daar aten we samen met een paar andere pelgrims kaas en noten. Nog 1 uurtje stappen en dan splitste mijn weg met Amélie. Zij was afgesproken met vrienden. Mits ze Brusselse is,spreken we zeker nog af in België en misschien komen we elkaar over een paar dagen terug tegen op de chemin. Weten dat je iemand zeker terug gaat zien is een groot verschil. Terug een stukje alleen stappen met veel klimmen en dalen en daar zag ik het prachtige Levault verschijnen boven op de heuvel. De gite was perfect. Een grote dortoir waar we maar met 4 overnachtten. s Avonds super lekker gegeten met 20 andere pelgrims. Heerlijke avond. Als je uit je evenwicht geraakt heb je iets hartig nodig of rust
13/7 Les Mathieux - Montcuq. 27,3 km. Totaal 968 km
Wat gebeurt er wanneer je wekker een half uur te vroeg zet. Ja, dan sta je op hé. Goede nacht, maar ik zou nog lang kunnen slapen. Miezerige regen, dat had ik nog niet gehad. Mooi stappen tussen bossen en velden met een donkergrijze hemel aan de horizon. Na een uurtje konden we dan ook genieten van een helse bui. Kletsnat, maar blijven gaan. Wanneer alles eindelijk begon te drogen zag ik op mijn weerapp dat er weer een helse periode aankwam. Even goed doorstappen zodat we konden schuilen in een zijtent van een caravan, ingericht als café. Daar aten we een lekkere belegde baguette en betekende dit eveneens terug een stuk van mijn voortand. Het volgende deel was mooi,landelijk, afwisselend en grijs met af en toe een helse bui. Toch had ik dit nog steeds liever dan de verzengende hitte. Er zat tenminste zuurstof in de lucht. Kletsnat kwamen we aan in Montcuq. We waren verwittigd dat de eigenaar van de Soleillou een beetje bijzonder was, een Oud-Duits kolonel of zo, dus we wisten niet goed wat te verwachten. Maar het moet gezegd, niet meteen mijn stijl. Tjak tjak tjak...wel vriendelijk, maar alles afdravend, zeer snel en veel te koud efficiënt. We sliepen in een kamer die eerder deed denken aan een hospitaal van in de jaren 50 met plastieken matrassen en zonder dekens, want alles moest vooral clean zijn. Na het bellen van 11 tandartsen gaf ik het op. Blij dat we naar het dorp konden gaan om iets te eten en te drinken. Amélie kreeg telefoon van een vriend die nog een kaart had kunnen versieren voor een optreden daar. Natuurlijk moest ze gaan, ik zou niet anders willen. Ze had daar al zo lang naar uitgekeken. Zelf bleef ik nog wat zitten en wilde iets klein eten, maar toen het weer heftig begon te regenen besliste ik om maar direct naar de gite te gaan. Daar vervoegde ik me eerst nog bij een gezelschap pelgrims, maar besliste al snel dat ik ging slapen nadat ik met het thuisfront gebeld had. Wel een beetje honger, want eten was erover geschoten. ‘’’ Soms kun je zo hard missen…
