Vandaag ben ik eindelijk aan de route 7 begonnen.Deze route, die van Steinkjer tot Bodo of visa versa loopt, is zeker de moeite om aan te doen. Met de fiets is deze route dan ook het beste alternatief om de drukke E6 te vermijden.
Compromising
Jou travel alone?
Jes, no compremisses to make, only with myself, even then it can be pretty difficult, hehe
And jou wantto know some thing?I always win
Ja, keuzes moeten er constant gemaakt worden, of je nu in alleen of in groep bent. Het is me wel snel duidelijk geworden tijdens deze reis dat het, als je elke keuze zelf kan maken, het niet altijd vanzelfsprekend is dat dit van een leien dak loopt. Ik ben geen eeuwige twijfelaar, er moeten knopen worden doorgehakt, anders kom je nergens.
Sinds het begin van de route ben ik terug alleen op de weg. Soms echt helmaal alleen. Ik de weg en mijn trouwe metgezel de regen. Er zijn dagen geweest op de route 17 dat ik slechts enkele autos / campers tegenkwam, echt zalig. Nog zaliger is dit alles, blijven de Noren me hier herhalen, als het mooi weer is. Ik kan jullie zegen, elk uurtje zon maakt me de gelukkigste mens ter wereld, ale toch van Noorwegen, durf ik wedden.
Terug alleen, no compromisses, ah ja, sinds ik terug alleen ben, ben ik er in geslaagd om het toerental van mijn motor iets op te voeren en slaag ik er in om zo een 100 km per dag te befietsen. Ik weet niet wanneer het gevoel gaat stoppen maar telkens weer opnieuw, na zon verwezenlijking, krijg ik een zalig gevoel dat door mijn lichaam stroomt. Het is hier dan ook meer en meer een mentaal spelletje aan het worden. S morgens vroeg de moed bijeenrapen om de in de gietende regen mijn kampement af te breken en de tocht verder te zetten. Na enkele uren door deze gietende regen, na een doorweekt gevoel blijven peddelen. Het vinden van een goed kampement doet al heel veel. Ik heb de laatste weken in vissershuisjes geslapen, mijn tent opgezet naast zomerhuisjes zodat ik kon profiteren van hun droog terras, ik heb zelfs in op een onderkoeld moment in een nieuwe super-de-luxe hypermodernewc geslapen, de fiets en mijn karretje pasten er zelfs in. Zeer belangrijk bij het vinden van een plaats voor te overnachten is de dat er de mogelijkheid is om een zeil op te spannen. Daar onder kan ik savonds en smorgens zonder doorweekt te zijn dineren en ontbijten.
Afscheid genomen van Fernando en Nathan. Fernando ging via Zweden terug afzakken naar Spanje en ik heb intussen beslist om helemaal tot aan het Noordelijkste punt van Noorwegen te fietsen, Noord Kaap. Nahet vervangen van mijn schijfremblokskes heb ik mijn reis naar het Noorden hervat. Best moeilijk na zo enkele dagen rust. De wil was er nog steeds en de communicatie tussen de benen en mijn brains liep vlot.
Fenando was een paar dagen geleden in contact geweest met iemand uit Trondheim. Viaeen organisatie www. warmshowers.org, welke gezien kan worden als de couchsurfing of Hospitality club voor Bikers. Via deze website vond hij iemand die ons wou hosten voor enkele dagen in Trondheim.
Trondheim here we come. Trondheim is de derde grootste stad van Noorwegen en is voornameijk een studentenstad. Ze is gekend om haar charme en interculturele leven. Nathan, onze host is 18 jaar en komt uit Nieuw Zeeland. Zijn vaderwas voor enkele weken in Duitsland voor zaken zodus nam deze jonge kerel de taak van Host op zich en hij deed dit voortreffelijk. We konden er naast een warme chower ook onze kleren wassen met wasverzachter en al, jihaa. We gingen savonds op zoek naar een all jou can eat restaurant en vonden een goede pizzatent. Reserves opbouwen, jawel.
Ik heb Fernando opgebeld, één van de Spanjaarden van enkele dagen geleden en we spraken af elkaar tegemoet te komen in Orkanger. De dag beginnen was niet al te gemakkelijk. Het regende al enkel uren non stop en ik slaagde er pas in om 12 u vertrekkensklaar te zijn. Na 9 u en 30 minuten, 120 km en wie weet hoeveel hectoliters regen later kwam ikde al even door regen geteisterde Fernando tegen. It raint like hell man. De dag kreeg een Hollywood like ending, daar we een toffe plek vonden aan het water waar een open hutje voor de plaatselijke vissers stond, helemaal bemeubeld met zetels en een tafel. Nadat we de hut hermetisch hadden afgesloten met de zeilen die we rijk waren, kregen we bezoek van enkele vissers. Ze konden best lachen met onze constructie en zagen er geen probleem in dat we er de nacht zouden doorbrengen. Zolang we de dag erna maar vroeg vertokken, klonk het. We hebben een stevige pot pasta gekookt en kozen elke een zetel uit om op te pitten.
Tegen 9u is Vincent op de trein gefietst en hij smste me enkele dagen later dat hij in het totaal zon 41 u op de trein had gezeten en op 3 dagen tijd in Brussel is geraakt. Ikzelf heb een goede vooruitgang geboekt en een goede 100 km verder kreeg ik, juist voor i call it a day, een verse vis, mjammie.
Grote inkopen gedaan in de voormiddag en alles gekocht om een lekkere spaghetti te maken. We hebben Vincent zijn treinticket geboekt in het treinstation en hebben nadien de plaatselijke camping opgezocht. Ik heb nog eens selectief door mijn spullen gegaan en slaagde erin om weer zon 6 kiloste selecteren die ik met Vincent kon meegeven. Uitgebreid gekookt en gedronken en nadien genoten van de laatste momenten samen.
Zalige afdaling van Trollstigen naar Andalsnes. Gelukkig komen wevan het zuiden, denk je dan bij jezelf. Na een afdaling als deze moetje gegarandeerd de remblokken vervangen, gelukkig heb ik diskremmen die duurzamer zijn. We hebben vandaag onze laatste kilometers samen gefietst en zijn even voor Andalsnes gestopt om te kamperen.
Geirangerfjord, Kore told me Its the nicest fjord of Norway
We hebben afscheid genomen van de Spanjaarden en waren juist op tijd om van een relaxte tour te genieten op de Geirangerfjord. We kochten een ale e retour ticket en namen onze tijd om te genieten tot in de late namiddag. De beelden, spreken voor zich. Voor we de wielen pakten kocht ik een kilo aardbeien ijs dat we samen, verorberden, Bad Idee. Er stond ons de gekende 11 hairbends op te wachten om uit het dal te geraken waar de Geirangerfjord gesitueerd is. Het blijft een prachtig gevoel om zulke bergen te beklimmen, pure uithouding, zweet dat tranen worden.
Een schreeuw van overwinning vind een echo bij Vincent.
Van bovenaf bij de afdaling naar de Geirangerfjord
On the boat Geirangerfjord, 'the seven sisiters' '
Ik heb voor het eerst sinds ik samen met Vincent op weg ben, 100 kilometers gefietst. In de loop van de namiddag hebben we kennis gemaakt met twee Spanjaarden. Éen van de Spanjaarden, Fernando, had ook een vriend die enkele weken meetrok. Fernando heeft nog twijfels welke route hij gaat aandoen en we wisselden nummers uit zodat we, eens de kameraden huiswaarts keerden, enkele dagen, weken samen kunnen verder trekken. We kampeerden deze avond samen en daar viel me op dat ik en Vinc perfect op elkaar zijn afgesteld in vergelijking met de Spanjaarden. Ze konden dan ook lekker mee genieten van onze zeilen en het vuur dat we fabriceerden.
BuonasNoches aka goeie nootjes.
20 km lange tunnel dwars door de berg, toch maar vermeden vamos vamos
We hebben vandaag één doel en dat is het op tijd zijn om in Galdesanden
inkopen te doen. Alles is tot de laatste druppel en laatste korrel op. Dus 48 km. door de bergen voor
4u30.
Ik had een platte band voor we nog maar vertrokken en voor
we vertrekkenklaar waren was het al 12u. Het eerste stuk was verdergaand op
enkele dagen geleden stevig bergop maar eens we het hoogste punt van het
Jotunheimen gebergte waren gig het geleidelijk bergaf. We waren goed op tijd en
genoten van het winkelen. Die luxe toch, ik denk dat we een uur in een
eigenlijk zeer kleine winkel hebben doorgebracht, als wolven op zoek naar hun
prooi. Nadien zijn we doorgereden tot voor Lom waar we de volgende dag een
wasdag gaan houden op een kamping en grote inkopen doen voor de volgende dagen.
Vincent heeft een stevige pijn in zijn achilespees zodus het rusten zal hem en
mij deugd doen.
Route: 3 daagse trektocht doorheen het Jotunheimen National Park met het Jotunheim gebergte. Turtagro day1 - Fannaraken Skogaldalsboen Hut day2 - Leirvasbu day 3 Glacier Smorstabbtindan Krossbu Turtagro
De eerste dag van onze drie daagse zijn we omstreeks 10 u begonnen met een 6 timer voor de boeg. De trekking ging redelijk vlot maar door de vele buien en de kou vlotte het vlotte niet altijd even vlot. De paden zijn avontuurlijk aangelegd, met andere woorden dwars door het gebergte waar zich door de tijd een pad heeft gevormd door de wandelaars die zich aan de tocht wagen. Rivieren oversteken, korte beklimmingen, met een enkel doel: het zo lang mogelijk droog houden van onze schoenen en voor het donker word ons doel vooropgesteld doel bereiken. De eerste dag is dat tot bijna het einde gelukt. Gelukkig was er in de Skogaldalsboen Hut een warmte kamer waar we al onze nattigheid kwijt konden. Deze hut ligt prachtig gelegenen was het eindpunt van onze toch voor vandaag. Bizar maar waar, de prijs voor een dorm kost hier evenveel als bepaalde campings, jou wont hear me complain. We hebben onsenkele biertjes gegund die ik op de eerste plaats komen te staan van de duurste biertjes ever. Ze hebben dan ook extreem goed gesmaakt. De hit ligt zo afgelegen dat ze bevoorraad moet worden door een helikoter. Er word hier elke zomer zon 40 ton goederen afgeleverd waarvan ¼ diesel. Eigenlijk schandalig wetende dat hier ontelbare watervallen aanwezig zijn in het gebergte. De hut kan makkelijk energie onafhankelijk zijn. Ze vertelden me dat het project op tafel ligt, the sooner the better.
De tweede dag zijn we aan een 7 timer begonnen nadat we een bizar ontbijt hadden verorberd. We hadden geen confituur meer en vroegen er een beetje aan de hutbeheerster. Ze gaf ons enkele kleine potjes en het geluk kon ons niet op, dachten we. Bleken al die potjes al 5 jaar over tijd te zijn. Na een potje elk hebben besloten we om de andere niet op te eten. We zijn nochtans echt niet moeilijk. Bij het betalen van de overnachting deden we ons beklag en kregen we te horen dat het geen kwaad kon, de confituur heeft alle smaak van aardbeien verloren en is een soort van rotte drek suiker geworden, zei ik. Het ergste was dat die vrouw de opengedane potjes ons wou aanrekenen, man, ze heeft het toch maar snel zo gelaten. De tocht vlotte minder goed als gisteren maar omstreeks 6u30 arriveerden we in Leirvasbu waar we onze tent opzetten en voor een kleine bijdrage konden genieten van alles wat de hut te bieden had. We kregen de bevestiging dat de trekking over de gletsjer door gaat en dat we morgen om 9u vertrekkenklaar moesten staan. Toen ik enkele dagen geleden boekte waren we nog maar met twee en voor de trekking door te laten gaan moeten we, om veiligheidsredenen, minstens met vier personen zijn. Er is een groep van 16 hollanders dus daar gaat ie.
Dag drie, de gletsjer tocht, o n b e s c h r i j v e l i j k ee r v a r i n g
Vandaag hebben we in Turtagro aan onze voorbereidingen
begonnen voor onze 3 daagse doorheen het Jotunheimen gebergte. Voor 100
kronen konden we gebruik maken van de lekkere warme douches en we hadden hier
ook de mogelijkheid om onze fietsen achter slot en grendel voor 3 dagen achter
te laten. Zoals in bijna alle berghutten hebben ze hier warmtekamers waar je
gedurende de nacht je kleren kan laten drogen, zalige uitvinding. In de
namiddag zijn we luilekker geweest en hebben we ons mentaal voorbereid op onze
trektocht. Het zal me deugd doen om enkele dagen zonder de Slow-and Fastrider op fiets te zijn.
De 1ste grote test dag voor Vincent. We zijn er
in geslaagd 60 km
af te leggen waarin zowat alles vervat zat dat Noorwegen te bieden heeft. De
laatste 10 km.
waren er met stijgingen van 10% non stop. Tegen 7u zijn we boven geraakt en daar
vonden we een verlaten skihutje waar we één van de kamers proper maakten en
konden genieten van een zetel, stoel en tafel en het voornaamste een dak boven
ons hoofd.
Een dak boven ons hoofd op het dak van Noorwegen, zalig.
Vandaag hebben we ons geluk gewaagd in Sogndalsfjora. We hebben
redelijk wat benodigd gerief gevonden maar niet de voorste zakken. So be it.
We zijn aan de route 55 begonnen, The Sognefjellet Road genaamd.
Deze weg is gekend als the roof over Norway en reikt van Lustafjorden tot
lom. Ze bereikt een hoogte van 1434m wat het de hoogste bergweg maakt van Noord
Europa.
Roadtrip around europe
