Niemand gezien die ik niet wou zien op de dag van de Dilbekenaar. Sem had een leuke namiddag, ik vond er niet echt veel aan maar als Sem gelukkig is ben ik dat ook. Die angst om mensen tegen te komen moet maar eens stoppen, ik doe tenslotte niets verkeerd. Als ik geen zin heb om te praten dan houd ik het kort, de tijd van 'small talk' is voorbij. Ik weet, het is allemaal goed bedoeld maar ik merk dat mijn aandacht al snel verlapt is als mensen tegen mij praten om te praten. Gewoon zeggen wat er te zeggen valt. Daarom dat ik ook enkel telefoneer met mensen waar ik iets tegen te vertellen heb en zij ook tegen mij. Ons moeder zei laatst nog dat ze het zo op haar zenuwen kreeg van iemand van vroeger, die haar steeds weer belt, om over haar buren te vertellen, die ons moeder niet eens kent. Ik dacht, juist ja, ik hoop dat ik op mijn 78ste echt komaf kan maken met zo'n dingen. Het levert echt niets op. Die persoon kan dan beter haar verhaal kwijt bij iemand die wel geïnteresseerd is. Die zijn er ongetwijfeld ook.
Het was een interessant weekend met gisteren een lezing over mindfulness. Veel te veel prikkels, van overal maar we hebben zelf de keuze hoeveel we er toelaten. Interessant omdat het juist dat is waar ik de laatste weken mij ook in verdiep. Vooral als je hooggevoelig bent moet je die dingen spaarzaam toelaten om niet overweldigd te worden. De wifi van mijn smartphone staat af. Enkel 's morgens mails en sociale media ff checken (30'), de krant probeer ik achterwegen te laten, ik hoor het nieuws wel op de radio. Een enorme uitdaging voor mij maar ik voel nu al een soort bevrijding die ik ook had toen ik stopte met roken. Er komt een zee van tijd vrij. Deze morgen al een curryschotel en spaghettisaus gemaakt en straks probeer ik gewoon 20 minuten niets te doen dan te ademen. Ook gisteren geleerd. Ondanks alles zijn het boeiende tijden...
