Mediteren, het was eigenlijk altijd iets waar ik verschrikkelijk veel stress van kreeg want daarvan 'moest' je rustig worden, en hoe meer iets moet, hoe minder het lukt. Door de cursus mindfulness en ook door de yoga ben ik gaan inzien dat wanneer er niets moet er ook niets fout kan gaan. Heb je moeite met een oefening dan doe je ze niet of je doet ze gewoon in de mate dat het wel gaat. Uiteindelijk zal het elke keer beter gaan. Bij mediteren is het net hetzelfde. Je kan onmogelijk zomaar je verstand uitzetten terwijl je daarvoor nog met 101 dingen tegelijk bezig was. Je hoeft niet doodstil te zitten want let erop, juist dan ga je ergens moeten krabben of zal er een kledingstuk niet goed zitten. Ik heb geleerd om gewoon rustig te worden, gedachten te laten passeren zoals bootjes op een rivier. Soms komen er dingen langs die je 'dringend' zou moeten doen, dan denk ik, nu niet, straks...Er is uiteindelijk niets wat geen 20 minuten kan wachten.
Wanneer ik naar de yoga ga of ik ga wandelen is dat voor mij tijd om tot rust te komen. De andere dagen maak ik 20' tijd om te mediteren. Het is de som van de dingen die het verschil maken. Ik voel soms een rust die ik jaren niet gevoeld heb en vandaag dacht ik op zo'n rustmoment, ik mag mijzelf nooit meer in de steek laten zoals ik het laatste jaar deed...
