Ons moeder had een mooi kleed gezien bij Damart, zei ze mij vrijdagochtend. Het stond in het foldertje. Dus rijd ik naar Damart en haal het kleed, dat gelukkig paste. Ons moeder onvoorbereid zeggen, kom we zijn weg, is moeilijk. Dan is ze niet klaar. Eigenlijk moet ze niets speciaal doen om mee te gaan maar ik denk dat ze daar vooral in haar hoofd dan niet klaar voor is. Eerlijk gezegd, als ze mij plots ergens naartoe nemen moet ik mijzelf ook ff resetten maar bij iemand van bijna 80 gaat dat resetten niet zo vlot meer. Ik dacht, ik ben hier nu, ik doe het ook nu. Dit weekend telefoon, ze had ook een mooi gilet in datzelfde foldertje gespot. Ff mijn frustratie verbijten en dan toch zeggen, we zullen maandag samen nog eens naar Damart gaan. Ik zou het vroeger ook gedaan hebben maar ons moe zou geweten hebben dat het niet met mijn goesting was waardoor ik eigenlijk wel iets deed maar er toch 2 mensen ongelukkig waren. Zeg je dan niet beter dat het niet gaat en plan je het niet beter voor een andere keer? Of gewoon vragen of een andere zus het niet kan doen. Wanneer je rustiger wordt in je hoofd zie je pas dat er nog andere mogelijkheden zijn. Bij stress moet je gewoon vertragen en dan komen de oplossingen vanzelf. Dit heb ik al zoveel ondervonden de laatste maanden. Ook al ga ik niet werken, ik heb nog steeds het gevoel dat ik het druk heb. Waarschijnlijk is dat de grote frustratie van elke huismoeder.
Uiteindelijk is iets voor iemand doen, en dat ook graag en goed doen, één van de meest gelukkig makende dingen. Wanneer je leert 'neen' zeggen, heeft je 'ja' zoveel meer betekenis.
Dus deze ochtend aan de schoolpoort vroeg een mama of ik woensdag vrij was. Zij maakt de foto's voor de schoolkalender maar heeft hulp nodig om de kindjes in de juiste positie te krijgen. Mijn natuurlijke reflex was zeggen dat het waarschijnlijk niet ging, dat ik het eens moest bekijken. Achteraf dacht ik, waarom doe je dat niet gewoon? Je kan iemand helpen, je hebt tijd en je ziet graag kindjes. Ik ben gewoon heel hard op mijn hoede geworden met 'ja' zeggen en dat is ook niet slecht. Gewoon jezelf de tijd geven om erover na te denken, en als ik dan 'ja' zeg, dan is dat omdat ik het echt wil. Ik heb net een sms naar de mama gestuurd dat ze woensdag op mij kan rekenen..
