Het weekend was niet echt je dat. Ik ben er meer dan eens van overtuigd dat ieder normaal mens een doel nodig heeft. In mijn toestand thuis zitten is soms zo doelloos. Van de dokter mag ik ook absoluut niets doen, zelfs niet aan werk denken. Wel dokter, dat gaat niet. Dus vandaag ging ik aan tafel zitten werken voor de cursus loopbaanbegeleiding. Ik heb een beetje een haat-liefde relatie met die cursus. Het geeft stress, wat absoluut te vermijden is nu, maar ook een doel. En ik heb dat doel gevonden. Ik ben op dit moment wild-enthousiast. Het is plots allemaal zo duidelijk maar er zijn ook nog zoveel vragen die ik mij stel. Gewoon laten bezinken en stap voor stap de juiste dingen gaan doen. Ook al is mijn enthousiasme misschien van korte duur (denk het niet want het spookt al langer door mijn hoofd) ik ben toch blij dat ik vandaag de energie mag hebben die bij enthousiasme hoort. En als ik die energie elke dag zou mogen ervaren, dan heb ik de job van mijn leven gevonden...
