We hebben vandaag één doel en dat is het op tijd zijn om in Galdesanden
inkopen te doen. Alles is tot de laatste druppel en laatste korrel op. Dus 48 km. door de bergen voor
4u30.
Ik had een platte band voor we nog maar vertrokken en voor
we vertrekkenklaar waren was het al 12u. Het eerste stuk was verdergaand op
enkele dagen geleden stevig bergop maar eens we het hoogste punt van het
Jotunheimen gebergte waren gig het geleidelijk bergaf. We waren goed op tijd en
genoten van het winkelen. Die luxe toch, ik denk dat we een uur in een
eigenlijk zeer kleine winkel hebben doorgebracht, als wolven op zoek naar hun
prooi. Nadien zijn we doorgereden tot voor Lom waar we de volgende dag een
wasdag gaan houden op een kamping en grote inkopen doen voor de volgende dagen.
Vincent heeft een stevige pijn in zijn achilespees zodus het rusten zal hem en
mij deugd doen.
Route: 3 daagse trektocht doorheen het Jotunheimen National Park met het Jotunheim gebergte. Turtagro day1 - Fannaraken Skogaldalsboen Hut day2 - Leirvasbu day 3 Glacier Smorstabbtindan Krossbu Turtagro
De eerste dag van onze drie daagse zijn we omstreeks 10 u begonnen met een 6 timer voor de boeg. De trekking ging redelijk vlot maar door de vele buien en de kou vlotte het vlotte niet altijd even vlot. De paden zijn avontuurlijk aangelegd, met andere woorden dwars door het gebergte waar zich door de tijd een pad heeft gevormd door de wandelaars die zich aan de tocht wagen. Rivieren oversteken, korte beklimmingen, met een enkel doel: het zo lang mogelijk droog houden van onze schoenen en voor het donker word ons doel vooropgesteld doel bereiken. De eerste dag is dat tot bijna het einde gelukt. Gelukkig was er in de Skogaldalsboen Hut een warmte kamer waar we al onze nattigheid kwijt konden. Deze hut ligt prachtig gelegenen was het eindpunt van onze toch voor vandaag. Bizar maar waar, de prijs voor een dorm kost hier evenveel als bepaalde campings, jou wont hear me complain. We hebben onsenkele biertjes gegund die ik op de eerste plaats komen te staan van de duurste biertjes ever. Ze hebben dan ook extreem goed gesmaakt. De hit ligt zo afgelegen dat ze bevoorraad moet worden door een helikoter. Er word hier elke zomer zon 40 ton goederen afgeleverd waarvan ¼ diesel. Eigenlijk schandalig wetende dat hier ontelbare watervallen aanwezig zijn in het gebergte. De hut kan makkelijk energie onafhankelijk zijn. Ze vertelden me dat het project op tafel ligt, the sooner the better.
De tweede dag zijn we aan een 7 timer begonnen nadat we een bizar ontbijt hadden verorberd. We hadden geen confituur meer en vroegen er een beetje aan de hutbeheerster. Ze gaf ons enkele kleine potjes en het geluk kon ons niet op, dachten we. Bleken al die potjes al 5 jaar over tijd te zijn. Na een potje elk hebben besloten we om de andere niet op te eten. We zijn nochtans echt niet moeilijk. Bij het betalen van de overnachting deden we ons beklag en kregen we te horen dat het geen kwaad kon, de confituur heeft alle smaak van aardbeien verloren en is een soort van rotte drek suiker geworden, zei ik. Het ergste was dat die vrouw de opengedane potjes ons wou aanrekenen, man, ze heeft het toch maar snel zo gelaten. De tocht vlotte minder goed als gisteren maar omstreeks 6u30 arriveerden we in Leirvasbu waar we onze tent opzetten en voor een kleine bijdrage konden genieten van alles wat de hut te bieden had. We kregen de bevestiging dat de trekking over de gletsjer door gaat en dat we morgen om 9u vertrekkenklaar moesten staan. Toen ik enkele dagen geleden boekte waren we nog maar met twee en voor de trekking door te laten gaan moeten we, om veiligheidsredenen, minstens met vier personen zijn. Er is een groep van 16 hollanders dus daar gaat ie.
Dag drie, de gletsjer tocht, o n b e s c h r i j v e l i j k ee r v a r i n g
Vandaag hebben we in Turtagro aan onze voorbereidingen
begonnen voor onze 3 daagse doorheen het Jotunheimen gebergte. Voor 100
kronen konden we gebruik maken van de lekkere warme douches en we hadden hier
ook de mogelijkheid om onze fietsen achter slot en grendel voor 3 dagen achter
te laten. Zoals in bijna alle berghutten hebben ze hier warmtekamers waar je
gedurende de nacht je kleren kan laten drogen, zalige uitvinding. In de
namiddag zijn we luilekker geweest en hebben we ons mentaal voorbereid op onze
trektocht. Het zal me deugd doen om enkele dagen zonder de Slow-and Fastrider op fiets te zijn.
De 1ste grote test dag voor Vincent. We zijn er
in geslaagd 60 km
af te leggen waarin zowat alles vervat zat dat Noorwegen te bieden heeft. De
laatste 10 km.
waren er met stijgingen van 10% non stop. Tegen 7u zijn we boven geraakt en daar
vonden we een verlaten skihutje waar we één van de kamers proper maakten en
konden genieten van een zetel, stoel en tafel en het voornaamste een dak boven
ons hoofd.
Een dak boven ons hoofd op het dak van Noorwegen, zalig.
Vandaag hebben we ons geluk gewaagd in Sogndalsfjora. We hebben
redelijk wat benodigd gerief gevonden maar niet de voorste zakken. So be it.
We zijn aan de route 55 begonnen, The Sognefjellet Road genaamd.
Deze weg is gekend als the roof over Norway en reikt van Lustafjorden tot
lom. Ze bereikt een hoogte van 1434m wat het de hoogste bergweg maakt van Noord
Europa.
Vandaag dachten we in Aurland de nodige zaken te kunnen kopen
dien Vincent nog kon gebruiken voor de fietstocht. In deze streken is dat niet
zo vanzelfsprekend en hopelijk hebben we morgen in Sogndalsfjora meer succes.
We hebben tegen de namiddag met een Fastboat van Fjord 1 een deel van de
Sognefjorden afgevaard.
Tegen de vroege avond hebben we kamp opgezet waar elke
kamper jaloers van zou worden. Met gevonden hout bouwden we onze eigen stoelen
en tafel. Naast onze eetplaats bouwden we een kampvuur waar we op een ijzeren
plaat lekkere varkenskoteletten gekookt hebben in zilverpapier. Na een aperitief
hebben we ons letterlijk en figuurlijk ziek gegeten. Nog een paar schaakpartijen
en onze nest in.
Na kamp te hebben afgebroken zijn we terug naar Myrdal getrokken
om er de gekende Flamsbanen te nemen die afdaalt van Myrdal naar Flam. Één
grote toeristische attractiedie je
volgens mij het best s avonds aandoet als de toevoer van dit soort zwaar
gedaald is. Ik en Vincent konden van deze 1u durende treinreis niet echt te
genieten. Uitleg Flamsbanen. We hebben nadien voor het eerst enkele tientallen
km. gereden en het vlotte zeer goed.
Tegen 9u s avonds is Vincento gestrand in Myrdal. Hij is 2
dagen onderweg van Berlijn tot Noorwegen. Hij heeft een Interrail pass die hem
toelaat om 10 dagen doorheen Europa te reizen in een tijdspanne van 2 maanden.
Omstreeks 2 u deze morgen is Cecille en Kore hem gaan ophalen aan de haven van
Kristiansand en om 9 u smorgensis hij
aan zijn treinreis doorheen Noorwegen begonnen tot waar ik me bevind. Hij heeft
de fiets mee die ik voor hem had achtergelaten. Het was een blij weerzien en we
kampeerden in het wild met 2 nog wildere Franse vrouwen. Hij had twee taxfreedom
flessen whisky mee en de eerste avond samen slaagde we er al in om er ééntje
soldaat te maken met twee houten koppen de dag achter als gevolg, maar ja,
zalige avonden worden nadien lichamelijk betaald.
The Rallerwegen, ook wel The Navies Road genoemd, is 80 km lang en gaat van
Haugestol door Finse en Mirdal naar Flam. De ondergrond van dit traject is
vrnl. gravel met gradaties van kiezelstenen tot rotsblokken. Best wel spannend
met mijne Slowrider, ook veel bekijks. Deze oude weg gaat dwars door het
Hardanger jokulen gebergte en is enkel toegankelijk voor fietsers en
wandelaars. Ik ben hier heel wat gelijkgezinden tegengekomen die een deel van Noorwegen
aandeden met de fiets, pak en zak. De route volgt een oude Railway. Ik ben in 2
dagen tot in Mirdal gereden. De tiende s avonds komt Vincent hier aan met de
trein vanuit Kristiansand. De laatste dagen waren prachtig en zouden elke
landschapschilder doen kwijlen, hmm eigenlijk iedereen. Door het karretje kan
ik lekker mijn tijd nemen en wegdromen in deze tot de verbeelding sprekende
landschappen.
De dag is vandaag verder gegaan op een droom die ik gisteren
gedacht gehad te hebben. Jaja lekker creepy. Ik werd rond elf uur uit mijn droomwereld door het geluid
van een paard gewekt. Het geluid leek zo echt, het moest wel de realiteit zijn,
toch even dubbel gecheckt. Het leek alsof het paard op enkele meters van mijn
tent stond. Moet wel een paard zijn hoopte ik. Deze gedachte werd op losse
schroeven gezet als ik aan al het wild dacht dat hier vrij in de bergen
rondloopt. Na alle moed bijéén geraapt te hebben en me geluidloos had
aangekleed deed ik de ritssluiting van de tent open. Alleloeia, het is een
paard met ernaast een oude man, bezig het paard te stallen voor de nacht. Ik
vroeg nog even of het geen probleem was dat ik hier kampeerde, in the wild,
ney zei de man. Als ik opstond zag ik dat er twee paarden stonden te grazen
rond de plaats waar ik kampeerde. Ik ging naar de auto die er stond en vertelde
de man van het nachtelijk gebeuren. De oude man, Edvart nodigde me uit om samen
te ontbijten in zijn bus. Hij was hier voor twee weken in het Hardangervidda
gebergte om met de paarden dagelijks over het gebergte te zwerven. Na enkele
koffies vroeg hij me om hem te vergezellen. Ik legde hem uit dat ik op mijn 12de
een backkick van een paard had gekregen in mijn maag en dat ik sindsdien er
nooit meer aan gedacht heb om op een paard te kruipen. Edvart probeerde me op
het gemak te stellen en zei me dat zijn paarden heel makkelijk te bereiden zijn
en slaagde erin me te overtuigen. Ik moet toch ooit die angst overwinnen,
better do it now then tommorow. Het paard volgde mijn stuur bewegingen goed en
bleek niet te voelen dat ik een groentje was. Ik dacht bij mezelf, een paar paadjes
paardrijden, not so bad. Edvart kent het uitzicht van een pad blijkbaar niet,
hij neemt me rechtstreeks de bergen in met een bepakt paard. Quelle experience.
De paarden dansten over de slibberige rotsen en ik danste mee, olé. Nadien had
ik meer pijn aan mijn gat dan al de dagen fietsen samen gerekend. Achteraf
gezien valt het allemaal best mee. Ik en Edvart hebben nog samen geluncht en ik
kon de man maar niet genoeg bedanken om mij van één van mijn angsten te helpen.
Edvart werd bij mijn vertrek redelijk emotioneel en heeft blijkbaar evenveel
genoten van de dag als ik.
Tegen 4u ben ik In Dyranut aangekomen waar ik besloot te
kamperen dichtbij een toeristhutte. Ik kwam er Maxime en Letitia tegen die
aan het rondreizen zijn door Noorwegen met een broer van mijn Camio.
De grote redders van de dag zijn de Belgen natuurlijk. Bert
en Ellen zijn, met hun 3 spruiten, op doortocht door Noorwegen. Bij de vraag of
ze me konden helpen met mijn overgewicht kreeg ik een positief antwoord. Ze
wonen in Antwerpen en we spraken af dat ik ze zou bellen eens ik terug in ons
Belgen land ben. Ik denk dat ik zowat een 6 kilo lichter weeg, dat zal
nadien moeten worden bevestigd. Duizend maal bedankt. De kers op de taart:
instant pasta en een lekker biertje, mjam ie. Bij elke pedaal beweging zal ik
aan jullie denken en moest ik het gewicht komen te missen kan ik altijd een
Noorse steen als plaatsvervanger meenemen.
Deze morgen verder gefietst richting Haugostol. Ik zit voor
het moment op de Route 7die dwars door het Hardagervidda gebergte loopt. Ik
ben tegen de middag gestopt aan de Voringvossen waterval. Prachtige uitzichten
en veel aandacht naar mijn Fast and Slow rider. In Liset deed ik nogenkele Grosseries omdat de volgende 100 km. geen winkel te
bespeuren is. Ik zit nu op een van de hoogste gebergte plateaus in Europa maar
ja, alles is hoger, groter en langer in het land dat je toeristeert. Goede
kampeerplaats gevonden aan een wildwater rivier waar ik voor mezelf een privé
hut heb waar ik lekker droog de avond kon doorbrengen voor ik mijn single
room opzocht om te gaan pitten.
Na een paar inkopen in Voss heb ik koers gezet richting
Ulvik. Na enkele goede plekken te hebben gezien om te kamperen bleef ik
uitstellen met de hoop op een nog betere plek te vinden, kan wreed tegenvallen
off course. Tegen de avond is het fel beginnen regenen en heb ik in Ulvik een
goedkope camping gevonden. Ik ben hier uitgenodigd door een Italiaans koppel om
in hun hut te eten en we beleefden een gezellige avond samen.
Tegen 10u was ik gearriveerd op de plaats waar de Wildwater Rafting
ging plaatsvinden. We waren met een 40 mensen verdeeld over 7 Rafts. We kregen
allen een wetsuite en na een rit van een half uurtje opwaarts de rivier kwamen
we op de plek waar het avontuur kon beginnen. We kregen nog een korte dril en
klaar waren we om de wilde stromen te trotseren. Ik hadhet geluk samen met een fransman vooraan in
de boot te mogen zitten en te functioneren als de motor van de raft. Zalige
ervaring dat raften. De Gids was een kenner van de stromingen die de rivier
rijk was. Ik ben er een keer uitgevallen samen met de Fransman en ik werd er
meteen terug ingehaald door de gids. De Fransman echter ging even kopje onder
en had zijn dorst kunnen lessen met een liter water.The water is clean zei hij me.
Sanka, are jou ready for some rafting i' m the one whit the red head
Voss is voor Noorwegen de hoofdstad van de extreme sporten. Ik heb tegen
de namiddag een camping bereikt en schreef mezelf in voor morgen een dag te gaan
Raften. Nog eens kunnen genieten van een warme douche en lekker de luierik
uitgehangen met de mede campers.
Deze morgen lekker nagenoten van de zachte matras en het
getokkel van de regen tegen het dak. Na alles te hebben ingepakt ben ik de berg
opgeklommen naar hun huis waar ik meteen aan tafel werd geschoven om te
ontbijten. 2x ontbijten met 15 minuten rustpauze, moet kunnen. Ik heb nog enkel
verse koeken meegekregen en ze gaven me nog een extra waterdichte zak mee. Deze
vrouw heb ik een dikke knuffel gegeven en de man en zoon, ja, nen dikke pol.
Mijn weldoeners, Thanks alot for al jour help, i will never forget. I forgot jour e mail adress in the car so if jou read this please send them to me. Big huggs
Vandaag de eerste Belg tegengekomen. Ik ben al een tijdje op
zoek naar een Belg moet ik zeggen. Ik heb wat overgewicht waar ik vanaf wil
eneen Belg zou me hier mee kunnen helpen.
Deze Belg woonde op 150 km.
van bij mij dus zal ik nog even wachten
om enkele spullen mee te geven. Voor ik het goed doorhad had ik van deze lieve Belg
een verse vis gekregen en een lekker biertje. Alrighty. Omdat de regen maar
bleef pijpen besloot ik om tegen 4u al naar een goede plek voor overnachting te
zoeken. Ik belde aan bij mensen om water te vragen en vroeg de vrouw of ik in
het verlaten weggetjedat ik was gepasseerd
kon kamperen. Geen probleem. Even later, als ik de zeilen aan het ophangen was
kwam er een man op me af gestapt, bleek de man te zijn van de vrouw die ik
zonet gesproken had. Ik dacht ja afbollen. De man kwam echter met een heel
ander voorstel op me af. Hij vertelde me dat het deze nacht ging stormen en dat
ik in zijn boathouse kon
overnachten. Via een klein weggetje naar de fjord toonde hij me zijn prachtig
gelegen Boothuis met er rond een saunahuisje en bubbelbad deze hij allemaal
zelf vervaardigd had.Toen ik mijn
spullen achter liet bij hun huis en enkel selecteerde wat ik ging nodig hebben
voor de nacht vroeg ze me of ik nog iets te wassen had. Weeral voor ik het goed
doorhad waren al mijn kleren gewassen en gedroogd, had de vrouw me verse cake
gebakken met een bokaal verse jam en lag ik te slapen in een te gekke kamer
boven the boathouse met zicht op de Fjord. Verse vis, fris pintje, everything to feel the luckiest man on earth. Thanks
a lot.
mijn persoonlijk terras Het kamertje boven the boathouse The boathouse Bleek een heel lekkere vis te zijn, perfect samengaand met een fris biertje, die Belg was een kenner
Gisteren vroeg gaan slapen zodat ik vandaag om 6 u uit de
veren kon. Ik wil de kudde toeristen voor zijn om naar de Preikestolen te
stappen om er gekruid met het ochtendgloren extra van te kunnen genieten. De
klim is een 2 timer maar met geen volk voor de voeten was ik al tegen 8u30 aan
de top van Preikestolen. Éen man was me voor, die ik, eens bovengekomen, niet
meteen zag staan daar de mist het toneel overheerste. Naast de man was de regen
nog steeds mijn trouwe metgezel. Dit zorgde ervoor dat het eerste u geen ziel
te bespeuren was en dat ik ten volle kon genietenvan deze magische plek. Af en toe klaarde de
mist op, wat prachtige taferelen opleverde. Bij het afdalen kwam ik de kudden
tegen, meuh meueuh. Tegen 1u ben ik terug op de fiets gekropen om in
Jorpeland inkopen te doen. Met als quest het kopen van extra waterdichte kleren
en een paar zeilen om bvb. het opkruipend vocht uit de tent te houden. Ik kocht
ook een goede poncho en een nieuwe waterdichte overtrek voor mijn schoenen. Ik
vond tegen de avond een gezellige plek langs een rivier en maakte mezelf enkele
lekkere Wraps gereed. Met een van de zeilen maakte ik een extra tent waar ik
mijn Slow rider en Fast rider kan onder stallen
en waar ikzelf onder kan eten.
Do i still got it Jeah jou do Preikestolen in het morgendgloren