Dit artikel is waarlijk te interessant en te relevant om het jullie te onthouden. De volledige tekst staat op http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2010/12/22/wilders-fascisme-en-de-erfenis-van-de-verlichting . Ik wil me voor het overige beperken[1] tot een excursie die een logisch gevolg is van de stelling die in het artikel wordt opgebouwd.

Stelling:

Het incident tussen Ivan De Vadder en Yves Leterme[2] is een rechtstreeks gevolg van de fascistoïde invloed van Siegfried Bracke op de Belgische democratie.

Argument 1:

Ivan De Vadder was vroeger een geëngageerde linkse jongen die lange inhoudelijke discussie niet uit de weg ging. Als bron haal ik onder meer een recent interview in de Campuskrant[3] aan. Ik citeer: “Mijn presesschap viel in een moeilijke periode, toen er een scheuring ontstond tussen de algemene studentenraad en Loko, tussen de traditionele aanpak en mensen die de boel wilden opengooien. Nu besef ik dat die evolutie er moest zijn, maar toen behoorde ik tot het eerste, ernstige kamp. Ik probeerde iets te verwezenlijken wat betreft de democratisering van het onderwijs.”

Argument 2:

Siegfried Bracke heeft gedurende jaren een grote invloed op de nieuwsdienst van de VRT in het algemeen en op De Vadder in het bijzonder uitgeoefend. Nu is dat vrij normaal voor iemand die binnen die dienst een belangrijke functie uitoefent, maar de impact van die invloed varieert natuurlijk van persoon tot persoon. In verband met de heer De Vadder nog twee kleine citaatjes uit het reeds vermelde interview:

“Ik kan je wel zeggen dat ik niet in de politiek stap. Brackes houding is altijd meer dubbel geweest. Zijn beslissing was voor velen geen verrassing, de keuze van de partij wel. Niet

zozeer voor mij, want ik had de afgelopen jaren talloze gesprekken met hem gevoerd, en een verandering gezien.” en “Siegfried Bracke was getuige op het huwelijk”.

Argument 3:

De aanpak van Bracke, eerst als een als journalist vermomde opiniemaker en later als een met veel campagnemiddelen naar voren geschoven verkiezingskandidaat en als een op het elan van zijn partij met veel stemmen verkozen volksvertegenwoordiger, past in de lijn van Wilders, Bolkestein en andere rechtse populisten. De volledige argumentatie staat in het artikel dat ik bovenaan heb aangehaald of, beter gezegd, aangeraden.

Een uitspraak van Bracke zelf zou moeten volstaan om de teneur te duiden. Toen uit een wetenschappelijk onderzoek bleek dat er geen rechtstreeks verband is tussen criminaliteit en etniciteit, antwoordde hij in een uitzending van het Ochtendnieuws op 6 december 2010 het volgende: “Eens te meer wordt hier geprobeerd om, overgoten met een wetenschappelijke saus, mensen juist te laten denken. En wie juist denkt is moreel goed en verheven. Het is een au fond ideologische discussie, maar dan een totaal verkeerde, waarvan ik hoop dat ze ooit zal stoppen. Het is het bekende slachtofferverhaal. Het is een verhaal dat misbruikt wordt door de zogeheten progressieve elites, en, helaas, ook door de minderheden zelf. Om te zeggen 'ons/hen treft geen schuld, wij/zij zijn niet verantwoordelijk’…Weet u wat zo jammer is? Dat door dit soort fratsen de werkelijkheid versluierd wordt, met als gevolg dat échte problemen daardoor nog verder van een oplossing zijn dan ooit.”

Argument 4:

Fascisme kan op veel manieren worden omschreven en fascistische regimes kunnen elk eigen accenten leggen, maar een aantal elementen komen steeds weer aan bod. Volgens de Nederlandse essayist Rob Riemen[4], auteur van onder meer ‘De eeuwige terugkeer van het fascisme’, zijn de voornaamste elementen van een fascistisch gedachtegoed ressentiment, rancune, gecultiveerde haat tegenover een kleine categorie van zondebokken, moreel en ideologisch nihilisme en de cultus van het oppervlakkige, en de doctrine van de menselijke ongelijkheid.

Dit slaat zeker op Bracke en trouwens op veel van de kopstukken van de N-VA. Veel Vlaams-nationalisten voelen de rancune van het slachtoffer van de eeuwenlange francofone onderdrukking. Ze cultiveren haatgevoelens tegenover zondebokken, zoals Walen, werklozen, syndicalisten, linkse intellectuelen en zo voorts. Hun nihilisme is groter dan het lijkt, want ze praten enkel in slogans, tegenwoordiger one-liners genoemd, en in clichés. De menselijke ongelijkheid is voor hen een evidentie, want tenslotte kan niet iedereen een echte Vlaming zijn.

De cultus van het oppervlakkige is het element dat nog het meest bij mijn eigen stelling aansluit. Voor deze fascisten, of hoe men ze ook moge noemen, hoeft een debat niet lang te duren. Het hoeft zelfs geen inhoud te hebben. Het dient enkel om de eigen boegbeelden de kans te geven snel en kordaat mee te delen dat zij gelijk en de anderen ongelijk hebben. De kruisbestuiving tussen de media die, meestal enkel met de kijkcijfers voor ogen, snelle opeenvolgingen van aantrekkelijke momentjes willen en politici die de een echt debat willen vermijden en bijgevolg liever in eenvoudige zinnetjes praten, heeft ons het huidig landschap van verwaterde politieke verslaggeving opgeleverd.

Conclusie:

Het incident tussen De Vadder en Leterme is niet enkel tekenend voor onze tijd. Het is ook tekenend voor de manier waarop de televisiemakers met hun gasten en met hun kijkers omgaan. De gast moet zich naar hun wensen plooien, want er is geen ruimte voor concepten die hun planning overstijgen. De kijker moet zich neerleggen bij het feit dat televisiezenders enkel bestaan om hun kijkcijfers te tellen en niet om informatie te verstrekken.

Post scriptum:

Wie had er ooit gedacht dat ik nog eens sympathie zou tonen voor iets wat Yves Leterme bewust heeft gedaan? Persoonlijk kan ik enkel hopen dat een boel sprekers zijn voorbeeld zullen volgen en zich niet langer zullen laten behandelen als slaafjes van de televisieformats. Sommige problemen zijn nu eenmaal te complex om in een tiental seconden te kunnen omschrijven hoe de ideale oplossing eruitziet. Ik ken persoonlijk een computerexpert die ooit in De Zevende Dag is uitgenodigd om aan een discussie over een nieuwe technologische ontwikkeling deel te nemen. Die mens wil daar nooit meer naartoe.

23-12-2010 om 18:39 geschreven door Malcolm Nix  

We beginnen met twee teksten, meer bepaald twee opiniestukken die recent in een krant zijn verschenen. Ze zijn te vinden op

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/1199321/2010/12/23/Een-land-als-een-natte-kartondoos.dhtml

en op

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/1198399/2010/12/21/Hoe-een-splitsing-de-welvaart-van-alle-Belgen-bedreigt.dhtml .

Ik wil hier niemands tijd verprutsen met een vergelijking tussen deze opiniestukken. Het eerste is een bijtende, satirische en over het algemeen bijzonder goed geschreven[1] analyse van de huidige politieke situatie. Het tweede is een emotionele weergave van wat in se een ethische overweging is. Wat mij hier interesseert, zijn de commentaren die lezers van de krant op deze stukken hebben ingezonden.

Ik nodig u allen uit hier zelf over te oordelen. In mijn ogen is er slechts een mogelijke conclusie. Als een econoom zich, op welke manier dan ook, over de situatie uitlaat en zich beklaagt over de problemen waarmee we zitten, zijn alle lezers het met hem eens. Als een Waal iets durft te opperen dat uiteindelijk niet eens zo provocerend, vergezocht of radicaal is, wordt hij bijna aan het kruis genageld.

Ik zou nu natuurlijk kunnen opmerken dat veralgemeningen uit nationalistische overwegingen altijd uit den boze zijn, maar dat is ditmaal niet de essentie van mijn betoog. Dat een onafhankelijk geworden Vlaanderen onmiddellijk zijn deel van de momenteel nog nationale staatsschuld op zich moeten nemen en dus zijn beloften inzake welvaart niet onmiddellijk zou kunnen waarmaken, zullen we hopelijk nooit aan de lijve ondervinden.

Ik zou ook kunnen opmerken dat het niet enkel Walen zijn die arbeid liever vermijden. Percentueel gezien, telt Wallonië meer doppers dan Vlaanderen. Ik heb echter al meer dan genoeg Vlamingen horen verklaren hoe graag ze zouden stoppen met werken. ‘De dag dat ik de Lotto win, zien ze mij op het werk niet meer’ is geen Waalse slogan. Zodra een regering of een partij een afbouw van het brugpensioen durft te opperen, is er even veel protest aan beide zijden van de taalgrens. Zodra ze de kans krijgen, zijn ze weg. Hoeveel Vlamingen ouder dan 50 jaar kent u eigenlijk die nog voltijds aan het werk zijn?[2] Maar ook dit is niet de essentie van mijn betoog.

Ik zou er ook op kunnen wijzen dat het moreel onverantwoord is zo maar op elke jobaanbieding in te gaan. Ik hoor het vaak genoeg: ‘Wie echt wil werken, vindt ook werk’ Ja, maar dan wel vaak in het zwart. Moeten we dat dan aanmoedigen of zelfs maar tolereren? Betalen die dan hun bijdrage aan de sociale zekerheid? Wat doen we met een werkloze die door de VDAB naar een vacature bij Citibank wordt geloodst? Moet hij er zijn dagelijkse bezigheid van maken andere mensen door middel van dubieze verkoopstechnieken en misleidende informatie financieel over de rand van de afgrond te duwen, enkel om zelf uit de werkloosheidsstatistieken te verdwijnen? Kosten al die schuldbemiddelingen en al die wanbetalingen ons dan zo veel minder dan een vervangingsinkomen dat in veel gevallen nog niet eens het leefloon benadert? Interessant onderwerp, maar het is niet de essentie van mijn betoog.

Ik zou er terloops op kunnen wijzen dat een strengere controle door de RVA en een doorgedreven schorsingsbeleid ten aanzien van iedereen die al dan niet terecht als werkonwillig wordt omschreven eigenlijk weinig economische voordelen biedt. Zodra ze die uitkering niet meer ontvangen, kloppen ze gewoon bij het OCMW aan. Dat noemen ze een verschuiving van de kosten in plaats van een oplossing. Als het OCMW hen ook wandelen stuurt, komen ze op straat terecht. Wat levert een groeiend leger daklozen op? Ze produceren niets en ze consumeren niets. Ze kweken kinderen die vanaf hun eerste dag in een uitzichtloze ellende terechtkomen. Ze verfraaien het straatbeeld niet en in sommige wijken kunnen ze zelfs tot een daling van de immobiliënprijzen zorgen. Als de nood echt hoog wordt, zullen sommigen zich in de kleine criminaliteit storten. Wat heeft een samenleving daar nu bij te winnen? Ik zou het niet weten, maar het is alvast niet de essentie van het betoog dat ik hier wil houden.

Ik wil het eens hebben over de vraag waarom een werkloze, Waal of niet, zo veel moeite zou moeten doen om werk te vinden en om van een uitkering naar een echt loon over te stappen. Waarom zou hij gaan werken voor een baas met een aandelenportefeuille die hem weer ontslaat zodra een of ander consortium van internationale speculanten ver boven zijn hoofd een crisis veroorzaakt? Waarom zou hij gaan werken voor een manager die een premie krijgt als hij een manier vindt om zijn job weer te schrappen? Waarom zou hij meer dan 40 percent afgeven van het loon dat hij krijgt van een bedrijf dat tien fiscalisten in dienst heeft om zo weinig mogelijk vennootschapsbelasting te betalen? Waarom zou hij gaan werken voor een werkgever die elk mogelijk politiek en ander lobbykanaal gebruikt om ervoor te zorgen dat zijn loon niet stijgt en zijn arbeidsvoorwaarden worden teruggeschroefd? Waarom zou hij gaan werken voor een baas die hem enkel als een menselijke grondstof bekijkt, maar tegelijkertijd enkel ten gevolge van zijn inspanningen iets kan produceren of verkopen?

23-12-2010 om 14:24 geschreven door Malcolm Nix  

Het ABVV heeft zopas een persbericht verspreid waarin wordt gereageerd op de uitlatingen van Bart De Wever in Der Spiegel en op de algemene houding van de N-VA tijdens deze fase van de regeringsonderhandelingen[1]. De volledige tekst vindt men op http://www.abvv.be/web/guest/press-releases-nl/-/press/62192/&p_l_id=13635

Hoewel ik deze tekst inhoudelijk volledig correct en zelfs, zeker voor syndicalistische pamfletten, zeer vlot en toegankelijk geschreven vind, voel ik me toch verplicht een kleine bemerking naar voren te brengen.

De media concentreren zich enkel op de tegenstelling tussen de partijen over concrete dossiers, zoals de splitsing van een kiesarrondissement, een herziening van de financieringswet of de economische toestand van het land. Ze peilen nooit naar de redenen die achter de verklaringen schuilgaan.

De N-VA is enkel in die paar randgemeenten rond Brussel tegen de Franstaligen omdat ze Frans spreken. Die communautaire discussies over het taalgebruik in de faciliteitengemeenten hebben niets met de grote discussies over de algemene koers van een potentiële nieuwe regering te maken. In essentie gaat het om symbooldossiers die enkel voor de krimpende Vlaamse bevolking in de betrokken gemeenten van praktisch belang zijn. De N-VA is vooral tegen de Franstaligen omdat ze zo massaal op de echte vijand stemmen, de socialisten, de verdedigers van de welvaartstaat, van de sociale zekerheid en van de rechten van de mensen die hun vrijemarktidolatrie niet blindelings onderschrijven.

16-12-2010 om 13:37 geschreven door Malcolm Nix  

Lang geleden dat we dit stokpaardje nog eens van stal hebben gehaald. Op dit ogenblik kan natuurlijk geen verbod worden afgevaardigd. Tijdens de besprekingen van de uiteindelijk goedgekeurde wet[1] is afgesproken dat aan een eventuele invoering een koninklijk besluit zou voorafgaan. In dit KB zou onder meer de concrete datum van inwerkingtreding worden vermeld. Zo lang we enkel over een regering van lopende zaken beschikken, kan de koning echter geen KB’s ondertekenen[2]. Dit dossier leidt tegenwoordig dan ook een sluimerend bestaan. Reden te meer om nog eens een in mijn ogen relevant aspect uit de discussie te lichten.

Een punt dat tijdens mijn bijdragen over het geplande rookverbod in de horeca nog niet aan bod is gekomen, is de vraag waar bepaalde mensen zich eigenlijk mee moeien. Zijn er dan geen ernstiger problemen die de aandacht opeisen? Men zou natuurlijk kunnen beweren dat een goede overheid erin slaagt alle problemen tegelijkertijd aan te pakken en dat een internationale financiële crisis geen excuus is om niet langer aandacht voor de volksgezondheid te hebben. Ik wil er echter op wijzen dat een goede overheid ook moet weten waar ze haar prioriteiten legt. Van een aanpak van de financiële crisis heb ik nog niet veel gemerkt en dit al zeker niet in het eerste Europese land dat voor een rookvrije horeca heeft gekozen en nu mag blij zijn nog ergens een lening vast te krijgen. Anders gezegd, in plaats van haar aandacht op de dringendste en belangrijkste problemen in onze samenleving te focussen, proberen heel wat aan tunnelvisie lijdende lobbyisten en door persoonlijke kruistochten geobsedeerde volksvertegenwoordigers de bevolking de indruk te wekken dat er wel degelijk een beleid wordt gevoerd door eisen te stellen die niemand toekomstige welvaart of wereldwijde harmonie garanderen. Economische gelijkheid is blijkbaar minder belangrijk dan het eren van het nieuwe gouden kalf van de gezondheidspsychose.

De laatste zin van de vorige paragraaf staat daar niet omdat de auteur dezes vindt dat hij wel mooi klinkt. Het gaat hier namelijk om de essentie van heel de discussie. De tegenstanders van nicotinegebruik wijzen steeds op de gezondheidsrisico’s, de verhoogde kans op kanker en de haast altijd dodelijke afloop van de ernstige aandoeningen die een roker zoal kan oplopen. Ik zou daar graag eens een andersluidende vraag tegenover plaatsen.

Beste, tegenstanders van het roken in de horeca, waaraan worden wij eigenlijk verondersteld wel te sterven? Het eeuwig leven is ons niet gegeven. Ons lichaam is er niet op gemaakt ouder te worden dan we nu gemiddeld al worden. De medische wetenschap boekt jaarlijks vooruitgang, waarvoor overigens dank, maar ook dit kan niet verhinderen dat mensen op een bepaalde leeftijd overlijden, simpelweg omdat hun lichaam te versleten is om zich op celniveau te blijven vernieuwen. Ooit komt voor ons allen de laatste dag en we moeten daar psychologisch mee leren leven[3].

Dit laatste ligt blijkbaar zeer moeilijk. Ik verdenk veel anti-rokers ervan zich niet met de eigen sterfelijkheid te kunnen verzoenen. Het miniemste gevaar voor de eigen gezondheid of die van hun naasten is er te veel aan, van plastic in papflessen tot fluor in tandpasta, alles is potentieel dodelijk. Uit onwil de mentale confrontatie met de eigen vergankelijkheid aan te gaan, moet alles wat in welke mate dan ook een risico zou kunnen vormen uit hun[4] wereld verdwijnen[5].

Maar goed, laten we er even van uitgaan dat al die rokers er effectief mee stoppen. Ik kan daar enkel uit afleiden dat die mensen na een bepaalde periode toch zullen overlijden. Hoe minder mensen roken, hoe minder mensen aan longkanker zullen overlijden. Op zich klinkt dat mooi, maar ik blijf toch bij de vraag waaraan al die mensen dan wel zullen sterven. Mogen ze dat dan zelf kiezen? Moeten ze wachten op een wetsvoorstel van senator D. Claes waarin duidelijk staat opgesomd welke doodsoorzaken voor de politieke meerderheid aanvaardbaar zijn? Mogen ze bij hun huisarts aangeven welke terminale ziektes voor hen aanvaardbaar of bespreekbaar zijn? Is sterven aan longkanker erger dan sterven aan leverkanker? Is een rokershoest een ergere ouderdomskwaal dan Alzheimer?

Als al die anti-rokers dan toch dan en nacht klaar staan om over onze gezondheid te waken en om ongezond gedrag te veroordelen, moeten ze maar eens beslissen waaraan alle mensen mogen overlijden die op hun aanraden niet roken.

02-12-2010 om 18:27 geschreven door Malcolm Nix  

Ongeveer een maand geleden, op 7 november 2010, hebben enkele mensen de idee gelanceerd zo veel mogelijk mensen te overtuigen op 7 december 2010 al hun geld van hun bankrekening te halen. Ondertussen zijn in zestien landen websites opgericht en krijgen de initiatiefnemers de steun van een vooraanstaand Frans filosoof, de heer E. Cantona. Bedoeling is de banken een flinke financiële dreun te verkopen en de overheden duidelijk te maken dat het eens gedaan moet zijn met het buigen en kruipen voor de internationale speculanten en hun als legitieme entiteit vermomde misdaadorganisatie, het Internationaal Monetair Fonds.

Ik hoop dat niemand zich blind staart op de afstand tussen ons eigen land en, pakweg, Portugal, Griekenland of Ierland. Speculanten zijn niet anti-Grieks. Ze viseren de Ieren niet. Ze zijn zelfs niet tegen mij. Hun systeem is gebaseerd op blinde wiskunde en signaleert gewoon elke kans om winst te maken, zelfs als dit ten koste van hele gemeenschappen gaat. Ons land zal binnenkort ook wel aan de beurt zijn, al was het maar omdat nog niet al onze overheidsbedrijven zijn geprivatiseerd en er in ons land nog sociale voorzieningen zijn die kunnen worden afgebouwd. Een kei kan men niet stropen, maar het Belgisch model zeker wel.

Ik hoop ook dat niemand hoopt dat er ergens enige vorm van democratische, politieke of juridische controle op speculatie is. De zeldzame mensen die nog snappen hoe het systeem precies werkt, staan natuurlijk al lang op de loonlijst van banken als Goldman Sachs en denken enkel nog aan hun eigen jaarlijkse premies. België heeft sinds jaar en dag een vertegenwoordiger in de raad van bestuur van het IMF, een positie die nu trouwens wordt gecontesteerd[1], maar die man heeft nog nooit een klap uitgevoerd om eender welke geïnstitutionaliseerde roofoverval op eender welke staatskas tegen te houden.

Ik hoop tot slot dat niemand het mechanisme achter een kapitalistisch financieel systeem verkeerd inschat. In theorie is dit economisch model heel eenvoudig. Iedereen denkt aan zijn eigen belangen en door de wet van vraag en aanbod blijft de markt in evenwicht. In de praktijk draait het natuurlijk altijd anders uit. Kapitalisme betekent eenvoudigweg dat geld van arm naar rijk stroomt. Daar is alles op gebaseerd en daarom maken de marionettenbedieners achter het IMF van elke door henzelf uitgelokte crisis gebruik om  overheidsinterventies, overheidsbedrijven en solidariteit onderuit te halen.

Ik weet niet of de oproep, overigens in zijn volledigheid terug te vinden op http://www.bankrun2010.com/ , iets fundamenteels zal uithalen, maar ik zie toch een paar voordelen.

Ten eerste, de banken liggen er wakker van. Volgens hen kan dit ons fragiele systeem doen wankelen. Wel, mij niet gelaten. Liever allemaal arm dan lijdzaam toe te zien dat er een paar steeds rijker worden. Rijker worden ten koste van mij en van alle mensen die dit nu lezen, wel te verstaan.

Ten tweede, de topmensen in de banksector dreigen hun laatste beetje geloofwaardigheid te verliezen. Zij zullen immers nooit tolereren dat zij enkele weken later, op het einde van het boekjaar, hun premies zouden verliezen omwille van de actie van wat gauchistische onruststokers. Alleen roepen die vette premies niet enkel bij radicale splintergroeperingen weerzin op. Telkens zij de overheid een crisis laten oplossen en vervolgens zichzelf dubbel en dik uitbetalen, stijgt de ontevredenheid bij de bevolking[2].

Ten derde, de overheid krijgt een duidelijk signaal. In ons land, dat qua regeringstabiliteit de naoorlogse Italiaanse dieptes begint te naderen en waar zowat de sfeer van de permanente verkiezingscampagne hangt, is dit niet zo irrelevant als het lijkt. Wie de banken nog verdedigt, maakt zich onmogelijk. Maar wat is het alternatief? Wie zal de onvrede het best kunnen verwoorden? Iedereen kan proberen de problemen te minimaliseren, maar als er eentje[3] de andere weg opgaat, wordt het al snel een opbod en moeten ze elk op zich maatregelen in het vooruitzicht stellen om de macht van de banken te beperken.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat banken geen enkel praktisch nut hebben. In de eerste plaats bieden ze ons de gelegenheid ons geld op een veilige plek te deponeren. Geldt dat op een bankrekening staat, kan niet worden gestolen en als de bank zelf het slachtoffer van een misdaad wordt, is ze nog verplicht ons onze centen terug te geven. Er zijn, met andere woorden, een paar praktische bezwaren die de Bankrun-actie hypothekeren.

Tijd om die bezwaren van de tafel te vegen. Hier volgt onze handleiding voor 7 december.

1) Verwittig uw bankfiliaal op voorhand dat u een belangrijke som in baar geld wil afhalen. Anders loopt u het risico dat de bediende aan het loket u doodleuk vertelt dat in het gebouw niet zo veel geld aanwezig is.

2) Kies op voorhand het bedrag dat u wilt afhalen. U hoeft uw rekening natuurlijk niet af te sluiten. U hoeft ze zelfs niet helemaal leeg te maken. Integendeel, u kunt beter iets laten staan, zodat even over het hoofd geziene domiciliëringen of onverwacht noodzakelijk blijkende afhalingen aan de automaat u niet met verwijlinteresten opzadelen.

3) Voor u uw geld afhaalt, huurt u een kluis[4]. Dit biedt u het bijzonder aantrekkelijke voordeel dat u al het geld dat u afhaalt gewoon 3 tot 4 meter verder in een metalen doos kunt stoppen. U hoeft er niet mee rond te lopen. U hoeft zich niet onveilig te voelen. De bank draait nog steeds voor de bewaking van uw centen op. Voor de huurprijs van de kluis moet u het in elk geval niet laten.

4) Beslis niet op voorhand hoe lang u het geld van uw rekening wilt laten. Laat dit afhangen van het succes van de Bankrun en van de reacties van de diverse actoren, met inbegrip van de banken zelf. Laat ze eerst maar wat zweten.

5) Uiteindelijk zult u het geld terug op uw rekening moeten storten, al was het maar om uw eigen transacties tot een goed einde te kunnen brengen. We hebben tenslotte allemaal facturen te betalen. Vergeet het personeel van de bank op dat ogenblik niet met een superieure blik op hun plaats te zetten. Dat zij over ons geld mogen beschikken, is geen afgedwongen recht, maar een gunst die we op elk ogenblik kunnen intrekken.

25-11-2010 om 15:35 geschreven door Malcolm Nix  

Dit artikel vergt geen verdere commentaar en mijn pessimisme met betrekking tot het voortbestaan van de menselijke soort behoeft geen verdere argumentering.

http://www.thestar.com/news/world/article/888472--god-will-save-us-from-climate-change-u-s-representative

16-11-2010 om 18:57 geschreven door Malcolm Nix  

Hoewel het eigenlijk al vijgen na Allerheiligen zijn, voel ik me, zeker na mijn tirade van vorig jaar, toch verplicht nog een korte reactie te geven op de recentste editie van het Sinner's Day Festival. Al bij al lijkt het erop dat de organisatie in sterke mate rekening heeft gehouden met de opmerkingen die ikzelf en een boel anderen vorig jaar hebben gemaakt. Laten we even een overzichtje bekijken.

2009: mensen mochten niet terug buiten. Wie binnen was, moest binnen blijven.

2010: probleem opgelost. Goed, men moest tot 15.00 uur wachten, maar de meeste mensen zijn toch niet om 11.30 uur stipt binnengestapt. Wie terug buiten wilde, kon een bandje krijgen om te bewijzen dat hij of zij al had betaald.

2009: de wachtrijen bij de toiletten waren extreem lang.

2010: de wachtrijen vielen goed mee, zeker omdat de toiletten ook beter waren aangeduid. Het is zelfs mogelijk dat er meer toiletten in gebruik waren genomen, maar dat kan ik hier niet bevestigen.

2009: iedereen die de toiletten wenste te gebruiken, moest daarvoor eerst een bandje kopen en dit vervolgens elke keer opnieuw tonen, wat natuurlijk een vreselijk tijdverlies betekende.

2010: dit probleem werd volledig opgelost door het gebruik van de toiletten gratis te maken.

2009: de drank was vrij snel op, zodat tijdens de afterparty uiteindelijk enkel nog Hoegaarden en plat water te krijgen was.

2010: voor zover ik weet, was er voldoende drank en bovendien was er ook geen afterparty.

2009: volgens de site werden de tickets enkel verkocht door een paar bedrijven die daar ook handling-kosten voor aanrekenen, maar in de praktijk bleken ook anderen tickets aan te bieden.

2010: aangezien ik zelf ben vergeten rond te vragen waar allemaal tickets te krijgen waren, kan ik hier weinig over zeggen. Ik had er zelf maar aan moeten denken, bijvoorbeeld voor ik mijn eigen ticket in de Fnac ging kopen...

2009: vanuit organisatorisch oogpunt was de beurs geen geweldig succes. De stands sloten niet echt aan bij de voorkeur of behoeften van het publiek, de timing was fout en er waren problemen met de elektriciteit.

2010: er waren enkel stands die daar hoorden te staan. Ik heb niemand over problemen met de elektriciteit of de andere voorzieningen horen klagen. De locatie was ideaal, zodat de stands nooit in de weg stonden en er toch voldoende ruimte voor geïnteresseerde bezoekers was.

2009: de tickets waren vrij duur, maar de affiche was wel geweldig.

2010: de tickets waren vrij duur, maar de affiche was toch iets minder overtuigend dan het jaar voordien. De organisatoren kunnen er natuurlijk zelf niets aan verhelpen dat maar liefst twee acts uiteindelijk hebben afgezegd en nog in laatste instantie moesten worden vervangen.

Conclusie: nu de organisatorische problemen zijn opgelost, heeft Sinner's Day bvba toch zijn goede wil laten zien om rekening te houden met terechte opmerkingen van het publiek. Ik kan bijgevolg enkel hopen dat ze er volgend jaar in slagen een goede affiche samen te stellen en een goed festival op poten te zetten. Maar dit klinkt natuurlijk wat te soft. Een bijdrage op mijn blog moet natuurlijk eindigen met een punt van kritiek¹.

Eigenlijk is zeventien bands toch wat veel. Wie alle concerten wilde zien, moest eigenlijk elk concert voortijdig verlaten om op tijd in de volgende zaal te geraken. De overlappingen maakten het soms moeilijk een keuze te maken. Persoonlijk zou ik ervoor opteren in dezelfde tijdsspanne slechts vijftien groepen te programmeren en de overlappingen tot een minimum te beperken. Met een groep per zaal minder, moet dit mogelijk zijn.

12-11-2010 om 11:04 geschreven door Malcolm Nix  

Aangezien ik niet altijd moet pretenderen het warm water opnieuw te kunnen uitvinden, voeg ik hier gewoon een tekst toe die anderen hebben geschreven. Geen nood, er staat geen copyright op en iedereen mag er vrijelijk uit citeren. Onderwerp is een analyse van en reactie op de voorstellen van de N-VA betreffende een staatshervorming, in het bijzonder dan een hervorming van de financieringswet die voor de geldstromen van de federale staatskas naar de gewesten en de gemeenschappen zorgt.

Ondanks alle slogans die vooral dienen om onze woede te ventileren, is kapitalisme trouwens geen misdaad. Kapitalisme is een economisch systeem dat misdaad mogelijk maakt, stimuleert en beloont. Hebzucht is de misdaad. Het zit in ieder van ons, maar we moeten onze slechte eigenschappen maar eens leren beheersen. Als we dat van pedofiele pastoors verwachten, moeten we van ceo's en speculanten ook niet tolereren dat hun gedrag anderen in de ellende stort.

Bijlagen:
de agenda van de N-VA.doc (85.5 KB)   

Aangezien ik niet in overbodige herhalingen wil vervallen, zal ik me tot een korte inleiding beperken. Uit een recente reportage is nogmaals gebleken dat de uitzendsector actief en bewust allerlei mensen discrimineert. Ik hoop dat niemand denkt dat het enkel om de uitsluiting van allochtonen gaat. Als de vacature iemand betreft die dicht bij een directeur met een alfamannetjesmentaliteit staat, zal een man of een te oude vrouw de job niet krijgen. Als de vacature een positie betreft die haast zeker tot een vaste betrekking zal leiden, zal een te oud iemand, ondanks zijn ervaring, te duur blijken en geen kans maken.

De mensen die deze wantoestanden aanklagen, zijn echter niet bereid hun eigen redenering door te trekken en tot een fundamentele conclusie te komen. Ze blijven hameren op de overtredingen van de wet en van het charter¹ dat de uitzendsector zelf heeft opgesteld.

De mensen die deze wantoestanden trachten te minimaliseren, al dan niet omdat ze deze discriminaties eigenlijk wel willen ondersteunen of zelf toepassen, verwijzen steeds naar de wettelijk ingeperkte vrijheid van de ondernemer. Omdat een ondernemer zich aan allerlei regels en voorschriften moet houden, kan hij niet eens zelf beslissen wie de juiste persoon is om een bepaalde job uit te oefenen. Bij de selectie van nieuw personeel moet een ondernemer in het belang van zijn bedrijf echter streng kunnen zijn.

De uitzendkantoren verdedigen zich met de stelling dat ze discriminaties nooit zelf propageren. Het gaat steeds weer om individuele acties van consulenten die enkel op vragen van de klant ingaan. Blijkbaar zijn de begrippen ‘klant’ en ‘werkgever’ in de ogen van de uitzendkantoren meer synoniem dan de begrippen ‘klant’ en ‘ingeschreven werkzoekende’, maar dat is een heel andere discussie waar we nu even niet op zullen ingaan.

In mijn ogen dringen zich een paar conclusies op die veel mensen, inclusief de belanghebbenden in deze economische transacties, niet graag lezen.

Ten eerste, de uitzendkantoren moeten zich niet achter hun consulenten verschuilen. De consulenten begaan misschien de invididuele inbreuken en zijn misschien zelfs regelrechte racisten, maar hun handelwijze wordt in de eerste plaats bepaald door de druk waaronder zijn door hun eigen werkgever worden geplaatst. In veel uitzendkantoren en vergelijkbare werkomgevingen wordt personeel niet beoordeeld op basis van de kwaliteit van het door hen geleverde werk, maar op basis van de kwantiteit, in het bijzonder de mate waarin ze nieuwe klanten werven en oude klanten behouden. In veel gevallen hangen de premies die ze nodig hebben om hun loon enigszins aanvaardbaar te maken rechtstreeks af van de omvang van het door hen beheerde klantenbestand en van de verhouding tussen deze omvang en de omvang van de klantenbestanden van hun collega’s. Ik vraag me dan ook af waarom het iemand zou verbazen dat die mensen ingaan op vragen van ondernemers om discriminerende criteria te hanteren.

Misschien is het niet gezond voor de samenleving dat werknemers binnen eenzelfde bedrijf met elkaar in competitie moeten treden?

Ten tweede, de uitzendkantoren opereren binnen een zeer concurrentiële sector. Indien ze niet kunnen leveren wat een klant wenst, kan die met zijn vragen onmiddellijk bij een van de talrijke andere spelers op dezelfde markt terecht. De uitzendkantoren zetten hun personeel onder druk om hun rol in dit spelletje te spelen. Ze zijn bereid mensen te ontslaan enkel omdat ze zich hier vragen bij stellen.

Ik wil er trouwens op wijzen dat de uitzendsector in principe een delegatie van verantwoordelijkheid inhoudt. De bedrijven wijzen niet enkel de verantwoordelijkheid voor de invulling van kortdurende van de hand. Ze gebruiken de uitzendkantoren zelfs als recruteringsbureaus voor hun eigen toekomstig personeel. Interimarbeid is al lang geen oplossing meer om mensen die onverwacht veertien dagen ziek vallen goedkoop en vlot te vervangen. Het is een mogelijkheid om potentieel personeel voor onbepaalde duur in proeftijd te laten, waarbij hen soms gedurende jaren de wortel van een vast contract wordt voorgehouden.

Misschien gaat de competitie tussen bedrijven wel ten koste van de maatschappelijke wenselijkheid van de resultaten van hun inspanningen?

Ten derde, de ondernemers zijn nog steeds van mening dat hun eigen zakelijke belangen harder doorwegen dan de belangen van de hele samenleving. Wij hebben er allemaal belang bij dat al die kansengroepen, niet in het minst de allochtonen, een betere toegang tot de arbeidsmarkt krijgen. De ondernemer is echter niet zinnens hier zijn rol in te spelen. Hij doet liever zijn eigen zin, zelfs als dit ten koste van anderen gaat. Een uitzendkantoor vragen op een discrimenerende wijze mensen te selecteren, is nog niet eens het ergste dat hij op zijn geweten heeft. Als de overheid hen in het algemeen belang regels wil opleggen, is hij in staat iemand te betalen om een veterinaire keurder neer te kogelen.

Misschien moet de bestraffing van betrapte overtreders eens anders worden geconcipieerd? Ondernemers die op overtredingen van de antidiscriminatiewetgeving worden betrapt, krijgen nu een geldboete. Misschien moeten ze gewoon het verbod krijgen nog een leidinggevende functie uit te oefenen? Die beperking van hun grenzeloze eerzucht zal hen allicht meer afschrikken dan eender welk financieel gericht vonnis.

Ten vierde, de ondernemers verschuilen zich vaak achter het argument dat hun klanten liever niet door allochtone personeelsleden worden bediend². Als zij die klanten niet willen verliezen of voor het hoofd stoten, zijn ze wel verplicht enkel betrouwbare en vooral er vertrouwd uitziende autochtonen aan te werven. Enig cijfermatig bewijs voor deze stelling kunnen ze echter nooit voorleggen. Ze kunnen zelfs niet zeggen welke klanten ze zouden verliezen. Wie eens stevig doorvraagt, merkt dat ze het eigenlijk niet weten. Ze vrezen gewoon dat dit tot klantenverlies zou kunnen leiden.

Misschien moeten al die klanten zelf hun mening eens laten horen? Indien de werknemers te horen krijgen dat heel wat mensen geen klant willen worden of blijven van een bedrijf dat de antidiscriminatieregels schendt, komen ze tenminste eindelijk eens tussen twee vuren te staan. Op dat ogenblik zullen ze kleur moeten bekennen. Zullen ze rekening houden met de eerste groep, die geen klant van een discriminerend bedrijf wil zijn, of met de tweede groep, de racisten waarvan het bestaan enkel wordt verondersteld en niet door harde feiten kan worden bewezen?

15-10-2010 om 13:26 geschreven door Malcolm Nix  

Het is weer een hele tijd geleden dat ik nog een bericht op deze blogsite heb gepost, maar deze week heeft toch weer iets opmerkelijks mijn aandacht getrokken.

In Hasselt is een ware spandoekenslag losgebarsten tussen VOKA, ook wel gekend als de Kamer van Koophandel, en het ABVV, ook wel gekend als de socialistische vakbond. Beide hebben hun kantoor langs de Hasseltse Ringweg en beiden hebben een spandoek aan hun geval gehangen om de talrijke voorbijgangers hun standpunt kenbaar te maken.

Op het spandoek van het ABVV staat het volgende te lezen: ‘Kapitalisme schaadt de gezondheid’. Op het antwoord van VOKA staat dan weer het volgende: ‘Voorbijgestreefd syndicalisme schaadt de economie’, vergezeld van een hamer en een sikkel.

Nu hebben beide organisaties allicht allerlei argumenten om hun eigen standpunt kracht bij te zetten, maar de belangrijkste stelling ontbreekt nog op hun gevels, met name ‘Kapitalisme schaadt de economie’.

Wie heeft de bankencrisis in gang gestoken? De vakbonden? De werknemers? De regering? De kleine man met zijn kleine spaarboekje? Neen, het waren weeral de speculanten, de beleggingsspecialisten en de bankdirecteurs. Elke crisis, met zijn economische inkrimping, muntontwaarding, daling van de koopkracht, werkloosheid en besparingsrondes zijn het gevolg van hun onverantwoordelijke hebzucht. En elke keer opnieuw slagen ze erin de schuld af te wentelen op de ‘onzichtbare hand’ of op de onwil van de rest van de bevolking om de ‘economische realiteit’ onder ogen te zien.

Ik zou graag een uithangbord langs diezelfde Hasseltse ringweg huren om het sloganeske opbod van de belangenverdedigers van de werknemer en de ondernemer aan te vullen. Alleen spijtig dat ik een dergelijk bord enkel van een kapitalistisch bedrijf zou kunnen huren en ik wil mijn gezondheid niet schaden.

23-09-2010 om 19:27 geschreven door Malcolm Nix  

Aangezien ik ten gevolge van onverwachte technische problemen tijdelijk niet in staat ben nieuwe evenementen aan de kalender op mijn eigen site toe te voegen, zie ik me genoodzaakt enigszins te improviseren. Ik wil de organisatoren die informatie hebben doorgestuurd namelijk niet teleurstellen of het recht op enig bijkomend publiek ontzeggen. Tot ik terug in staat ben de site ten volle te gebruiken voor wat ze eigenlijk in het leven is geroepen, zal ik deze blog dan maar gebruiken om een en ander aan te kondigen.

Ten eerste:

Op vrijdag 30 juli, zaterdag 31 juli en zondag 1 augustus vindt Punx Picnic 2010 plaats. Locaties zijn het Stadspark (Tiensestraat, Leuven) voor de picnic en kraakpand Plan Z (Weldadigheidsstraat, Leuven) voor de concerten. De inkom is, voor zover ik weet, volledig gratis. Aangezien ik het niet kan opbrengen het allemaal over te tikken en er een eigen uitleg bij te verzinnen, kopieer ik gewoon het programma zoals het mij is toegestuurd.

FRIDAY 30/07:
17:00 doors
18:55 Offical opening ceremony
19:00 Ulrikes Dream
20:00 Intestinal Disease
21:00 Chaka (braz/B)
22:00 Left For Dead (UK)
23:00 Trashcat (UK)

SATURDAY 31/07:
13:00 picnic & punk olympics @ stadspark
18:30 leaving together to plan Z / Doors
19:00 Lobotomy
20:00 Deportation (NL/B)
21:00 Transhumania
22:00 The Infested (UK)
23:00 Boycot (NL)
After party by Bal Marginal & Sam Sour: Our own dj-veterans, The worst
crap you could ever imagine

SUNDAY 01/07:
17:00 doors
18:00 BINGO
19:00 Sagarmatha
20:00 Ram man (UK)
21:00 Sunpower
22:00 Contempt (UK)
afterparty by DJ Danceman: 90'ies dance & spandex fluo costumes

Ten tweede:

Op zaterdag 14 augustus vindt 'Het lijkt wel vrede 2010' plaats, een alternatief festival dat muzikaal steeds gevarieerder wordt. De locatie is dit jaar Berenklauw (Bieststraat, Herent). De deuren gaan open om 17.00 uur en de inkom bedraagt amper 5 euro. Voor dat geld krijgt de bezoeker optredens van The Free Boozers, een soort punkband waarvan we allicht niet al te veel vernieuwing hoeven te verwachten; van Axxident, een ander soort punkband; van Excellente Chronycke, een middeleeuws muziekgezelschap met een zeer authentiek instrumentarium; van Gert, onze lokale kleinkunstenaar die net zijn vierde cd, 'Leve de overlevenden' heeft uitgebracht en van Str_fk_mp, een Nederlands en ook Nederlandstalig postpunkproject dat zich uiteraard in de meest extreme uithoeken van het extreemlinkse kamp laat situeren.

Meer info is te vinden op www.myspace.com/thefreeboozers, op www.myspace.com/axxidentpunk, op www.excellentechronycke.be/Welkom.html , op www.myspace.com/gertkleinkunst, op www.myspace.com/strafkamp en op www.bereklauw.be .

26-07-2010 om 16:50 geschreven door Malcolm Nix  

Zoals eerder beloofd, heb ik de tekst van de wet betreffende het pesten van rokers die na hun werkweek ook eens rustig samen een pint willen drinken grondig doorgenomen. Hieronder volgt een samenvatting van de implicaties voor de enige sector¹ die de verzuring van onze maatschappij kan tegenhouden.

De tekst waarop ik me baseer, is de wet betreffende een algemene regeling voor rookvrije gesloten plaatsen toegankelijk voor het publiek en ter bescherming van werknemers tegen tabaksrook’ van 22 december 2009.

Artikel 3, paragraaf 1 is duidelijk: ‘Het is verboden te roken in gesloten plaatsen² die voor het publiek toegankelijk³ zijn. Deze plaatsen dienen rookvrij te zijn’. Artikel 4, paragraaf 1 roept echter onmiddellijk een uitzondering in het leven: ‘…wordt een uitzondering gemaakt voor afgesloten⁴ drankgelegenheden⁵ en⁶ die geen deel uitmaken van een sportruimte⁷. De uitbater van een drankgelegenheid bedoeld in het eerste lid…kan een zone die duidelijk afgebakend is, installeren, waar het toegestaan is te roken volgen vormen en voorwaarden voorzien in volgende paragrafen.’. Een tweede uitzondering vinden we terug in artikel 5. Een krachtige lobby kan soms wonderen verrichten: ‘Het in artikel 3 bedoelde verbod is niet van toepassing op de kansspelinrichtingen van klasse I⁸’.

Deze wet is nog niet van kracht. De kans dat dit rookverbod er uiteindelijk zal komen, wordt steeds omvangrijker. De Europese Commissie wil in 2014 een algemeen, in heel de EU geldend, verbod⁹ laten ingaan. Nu het federale parlement de wet heeft goedgekeurd, kan de Belgische regering tot dan wachten of eerder, op een zelf gekozen ogenblik, uitvoeringsbesluiten publiceren en het verbod laten ingaan.

De resultaten van de recente verkiezingen zijn in elk geval niet hoopgevend. Zowat elke partij die zich nog tegen dit verbod wilde verzetten, heeft een electorale nederlaag geleden. De enige rechtse partij die voor het rookverbod is, heeft gewonnen. Het is enkel de vraag in welke mate de partijen die nu een coalitie moeten vormen en vervolgens hun regering in leven moeten houden tijd zullen vinden om nog niet-communautair geladen dossiers te behandelen.

De gevolgen zijn vrij voorspelbaar. De cafés zullen het moeten stellen met goedgezinde klanten die blij zijn eindelijk van al die rook verlost te zijn, slechtgezinde klanten die buiten in regen en wind staan te klagen dat het vroeger beter was en gewezen klanten die het niet langer de moeite vinden hun huis te verlaten om ergens anders in de kou te gaan staan. Klanten die buiten gaan roken, kunnen trouwens maar beter een onderlinge beurtrol afspreken. Anders zullen ze, afhankelijk van het etablissement in kwestie, bij hun herintrede merken dat iemand op hun kruk zit, iemand hun achtergelaten spullen heeft meegenomen en iemand een paar pillen in hun drank heeft gekieperd. De toekomst ziet er mooi uit.

25-06-2010 om 08:37 geschreven door Malcolm Nix  

BUB

Streefdoel: de eenheid van België bewaren

Resultaat: buiten Brussel, waar de partij ook al niet echt van de grond komt en waar de Belgische idee sowieso nog sterk leeft, bereikt de BUB hoegenaamd niets

CAP

Streefdoel: een beleid op maat van de werkmens, de arme mens, de onderdrukte mens en de andere slachtoffers van de meedogenloze neoliberale ultrakapitalistische hebzucht van de vrijemarktparasieten

Resultaat: de werkmens en de arme mens stemmen blijkbaar liever op een andere partij, de mening van de onderdrukte mens wordt per definitie niet gehoord

CD&V

Streefdoel: de eigen positie vrijwaren als enige echte legitieme heersers van dit land

Resultaat[1]: wie gelooft die mensen nog?

CdH

Streefdoel: een electoraal gemandateerde dam opwerpen tegen het separatisme en de anti-Franstalige koers van bepaalde Vlaamse bewegingen

Resultaat: een status quo, die regeringsdeelname niet onhaalbaar maakt en die de geloofwaardigheid als significante partij niet ondermijnt

Ecolo

Streefdoel: het voor de hand liggende alternatief worden voor progressieve mensen die meestal op de PS stemmen

Resultaat: stemmenverlies, waarschijnlijk aan de PS

FN

Streefdoel: zuiver bloed, blanke huid, overheidsdotaties die naar de rekeningen van de mandatarissen kunnen worden doorgesluisd

Resultaat: gedeporteerd

Groen!

Streefdoel: opnieuw populair worden en tegelijkertijd hopen inhoudelijk opnieuw een beetje ernstig te worden genomen

Resultaat: op zich niet mislukt, maar het kan allemaal ook zonder hen

LDD

Streefdoel: de afbouw van de erfenis van Maynard Keynes

Resultaat: voorbijgestreefd, niet langer geloofwaardig en niet langer geloofd, de handlangers zijn opgeofferd, de capo blijft aan de voederbak van het parlementaire loonstelsel zitten

LSP

Streefdoel: een socialistische staat, economie en publieke opinie

Resultaat: de kandidaten op deze lijst halen minder stemmen dan er mensen aan de togen van dit land hun ideeën verkondigen

MR

Streefdoel: de bankrekening van Didier Reynders veilig stellen en het FDF de kans geven door middel van de bestendiging van de economische ongelijkheid in de Brusselse Rand alsnog enige erkenning door de Parijse haute finance[2] los te weken

Resultaat: de messen worden geslepen, maar er is geen enkele zekerheid dat een interne afrekening een mooier toekomstperspectief zal bieden

N-VA

Streefdoel: de stapsgewijze mars naar een Vlaamse staat, waarin rijke Vlamingen de plak zwaaien en niet langer door arme Walen of arme Vlamingen worden gehinderd

Resultaat: een overwinningsroes die tegelijkertijd een vergiftigd geschenk kan blijken, vooral wanneer duidelijk wordt dat deze partij, als het erop aankomt, sneller voor het ultraliberalisme dan voor het nationalisme zal kiezen

Open Vld

Streefdoel: belangrijk zijn

Resultaat: onbelangrijk geworden, het zal nog meerdere jaren duren voor de Vlaamse liberalen terug aan de top staan of aan de machtsuitoefening mogen participeren

PP

Streefdoel: Jean-Marie Dedecker evenaren, maar dan aan Franstalige zijde

Resultaat: gelukt, zij het vooral omwille van de nederlaag van LDD

PS

Streefdoel: de politieke macht in Wallonië behouden en zelfs uitbreiden, de MR onderuit halen, de toekomstige federale regering in grote mate domineren

Resultaat: de twee eerste doelstellingen zijn bereikt, de derde doelstelling blijft nog voor een tijdje onbereikbaar, maar dit enkel omwille van de onverwacht grote overwinning van de N-VA

PTB

Streefdoel: een mandaat voor een doorgedreven prerevolutionaire koers die moet uitmonden in een zuiver socialisme

Resultaat: net geen zetel gehaald in de provincie Luik, de dag waarop de gevestigde waarden bij wijze van uitzondering eens door extreemlinks in plaats van extreemrechts worden geshockeerd laat nog even op zich wachten

PvdA

Streefdoel: een revolutionaire aanpak in naam van het volk

Resultaat: het aantal stemmen stijgt eens te meer, als de afkeer van het grote publiek ten aanzien van het verleden van deze partij eindelijk eens weggewerkt geraakt, moet de kiesdrempel nog worden genomen

sp.a

Streefdoel: onduidelijk, vooral tijdens de campagne

Resultaat: onduidelijk, ze houden zich voorzichtig op de achtergrond, wachtend op initiatieven, voorstellen en uitspraken van de partijen die meer in de pap te brokken hebben

Vlaams Belang

Streefdoel: de schade beperken

Resultaat: de Europese, Vlaamse, provinciale en lokale mandatarissen mogen nu beginnen panikeren

Natuurlijk is met wat hierboven staat verre van alles gezegd. Om over onderhandelingen en coalitievorming te spreken, is het nog wat vroeg. In elk geval zal ik de komende weken nog nader ingaan op een aantal thema’s die tijdens de campagne aan bod zijn gekomen en die tijdens de gesprekken tussen de verschillende partijen zeker ook weer zullen opduiken.

17-06-2010 om 13:15 geschreven door Malcolm Nix  

HEAVEN 17 (GBR)

Volgens Sinner’s Day: De groep die samen met Depeche Mode en Human League synthesizerpop de hitparade (‘(We Don’t Need That) Fascist Groove Thang’, ‘Temptation’) heeft ingeduwd.

Volgens Malcolm Nix: Eigenlijk betreft het hier een afsplitsing van een collectief waar ook The Human League deel van heeft uitgemaakt en eigenlijk betreft het hier eens te meer een groep die zijn radicale uitgangspunten al vrij snel voor toegankelijke pop heeft ingeruild.

THE PSYCHEDELIC FURS (GBR)

Volgens Sinner’s Day: Een intelligente mix tussen punk en artrock. Denk aan ‘Pretty In Pink’.

Volgens Malcolm Nix: Vorig jaar hebben ze ons nog verblijd door af te zeggen en zo de weg vrij te maken voor de toevoeging van Gang of Four. Dit jaar zijn ze er wel degelijk bij.

YELLO (CHE)

Volgens Sinner’s Day: Perfecte elektronische popmuziek. Kraftwerk maar dan sneller en excentrieker.

Volgens Malcolm Nix: Dit zou wel eens het meest originele concert van de hele dag kunnen worden. Lang geleden al niet zo vaak live te zien en nu plots weer opgedoken. Hoewel er nergens kwaliteitsgaranties kunnen worden geboden, blijft dit een aanrader voor wie zich wel eens wil laten verrassen.

THE DAMNED (GBR)

Volgens Sinner’s Day: De eerste punkgroep die een single en een album uitbracht. Nog even fris als in 1976.

Volgens Malcolm Nix: De eerste Britse punkgroep die een single en een album uitbracht. Let op de nuance. Een aantal groepsleden is in elk geval niet meer zo fris als in 1976, want van de originele bezetting blijven eigenlijk enkel Dave Vanian en Cpt. Sensible over. Live kunnen ze vrachtladingen geweldige nummers uit hun cataloog plukken en bijgevolg zou dit niet mogen mislukken.

THE FALL (GBR)

Volgens Sinner’s Day: Het genie Mark E. Smith. Zelden in België. Een absolute ‘must see’.

Volgens Malcolm Nix: Sommige genieën worden terecht door weinigen begrepen.

THE YOUNG GODS (CHE)

Volgens Sinner’s Day: De eerste groep die industrial en rock op een overtuigende manier samenbracht.

Volgens Malcolm Nix: Een van de grondleggers van het geluid dat naderhand door Al Jourgensen, Trent Reznor, Marilyn Manson en dergelijke wereldberoemd is gemaakt. Het is niet heel zeker of dit een compliment is.

RED LORRY YELLOW LORRY (GBR)

Volgens Sinner’s Day: De standaard voor subtiele doemrock.

Volgens Malcolm Nix: Een groep die aanvankelijk probeerde het beste van Sisters of Mercy te evenaren en later probeerde het middelmatigste van Sisters of Mercy te kopiëren. Op plaat wisselvallig, live voor ondergetekende een grote onbekende. Dit kan, met andere woorden, enorm meevallen of enorm slaapverwekkend zijn. Ik durf die voorspelling niet in de vorm van een percentuele kansverdeling te formuleren. Misschien verkwanselen ze die dag het voordeel van de twijfel, maar ik wil het zeker niet op voorhand afraden.

16-06-2010 om 15:18 geschreven door Malcolm Nix  

‘Periodes van geluk zijn lege bladzijden in de wereldgeschiedenis.’¹

Nu de verkiezingen van 13 juni 2010 snel naderen, moet ik me aan mijn belofte houden en een beargumenteerd stemadvies leveren. Dit is ditmaal geen gemakkelijke opgave. Het lijkt me zelfs moeilijker dan ooit tevoren een gefundeerd advies te geven. Daarom heb ik besloten een overzicht te bieden van de mogelijkheden en hun respectievelijke gevolgen. De lezer moet zelf maar beslissen welke gevolgen hem het positiefst lijken.

Ik zie niet direct een stemresultaat dat tot een snelle of doortastende oplossing van onze maatschappelijke problemen kan leiden, maar dat ontslaat ons niet van onze plicht een stem uit te brengen. In tegenstelling tot veel mensen die zich radicaal ter linkerzijde van het politiek spectrum plaatsen, ben ik een groot verdediger van de opkomstplicht. Ik vind namelijk dat mensen die niet aan de stemming deelnemen later ook niet het recht hebben de door de uiteindelijke machthebbers genomen beslissingen aan te vechten².

In dit alfabetisch geordend overzicht³ gaan we er steeds van uit dat de partij in kwestie de kiesdrempel van 5 percent haalt. Het is zeer waarschijnlijk dat niet alle partijen in het overzicht dit percentage daadwerkelijk zullen bereiken, maar dat staat los van het advies. Wie erop stemt, hoopt tenslotte dat zijn stem ertoe bijdraagt dat de kiesdrempel wordt gehaald.

Wie op de BUB stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die van de coalitiepartners gedaan krijgt dat de staatshervormingen van 1970 tot nu worden teruggeschroefd of afgeschaft, met inbegrip van de opdeling van het land in gewesten en gemeenschappen, wat niet helemaal met de tijdsgeest overeenstemt

Of

- een oppositiepartij die met betrekking tot bepaalde dossiers, zoals de communautaire discussies, de vinger op pijnlijke wondes zal leggen, maar op bepaalde andere vlakken nog niet goed weet wat ze zelf wil

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: de verdediging van standpunten die soms centrum-links en soms centrum-rechts zijn, wat dan weer wel parallel met de tijdsgeest loopt

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca⁴: onbekend, dit punt staat nergens in het partijprogramma vermeld

Stemadvies: bruikbare proteststem voor mensen die tegen het hele circus willen stemmen en die zich niet tot het linkse of rechtse kamp willen bekennen

Wie op het CAP stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die zich een comité noemt en als boegbeelden vooral mensen aanhaalt die zelf niet meer willen opkomen.

Of

- een oppositiepartij die grotendeels hetzelfde als de LSP en in mindere mate hetzelfde als de PvdA vertelt, wat de verdeeldheid pijnlijk zichtbaar maakt.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: steun voor de werkende mens, de arme mens, de onderdrukte mens, de gediscrimineerde mens, de werkloze mens, de gepensioneerd mens en zo nog een paar mensen die door de economische elite onder de mat worden geveegd

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: onbekend, niet in hun programma of op hun site terug te vinden

Stemadvies: neutraal

Wie op CD&V stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die steeds de belangen van de eigen zuil centraal stelt. Het onderscheid tussen woorden en daden blijft even groot als in het verleden.

Of

- een oppositiepartij die de meerderheid bekritiseert door te stellen dat dit land niet kan worden bestuurd zonder de massieve ervaring en kennis van hun zuilorganisaties.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid⁵: status quo, met lichte achteruitgang

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt vrij snel⁶ ingevoerd

Stemadvies: negatief, al was het maar omwille van mensen als Michel Doomst

Wie op Groen! stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die als opvulsel in de coalitie wordt gehaald om aan voldoende zetels te geraken en ook op die manier wordt behandeld. De Groenen hebben niet de juiste mensen en de juiste mentaliteit om een regering te dragen. Ze kunnen hoogstens een beetje helpen.

Of

- een oppositiepartij die blijft hameren op een aantal terechte punten, maar aan saaiheid ten onder gaat. Dit is de partij van de wereldmuziek, saai en zonder aandacht voor de negatieve aspecten van de eigen stokpaardjes.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: neutraal, waarbij de nadruk steeds ligt op de bescherming van kansengroepen en niet op een structurele hervorming van de fundamenten van het economisch landschap

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt doorgevoerd.

Stemadvies: negatief

Wie op LDD stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die even veel ruzie binnen de eigen fractie als met de andere partijen in het halfrond maakt.

Of

- een oppositiepartij die allerlei wantoestanden zal blijven aanklagen, zij het vanuit een eenzijdige benadering waarbij een omgekocht ambtenaar schuldiger is dan wie hem heeft omgekocht.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: een pleidooi voor privatiseringen, besparingen en allerlei andere maatregelen die de middenklasse steeds armer maken en zo voor de gewenste dualisering van de samenleving zorgen

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt zo lang mogelijk uitgesteld, voor zover er enige garantie is dat dit programma na de verkiezingen behouden blijft

Stemadvies: zeker nu het gevaar dreigt dat de kiesdrempel niet eens wordt gehaald, kan dit enkel als proteststem voor mensen die meer blauw op straat willen, maar dan wel in de vorm van geprivatiseerde beveiligingsbedrijven

Wie op de LSP stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die veel moeite zal moeten doen om voldoende inhoudelijk onderlegde, ervaren en bekwame mensen te vinden om de stoelen te vullen

Of

- een oppositiepartij die als drukkingsgroep onrechtstreeks de slagkracht van een beweging als sp.aRood zal vergroten

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: door consequent voor radicaal-linkse oplossingen te pleiten, wordt wat tegengewicht voor de momenteel onbetwiste alomtegenwoordigheid van de kapitalistische agenda geboden

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: onbekend, het feit dat ze mijn mail over dit onderwerp niet eens hebben beantwoord, is wel geen pluspunt

Stemadvies: licht positief, vooral omwille van het hierboven aangehaalde eventuele effect op de interne verhoudingen binnen de sp.a

Wie op de N-VA stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die niet in een regeringsdeelname gelooft. Het is niet de bedoeling een functionerende coalitie te vormen. Het is de bedoeling de kiezer ervan te overtuigen dat alles de schuld van de Werkloze Waal is.

Of

- een oppositiepartij die zich zeer actief zal opstellen, maar dan wel vanuit een puur op het eigenbelang gerichte logica. De Vlaamse leeuwenvlag zal wapperen als nooit tevoren, want er moet dringend uit het quasi-niets een volksgevoel worden gekweekt.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: de geïnstitutionaliseerde afbouw van de solidariteit

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt zeker doorgevoerd.

Stemadvies: negatief

Wie op de Open Vld stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die zich tussen meer dan twee vuren gevangen ziet en bijgevolg enkel kan aanmodderen door middel van halfslachtige maatregelen die grotendeels neerkomen op het pesten van ambtenaren of van passagiers van treinverbindingen die niet genoeg volk trekken en bijgevolg dreigen te worden afgeschaft

Of

- een oppositiepartij die niet goed weet welk alternatief voor de verzorgingsstaat ze nu eigenlijk naar voren wil schuiven en bijgevolg maar hier en daar groepjes viseert die misschien wel eens van het belastinggeld van de hardwerkende ondernemer zouden kunnen profiteren

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: negatief, vooral inzake de publieke dienstverlening, de fraudebestrijding en de sociale zekerheid

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt zo lang mogelijk uitgesteld

Stemadvies: negatief

Wie op de PvdA stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die tijdens de grote sprong voorwaarts duizend bloemen zal laten bloeien.

Of

- een oppositiepartij die tijdens de parlementaire debatten voor wat lawaaihinder zorgt. Wie mij al eens als DJ aan het werk heeft gehoord, weet ik dat ik daar niet a priori tegen ben.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: consequent pro alles wat al dan niet terecht de indruk wekt tegen de neoliberale agenda in te gaan

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: onbekend, hoewel de partij beweert over een volwaardig en interessant programma te beschikken, blijft het bij een tekstje van amper anderhalve A4 waarin heel wat belangrijke punten niet eens worden vermeld

Stemadvies: enkel bruikbaar als proteststem, want dit wordt op korte of middellange termijn geen beleidspartij

Wie op de sp.a stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die al legislaturen lang profiteert van het feit dat de linkse kiezer weet dat het zonder de sp.a in de regering allemaal nog veel erger zou worden en zich bijgevolg niet verplicht voelt het onderste uit de kan te halen.

Of

- een oppositiepartij die gebukt gaat onder een gebrek aan inhoudelijke coherentie en er niet in slaagt de belangrijkste problemen aan te klagen. Kinderopvang is blijkbaar belangrijker dan het terugschroeven van privatiseringen of het reguleren van de financiële sector.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: weinig, maar het kan zeker slechter

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt nog voor het verstrijken van de Europese deadline ingevoerd

Stemadvies: moeilijk geval, wie een doorgedreven links beleid wil zien, kan natuurlijk op de juiste mensen⁷ op de lijst stemmen, maar heeft geen enkele garantie dat de partijlijn zal worden bijgesteld of dat die mensen effectief wat meer zeggenschap zullen krijgen

Wie op het Vlaams Belang stemt, mag zich verwachten aan:

- een regeringspartij die, eh, laat maar.

Of

- een oppositiepartij die net hetzelfde doet als de voorbije dertig jaar, met het bijbehorend gebrek aan tastbare resultaten tot gevolg. De mandatarissen strijken hun loon op, benoemen familieleden van partijkopstukken tot parlementair medewerker en nemen nu en dan het woord om anderen de schuld van de problemen te geven.

Concrete resultaten inzake het sociaal-economisch beleid: negatief, de partij zal elk rechts-liberaal initiatief steunen dat niet impliceert dat lokale jobs naar het buitenland of naar buitenlandse werknemers worden verplaatst

Concrete resultaten inzake het rookverbod in de horeca: wordt niet onmiddellijk ingevoerd

Stemadvies: negatief

09-06-2010 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Er valt nochtans iets te melden en het is verre van goed nieuws. Dit is een schoolvoorbeeld van de toepassing van de schokdoctrine zoals die door Naomi Klein uitvoerig is geïllustreerd en geduid¹. Laten we het gebeurde even samenvatten.

Internationaal opererende kapitalisten hebben gebruik gemaakt van het onvermogen van de Griekse politici om de onder druk van diezelfde kapitalisten tot stand gekomen budgettaire druk te respecteren om de Griekse economie door middel van bewust destructieve speculatie om zeep te helpen. Vervolgens hebben ze de rest van de EU onder druk gezet, onder meer door soortgelijke acties in Spanje en Portugal, om een noodplan te ontwikkelen dat inhoudt dat publieke middelen massaal worden ingezet om een klimaat te creëren waarin diezelfde kapitalisten opnieuw winst kunnen maken. Dit is echter nooit het einddoel van hun plan geweest. Nu het noodplan langzamerhand in actie begint te treden en de ergste crisis in de ogen van oppervlakkige waarnemers bedwongen lijkt, beginnen hun eigenlijke bedoelingen duidelijk te worden. Om de nodige centen te krijgen om het land te redden, moeten de Griekse politici noodgedwongen een aantal bijbehorende verplichtingen aanvaarden. Die verplichtingen worden opgelegd door het Internationaal Monetair Fonds, een organisatie die al lang de geest van bedenkers en oprichters als Maynard Keynes voor die van Milton Friedman en zijn immorele volgelingen heeft ingewisseld. Om te mogen overleven bij gratie van geld dat door deze ultrakapitalistische organisatie wordt verstrekt, moet Griekenland zijn eigen publieke dienstverlening verkopen. Verschillende belangrijke overheidsbedrijven, zoals de post, de spoorwegen en de tweede grootste watermaatschappij, moeten worden geprivatiseerd. Het komt erop neer dat diezelfde reeds vermelde kapitalisten erin zijn geslaagd hun macht te demonstreren en een land dat tot de eurozone behoort ertoe kunnen dwingen de belangen, de welvaart of de bestaanszekerheid van de eigen bevolking op de achtergrond te plaatsen. In de toekomst zullen Grieken meer moeten betalen voor hun drinkwater, hun briefwisseling en hun treinreizen, enkel en alleen om de kapitalisten te verrijken die de crisis in hun land hebben veroorzaakt.

Ik begrijp niet dat de protesten nog maar drie doden hebben opgeleverd. Het zijn er in elk geval niet genoeg. De grote vijand zit natuurlijk niet achter het loket van het plaatselijk bankkantoor, maar frustraties worden nu eenmaal gemakkelijker afgereageerd op een nabij gelegen doelwit dan op de abstracte constructies van de internationale financiële markt.

De Ecuadoraanse president Raphael Correa heeft het IMF zonder meer het land uitgezet en zijn medewerkers tot persona non grata verklaard. De EU heeft een veel groter gewicht in de internationale politiek dan dit semi-ontwikkeld land aan de rand van de Andes, maar toch blijken wij er niet in te slagen deze machtsconcentratie te breken van mensen die enkel de belangen van hun eigen kleine elite voor ogen hebben.

Sommigen geloven dat het kapitalisme staat voor een zichzelf regulerende markt. In mijn ogen staat het kapitalisme voor een economisch systeem dat zichzelf reguleert door onschuldige slachtoffers te maken en door mensen tegen elkaar op te zetten. Wie het zelfregulerend effect van de markt verdedigt, verdient het zelf te belanden in de armoede, de werkloosheid en de uitzichtloosheid die zich uitstrekt van het Centraal-Afrika tot China, van het stilaan ontboste Braziliaanse regenwoud tot de stilaan ontdooiende Russische toendra en van Irak tot Lousiana.

04-06-2010 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix  

Als de Nieuw-Vlaamse Alliantie in het nieuws komt, gaat het bijna steevast louter over communautaire thema’s als de splitsing van een kieskring, het taalgebruik in de faciliteitengemeenten of het overhevelen van federale bevoegdheden naar de deelstaten. Wie de site¹ van de partij eens bekijkt, merkt hier en daar echter toch sporen van een heel andere agenda. Aangezien deze standpunten zo goed als nooit de nationale media halen, ben ik er vrij zeker van dat veel mensen die van plan zijn op deze partij te stemmen eigenlijk niet weten waar ze aan beginnen of wat de gevolgen van hun daden kunnen zijn. Hieronder volgt een veelzeggend voorbeeld.

Op de site staat onder meer een poll over de toekomst van de werkloosheidsverzekering. Bezoekers kunnen kiezen tussen drie standpunten. Hieronder staan de voorlopige resultaten op 18 mei 2010:

“De werkloosheidsverzekering moet...

- blijven zoals het is: 10% (128 stemmen)

- in tijd beperkt worden voor iedereen: 19% (245 stemmen)

- in tijd beperkt worden naargelang het arbeidsverleden: 70% (888 stemmen)

Totaal aantal stemmen: 1261”

Ik veronderstel dat we er mogen van uitgaan dat bijna al deze stemmen door leden, kiezers of sympathisanten van de partij zijn uitgebracht. Laten we eens nader bekijken wat deze mensen eigenlijk willen in verband met een thema dat volledig losstaat van het taalgebruik of de grondwettelijkheid van een kiesarrondissement.

Blijkbaar wil slechts 10 percent dat de situatie blijft zoals ze is. Op zich zegt dit natuurlijk niet veel. Er zijn immers maar drie keuzemogelijkheden en mensen die zich in geen van beide andere standpunten kunnen vinden, vloeien noodgedwongen naar deze bevestiging van de bestaande status quo terug.

Ik vind het in elk geval veelzeggend dat er slechts drie mogelijkheden worden gepresenteerd. Veel denkwerk is hier niet aan voorafgegaan. Is dit mogelijk een teken dat doelbewust naar een welbepaald stemresultaat wordt toegewerkt?

Daarnaast wil 19 percent dat de werkloosheidsverzekering voor iedereen in de tijd wordt beperkt. Dit zou inhouden dat mensen die gedurende jaren hun best doen voor een bepaald bedrijf en vervolgens zonder pardon op straat worden gesmeten na enkele jaren vruchteloos solliciteren bij onwillige werkgevers tot de armoede worden veroordeeld. Dit standpunt wordt echter slechts door een minderheid verdedigd.

Ik vind het in elk geval opmerkelijk dat het hier zogezegd om een verzekering zou gaan. Het gaat hier namelijk om de werkloosheidsuitkeringen, vervangingsinkomens voor de mensen die als werkzoekende zijn ingeschreven. Een verzekering is een contract dat tussen twee partijen wordt afgesloten. Een uitkering is een recht dat bepaalde mensen verwerven door aan bepaalde voorwaarden te voldoen.

Dat een vervangingsinkomen voor de N-VA een verzekering is, zegt zeer veel over de ingesteldheid waarmee deze partij de burger op de arbeidsmarkt benadert. Blijkbaar is een werkloze een contractuele partij die met een firma, in dit geval blijkbaar de overheid, een zakelijke overeenkomst sluit. Door het zo te formuleren, wordt het beleid ten aanzien van werkzoekenden uit de juridische sfeer gehaald en zachtjes naar de zuiver economische sector geleid.

Een ruime meerderheid, in dit geval 70 percent van de mensen die een stem hebben uitgebracht, kiest evenwel voor de derde optie, een beperking van de als verzekering vermomde uitkering in de tijd afhankelijk van het arbeidsverleden van de betrokkene. Deze meerderheid is zo ruim dat we hier enkel uit kunnen concluderen dat dit in de toekomst het officiële partijstandpunt of toch minstens het uitgangspunt tijdens onderhandelingen zal worden.

Op het eerste gezicht klinkt dit natuurlijk een stuk socialer en menselijker dan het tweede standpunt. Een beperking die afhankelijk van het arbeidsleven der betrokkenen is, kan rekening houden met allerlei omstandigheden en factoren die tot de werkloosheid van de uitkeringsgerechtigden hebben geleid. Zo kan een doodbraaf en hardwerkend mens die plots en geheel buiten zijn eigen controle om op straat belandt langer van een uitkering genieten dan iemand die chronisch in de werkloosheidsstatistieken heeft gestaan en de voorgaande jaren helemaal niet zo hard heeft gewerkt. De gevolgen zijn echter verregaander dan deze populistische redenering laat uitschijnen.

Ten eerste, er staat nergens welke vorm of lengte die beperking in de tijd zou moeten krijgen. Hierover blijft de vraagstelling zo opvallend vaag dat mensen die voor deze optie stemmen eigenlijk niet weten waar ze aan beginnen. Als dat tekenend is voor de manier waarop de partijbasis haar kopstukken wil mandateren, zullen we nog heimwee naar de volmachtregeringen van Martens krijgen.

Ten tweede, blijkbaar is het de bedoeling mensen die lang hebben gewerkt te belonen en mensen die niet lang hebben gewerkt te straffen. De vraag is maar in welke mate dit moreel te verantwoorden valt. Werkonwilligen worden geschorst² en krijgen helemaal geen uitkering. Men zou kunnen stellen dat de controle of de vervolging van werkonwilligen niet goed verloopt, maar de oplossing daarvoor bestaat natuurlijk uit een verbetering van de mechanismen en niet uit een verandering van de uitgangspunten van een systeem dat ook voor niet-werkonwilligen geldt.

Ten derde, de vraag blijft natuurlijk open wat er zoal moet gebeuren met de mensen wiens in de tijd beperkte uitkering afloopt. Zij zullen geen beroep op de ‘werkloosheidsverzekering’ meer kunnen doen en bijgevolg geen vervangingsinkomen meer ontvangen. Moeten de mensen die hierdoor in financiële problemen komen dan bij het OCMW aankloppen? Zo ja, wat heeft de maatregel dan voor zin? Budgettair blijft dit immers een nuloperatie. De uitkering die door de RVA niet wordt uitgekeerd, moet dan door het OCMW worden betaald. Goed, de uitgaven verschuiven van de federale staatskas naar de respectievelijke gemeentelijke kassen, maar op zich blijft dit een verschuiving van de ene overheidsbroekzak naar de andere overheidsvestzak. Het OCMW kan deze mensen in elk geval moeilijk weigeren. Ik zie niet op welke gronden. Ze hebben geen inkomen en ze hebben geen daad gesteld die hen het recht op het leefloon ontneemt.

Ten vierde, de slotzin van de vorige paragraaf is eigenlijk de kern van de hele zaak. Hoewel werklozen die op het einde van een niet nader bepaalde periode geen werk hebben gevonden niets illegaals hebben gedaan, worden ze financieel gestraft. Dit alles past in een sfeer van stigmatisering van al diegenen die geen economische meerwaarde opleveren en die geen lucratief onderdeel van de samenleving vormen. Zij die om een of andere reden niet meekunnen, zullen sociaal als paria’s en financieel als criminelen worden behandeld.

Voor de N-VA is de werkloosheidsuitkering, een wezenlijk onderdeel van onze sociale zekerheid, geen recht maar een voorrecht dat iemand eerst moet verdienen. Het is echter niet de taak van een rechtsstaat voorrechten toe te kennen. Het eenvoudige feit dat er een wettelijke basis voor de werkloosheidsvergoedingen is, volstaat al om te stellen dat het hier een recht en geen voorrecht betreft. Er is bijgevolg geen reden tot stigmatisering van de mensen die voor een bepaald recht niet in aanmerking komen.

Ten vijfde, de verschuiving van recht naar voorrecht komt natuurlijk niet uit de lucht gevallen. De N-VA zou met deze nieuwe regeling twee vliegen in een klap kunnen slaan. Ik kan enkel hopen dat de kiezer zich bezint eer hij met stemmen begint.

De eerste vlieg is natuurlijk de besparing. Een beperking in de tijd zou de overheid natuurlijk heel wat geld kunnen opbrengen. Deze maatregel zou veel mensen onder de armoedegrens en in de armen van het OCWM duwen. Heel wat andere mensen komen echter niet voor een leefloon in aanmerking en dit zou de overheid een moeilijk te berekenen maar ongetwijfeld significant bedrag opleveren.

De tweede vlieg is zo mogelijk nog ingrijpender. Mensen die hun uitkering niet willen verliezen, staan na verloop van tijd in feite met hun rug tegen de muur. Ze worden het slachtoffer van de populaire zegswijze ‘Wie wil werken, vindt altijd werk’. Wat hier nooit wordt bijgezegd, is dat de werkzoekende zich op dat ogenblik in een bijzonder zwakke onderhandelingspositie bevindt. De werkgever zal al snel doorhebben welk vlees hij in de kuip heeft en de werkzoekende zal zich gedwongen zien eender welk werk te aanvaarden, tegen eender welk loon dat boven het wettelijk minimumloon blijft en onder eender welke arbeidsvoorwaarden die aan de wettelijke minimumvereisten voldoen. Er zal eindelijk weer een duidelijk hiërarchie komen, waarbij het onderscheid tussen baas en ondergeschikte voor iedereen duidelijk zal worden. De arme werkzoekenden die hun uitkering niet willen verliezen, worden een visvijver voor de werkgevers die het beu zijn hun personeel veel te betalen, goed te behandelen of inspraak te gunnen. Eindelijk is er weer een echte verticale orde in de samenleving. Eindelijk zijn die naïeve linkse ideeën over gelijkheid en gelijkwaardigheid een halt toegeroepen.

19-05-2010 om 20:46 geschreven door Malcolm Nix  

Het valt me op dat dit punt, een overheidsinitiatief om de zeer ingewikkelde plannen van opportunistische speculanten in te perken, tijdens de nieuwsuitzendingen van de VRT niet aan bod is gekomen. Tijdens de verschillende televisie- en radiojournaals ging de aandacht van de journalisten van de nieuwsdienst van de VRT uitsluitend naar de protesten in Griekenland, de uitlatingen van diverse politici en bankiers over de noodzaak aan budgettaire orthodoxie en nog wat nietszeggende hypotheses over de toekomst van de eurozone. In feite zijn we uit die nieuwsuitzendingen niet veel wijzer geworden. Geen enkel journalist heeft ons uitgelegd hoe deze crisis tot stand is gekomen of hoe regeringen dergelijke situaties in de toekomst zouden moeten of kunnen voorkomen.

Volgens mij ligt het niet aan de slechte wil van de verschillende personeelsleden van de nieuwsdienst. Ik kan me overigens niet inbeelden waarom ze bepaalde feiten met een zekere nieuwswaarde zouden verzwijgen of verhullen. Het probleem is veeleer dat zowat geen enkele journalist nog begrijpt hoe die financiële markten in elkaar zitten. Ze hebben gewoon niet de nodige kennis om hierover inhoudelijk onderbouwd verslag uit te brengen.

Het is zelfs nog erger. Zodra er een economisch probleem de kop opsteekt, moeten ze Paul D’Hoore uitnodigen om het, overigens zeer oppervlakkig, aan het grote publiek uit te leggen. Alleen heeft Paul D’Hoore ontslag genomen als journalist om zich als zelfstandige te kunnen vestigen. Dit betekent dat hij nu veel meer geld mag vragen om op televisie te verschijnen dan in de tijd dat dit zijn eigenlijke job was. Hij is een extern expert en hij profiteert financieel van het onvermogen van de nieuwsdienst om zijn eigen opdrachten zelf uit te voeren.

De nieuwsdienst heeft zelf niet voldoende geld en zeker al niet de toestemming van het management om een echte expert in dienst te nemen. Dat kost te veel en dat brengt niet genoeg op. Ik zou liever meer inhoudelijke bijdragen in de nieuwsuitzendingen zien of horen, maar blijkbaar is het prioritair te besparen en het weinige beschikbare geld te besteden aan sport en aan het ondertussen toch zeer buitensporig te noemen contract met Woestijnvis, een bedrijf met sympathieke medewerkers en een schimmige ceo.

19-05-2010 om 20:45 geschreven door Malcolm Nix  

De vorige editie van het ‘oldschool new wave’-festival Sinner’s Day, op 1 november 2009 in de Ethias Arena te Hasselt, heeft rechtstreeks de aanleiding gevormd om mijn plannen in verband met een eigen blog onmiddellijk in de praktijk te brengen. Ik had op dat ogenblik namelijk dringend een forum nodig om mijn en andermans kritiek op de praktische organisatie kwijt te kunnen. Nu de organisatie plechtig en officieel heeft beloofd met zowat al onze opmerkingen en suggesties van vorig jaar rekening te houden, kan ik dan ook moeilijk anders dan hier uitgebreid aandacht aan te schenken.

Om te beginnen, wil ik de aangekondigde veranderingen even overlopen. Eerst geef ik de belofte van de organisatie weer, zoals terug te vinden op hun eigen site en in hun eigen nieuwsbrief en vervolgens geef ik mijn mening hierover.

Sinner’s Day: ‘EXTRA NAMES (total: 16 bands)’

Malcolm Nix: is een uitbreiding van het programma eigenlijk wel nodig? Ik maak graag de vergelijking met Pukkelpop, dat ondertussen zodanig is uitgebreid dat een normaal mens met moeite 20 percent van het aanbod daadwerkelijk kan zien. Langs de andere kant biedt een uitgebreide affiche selectievere geesten natuurlijk de kans een eetpauze in te lassen of wat later toe te komen zonder iets cruciaals te missen.

Sinner’s Day: ‘De Sinner’s Main Hall wordt uitgebreid naar een capaciteit van 15.000 toeschouwers.’

Malcolm Nix: verwachten ze dan zo veel meer volk dan vorig jaar? Nu ja, op zich kan dit natuurlijk geen kwaad. Alleen hoop ik dat ze er budgettair niet van uitgaan dat ze die 15.000 tickets ook effectief verkocht krijgen.

Sinner’s Day: ‘Nieuw: de Sinner’s Club (2de podium)’

Malcolm Nix: andermaal dringt de vergelijking met de onoverzichtelijke wirwar van Pukkelpop zich op. Mijn geluk kennende, gaan mijn twee favoriete bands op de affiche net tegelijkertijd op twee verschillende podia spelen. Maar ook hier kan ik enkel concluderen dat dit op zich geen kwaad kan.

Sinner’s Day: ‘Het Sinner’s Café, meer bars en eetstanden’

Malcolm Nix: zeer goed, want hierover waren vorig jaar veel klachten. Hopelijk wordt het aanbod niet enkel uitgebreider, maar ook kwalitatief beter. In elk geval is dit een belangrijke verbetering. Als ik het goed heb begrepen, komt de caféruimte wel op de plek waar vorig jaar de tweedehandsbeurs stond. Die is blijkbaar uit het concept geschrapt. Hetzelfde geldt trouwens voor de afterparty, waar nu totaal geen sprake meer van is.

Sinner’s Day: ‘gratis toiletten’

Malcolm Nix: cruciale zet om ongenoegen te voorkomen. Vorig jaar heeft zowat iedereen zich dood geërgerd aan de wachtrijen aan de toiletten en aan de bandjes die daarvoor speciaal moesten worden aangekocht. Dit is zonder meer een verbetering die door iedereen zal worden geapprecieerd.

Sinner’s Day: ‘Podium, licht en geluid zullen – nog – indrukwekkender zijn.’

Malcolm Nix: aangezien ik vorige keer niet binnen ben geweest, kan ik moeilijk oordelen over de noodzaak dit uit te breiden of te verbeteren.

Sinner’s Day: ‘Iedereen kan vanaf 16.00 ongestoord binnen en buiten lopen.’

Malcolm Nix: dit is waarlijk een cruciale verbetering. Zonder deze maatregel zou ik het zelfs niet overwegen publiciteit voor dit evenement te maken. Ik stel echter vast dat met zowat al mijn kritische opmerkingen van vorig jaar rekening is gehouden. Wie het festival met iets anders wil combineren, zoals een bezoek aan vrienden die in het Hasseltse wonen, of wie liever buiten voedsel gaat zoeken, kan nu zonder problemen binnen en buiten. Nu begint het op een serieus festival te lijken.

Sinner’s Day: ‘tickets: 55 euro’

Malcolm Nix: de tickets kosten zowaar minder dan vorig jaar. Daar kunnen we moeilijk kwaad om worden.

Daarnaast is er natuurlijk nog de affiche zelf. Momenteel zijn nog maar de acht van de zestien uiteindelijke namen, oftewel de helft van het programma, bekendgemaakt. Ik overloop ook dit lijstje, met eerst de commentaar van de organisatoren en vervolgens mijn eigen interpretatie van deze uiteraard lovende woorden.

NINA HAGEN BAND

Volgens Sinner’s Day: “Half genie. Half fenomeen. En Unbeschreiblich Weiblich.”

Volgens Malcolm Nix: een dame op leeftijd met een tiental goede nummers en een hoop inhoudloos opvulsel op haar repertoire. Inderdaad voor 50 percent een fenomeen, maar zeker niet voor 50 percent een genie. Wel een onverwachte verschijning op de affiche en voor velen misschien de enige kans dit mens ooit live aan het werk te zien.

MARC ALMOND (SOFT CELL)

Volgens Sinner’s Day: “Fabelachtige zanger met een grote muzikale honger.”

Volgens Malcolm Nix: aangezien zijn solo-werk eigenlijk zo goed als niemand interesseert, zijn ze zo voorzichtig er de naam van zijn vroegere band bij te zetten. Goede stem, maar alles hangt van de keuze van nummers af. Zou wel eens meer een androgyne cabaretvertoning dan een new wave-concert kunnen worden. Om het publiek enigszins mee te krijgen, zal hij zich natuurlijk wel verplicht zien wat oud werk uit de kast te halen en die eerste LP van Soft Cell blijft een zwaar onderschatte plaat.

THE SELECTER

Volgens Sinner’s Day: “De skagroep met de beste songs.”

Volgens Malcolm Nix: ik weet niet of ze effectief de beste songs hebben, maar op zich zijn ze live wel leuk en blijven al die nummers nog altijd aanstekelijk. Helaas kennen de meeste mensen enkel die paar singles die destijds de hitlijsten hebben bereikt, want ook dit oeuvre kent zijn onderschatte, op LP’s begraven pareltjes.

PETER MURPHY (BAUHAUS)

Volgens Sinner’s Day: “The Goth-father. Bezieler van Bauhaus en de bezitter van een Stem.”

Volgens Malcolm Nix: ik weet niet of hij dit epitheton zelf wel apprecieert, maar een stem en de bijbehorende presence heeft hij zeker wel. Het is me ook niet duidelijk in welke mate we Murphy als de echte bezieler van Bauhaus mogen beschouwen. Dit is nu net een van die weinige bands die enkel tot hoogtepunten konden komen door de samenwerking van alle vier betrokkenen. Ook hier blijft de keuze van nummers een belangrijk vraagteken. Zijn solowerk is wat te soft om een festival mee in vervoering te brengen, maar niemand kan voorspellen welke nummers van zijn oude band de playlist zullen halen.

JAH WOBBLE

Volgens Sinner’s Day: “De maker van het clublied van een generatie.”

Volgens Malcolm Nix: de vroegere bassist van PiL wordt hier aangeprezen omwille van een nummer¹ dat even goed een creatie van de Duitse experimentalisten Holger Czukay en Jaki Liebezeit is. Ook hier is het maar de vraag hoeveel mensen op zijn solowerk, een een eigen interpretatie van dubreggae met Oosterse invloeden, zitten te wachten. Het is evenzeer de vraag hoeveel mensen meer van zijn werk kennen dan het nummer in de reclametekst. Live heel onvoorspelbaar, maar dat is natuurlijk niet noodzakelijk een punt van kritiek.

POESIE NOIRE

Volgens Sinner’s Day: “Na goed 20 jaar stilte weer levend. Een primeur.”

Volgens Malcolm Nix: volgens de informatie die ik officieus heb gekregen, is dit niet zo exclusief als de organisatoren laten uitschijnen, maar daar komen we later nog op terug. Verder hoop ik natuurlijk dat ze zich niet tot de oppervlakkige electro à la ‘The Gioconda Smile’ willen beperken, maar ook de meer gitaargerichte en ook gewoonweg betere nummers uit LP’s als ‘Love is colder than death’ ten beste zullen brengen.

MARKY RAMONE

Volgens Sinner’s Day: “De laatste der Ramones, Gabba Gabba Hey!”

Volgens Malcolm Nix: hoezo, de laatste? Hoe zit het dan met Tommy en C-Jay? In elk geval mogen we ons verwachten aan een gelegenheidsgroepje met de originele drummer dat een soort tribute ten beste brengt. Kan beter, maar kan zeker ook slechter.

DEPARTMENT S

Volgens Sinner’s Day: “Is Vic there?”

Volgens Malcolm Nix: Vaughn Toulouse, de originele zanger, zal in elk geval niet ‘there’ zijn, want die is ondertussen al bijna 30 jaar dood. De vraag is dus in de eerste plaats hoeveel originale leden ze nog bij elkaar geschraapt krijgen. Ik moet hier trouwens aan toevoegen dat de vele nummers van dept. S die destijds zijn opgenomen maar pas eind jaren 90 zijn uitgegeven wel degelijk de moeite waard zijn.

De conclusie kan natuurlijk enkel luiden dat we hier nog op terugkomen zodra meer informatie bekend is. Dit klinkt zeer vaag, maar er kan nog veel veranderen. Het lijkt me bijgevolg zinloos hier ongefundeerde speculaties aan toe te voegen.

13-05-2010 om 12:33 geschreven door Malcolm Nix  

Goed, er komen dus vervroegde verkiezingen. De federale regering is vallende. In andere landen valt ze of valt ze niet. In ons land kan de regering slechts vallen zodra de onderhandelingen over de voor herziening vatbaar te verklaren artikelen van de Grondwet zijn afgerond. Alleen is de regering net gevallen over een discussie die hiermee nauw samenhangt. Het gevolg zou kunnen zijn dat de partij die de regering heeft laten vallen in de hoop een staatshervorming te stimuleren tot de vaststelling zal komen dat precies door het feit dat de regering valt er geen of bijna geen staatshervorming kan komen. In elk geval is het duidelijk dat de partijleiders en -besturen die voor deze puinhoop verantwoordelijk zijn niet de beloning zullen krijgen waar ze zelf op hopen.

Misschien biedt een overzichtje wat meer duidelijkheid. De vraag is wie er garen zal spinnen bij de val van de regering.

CD&V: vijf minuten politieke moed van de kiezer kan voor een onverwijlde achteruitgang zorgen. De partij van de dubbelzinnigheid heeft het tempo der vadermoorden zodanig opgedreven dat ze hun nieuwkomers aan de top al onmiddellijk op de hoogste plaatsen van de lijsten moeten plaatsen. In een best-case scenario zouden ze Pieter De Crem als kandidaat-premier naar voren schuiven, maar ook zonder diens stommiteiten dreigt een nederlaag. Niemand weet nog wat te verwachten van wat deze grote vormeloze massa in het midden van het politieke spectrum. Ze willen angstvallig een campagne zonder communautaire discussies, maar dat zal allicht niet lukken. Ze willen een campagne rond nietszeggende slogans, maar daar zijn ze vroeger ook al eens mee weggekomen. Waarom zouden de mensen nog op CD&V stemmen? Omdat een volk de leiders krijgt dat het verdient? Omdat de mensen angstvallig uitkijken naar de volgende identiteitsloze vod die zich als een competente boekhouder en een goede huisvader kan profileren? Sommige kiezers geven nu eenmaal de voorkeur aan kleurloze figuren, omdat die hen aan hun eigen omgeving herinneren. Al wat een beetje van de norm afwijkt, wordt in ons land al gauw gewantrouwd. De slogan ‘Doe maar gewoon, dat is al gek genoeg’ hypothekeert elke aanzet tot verandering. Het is alleen maar de vraag hoeveel mensen ditmaal in deze val zullen trappen.

Open Vld: een groots rampenscenario. Na de zoveelste rampzalige peiling besluit neo-Thatcheriaan Alexander De Croo dat het tijd wordt een hard en duidelijk standpunt in te nemen. Tijdens de voorzittersverkiezingen is gebleken dat veel leden weer een harder partijstandpunt willen horen en afstand van de erfenis van de breed-humanistische erfenis van Verhofstadt c.s. willen nemen. Of ze daarmee in de eerste plaatse aan communautaire discussies denken, is nog een heel andere vraag. Waarom zouden mensen nu plots op de Open Vld stemmen? Omdat het partijbestuur al verschillende contracten voor affiches en ander campagnemateriaal had afgesloten nog voor de door haarzelf gestelde deadline voor de onderhandelingen was verstreken? Omdat ze een economisch model verdedigen dat het afgelopen anderhalf jaar enkel ellende heeft veroorzaakt? Ze hebben voor de komende verkiezingen gewoonweg geen verkoopsargument.

Vlaams Belang: de neergang zet zich voort. Wie ziet of hoort er nog mandatarissen van het Vlaams Belang? Nu de communautaire discussies de media beheersen en er van een zekere radicalisering kan worden gesproken, blijkt de partij die de splitsing van België indertijd tot haar core bussiness rekende langs de kant te staan. Veel verder dan een zangstonde in een voor het overige leeg parlement geraken ze niet. Het Vlaams Belang juicht de val van de regering toe, maar waarom zouden de mensen plots op deze partij stemmen? Omdat ze een werkbare oplossing voor BHV voorstellen? Omdat ze al jaren steeds weer hetzelfde gezaag over dezelfde onderwerpen als inhoudelijk onderbouwde standpunten trachten te verkopen? Ze zijn voorbijgestoken en ze zullen moeite moeten doen om zich aan hun eigen mandaatjes vast te klampen. In de privésector zitten de werkgevers in elk geval niet op hen te wachten.

sp.a: twijfelgeval. Nu de partij die tegelijkertijd het socialisme vertegenwoordigt en haar eigen meest socialistische vleugel stil tracht te houden tijdens de vorige verkiezingen zowat al haar kiezers zag vertrekken, kan ze vanuit haar sociologisch minimum weer aan een remonte werken. Alleen vergt dit natuurlijk een aanpak die van de kleurloze fixatie op het centrum van de meeste andere partijen kan worden onderscheiden. Hoe deze verkiezingen voor de sp.a zullen aflopen, zal grotendeels van het verloop van de campagnes afhangen. In elk geval zitten ze met hun eigen voorkeur voor de sociale zekerheid en dergelijke als electorale thema’s goed om een gedeelte van de tijdsgeest aan hun kant te vinden. Tenslotte is zowat iedereen het beu dat er enkel nog over die faciliteitengemeenten wordt geleuterd.

N-VA: gedoodverfde winnaar. De vraag is alleen wie er precies iets bij wint. Indien de N-VA te groot wordt, wordt het land onbestuurbaar, maar daar hebben zij ook geen werkbaar antwoord op. Indien de N-VA groot, maar niet incontournable wordt, zullen de andere partijen zich plots gemotiveerd voelen om front te vormen tegen deze onverwachte indringer in het landschap. We mogen niet vergeten dat iedereen zich in 2007 nog afvroeg of dit residu van de voormalige VU de kiesdrempel wel zou halen. Ditmaal is de vraag of ze de kaap van de 20 percent zullen halen. Hun imago is keurig, hun boodschap is duidelijk verpakt en hun kopstukken zijn voorlopig nog onbesproken. Enkel een onverwacht schandaal kan hun opmars nog tegenhouden. Alleen is er een groot verschil tussen het winnen van verkiezingen en het realiseren van een verkiezingsprogramma. Wat is een partij met macht in een van beide taalgroepen als zelfs de subtielste hint van een suggestie al volstaat om iedereen aan de overkant van de taalgrens tot een eensgezind blok om te vormen?

Groen!: een paar mandaatjes kunnen er wel af. Ontsnappend aan elke beschouwing, observatie of discussie kan Groen! proberen her en der nog een kiezer te recupereren en zich weer een echte parlementaire fractie te veroveren. Waarom zouden mensen ditmaal op Groen! stemmen? Omwille van het bedroevende niveau van hun kopstukken? Omwille van de diepgang van hun bijdrage aan de debatten? Natuurlijk worden ze door de media gemarginaliseerd, maar die zijn sowieso al jaren niet meer met de inhoud van hun nieuwsberichten begaan. Groen! heeft zowat alles tegen, behalve dat ze zich de voorbije paar jaar aan niets meer hebben verbrand. Aangezien niemand nog rekening met hen houdt, kan hen nu ook moeilijk iets worden verweten.

LDD: de overlevingsstrijd. Een partij die haar eigen président-fondateur wil aanklagen, haar eigen ondervoorzitter tot ontslag dwingt omwille van een discussie over de partijnaam en voor het overige vooral pathologische ruziestokers in de rangen telt, kan enkel succes boeken indien ze de aandacht op de problemen van anderen kan gevestigd houden. Op zich geen probleem in tijden van crisis en conflict, maar er zijn andere kapers op de kust om de stemmen der ontevredenen in huis te halen. Waarom zou LDD ditmaal nog de kiesdrempel halen? Omdat er nog voldoende mensen zijn die naïef geloven dat deze populisten om iets anders dan hun eigenbelang begaan zijn? Wel, het is een mogelijkheid. De beste strategie om LDD te beschadigen, bestaat er in elk geval uit hun kiezers de inhoud van hun programma eens degelijk uit te leggen. Indien daar iemand in slaagt, kunnen de ruziemakers weer op straat ruzie gaan maken.

PVDA: de marge kent veel levensvormen. Misschien stijgen ze ditmaal weer eens 0,3 percent. Aan dat tempo kunnen ze rond 2030 hun eerste zetel opeisen. Niemand heeft ooit beweerd dat de revolutie snel zou verlopen. Gezien het hoge aantal naamsveranderingen van het afgelopen decennium is dit ondertussen trouwens de partij met de oudste partijnaam op de verkiezingslijsten.

PS: onderschatting is een gevaarlijke boemerang. Geplaagd door schandalen en interne afrekeningen zou de Parti Socialiste een electoraal verlies tegemoet moeten gaan. De kans is echter groot dat ze weer eens als winnaar uit de bus komen. Ze zijn blijkbaar van plan zich gedurende de hele campagne tegen de MR af te zetten en ze praten niet over de communautaire agenda, waardoor ze zich onmiddellijk weer wat dichter bij hun achterban plaatsen. De naam van Di Rupo circuleert bovendien in de roddelcircuits als nummer 1 op de lijst van potentiële formateurs, waardoor ze zichzelf onmiddellijk kunnen profileren als de partij van de komende regeringsvorming.

CDH: handhavingspolitiek. Reden tot paniek noch victoriegekraai. De partij dreigt wat verloren te lopen in het oratorisch geweld dat de PS en de MR op elkaar en de rest van de wereld zullen loslaten. Waarom zouden mensen ditmaal op CDH stemmen? Om dezelfde redenen als de vorige keren. Er zijn geen echte redenen om hen de rug toe te keren en ze vormen een aanvaardbaar alternatief voor die kiezers die de MR te cynisch, de PS te corrupt en Ecolo te links vinden.

MR: de usurpator en zijn bastaardzoon zullen zich weren als duivels in een wijwatervat. De onheilige alliantie tussen de twee partijen die een geïnstitutionaliseerde vorm van egoïsme verdedigen, heeft uit wanhoop voor de vlucht voorwaarts gekozen. De andere Waalse partijen laten op regelmatige basis verstaan het liever zonder hen te regelen. Bijgevolg moest de MR een electoraal strijdpunt vinden, zoals het nog nauwer aanhalen van de banden met het FDF en met de talrijke Franstalige kiezers in Brussel en de Brusselse Rand. Alleen geldt Reynders ondertussen bij velen als de slechtste minister van Financiën ooit, een onbetrouwbare intrigant en een cynische machtswellusteling. Zijn spitsbroeder Maingain, voorzitter van het FDF en beroepsprovocateur zonder duidelijk politiek mandaat, wekt in Vlaanderen enkel nog afkeer op, zeker nu hij een paar eenvoudige discussies over de taalwetgeving met de Duitse bezetting heeft vergeleken, en kan in Wallonië in het beste geval op een beetje sympathie rekenen van politici die hem liever ruwe taal laten uitkramen zodat ze in het verlengde hiervan zelf een diplomatisch imago kunnen kweken. Waarom zouden de mensen op de MR stemmen? Omdat ze Reynders vertrouwen? Omdat ze het leuk vinden dat een zelfs in Vlaanderen nog tamelijk populair of minstens algemeen aanvaard politicus als Louis Michel door Reynders opzij is geschoven? Omdat ze vertrouwen hebben in een liberalisme dat enkel dient om de machtsdromen van de partijvoorzitter te dienen? Omdat ze de strijd van de Franstalige parvenus in hun villawijken rond het centrum van Brussel willen steunen? Dit laatste lijkt op het eerste gezicht nog aannemelijk, maar iemand moet me dan toch eens vertellen waarom de straatarme arbeiders van de Borinage zich solidair met de omhooggevallen ex-pats en eurocraten zouden voelen. De MR heeft enkel de compromisloze communautaire escalatie te bieden en ik denk niet dat dit product, althans in Wallonië, nog steeds even goed in de markt ligt.

Ecolo: de onverwachte favoriet in het Zuiden. Zij hebben de problemen niet veroorzaakt. Zij hebben zich mooi afzijdig gehouden toen de grote communautaire conflicten moesten worden uitgevochten. Zij hebben nergens eeuwige vijandschappen doen ontstaan. Waarom zouden de mensen op Ecolo stemmen? Omdat niemand iets tegen hen heeft. Omdat de argumenten contra niet zo zwaar wegen. Omdat ze tegenwoordig beter weten hoe ze het spel moeten spelen dan hun Vlaamse equivalent. Als ze er tijdens de campagne in slagen voldoende de media te halen, wacht hen een mooi percentage.

FN: ach ja, die bestaan ook nog. De vraag is voor hoe lang. De zogenaamde tegenhanger van het Vlaams Belang in Franstalig België is niet alleen een stuk extremer dan de Vlaamse extreem-rechtse partij. Het FN heeft geen centimeter professionalisme in de eigen gelederen en blijft blijkbaar vooral bestaan als een forum om de eigen voorzitter door het slijk te halen. Waarom zouden mensen voor het FN stemmen? Omdat ze racistisch denken en bijgevolg hopen dat hun protestsignaal in Brussel zal worden gehoord. Deze partij is een karikatuur, maar kan gemakkelijk nog een paar zetels versieren.

PP: als de ratten het schip verlaten voor het zinkt, is er misschien sprake van een constructiefout. Wie vertrouwt nu een paar overambitieuze ultrakapitalistische xenofobe megalomane populisten? Dit is LDD in het kwadraat en het succes zal hier omgekeerd evenredig aan zijn. De kiesdrempel lijkt even haalbaar als interne harmonie tussen al de grote ego’s die menen dat de wereld eindelijk hun unieke positie als visionair hervormer moet erkennen. Zelfs nog voor de verkiezingsstrijd officieel is begonnen, trappen allerlei zogenaamde kopstukken het al weer af. Waarom zouden mensen op de Parti Populaire stemmen? Niet omdat ze zo populair is, in elk geval. Natuurlijk is er heel wat ontevredenheid in Wallonië en kan een handig politicus die in zijn eigen voordeel aanwenden. Dit betekent echter niet dat dit zootje erin zal slagen zichzelf als een realistisch alternatief te presenteren. Indien de kiesdrempel ditmaal niet wordt gehaald, lijkt een verdere leegloop onafwendbaar.

Tot daar mijn persoonlijke inschatting van de situatie. Dit is natuurlijk slechts een momentopname. We komen hier zeker nog op terug als de periode van 40 dagen in de pre-electorale woestijn wat verder is gevorderd. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich aan een bijtende afrekening met de nieuwe lichting gerecruteerde BV's verwachten, maar dat stel ik liever uit tot eind volgende week. Wie weet wat of wie er nog uit de bus komt...

07-05-2010 om 13:39 geschreven door Malcolm Nix