't Is fijn om reacties te ontvangen op mijn blog. Eigenlijk ben ik er niet zo erg mee bezig. Ik ben hier in de eerste plaats mee begonnen omdat ik voel dat dit een keerpunt in mijn leven is. Ik schrijf graag en wist dat dit mij kon helpen, ook de evolutie zien kan helpen. De eerste maanden waren te zwaar om iets te doen. Ik had misschien wel kunnen schrijven maar opzoeken hoe zo'n blog werkt was er te veel aan. Als één iemand hier iets aan heeft ben ik al tevreden. Ik heb er zelf iets aan, ook niet onbelangrijk.
Morgen heb ik een afspraak bij de loopbaancoach. Ik kijk er niet echt naar uit en vraag mij af of ik er wel klaar voor ben. De vraag is natuurlijk of je daar ooit klaar voor bent. Eigenlijk wil je gewoon je leven verder zetten zoals je het kent, ook al is dat niet ideaal. Ik ben bang om misschien enthousiast te worden over iets nieuws om dan weer teleurgesteld te worden. Ik moet dit alleszins doen, wat er ook uit de bus komt. Ik droom ervan om enthousiast te gaan werken en een job met hart en ziel te doen..
Het was een fijn weekend. Ik ben echt wel beter/sterker. Soms betrap ik mij erop dat ik lach, en niet gewoon glimlachen. Ik heb eindelijk de malende, negatieve gedachten kunnen stopzetten. Weten dat ik mijn gedachten kan sturen is nieuw. Ik laat geen negativiteit meer toe. Spijtig genoeg horen daar ook sommige mensen bij. Ik heb geen behoefte meer om iedereen te helpen. De energie die ik daarmee al verloren heb had ik zelf kunnen gebruiken. Uiteindelijk moet iedereen zelf tot inzichten komen.
