Vroeger was alles beter, hoe dikwijls hoor je dat niet zeggen? En ga ik binnen 20 jaar zo spreken over vandaag? Dus eigenlijk moet ik genieten van vandaag. Ik geniet van kleine dingen maar over de grote lijn ben ik overspoeld door een heel droevig gevoel. Ik ben teleurgesteld en moet mijn best doen om niet verbitterd te raken. Vroeger was ik naïef, nu kan dat niet meer. Moest ik kunnen, ik smeet enkele dingen van mijn harde schijf. Gisteren tijdens een wandeling zag ik plots iets klaar en duidelijk voor mij, 'Marleen: Deel 2'. Zo voelt het echt, alsof ik aan een nieuw hoofdstuk moet beginnen maar dat ik het eerste niet afgerond krijg. Ik zag een oproep voor een nieuw TV programma op één met Cath Luyten. Een drastische verandering in je leven en waar wil je binnen een jaar staan? Je kan je inschrijven. Ik zou het bijna doen. Ik ging zelfs naar de website. Maar dan...neen, er gaat te veel van mij verwacht worden en het is juist dat waar ik momenteel een probleem mee heb. Verwacht liever niets meer van mij, nog eventjes, nog een paar maand, en dan mag het weer... Als ik er klaar voor ben.
