Ik kan niet slapen. Om 19 uur in slaap gevallen in de zetel. Geen middagdutje nu Sem thuis is en dat voel ik. We zijn boodschappen gaan doen, besjes geplukt en naar de speeltuin geweest. Toen ik aan het avondeten begon was mijn pijp al uit. Burn-out is een energiestoornis. Iets te veel willen doen en je lichaam laat onmiddellijk weten dat het genoeg is, hoe weinig het soms ook is. Vandaag deed ik veel in vergelijking met andere dagen.
Ik zit in de wachtzaal bij de dokter. Gisteren ging ik nog werken maar het ging niet meer. Ik wist, morgen ga ik naar de dokter en overmorgen, misschien de rest van de week kom ik niet meer werken. Ik had met iemand gesproken die een burn-out had. Zover was ik niet, (dacht ik) maar het zou toch niet lang meer duren. Ik had een paar testjes gedaan op het internet en daaruit bleek dat ik meer dan burn-out was, maar ik had misschien wat overdreven met mijn antwoorden. Enkele weken voordien had ik nog allergie testen laten doen omdat ik maar verkouden en doodmoe bleef. Deze waren negatief. De diagnose was deze keer wel sneller gesteld. We beginnen met een maand thuis. Euh, een maand? Da's lang, maar tegelijkertijd ook dankbaar, dankbaar dat ik niet terug moest, dankbaar dat ik kon slapen en toen ook nog dankbaar dat ik eindelijk al die dingen kon doen die al zo lang bleven liggen. Doordat de dokter mij zei dat ik een burn-out had leek het of ik plots mocht toegeven aan alles wat ik gevoeld had. Terwijl ik de dag voordien nog gewoon mijn job deed, wel met de grootste moeite, zat ik nu in de zetel en kon ik niets meer. En nog steeds dacht ik, morgen of zeker volgende week ben ik beter en kan ik eindelijk die kasten eens opruimen...
