Schrijven, ik doe het al graag vanaf het moment dat ik kon schrijven. Hoe langer hoe meer merk ik dat het een uitlaatklep is voor mij. Later zal ik een boek schrijven, later, als ik wat meer tijd heb... Tijd, ik had er altijd tekort, de laatste jaren meer dan ooit. Niet dat ik zoveel deed, het ging alleen allemaal alsmaar trager. Mijzelf motiveren om ergens aan te beginnen, en dan uiteindelijk als ik begon constant excuses verzinnen om even te kunnen stoppen. Lang geleden zou dat een sigaret roken geweest zijn, nu ff Facebook checken, er vlug iets opzetten zodat ik weer een excuus had om nog een tiental keer diezelfde dag te gaan kijken, 10 keer of meer, veel meer... Dingen lopen bij mij dikwijls uit de hand, dingen die ik oorspronkelijk gewoon graag doe, worden bijna een obsessie, het moet plots,waardoor de lol eraf is. Sporten, ooit deed ik het misschien graag, af en toe misschien nog maar meestal doe ik het omdat het moet. Als je gezond wil zijn, dan MOET je sporten. Gezond koken, nog zoiets, is eigenlijk niet meer gezond als je alles op alles zet om het dagelijks te doen, dagelijks naar de winkel loopt achter verse groenten en dan een race tegen de klok begint om het op tijd klaar te maken. Volgens mij ruk je dan beter een blik ravioli open om het in alle rust op te eten. Koken, ik doe het nog steeds graag, als ik er zin in heb, tijd heb en als het niet meer zo nodig 'hypergezond' moet zijn.. Alles waar ik tot over een paar maand zo trots op was, mijn overtuiging dat ik een voorbeeld was voor velen is als een kaartenhuis in elkaar gestort. Ik was vergeten om gewoon mild te zijn, voor anderen maar in de eerste plaats voor mijzelf. Alleen maar moeten tot je merkt dat er dingen beginnen haperen, chronisch verkouden, sporten lukt niet meer maar toch verder doen, constant op de toppen van je tenen lopen, slapeloze nachten... Ik dacht dat er maar één oplossing was, ik moest nog meer sporten en nog gezonder eten tot het echt niet meer ging... Diagnose, burn-out. En nu? Rusten, echt rusten, niets doen, letterlijk niets doen. We zijn nu anderhalve maand verder en ik denk dat ik het begin te snappen. Ik wist niet dat 'niets' doen zo 'veel' kon betekenen.
