Terwijl ik vorig jaar nog met gemak 10 km. liep lukt het nu nog amper om er 5 te lopen. Ik trap op mijn adem, de voldoening is weg en de rest van de dag voel ik mij uitgeput. Er werd mij al aangeraden voorlopig te stoppen met lopen en te gaan wandelen. Wandelen en zwemmen zouden heel goed zijn bij een burn-out. Ik zwem dan ook regelmatig. Maar die 5 km. loslaten is moeilijk. Roel loopt en Sem loopt ook graag. Ik heb een toertje uitgestippeld van 1 km. dat ik samen met Sem loop. Hij kan nog niet doseren en loopt veel te hard om dan even te stappen en vervolgens terug veel te hard te beginnen lopen. Ook als hij gaat fietsen loop ik naast hem, ook hier wordt er regelmatig gestopt. Gisteren vertrokken we met ons drieën. Bij Sem's eerste stop zei Roel dat ik mocht verder lopen. Dus ik liep, heel traag zodat ze me weer konden inhalen. Zo liep ik 5km. met Sem op de fiets en Roel in de buurt. Het was de eerste keer sinds maanden dat ik genoot van het lopen....
Ik vraag mij de laatste tijd dikwijls af wat ik mijzelf toch allemaal aandeed. Moeten lopen, moeten gaan werken met de fiets, moeten 100 baantjes trekken en het meest absurde van al, moeten yoga doen als ik eens een vrije avond had. Het heeft mij allemaal niets opgeleverd. Ik werd er niet beter van omdat ik het allemaal tegen mijn zin deed. Nu ik nog amper iets doe weeg ik trouwens 2 kilo minder. Honger krijg je van al dat sporten. Ik ga een wandelingske doen, ik heb er zin in en het moet niet...
