Ik ben moe en even terug de structuur kwijt die ik gevonden had. Bij een burn-out is de chaos in je hoofd nooit ver weg. Lawaai, heel veel lawaai, overal. Alsof er geen filter meer op zit. Het geluid van de dampkap komt even hard binnen als Roel die iets wilt vertellen. Hij ziet dat ik niet luister. De TV staat op. Sem roept mij. Ondertussen de stem in je hoofd die ook iets probeert te zeggen. Ik ben ff het juiste spoor kwijt maar niet terug naar af, ik moet gewoon terug geloven dat ik op de goeie weg ben. Bedankt Griet voor je reactie, het was net wat ik nodig had!! :)
Het gaat trapsgewijs beter en nu zit ik gewoon op een trap. Achterom kijken probeer ik niet meer te doen maar door het sterfgeval op het werk ben ik toch weer naar daar geslingerd. Ik heb te veel met mijn hoofd daar gezeten en zo de focus naar waar ik naartoe wil verloren. Ik heb mij weer veel te veel geërgerd aan kleine zaken, waarschijnlijk omdat ik mij niet goed voelde. Ben een toertje gaan lopen om mijn hoofd leeg te maken, het was nodig. Ik loop niet verder meer dan 5 km. omdat ik weet dat ik anders meer kwaad dan goed doe maar mijn hoofd heeft het nodig. (Verder lopen kan ik ook niet meer.) Ik moet terug wat gezonder eten, zeker niet overdrijven maar voeding heeft, gezien mijn diabetes, gewoon een enorme invloed op mij en zeker op mijn geestelijk welzijn. Ik moet aan mijn werk voor de loopbaancoaching beginnen zodat ik concreet met mijn toekomst bezig ben. Moeten moeten moeten... Ik mag eraan beginnen. Maar eerst 'moet' ik mijzelf terug bijeenrapen.
