Nu verwacht iedereen allicht dat ik hier een schrijnend verhaal over racisme, uitsluiting, genderdiscriminatie, kansenarmoede, maatschappelijke achterstelling, werkloosheid en religieuze intolerantie naar voren zal brengen. Wel, toch niet.

Door een samenloop van omstandigheden zag ik me recent verplicht in Brussel een taxi te nemen. De chauffeur was uiteraard Franstalig, zoals zowat alle taxichauffeurs in de hoofdstad, en bovendien van allochtone afkomst, hoewel we dat volgens De Morgen niet meer mogen zeggen.

Tijdens de rit ben ik met de mens in gesprek verzeild geraakt. Best een sympathieke mens en vol van verhalen over zijn familie, onder meer over zijn grootvader die door de Fransen in 1940 was gedwongen in Europa tegen de Duitsers te komen vechten en dergelijke. Maar het werd pas echt interessant toen het over talenkennis en onderwijs ging.

De man kende amper een paar woorden Nederlands. Allicht reden genoeg voor onze rechtse partijen om hem te brandmerken als een onwillige, een profiteur en een werktuig van de grote verfransingsmachine. Alleen zat de vork anders in de steel. De man vond het namelijk bijzonder spijtig dat hij geen of amper Nederlands[1] kende. Hij wees er overigens op dat Brussel demografisch ondertussen een drietalige stad is en dat hij spijtig genoeg slechts twee van de drie talen in kwestie meester was.

De oorzaak van dit mankement was geen onwil en zelfs geen achterstelling van een etnische groep die niet de kans krijgt zich bij te scholen. Hij was tot 18 jaar naar school geweest. Hij had de lessen Nederlands bijgewoond. Hij was gemotiveerd om te leren. Alleen heeft hij gedurende al die jaren in het onderwijs van de Franse Gemeenschap in Brussel enkel en alleen leerkrachten Nederlands gekregen die er zelf niets van kenden. Het was blijkbaar zelfs zo erg dat die leerkrachten omwille van hun eigen onkunde in de klas zelf Frans moesten spreken. Praktijkoefening was er al helemaal niet. Geen enkele van die leerlingen heeft ooit de kans gekregen Nederlands te leren op de leeftijd waarop wij in Leuven of zelfs in Brussel Frans begonnen te leren.

Ik vind dit een ontnuchterende vaststelling en een zoveelste illustratie van de stelling dat alles valt of staat met een degelijk onderwijssysteem. Zo lang we dat niet aanpakken, zullen al die o zo fel aangeklaagde maatschappelijke problemen blijven bestaan. Ik heb medeleerlingen gekend die een heel jaar moesten blijven zitten omdat ze gebuisd waren op een vak als Latijn, een taal die ze, eerlijk gezegd, sowieso toch niet elke dag zouden gebruiken. Elders krijgen leerlingen een diploma zonder een jota te begrijpen van een taal die tot de hoofdvakken wordt gerekend. Wie twee maten en twee gewichten hanteert, zal op den duur met een ongelijkheid zitten. Voor die conclusie heb ik geen diploma nodig.

04-10-2012 om 11:29 geschreven door Malcolm Nix  

Onlangs verscheen in het tijdschrift Knack dit artikel: http://www.knack.be/belga-algemeen/ook-elektronische-sigaret-verboden-op-cafe/article-4000176734779.htm . Om u het doorklikken en het lezen te besparen, geef ik even een samenvatting. Volgens de heer Paul Van den Meerssche, diensthoofd van de dienst Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu¹ van onze FOD Volksgezondheid is het in cafés en andere openbare ruimtes niet enkel verboden ‘echte’ sigaretten op te steken. Ook het gebruik van de zogenaamde elektronische sigaret² is er volgens zijn interpretatie van de wet verboden.

Ik citeer even waarom ook dit voorwerp, dat geen rook verspreidt en er bijgevolg ook niet toe leidt dat omstaanders passief meeroken, volgens deze man toch niet legaal in openbare ruimtes kan worden gebruikt: “Het is in ons land sowieso verboden om een e-sigaret te roken op een openbare plaats, zoals een café of restaurant. De wetgeving zegt dat het verboden is om op openbare plaatsen zaken te gebruiken die kunnen aanzetten tot roken. En een e-sigaret kan nu eenmaal aanzetten tot roken. Om diezelfde reden is het bijvoorbeeld ook verboden om asbakken te plaatsen in openbare plaatsen.”

Aangezien ik me afvraag wat ons met dergelijke verregaande interpretaties van de wet nog te wachten staat, heb ik de heer Van den Meerssche maar eens een schrijven met informatieve vragen gestuurd³. Hieronder vindt u de integrale tekst.

“Geachte heer,

Onlangs las ik, zij het met enige vertraging, een artikel in het tijdschrift Knack. U kunt de tekst zelf nalezen op http://www.knack.be/belga-algemeen/ook-elektronische-sigaret-verboden-op-cafe/article-4000176734779.htm . De auteur van het artikel citeert onder meer een aantal uitspraken van u over het gebruik van de zogenaamde elektronische sigaret. Aangezien u geen gebruik hebt gemaakt van uw recht op antwoord om bepaalde rechtzettingen te laten publiceren, ga ik ervan uit dat de journalist u niet verkeerd heeft geciteerd.

Ik stel me enkele vragen bij een van uw uitspraken. Volgens u is het gebruik van de elektronische sigaret, om het even zeer bondig samen te vatten, verboden in alle openbare ruimtes omdat dit anderen ertoe zou aanzetten zelf te roken. Aangezien de wet geen specifieke melding van de elektronische sigaret maakt, kan ik dit enkel als een interpretatie post factum beschouwen. Graag zou ik dan ook van u antwoord krijgen op de volgende vragen die uw uitspraken bij mij oproepen:

1) Volgens u zet de elektronische sigaret mensen ertoe aan te roken. Waarop baseert u zich? Is dit ooit al eens onderzocht? Beschikt u dan ook over de gegevens van dat onderzoek?

2) Wat zet klanten in een café er volgens u het meest toe aan zelf te roken, een andere klant die een elektronische sigaret gebruikt of het zicht door het raam van een boel andere klanten die buiten ‘echte’ sigaretten staan te roken?

3) Aangezien een elektronische sigaret geen echte rook verspreidt en eigenlijk zelfs geen vlam bevat, gaat het niet zozeer om het verbod te roken, maar valt dit min of meer onder dezelfde regel als het verbod asbakken te plaatsen. Dergelijke voorwerpen zouden, althans volgens uw interpretatie, anderen tot roken aanzetten. Mag ik hieruit concluderen dat het voor klanten in een café ook verboden is hun pakje sigaretten en/of hun aansteker op een voor anderen zichtbare plaats voor hen op tafel of op de toog te leggen?

4) Het gaat trouwens niet enkel om de klanten van een café. Mag een tapper, die ook niet binnen mag roken en daarvoor naar buiten moet stappen, volgens u zijn eigen pakje sigaretten leggen op een voor klanten zichtbare maar onbereikbare plaats achter de toog, wat in principe eigenlijk geen openbare ruimte is?

Ik dank u bij voorbaat voor uw antwoord.

Hoogachtend”

Ik heb tot nu toe nog geen antwoord ontvangen.

28-09-2012 om 14:44 geschreven door Malcolm Nix  

Elke zes jaar mogen we weer eens kiezen wie er gedurende de volgende legislatuur niet in zal slagen de samenleving weer leefbaar te maken. Het lijkt soms op de keuze tussen pest en cholera, maar helaas staan er ook enkele varianten van ebola op de kiesbrief. Het komt er dus weer op aan goed na te denken en het ergste te voorkomen. Hieronder volgt alvast een overzicht van de partijen die in Leuven opkomen en een paar opmerkingen die het stemgedrag der lezer eventueel kunnen beïnvloeden.

Vorige keer heb ik in mijn commentaren vooral op het rookverbod in de horeca gefocust. Ditmaal wil ik het eens over iets anders hebben, met name wat al deze partijen zouden aanvangen met ons geliefde muziekcentrum Het Depot. Ondanks alles wat er in de loop der eeuwen al is misgelopen, mogen we niet vergeten dat er nog veel overblijft dat door hebzucht en kortzichtige egotripperij kan worden kapotgemaakt.

Wie het daarentegen helemaal niet ziet zitten te gaan stemmen, verwijs ik met plezier door naar http://analoog.wordpress.com/2012/09/11/stembrieforigami-2012/ , alwaar duidelijk wordt gemaakt hoe men creatief met een stembrief kan omgaan.

Aangezien we al die partijen in een of andere volgorde moeten zetten, zullen we maar gewoon het alfabet volgen.

CD&V

Algemeen: Groen van jaloezie dat ze in 1994 de burgemeestersjerp zijn kwijtgespeeld, willen de christendemocraten hetzelfde als ze altijd willen, namelijk tonen dat Vlaanderen van hen en alleen van hen is. Wel veel verkiezingsborden ditmaal, trouwens, zelfs in het traditioneel veeleer roodgetinte Kessel-Lo. Zo staat er zelfs een bord van de lijsttrekker in de tuin van een notoir Vlaams-Belanger¹. Welke deal zouden die hebben gesloten?

Wie: Volgens de lijstvolgorde is Carl Devlies de sterke man, maar in zijn schaduw schuilt een veel groter gevaar, met name de machtsbeluste, autoritaire en zeer conservatieve Erik Vanderheiden, momenteel voorzitter van het lokale OCMW. Verder op de lijst ook een paar wandelende karikaturen zoals Herwig Beckers op plaats 6, Edmond Feyfer, die er ook tegenover onbekenden prat op gaat ooit nog de badkamer van Jean-Luc Dehaene te hebben geïnstalleerd en die er volgens zijn eigen profiel een groot politiek angagement² op nahoudt, op plaats 31 en tot slot de homo universalis van de 21e eeuw Marc Eyskens op plaats 34. Over de persoon op plaats 39 wil ik geen flauwe grappen maken. Het leven moet voor hem al hard genoeg zijn.

Het Depot: “Enerzijds moeten we streven naar kwaliteit, maar anderzijds mogen we de mensen niet uit het oog verliezen.” Of zoiets. Zo lang ze maar de indruk hebben belangrijk te zijn, zijn ze gemakkelijk te controleren.

Groen

Algemeen: Deze verkiezingen zouden wel eens de heropstanding van Groen kunnen inluiden. De socialisten hadden maar zoveel flaters niet moeten slaan in al die regeringen waar ze deel van uitmaken. In Leuven zit alvast een groot gedeelte van hun natuurlijke achterban verzameld, dus slecht zouden ze niet mogen scoren.

Wie: Voor bekende namen moet men achteraan de lijst zijn. Persoonlijk krijg ik de indruk dat iedereen die een klein beetje naambekendheid heeft precies liever niet in de gemeenteraad zou zetelen. De gepensioneerde kleuterleidster Magda Aelvoet stopte volgens Wikipedia al in september 2008 met politiek³. Stijn Bex heeft dan weer sp.a voor Groen ingeruild omdat de eerste partij zich te zeer op de zuil en de vakbond zou terugplooien, wat enkel bewijst dat hij niet goed met de vakbondsmensen aan de basis heeft gepraat. Eva Brems, tot slot, kan als lijstduwer gemakkelijk over de rest van de lijst wippen, maar aangezien ze amper campagne voert, mogen we ons gerust afvragen of ze daar eigenlijk wel zin in heeft. Verder op de lijst minstens één cryptotrotskist, maar dat kan enkel grappige gevolgen hebben.

Het Depot: “Zo lang we maar met de fiets kunnen komen. Nu nog een manier vinden om de automobilisten die onder het Martelarenplein parkeren de toegang tot de zaal te ontzeggen en al die voetgangers te dwingen voor naderende fietsen opzij te springen.”

LDD

Algemeen: Deze partij komt in Leuven niet op, waarmee direct alles is gezegd.

Wie: Wel, niemand dus. De sterke man van de partij in deze regio is Peter Reekmans, maar die woont in Glabbeek. Eigenaardig genoeg komt hij daar op voor de zogenaamde Dorpspartij. Verder dan de grenzen van hun eigen metropool kijken ze daar blijkbaar niet. Maar ja, de inwoners moeten dan ook worden beschermd tegen de slechte invloed van naburige plaatsen als Sint-Margriete-Houtem, Vissenaken en Miskom.

Het Depot: “Die verbouwingen gaan precies goed vooruit. Zouden ze al nieuwe ramen hebben besteld?”⁴

N-VA

Algemeen: Volgens de media is het grote vraagteken bij deze verkiezingen welke score de N-VA, ditmaal zonder kartel of andere partners, zal halen. In sommige steden zal dat ongetwijfeld tot grote verschuivingen leiden, maar in Leuven lijkt het risico me veeleer beperkt. De lijst met kandidaten veroorzaakt alvast geen paniek.

Wie: De sterke man op de lijst is ongetwijfeld Danny Pieters, hoogleraar in het asociaal recht. Gezien de relatief jonge leeftijd van de partij bestaat de rest van de lijst vooral uit mensen zonder veel ervaring met lokale politiek of naambekendheid. Op de zesde plaats staat een Frieda. Die zal het allicht nog ver schoppen. We mogen immers niet vergeten dat Frieda Brepoels het nationaal elan heeft weten te gebruiken om een Europese zetel te veroveren terwijl ze in haar eigen stad Hasselt niet eens genoeg voorkeurstemmen had om een zetel in de gemeenteraad vast te krijgen. Lijstduwer is dan weer Tine Eerlingen, die onder meer in de raad van bestuur van het AGSL zetelt. Die naam komen we straks nog even tegen.

Het Depot: “Het is niet 'live', het is 'levend'. Het is niet 'tickets' maar 'toegangskaarten'. En staat 'online' ondertussen eigenlijk al in Van Dale? In elk geval moeten er quota komen voor de programmatie. Minstens 40 percent Nederlandstalige acts, excuseer, performers. Neen, groepen en zangers, bedoelen we. Wat ze precies komen zingen, maakt niet zo veel uit. Zo lang ze maar hun steentje bijdragen aan het gevoel van trots waarmee de burger zich met de toekomstige Vlaamse Natie⁵ identificeert.”

Open Vld-Leuven+

Algemeen: Leuven plus wie of wat? Zelfs op hun eigen site⁶ is het niet duidelijk waar deze tegelijkertijd bizarre en clichématige naam⁷ vandaan komt⁸. Staat het misschien voor Leuven aangevuld met alle elders wonende huiseigenaars die hier de prijzen blijven opdrijven? Of gaat het om de middenstanders die klagen over het beleid van de zetelende coalitie maar hier zelf geen eurocent gemeentelijke opcentiemen betalen? Of zijn het misschien de illegale migranten? Hmmm, dat hangt er allicht van af hoeveel geld ze hebben.

Wie: Wat een klucht is me dat. Sinds Patricia Ceysens vorige keer kreeg wat ze verdiende, namelijk een helaas louter electoraal pak slaag, bevindt de lokale afdeling zich in een permanente crisis. Ten einde raad is dan maar de inboedel van Rik Daems verhuisd van Herent naar Leuven. Of was het van Aarschot? Waar heeft die eigenlijk allemaal al gewoond om vervolgens geen burgemeester te mogen worden? Madame Ceysens, die ooit heel onze samenleving belachelijk heeft gemaakt door zich minister te noemen, tracht nu vanop de laatste plaats de lijst verder de afgrond in te duwen. Verder zien we op de derde plaats Luc Ponsaerts, zonder twijfel de meest geminachte cafébaas van heel de binnenstad⁹, en op de vijftiende plaats de voorzitter van vzw De Leuvense Biertherapeuten. Zou die beseffen hoe donkerrood een groot gedeelte van zijn mede-degusteerders eigenlijk is? De lijst is trouwens niet volledig ingevuld¹⁰. Blijkbaar hebben ze het er moeilijk mee genoeg vrijwilligers voor de nakende vernedering te vinden. Wie wel al heeft toegezegd, is Koert Debeuf, gewezen kabinetsmedewerker van Guy Verhofstadt. Maar wacht... die woont in Caïro. Hoe wil die dan hier komen zetelen? Folders zult u hem alvast niet zo snel zien uitdelen.

Het Depot: “Toch spijtig dat de advocaat van de vzw 40 artikelen uit de erfpachtovereenkomst heeft laten herschrijven¹¹. Anders hadden we die naïevelingen zonder winstoogmerk eruit kunnen kieperen en de zaal tegen zijn echte marktwaarde verhuren aan een vertrouweling uit de eigen partijkaders om er een polyvalente toeristenval in te huisvesten. Misschien zou er zelfs ruimte voor een pizzeria overblijven. Maaltijden hebben nu eenmaal een hogere winstmarge dan concerten.”

PPBE

Algemeen: Hoewel ik me in heel wat standpunten van de zogenaamde Piratenpartij¹² kan vinden, vraag ik me af wat een dergelijke partij momenteel op lokaal vlak kan betekenen. Goede bedoelingen volstaan helaas niet en ik weet niet of deze jonge partij¹³ al beschikt over voldoende mensen met dossierkennis, ervaring en praktische knowhow om aan een gemeentelijk bestuur deel te nemen. Dit is trouwens de enige unitair Belgische en niet Vlaamse partij op de hele lijst, wat met een onverwacht goede score in een of meerdere faciliteitengemeenten nog tot hilarische taferelen bij de Raad van State kan leiden.

Wie: Wel, de lijst bestaat uit een indrukwekkende drie kandidaten op een maximum van 45. Op een gigantisch aantal zetels rekenen ze blijkbaar niet. De lijsttrekker is een softwareontwikkelaar, vooral gespecialiseerd in Java. 's Avonds zult u hem allicht niet op een fuif of een concert aantreffen. Hij heeft het vermoedelijk te druk met in Second Life provocerende graffiti op de muur van het virtuele kantoor van LDD aan te brengen.

Het Depot: “We programmeren enkel nog bands die gebruik maken van de Creative Commons license¹⁴. Op die manier stroomt een gedeelte van de stedelijke subsidie aan de vzw tenminste niet rechtstreeks door naar de georganiseerde misdaad, in dit geval opererend onder de noemer Sabam.”

PvdA+

Algemeen: Plus wie eigenlijk? Zouden er nog steeds restanten van de AEL in de gelederen rondzwalpen? Hun belangrijkste slogan is ditmaal 'Eerst de mensen, niet de winst'. Klinkt goed en zowat iedereen is het daarmee eens. Niemand vertrouwt de banken en de grote managers nog. Alleen betekent dat natuurlijk niet dat de mensen bereid zijn op linkse extremisten te stemmen. Op rechts extremisme rust in Vlaanderen historisch gezien natuurlijk minder een taboe.

Wie: De lijst wordt getrokken door Tine, zus van de President van de Europese Unie en van die andere ex-minister die volgens Bert Anciaux elke ochtend een glas azijn leegdrinkt om voldoende zuur te kunnen kijken. Hilarisch genoeg staat haar neefje op de CD&V-lijst. Voor de rest een hoop nobele onbekenden, maar dat is voor deze partij natuurlijk een nationaal probleem. Verder komen we in de tweede helft van de lijst ook Denis Van Hoef tegen, die begin jaren 90 nog virulent gekant was tegen alles wat naar maoïsme rook. Hij wordt voor zijn meningswijziging beloond met de 32e strijdplaats.

Het Depot: “Eindelijk een repetitielokaal voor ons strijdkoor en een grote zaal voor onze 1-meifeesten! Nu nog de oorspronkelijke vzw opdelen in 23 mantelorganisaties die elk op hun beurt ergens subsidies kunnen aanvragen.”

sp.a

Algemeen: Deze verkiezingen worden nog meer dan de vorige een soort populariteitspoll voor Louis. De rest mag van hem ook op de lijst staan, zolang ze niet te veel in zijn weg lopen. Dit is de perfecte illustratie van de pest en cholera uit mijn inleiding. Wie is er in staat de huidige grootste partij van de troon te stoten en tegelijkertijd een beter beleid te voeren? Overloop gerust zelf het lijstje en vorm u een mening. De verwijzing naar ebola in mijn inleiding slaat natuurlijk op de ziekte van het nationalisme, maar aangezien dit gemeentelijke verkiezingen zijn, zou dat eigenlijk geen al te grote rol mogen spelen.

Wie: Wie zeker nog mag meedoen, zijn de huidige schepenen. Blijkbaar is het niet de bedoeling veel verrassingen te creëren. Dat Myriam Fannes de vierde plaats heeft gekregen, betekent dat er ook in Wijgmaal stemmen moeten worden gehaald en is zeker geen bevestiging van haar inhoudelijke kwaliteiten. Daarnaast zijn er ook een hoop jongere kandidaten, die trouwens een gezamenlijke verkiezingsfolder in ons aller brievenbussen hebben geduwd. Alleen blijkt hieruit dat volgens de sp.a iedereen jonger dan veertig nog bij de jonge en nieuwe kandidaten moet worden gerekend. Spijtiger is dat die jonge kandidaten over het algemeen door een verschrikkelijke braafheid worden gekenmerkt. Uit hun folder blijkt onder meer dat ze dromen van “een stad die volop inzet op warme initiatieven”, van “een stad die zich goed in haar vel voelt” of van “een hoera!-plan voor onze horeca”.¹⁵ Mij is vroeger nochtans altijd verteld dat wolligheid een kenmerk van de oude CVP was. De strijd tegen de sociale ongelijkheid wordt in elk geval weinig vermeld.

Het Depot: “Och, zo lang we daar een paar van onze mensen hebben zitten, komt dat allemaal wel in orde.”

Vlaams Belang

Algemeen: Ach ja, die bestaan ook nog. Veel aandacht krijgen ze de laatste tijd niet, maar dat zal ze niet enkel in Leuven zuur opbreken. Twintig jaar geleden zou de nakende nederlaag ons zeker aan het lachen hebben gebracht, maar nu verontrust vooral de massale overtocht naar die andere partij die zogezegd vooral aan Vlaanderen denkt.

Wie: De lijst wordt getrokken door de alombekende Hagen Goyvaerts. We zullen maar veronderstellen dat hij kandidaat-burgemeester is, zeker? Voor de rest het verwachte zootje chronische kankeraars die de schuld steeds weer bij een of andere groep zondebokken weten te leggen.

Het Depot: “Hoe? Welk depot? En wat ligt daar dan opgeslagen? Het zwart geld van de traditionele partijen, ongetwijfeld! Zakkenvullers zijn het, allemaal!”

19-09-2012 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Soms is het niet nodig zelf een tekstje te schrijven. Een aantal links naar andermans artikelen kan volstaan om een boodschap over te brengen. De mensen hoeven die artikelen zelf niet eens te lezen. De titels volstaan vaak om de algemene lijnen van de inhoud duidelijk te maken.

Laten we dit even illustreren met een voorbeeld.

1) http://www.knack.be/nieuws/belgie/levensstandaard-belgie-bij-laagste-in-europa/article-4000092996597.htm

2) http://www.knack.be/nieuws/belgie/kwijting-dexia-dehaene-geeuwt-aandeelhouders-gelaten/article-4000093021219.htm

3) http://www.knack.be/nieuws/belgie/werklozen-krijgen-kwart-minder/article-4000092988210.htm

Hoef ik hier iets aan toe te voegen? Ik denk het niet.

10-05-2012 om 17:43 geschreven door Malcolm Nix  

Wel, het antwoord op de net gestelde vraag is eenvoudig. Sinds het recentste initiatief van Geert Bourgeois iedereen. Zijn brochure ‘Migreren naar Vlaanderen, starterspakket voor familiemigranten’[1], die op zijn initiatief is geschreven en in landen als Marokko wordt verspreid, is een schoolvoorbeeld van wereldvreemde bekrompenheid en geforceerd taalgebruik.

Wat me het eerst is opgevallen, is de taalkeuze. Een belangrijk punt van kritiek luidt dat de brochure neerbuigend en paternalistisch zou zijn[2]. De Eerste Burger van Izegem weerlegt deze opmerkingen door erop te wijzen dat de doelgroep niet uit reeds ingeburgerde migranten bestaat, maar uit laagopgeleide vreemdelingen. Velen onder hen kennen geen Nederlands. Mag ik dan vragen waarom de brochure in het Nederlands is opgesteld? Daar zullen ze niet al te veel aan hebben. Niet de nota geen andere talen bevat, hoor. De volledige tekst staat er ook in het Engels in. Alleen spreken ze in Marokko geen Engels, maar Frans. Waarom kiest Geert de Natiebouwer dan voor het Engels? Wil hij de franskiljons in de rand rond Brussel eens duidelijk tonen wat de tweede landstaal van Vlaanderen zou moeten zijn? Beseft hij niet eens dat Engels hier binnen honderd jaar de eerste landstaal zal zijn en dat het Nederlands tegen dan een status vergelijkbaar met het Cornish of het Manx zal genieten?

Maar het kan nog erger. De brochure bevat heel wat punten waar nieuwe migranten op moeten letten. Sommige zijn nog vrij zinvol. De oproep huisvuil te sorteren, is niet ongepast aangezien veel migranten uit landen komen zonder enige huisvuilreglementering[3]. Andere punten overschrijden echter probleemloos de grenzen van de belachelijkheid.

Laten we eens een voorbeeld bekijken: “Voeding: De Vlaamse keuken is erg beïnvloed door wat mensen in andere culturen eten. Er is dus veel keuze. Vlamingen eten kip, vis, rundsvlees en varkensvlees. Sommige Vlamingen eten bewust vegetarisch. Vlamingen eten ook fruit en groenten, aardappelen, pasta en rijst. En Vlaanderen is in heel de wereld bekend om zijn lekker bier, zijn chocolade en zijn wafels.”

Dus, we eten, met uitzondering van de vermelde vegetariërs, kip, vis, rundsvlees en varkensvlees. Maar daar blijft het niet bij! Neen, ook fruit, groenten, aardappelen, pasta en rijst sieren ons menu! De gemiddelde migrant moet nu wel stomverbaasd van zijn stoel vallen. Zeker als hij leest dat Vlaanderen bekend is om zijn bier, chocolade en wafels. Wie maakt dan die beroemde ‘Belgian chocolate’ waarover hij al heel zijn leven leest? En hoe zit het met die beroemde Zeeuwse mosselen, de paardenbiefstuk en het wildseizoen? En zijn de bekendste wafels dan toch niet de Brusselse en de Luikse? En hoe zit het nu eigenlijk met zuivelproducten? Zijn eieren of melk dan illegaal verklaard? Hadden de kippen misschien geen papieren?

Dit is werkelijk de meest onhandige en meest belachelijk geformuleerde omschrijving ooit om mensen uit een bepaalde cultuur duidelijk te maken dat het eten van varkens hier niet als onrein wordt beschouwd. Is dit nu de elegantste oplossing om dat punt te maken? Geweldig niveau. Als we nu nog niet wereldwijd worden uitgelachen, is dat enkel omdat niemand enige aandacht voor onze brochures heeft. Laten we maar onopvallend een regiootje van een klein land blijven. Stel u voor dat Vlaanderen ooit onafhankelijk zou worden en een vertegenwoordiger van dit niveau naar de algemene vergadering van de Verenigde Naties zou moeten sturen.

10-05-2012 om 17:10 geschreven door Malcolm Nix  

De oplichtersorganisatie Sabam, vertegenwoordiger van artiesten als performer Suzi Wan en  DJ Ken Wood, heeft weer een nieuwe stunt bedacht om de eigen kassa en bijgevolg de zakken van de eigen managers, bestuurders en grote aandeelhouders te vullen.

Enkele dagen geleden hebben heel wat Belgische DJ’s een brief ontvangen waarin hen wordt gevraagd elk jaar 292 euro op te hoesten voor een ‘download- en kopielicentie’. Op die manier tracht Sabam natuurlijk een graantje mee te pikken van de toenemende trend muziek gewoon van een site te downloaden of op een harde schijf te kopiëren.

Helaas slaat Sabam hiermee natuurlijk andermaal de bal mis. Laten we eerst eens kijken wat er zoal in die brief staat:

“Als dj staan jullie op de voorgrond in het hedendaagse muzieklandschap. Ook de tijd staat bij jullie niet stil, getuige de vele softwarepakketten en bijbehorende besturingssystemen die de laatste jaren op de markt verschijnen en die de dj helpen om kwalitatief hoogstaande mixen te realiseren. Dit gaat gepaard met een alsmaar toenemende digitalisering van de muziekcollectie en het overschakelen op het downloaden van de gewenste nummers.

En juist hier wringt het schoentje voor vele dj's ten aanzien van SABAM en Simim. Immers, in principe mag een dj voor zijn professionele activiteiten geen kopieën van geluidsdragers en muziekbestanden gebruiken. Het gebruik van reproducties buiten de familiekring hangt niet af van een beslissing van SABAM of Simim, maar is wettelijk geregeld”

Wel, in de eerste plaats heeft Sabam er al voor kunnen zorgen dat de prijs van lege cd-roms de hoogte is ingegaan. Daarnaast zijn er ondertussen heel wat sites waar mensen legaal muziek kunnen beluisteren en downloaden. Een gedeelte van het geld dat ze daarvoor betalen, moet officieel naar de artiesten gaan. Bovendien is een kopie altijd van een origineel afkomstig. Dat een DJ een kopie meeneemt, betekent niet dat hij thuis niet over de originele geluidsdrager beschikt en als hij die legaal heeft gekocht, heeft hij daarop natuurlijk ook de auteursrechtenbijdrage betaald.

Maar dat is eigenlijk allemaal het ergste nog niet. Sabam heeft deze brief digitaal verstuurd, in de vorm van een e-mail, naar alle DJ’s waarvan ze het mailadres hebben weten te bemachtigen. Ik ben al jarenlang als DJ ingeschreven. Sabam is daarvan zelfs op de hoogte. Ik heb jaren geleden namelijk een brief gekregen met de vraag auteursrechten te betalen op de muziek die in mijn kantoor draai. Bij gebrek aan kantoor heb ik dat zootje idioten[1] dan maar laten weten dat ze niet op een cent hoefden te rekenen. In elk geval heb ik deze nieuwe mail helemaal niet ontvangen.

Volgens sommige bronnen zou Sabam de mailadressen van al deze DJ’s gewoon van community platforms hebben gehaald. Dit betekent onder meer dat deze rijkelijk gefinancierde organisatie niet eens in staat is een werkbare database van zijn eigen aangesloten leden bij te houden. Dit betekent ook dat ze zich mailadressen hebben toegeëigend die hen niet uit vrije wil zijn meegedeeld en die ze vervolgens voor commerciële mailings gebruiken. We mogen immers niet uit het oog verliezen dat Sabam gewoon een privébedrijf als een ander is. In mijn ogen is dit spam en ik ben niet de enige die er zo over denkt. In welke mate spamming in dit land echt wordt bestraft, is niet heel duidelijk, maar het kan zeker geen kwaad de internetprovider van het bedrijfje van hun discutabele praktijken op de hoogte te brengen.

DJ’s die de mail wel hebben ontvangen, kunnen klagen over het misbruik van hun mailadres voor ongevraagde commerciële mailings door Sabam door middel van een e-mail naar

abuse@skynet.be en naar dnsmaster@skynet.be .

Ach ja, voor ik het vergeet: ik ben niet van plan die licentie te betalen. Ik heb trouwens geen zakelijke relatie met Sabam en als het hen niet aanstaat, mogen ze mij altijd dagvaarden. Ik heb geen enkele garantie dat ik die zaak zou winnen, maar ja, Sabam eigenlijk ook niet. Volgens Sabam is het niet toegelaten muziek zonder toestemming van de rechthebbende te kopiëren. Wel, Sabam mag beginnen met me eens te tonen waar dat juist staat en waarom dit zou betekenen dat ik daarom net met dit specifiek bedrijf in zee zou moeten gaan. Sabam zal natuurlijk opwerpen dat ik me eventueel bij een andere auteursrechtenvereniging kan aansluiten, maar dat ik er dan toch eentje moet uitkiezen. Mij niet gelaten, maar Sabam heeft niets met mijn relaties en contracten met andere privébedrijven te maken en ik zie niet in waarom ik hun controleurs enige inzage in mijn papieren zou moeten geven. De controleurs van Sabam zijn geen ambtenaren of politieagenten. Het zijn werknemers van een bedrijf en ze hebben, strikt juridisch bekeken, dezelfde officiële status als een kassierster van de Aldi.

10-05-2012 om 12:39 geschreven door Malcolm Nix  

Elk jaar vieren de Britten op 5 november Guy Fawkes Night, ter herdenking van het complot van een aantal katholieken tegen een protestantse koning oftewel van een poging van een aantal religieus geïnspireerde would-be onderdrukkers om een andere religieus geïnspireerde onderdrukker te vermoorden. Alleen wordt Fawkes niet overal en door iedereen als een bommenleggende terrorist beschouwd. Velen gebruiken het bekende masker[1] met zijn beeltenis zelfs als symbool van verzet tegen elk onderdrukkend systeem.

Nu vraag ik me af of we geen nood hebben aan nieuwe soortgelijke feestdagen. De Gunpowder Conspiracy dateert immers al van 1605 en er zijn toch wel wat recentere voorbeelden van al dan niet geslaagde politieke aanslagen te vinden. Hieronder een paar suggesties.

30 maart: Hinckley Day: Bijna niemand herinnert zich John Hinckley jr., de volledige naam van de man die volgens de onnavolgbare Matt Cale “missed sainthood by an inch”. OK, hij was zo gek als een deur en hij trachtte Ronald Reagan enkel te vermoorden omdat hij wilde dat Jodie Foster hem als het equivalent van Travis Bickle in de echte wereld zou beschouwen, maar hij heeft toch maar getracht de wereld van een van de ergste misdadigers van zijn generatie te bevrijden. Een masker lijkt me niet aangewezen, want niemand zou het herkennen[2]. Mensen die deze dag willen vieren, kunnen ’s ochtends hun haar bijscheren en bij een taxibedrijf gaan solliciteren.

6 mei: Volkertdag. De moordenaar van Pim Fortuyn verdient meer dan een cel. We hoeven daarvoor natuurlijk geen aangepast masker[3] te dragen. Een stukje roodgeverfd asfalt aan een halsketting volstaat. De Nederlanders maken zich al klaar om hem na zijn eventuele vervroegde vrijlating op te jagen en af te maken. De aldus bekomen martelaarsstatus zou de herdenkingsvieringen van zijn nobele daad natuurlijk nog wat meer elan geven.

13 mei: Agçadag. Deze dag vieren we religieuze gekken van extreemrechtse signatuur die proberen een andere religieuze fanaticus te vermoorden, daarin falen en zich later zowaar tot de eerst verfoeide godsdienst van de vijand bekeren. Johannes-Paulus II was natuurlijk de  ondemocratisch verkozen dictator van een natie met indoctrinatie als enig exportproduct, maar zijn kandidaat-moordenaar was blijkbaar nog halver gaar dan hij. Een masker kan[4], vooral op het Sint-Pietersplein in Rome waar het bejaarde Poolse pilaarbijtsters een hartaanval zou kunnen bezorgen.

20 mei: Mariodag. Mario Moretti was zelf natuurlijk een fanaticus met een bedenkelijk toekomstideaal voor ogen, maar Aldo Moro kunnen we ook missen als kiespijn. Er is geen god en bijgevolg ook geen bestaansreden voor christendemocraten. Een masker kan, maar als ik op de foto’s[5] mag afgaan, lijkt een overmaatse valse snor te volstaan.

12 oktober: Roy Walsh Day. De man die de beruchte Brighton Bomb installeerde, heet eigenlijk Patrick Magee, maar het is onder deze valse naam dat hij zich in het hotel inschreef. Zijn bom heeft 34 slachtoffers gemaakt, maar Margaret Thatcher, een van de meest kwaadaardige mensen die ooit de planeet hebben bewandeld, heeft de aanslag overleefd en heeft onze samenleving nog jarenlang kunnen blijven vergiftigen. Gezien ’s mans fysiek[6] zouden maskers allicht niet goed verkopen. Een alternatief zou eruit kunnen bestaan massaal onder een valse naam een populaire badstad te bezoeken.

14 november: Journée Michel Strée. Het rijmt zelfs een beetje. Geen slachtoffers ditmaal, maar iemand die oprecht een betere wereld wilde. Dat is natuurlijk niet toegelaten. De mensen aan de top vinden deze wereld overigens helemaal zo slecht nog niet. Maskers zijn een optie, zeker in combinatie met een bezoekje aan de kapper om zijn fotogenieke look[7] te imiteren, maar echte fans moeten natuurlijk die dag een bezoek aan het gebouw van de openbare omroep organiseren.

Misschien vul ik deze lijst nog eens aan, maar voorlopig wil ik enkel nog in herinnering brengen dat politiek oorlog is, maar dan met andere middelen.

09-05-2012 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

De meeste artikelen, opiniestukken, lezersbrieven en andere bijdragen van en in onze media over de 1-meivieringen gaan traditioneel over de toespraken van allerlei kopstukken, de sociale (on-)vrede, de economie, de tewerkstelling en nog wat van die stokpaardjes waarvan onze journalisten en opiniemakers veronderstellen dat ze de arbeidersklasse bezighouden. Ik wil het echter over iets anders hebben.

Een punt waarop ik de laatste tijd vaak wordt aangesproken, is het dreigement van Louis T. uit H. om in Leuven een sluitingsuur voor de horeca in te voeren. Wie totaal uit de lucht valt, verwijs ik naar http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120426_161 , een artikel waarin de situatie nog eens bondig wordt toegelicht.

Aangezien ik niet zeker ben dat iedereen er onmiddellijk de belangrijkste zin in dit artikel weet uit te pikken, zal ik hem even citeren. Samengevat, komt het erop neer dat er heel wat overlast is, dat de horeca heel wat crapuul aantrekt en dat de situatie steeds meer uit de hand loopt. De burgemeester vindt dat de cafébazen zelf een oplossing moeten zoeken. “Anders staat het volgende schepencollege voor een moeilijke beslissing.”

Ik wil het hier niet over de al dan niet zeer ernstige feiten hebben. Vroeger waren er ook mensen die op stap gingen enkel en alleen om ruzie te zoeken, meisjes lastig te vallen, portefeuilles te stelen, toiletten te beschadigen of op andere manieren anderen op de zenuwen te werken. Blijkbaar is vooral de tolerantie gedaald. Wie vroeger over vechtpartijen kloeg, vond nergens gehoor. Een gebroken neus bloedde in 1985 nochtans even erg als in 2011. Wie vroeger over diefstallen kloeg, kreeg te horen dat hij maar beter moest opletten. Et cetera. Wie denkt dat de horeca ooit een mooie, lieve en probleemloze wereld was, is in de eerste plaats vreselijk naïef.

Wat me vooral boeit, is het zinnetje dat het “volgende schepencollege” misschien een moeilijke beslissing zal moeten nemen. De burgemeester weet goed genoeg dat een sluitingsuur nergens een populaire maatregel is. Hij stelt gewoon de mogelijkheid in het vooruitzicht dat deze beslissing toch zou kunnen worden genomen. De vraag is vooral waarom dat een beslissing van het volgend college van burgemeester en schepenen zou zijn. Indien hij echt een sluitingsuur wil, waarom voert hij het als oppermachtig heerser dan niet nu of binnen enkele maanden al in?

Het antwoord situeert zich natuurlijk in oktober 2012 en de verkiezingscampagnes zijn al een hele tijd aan de gang. Een van de sleutelelementen van een geslaagde campagne bestaat erin de agenda te bepalen. De persoon die kan bepalen over welke onderwerpen de debatten in de media en de discussies op straat gaan, heeft de beste kans de verkiezingen te winnen. Dit betekent niet enkel dat een kandidaat, zoals de Leuvense burgemeester die blijkbaar het record van Kamiel Huysmans wil breken, ervoor wil en moet zorgen dat zijn eigen prioriteiten veel aan bod komen. Dit betekent ook dat hij ervoor moet zorgen dat hij de potentiële onderwerpen van zijn uitdagers moet inpikken.

Ook een burgemeester die veel stemmen haalt, heeft vijanden. Er zijn er genoeg die Louis van zijn troon willen stoten. De Open Vld heeft van pure ellende gewezen minister en wijnboer Rik Daems weer naar Leuven gehaald. De man staat niet bekend om zijn altruïsme en zijn gebrek aan ambitie. Bij CD&V staat Carl Devlies aan het einde van zijn parlementaire carrière. Een terugkeer in schoonheid naar de eigen provinciestad zou voor hem een mooie afsluiter betekenen. De N-VA wil overal van haar nationale populariteit profiteren en een doorbraak in de stad waar het Vlaams Belang nooit de marginaliteit is ontstegen, zou een grote psychologische overwinning betekenen. Als de reeds vermelde Louis zijn tegenstanders het kaas van hun spreekwoordelijke brood wil eten en wil vermijden dat zij erin slagen zelf thema’s aan te halen die de kiezer misschien aanspreken, moet hij die thema’s zelf in eigen naam naar voren brengen.

En dat is dus ook met betrekking tot de overlast in het uitgaansleven gebeurd. Die ene zin in het artikel zegt alles. Er staat helemaal niet dat er zeker een sluitingsuur komt. Er staat ook niet dat hij als burgemeester die beslissing zal nemen. Er staat zelfs niet wanneer die beslissing precies zou moeten worden genomen. De horeca krijgt nog enkele maanden, maar de aantrede van het nieuwe college is pas voor 1 januari 2013, een datum die nog bijna acht maanden van ons verwijderd is.

Er staat wel dat er een oplossing moet komen. Het tegendeel zou ons natuurlijk verbazen. We kunnen moeilijk verwachten dat een burgemeester een probleem aankaart en vervolgens stelt dat het niet moet worden opgelost. Er staat dat de plaatselijke middenstand een oplossing moet zoeken. Dit kan even goed worden gelezen als een pleidooi om de plaatselijke politie meer geld te geven omdat ze het nu niet aan kan. Er staat dat het niet te lang meer mag duren. Wel, het is mijn ervaring dat de middenstand pas beweegt als ze een deadline krijgt. Zonder deadline is er binnen tien jaar nog niet eens een vrijblijvende suggestie uit voortgekomen.

Dit is een tactische zet. Nu ligt de bal in andermans kamp. De burgemeester heeft er alvast voor gezorgd dat niemand hem kan verwijten het probleem te negeren of geen mogelijke oplossing in gedachten te hebben. Zijn voorlopig doel is bereikt. Nu moeten we er alleen nog eens voor zorgen dat onze politici hun beslissingen en hun voornemens niet in de eerste plaats op de data van de komende verkiezingen afstemmen, maar dat is een heel andere discussie.

Mijn conclusie is in elk geval dat er nog lang geen sluitingsuur is. Er is nog geen reden tot paniek. Toch zal ik een dezer eens de moeite nemen alle argumenten pro en contra uitvoerig uit te werken, zodat eenieder ze tijdens toekomstige discussies kan gebruiken.

02-05-2012 om 17:25 geschreven door Malcolm Nix